Gohida baxt deb qidirgan, saodat shunda deb bilgan ishingiz amalga oshmay qoladi. Shunaqa vaqtda bilingki, rozi bo'lish, qanoat qilish sizni eng baxtli inson qiladi. Robbingizning taqdiridan rozi bo'lishingiz Robbingizni sizdan rozi qiladi. Axir Allohning roziligidanda yuqoriroq maqsad bormi?!
Bir kuni baxtdan so'rashibdi: “Ey baxt, sen qayerda yashaysan?”.
U debdi: “Allohning qazoyu qadariga rozi bo'lganlarning qalbida!”.
- Nimadan ozuqa olasan?
- Ulardagi iymonning quvvatidan.
- Nima sababli ularda mudom turasan, ketib qolmaysan?
- Ularning Allohga chiroyli gumon qilishlari tufayli.
- Sening shioring qanday?
- Hech bir jonga Alloh taqdir qilib bitgan narsadan boshqasi tegmaydi. Faqat Alloh taqdir qilgan narsagina sodir bo'ladi.
Mo'min-musulmon banda “Dunyodagi barcha narsa Allohning mulki. Alloh xohlagan ish bo'ladi, xohlamagani bo'lmaydi”, deb ishonadi. Shuning uchun har qanday holatda: farovonlik vaqtida ham, boshiga musibat tushganida ham Allohning hukmiga rozi bo'ladi.
Bo'ladigan har bir ish taqdirda yozib qo'yilgan ekan, endi banda boshiga bir ish tushsa, qo'lidan ne'mat ketsa, buning uchun ortiqcha xafa bo'lish, g'amga botish, “Bunday qilganimda unday bo'lardi”,“Bu ishni qilmaganimda shuncha tashvishga qolmasdim”, deb nadomat chekish to'g'ri emas. Alloh banda peshonasiga yozgan narsadan qochib-qutulish iloji yo'q.
Shuningdek, Alloh banda biron ne'matga erishishini, yutuqni qo'lga kiritishini taqdir qilganmi, demak, bu ish ham aniq bo'ladi. Bu – bandaning sa'y-harakati, jiddu jahdi bilan emas, Allohning fazli, taqdiri, rizqlantirishi bilan yuz beradi. Shuning uchun farovonlikka etishganda haddidan oshish, o'zini yo'qotib qo'yish ma'qul emas.
Boshiga musibat tushganida “Agar unday qilganimda bunday bo'lardi” yoki “Unday qilmaganimda bunday bo'lmasdi”, deb afsuslanadiganlar ham bor. Bu borada mo'min banda qanday yo'l tutishi kerakligi quyidagi rivoyatda aytilgan.
Abu Hurayra roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qiladi: “Kuchli mo'min Alloh uchun zaif mo'mindan yaxshiroq, sevimliroqdir. Ikkovida ham yaxshilik bor. (Shunday ekan) o'zingga foydali narsalarga tashna bo'l, Allohdan yordam so'ra, ojiz qolma! Agar senga biron (kor-hol) etsa, “Agar unday qilganimda...” dema, balki “Qodarullohi va maa shaa-a fa'al” (ya'ni, Allohning taqdiri ekan. U Zot nimani istasa, o'shani qiladi) deb ayt. Zero, “agar” (so'zi) shaytonga (yangi) ish ochib beradi” (Imom Muslim rivoyati).
Doktor Hasson Shamsi Poshoning “Metin qoyalar” kitobidan
G'iyosiddin Habibulloh, Ne'matulloh Isomov tarjimasi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Alloh taolo O‘z Kalomida tadabbur qilish haqida bunday marhamat qiladi:
﴿كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ إِلَيۡكَ مُبَٰرَكٞ لِّيَدَّبَّرُوٓاْ ءَايَٰتِهِۦ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ ٢٩﴾
“Biz senga nozil qilgan Kitob muborakdir. Aql egalari uning oyatlarini tadabbur qilishlari va eslashlari uchundir” (Sod surasi, 29-oyat).
﴿أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآَنَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا﴾
“Qur’on (oyatlarining ma’nolari) haqida (chuqurroq) fikr yuritmaydilarmi?! Agar (u) Allohdan o‘zganing huzuridan (kelgan) bo‘lsa edi, unda ko‘pgina qarama-qarshi gaplarni topgan bo‘lur edilar” (Niso surasi, 82-oyat).
Qur’onni tadabbur qilish, ya’ni, uni chuqurroq anglashga intilish juda zarur ishdir. Mo‘minlar Qur’on tilovat qilar ekanlar uning oyatlari borasida tafakkur yuritib, unda keltirilgan qissalaru xabarlardan ibrat olishlari lozim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qachon Qur’on tilovat qilsalar uni tartil bilan tilovat qilib, uning har bir oyatini tadabbur etar edilar. Tafakkur ila o‘qilgan suralar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sochlarini oqartirgan.
Ibn Abbos roziyallohu anhu rivoyat qiladi: “Abu Bakr roziyallohu anhu: “Yo Rasululloh sollallohu alayhi va sallam sochingizga oq tushibdimi?” deb so‘radi. Shunda u zot alayhissalom: “Mening sochimni Hud, Voqea, Mursalot, Naba’ va Takvir (suralari) oqartirdi”, dedilar” (Imom Termiziy, Imom Hokim, Imom Bayhaqiy, Imom Abu Ya’lo rivoyati).
Hud surasining ikki oyati Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning sochlarini oqartirgan oyatlardan hisoblanadi.
Imom Bayhaqiy “Shu’ab al-iymon” nomli asarida Ali Shatoriydan quyidagilarni bayon qiladi: “Yo Rasululloh sollallohu alayhi va sallam sochimni Hud surasi oqartirdi deb aytganingizni eshitdim”, dedi.
Shunda, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ha shunday”, deb javob berdilar.
“Yo, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam suradagi payg‘ambarlar qissasi-mi yoki ularning ummatlarining holimi sizning sochingizni oqartirdi”.
“Yo‘q, payg‘ambarlar ham ularning ummatlari haqidagi oyatlar ham sochimni oqartirgani yo‘q. Balki suradagi “Bas, (ey, Muhammad!) buyurilganingizdek to‘g‘ri bo‘ling!” oyati sochimni oqartirdi”, dedilar.
Shu bois, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam Alloh taoloning o‘zidan to‘g‘ri yo‘lda mustaqim qilishini so‘rab ko‘p duo qilar edilar. Xususan, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Ya, muqallibal qulubi sabbit qalbiy a’la diynik (Yo, Qalblarni o‘zgartiruvchi Zot, qalbimni o‘zingning diningda sobit qil)” deb duo qilar edilar.
Qur’onni ko‘p tilovat qilishlik bizni Allohga yaqin qiladi. Qur’onni o‘qish qanchalik savobli bo‘lsa, uni tinglash ham shunchalik savobli amallardandir.
Shunday ekan, Qur’onga muxlis bo‘lib, uni tilovat qilganimizda ham, tinglaganimizda ham tadabbur qilaylik.
Davron NURMUHAMMAD