Oliyjanoblik, saxovat, saxiylik deganda foydasi va manfaati ko‘p ishlarni qilish yoki yaxshilik va ezgulik yo‘lida mol-mulkni infoq-ehson qilish tushuniladi.
Payg‘ambar alayhissalom qo‘li ochiq va saxovatli kishi bo‘lib, ul zotning o‘zlari ummatlarini ham saxiylikka qiziqtirib, shijoatlantirgan holda shunday derdilar: “Saxiy kishi Allohga yaqin, insonlarga yaqin, jannatga yaqin bo‘ladi. Baxil kishi Allohdan uzoq, insonlardan uzoq, jannatdan uzoq, jahannamga yaqin bo‘ladi”. (Imom Termiziy Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilgan).
Yana bir hadisi sharifda shunday deyilgan: “Har doim bandalar tong orttiradigan bo‘lsalar, ikki farishta Yer yuziga tushib, biri: “Allohim, infoq qiluvchi kishiga o‘rnini to‘ldirgin”, desa, boshqasi: “Allohim, baxil kishiga talofot yetkazgin”, deydi”. (Imom Muslim rivoyati).
Yana u zot: “Qizg‘anchilikdan saqlaning. Chunki u sizlardan avvalgilarni halok qilgan”, deganlar.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning saxovatlari – maqtalish yoki biror malomatdan qochish uchun bo‘lmagan. Yoki faxr-iftixor va maddohlar maqtashini niyat etmaganlar. Balki Rasulullohning saxovatlari dinni himoya qilish, hidoyat yo‘liga chorlashni qo‘llab-quvvatlash va Allohning yo‘lidan to‘sadiganlarga qarshi chiqishga qaratilgan.
Shuningdek, Payg‘ambarimiz mol-dunyoni saqlashni aslo yoqtirmaganlar. Qo‘llariga tushgan g‘animat va o‘ljalarni kambag‘al va muhtoj mo‘min-musulmonlarga infoq qilganlar.
Payg‘ambar alayhissalom yetimlar boshini silab bevalarning moddiy ta’minotiga g‘amxo‘rlik qilganlar. O‘z xojayini bilan pul berish evaziga ozod bo‘lishga kelishib olgan qullarni ozod qilardilar. Islom diniga moyil bo‘lgan qalblarni ulfat qilish uchun mol-dunyoni ayamaganlar. Bu kabi tadbirlar u zotning hayotlari davomida ko‘p kuzatilgan.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam o‘zgalari va oilalaridan ko‘ra boshqalarga ko‘proq saxovat ko‘rsatganlar. Biron narsaga o‘zlari eng hojatmand bo‘lishlariga qaramay, boshqalarga berganlar. O‘zlari muhtoj bo‘lib turganda ham buni o‘ylab o‘tirmay, darhol hadya qilib yuborganlar.
Payg‘ambar alayhissalom Alloh yo‘lida imkoni boricha ko‘proq infoq qilsalar ham, buni oz sanardilar. Ko‘p narsalarni hadya qilib yuborsalar ham ko‘p berdim, deb hisoblamasdilar. Islom yo‘lida u zotdan biror narsa so‘ralsa, hech qachon rad javobini olinmagan.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamda saxovat shu darajaga yetgandiki, biror narsa so‘rab kelgan odamni quruq qaytarish yoki “O‘zimizda ham yo‘q” deb uzr aytishdan hayo qilar edilar. Bir kishi yordam so‘rab oldilariga kelganda Payg‘ambar alayhissalom: “Hozir menda hech narsa yo‘q, biroq mening nomimdan narsa sotib ol. Qo‘limizga biror narsa tushsa, o‘zim berib qo‘yaman”, dedilar. Shunda Umar roziyallohu anhu: “Ey, Allohning Rasuli, unga hadya qildingiz. Axir Alloh taolo o‘zingiz qodir bo‘lmagan ishga sizni buyurmagan-ku!”, dedi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bu so‘z yoqmadi. So‘ng ansorlardan bir kishi kelib: “Ey, Allohning Rasuli, infoq qilavering, Arsh egasi bo‘lgan Zot ozaytirib qo‘yadi, deb o‘ylamang”, dedi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tabassum qildilar. Ansoriy kishining so‘zidan yuzlarida xursandchilik alomati paydo bo‘lib: “Mana shunga buyurilganman”, dedilar. (Termiziy rivoyati).
Anas roziyallohu anhudan shunday rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan nima so‘ralsa, uni berardilar. Safvon ibn Umayya hali musulmon bo‘lishidan oldin Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzuriga kelganida, unga ikki tog‘ orasidagi bir suruv qo‘ylarni hadya qildilar. U qavmi oldiga borib: “Ey qavmim, islomga kiringlar. Chunki Muhammad faqirlikdan qo‘rqmaydigan kishining hadyasini berdi”, dedi”. Boshqa bir rivoyatda: “Faqirlikdan qo‘rqmas ekan”, deb kelgan.
Hunayn kuni ham ozod qilingan kishilarning qalblarini islomga moyil qilish uchun ko‘p hadyalar ulashdilar. O‘shanda tuyalarni yuztalab tarqatdilar. Bunday hadyani olganlar orasida Molik ibn Avf roziyallohu anhu ham bor edi. So‘ngra Molik ibn Avf bu ishlarini deb Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni madh etib, qasida ham bitgan. (Imom Muslim rivoyati).
Said ibn Musayyab Safvon ibn Umayyadan rivoyat qiladi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam menga juda ko‘p hadya berganlar. U kishi men uchun musulmon bo‘lishimdan oldin insonlarning eng yomoni bo‘lsalar, hadya berganlaridan so‘ng insonlarning eng suyuklisiga aylanganlar”. (Termiziy rivoyati).
Voqidiyning “Mag‘oziy” kitobida keltirilishicha, Safvon Hunayn kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan o‘ljalarni birga ko‘rib yurishib, tuyalar va o‘ljaga to‘la dara oldidan o‘tishdi. Bu o‘ljalar Safvonga yoqib, ularga boshqacha qaray boshladi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ey Abu Vahb, bular senga yoqdimi?” dedilar. Safvon: “Ha”, deb javob berdi. U zot: “Barchasi senga bo‘lsin”, dedilar. Safvon nihoyatda quvonib: “Guvohlik beramanki, siz Allohning Rasulisiz. Bunday hadyani faqatgina payg‘ambar xushnud bo‘lib bera oladi”.
Imom Termiziyning rivoyatida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga to‘qson ming dirham olib kelindi va bo‘yra ustiga qo‘yildi. U zot uni taqsimlashga tushdilar. Hammasini taqsimlab bo‘lgunlaricha kim so‘rab kelsa, uni quruq qaytarmadilar.
Abu Said roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Ansoriylardan bir qanchasi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan bir narsa so‘rab kelishganda so‘ragan narsalarini berdilar. So‘ng yana so‘radilar, uni ham berdilar. So‘ng yana so‘radilar, uni ham berdilar. Oxiri oldilarida hech narsa qolmaganda: “Huzurimdagi hadya-o‘ljalardan birortasini sizlardan yashirib g‘amlab olmayman. Kim iffatni istasa, Alloh uni iffatli qilib qo‘yadi. Kim o‘zini tiysa, Alloh uni boy qilib qo‘yadi. Kim sabrli bo‘lishga harakat qilsa, Alloh unga sabr berib qo‘yadi. Zero, kishiga sabridan ko‘ra xayrli va kengroq narsa berilgan emas”. (Olti sahih to‘plam sohiblari rivoyat qilishgan).
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sadaqa berishga biror kishini vakil qilmasdilar. O‘zlari so‘rovchining qo‘liga topshirardilar”. (Ibn Moja rivoyati.)
Ibn Sa’d Ayyosh ibn Abu Rabi’aning mavlosi Ziyoddan rivoyat qiladi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ikki narsaga hech kimni vakil qilmasdilar. Kechasi turgan paytlari tahorat suvini o‘zlari tayyorlardilar va biror narsa so‘rab kelgan kishiga o‘zlari berardilar”.
“Sunani Abu Dovud” va “Sunani Bayhaqiy” kitobida shunday rivoyat qilinadi: Abdulloh Havzaniydan rivoyat qilinadi: “Men Bilol roziyallohu anhu bilan ko‘rishib qoldim va: “Ey Bilol, menga Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning nafaqalari qanday bo‘lganini aytib bering”, dedim. U kishi: “Payg‘ambar alayhissalomga taalluqli biror ish bo‘lsa, o‘zim o‘sha ishni qilardim, ya’ni mollariga men qarar edim. Alloh taolo u kishini payg‘ambar qilib yuborganidan to vafotlariga qadar shunday qildim. Agar u zotning huzurlariga biror kishi musulmon bo‘lib kelsa, uni kiyimsiz holda ko‘rsalar, menga qarzga kiyim sotib olib unga berishni va ovqatlantirishni buyurardilar”, dedilar.
Imom Buxoriy va Imom Muslim “Sahih” kitoblarida Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam eng saxovatli kishi edilar. Ramazonda Jabroil alayhissalom u kishining huzurlariga keladigan paytlari yanada saxiy bo‘lib ketardilar. U zot insonlarga esuvchi shamoldan ham tezroq saxiylik qilishga shoshardilar”.
BARATOV G‘iyosiddin
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Oisha onamiz roziyallohu anhoning barcha sifatlari ham kamolot sifatlariga daxldor ekaniga shubha bo‘lishi mumkin emas. U kishining buyuk hayotlarini diqqat bilan o‘rgangan ulamolar Oisha onamiz roziyallohu anhoda boshqalarda bo‘lmagan qirqta komilalik sifatlari bor ekanini ta’kidlaydilar. Ana shuning uchun ham bu haqda bir-ikki og‘iz so‘z aytmoqni ravo ko‘rdik.
Oisha onamiz roziyallohu anhoning kamolot sifatlari haqida so‘z yuritar ekanmiz, bu sifatlar ro‘yxatining boshida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan vorid bo‘lgan hadisi shariflar turishini aytib o‘tmog‘imiz lozim. U zot Oisha onamiz roziyallohu anho haqlarida ajoyib madhlarni aytganlar.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Ey Oisha! Mana bu Jabroil, u senga salom aytmoqda», dedilar.
«Va alayhissalomu va rohmatullohi va barokatuhu! Ey Allohning Rasuli, siz men ko‘rmagan narsani ko‘rasiz», dedim».
Jabroil alayhissalom bu dunyoda payg‘ambarlardan boshqa kimga salom aytganlar?
Jabroil alayhissalom bu dunyoda payg‘ambarlardan boshqa birgina insonga – Oisha onamiz roziyallohu anhoga salom aytganlar.
Mana shu ulug‘ maqomning o‘zi bir olamga tatiydi.
Abu Muso roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Erkaklardan ko‘pchilik barkamol bo‘ldilar. Ayollardan Maryam Imron qizi va Fir’avnning ayoli Osiyodan boshqasi barkamol bo‘lmadi.
Oishaning boshqa ayollardan ustunligi sariydning boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshaydir», dedilar».
Ikkisini Buxoriy, Muslim va Termiziy rivoyat qilganlar.
Ushbu hadisi sharifda aslida ayollarning, xususan, Maryam onamiz, Osiyo onamiz va Oisha onamizning boshqa ayollardan ustun bo‘lgan fazllari haqida so‘z boradi.
«Erkaklardan ko‘pchilik barkamol bo‘ldilar».
Erkaklardan barkamol bo‘lganlar ro‘yxatining avvalida Payg‘ambar alayhissalomlar turadilar. Ulardan boshqa barkamol erkaklar ham bor. Bu haqiqat hammaga ma’lum.
«Ayollardan Maryam Imron qizi va Fir’avnning ayoli Osiyodan boshqasi barkamol bo‘lmadi».
Bu ikki ulug‘ zotning barkamol bo‘lganliklari Qur’oni karimda ularning birgalikda, xos zikr qilinishlaridan ham bilib olinadi.
Alloh taolo «Tahrim» surasida:
«Alloh iymon keltirganlarga Fir’avnning xotinini misol qilib keltirdi. O‘shanda u: «Robbim! Menga O‘z huzuringda, jannatda bir uy bino qilgin. Menga Fir’avndan va uning ishidan najot bergin va menga zolim qavmdan najot bergin», deb aytdi», degan (11-oyat).
Fir’avnning xotini o‘sha paytdagi eng katta podshohning ayoli edi. Yemak-kiymakda to‘kin edi. Nimani xohlasa, shuni qilishi mumkin edi. Qasrlarda, turli ne’matlar ichida farog‘atda yashashiga qaramasdan, u kofir va zolim eriga hamda qavmiga qarshi chiqdi. Allohga iymon keltirdi. Allohdan jannatda uy qurib berishini so‘radi. Bu hol esa dunyo hoyu havasidan ustun kelishning oliy misolidir.
Mo‘minlarning ikkinchi misoli Maryam binti Imrondir.
«Va farjini pok saqlagan Imron qizi Maryamni (misol keltirdi). Bas, unga O‘z ruhimizdan pufladik va U Robbining so‘zlarini hamda kitoblarini tasdiq qildi va itoatkorlardan bo‘ldi» (12-oyat).
Imronning qizi Maryam Allohga sof e’tiqodda bo‘lganlar va o‘zlarini ham sof tutganlar. Yahudiylar tuhmat qilganlaridek, nopok bo‘lmaganlar. Alloh taolo Jabroil farishta orqali ana shu pok jasadga o‘z ruhidan «puf» deyishi bilan Iyso alayhissalomni ato qilgan.
«Oishaning boshqa ayollardan ustunligi sariydning boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshaydir».
Endi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning zavjai mutohharalari – Oisha onamizning fazllari haqida so‘z ketmoqda. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam u kishining boshqa ayollardan fazllarini sariyd deb nomlanadigan taomning o‘sha vaqtdagi boshqa taomlardan ustunligiga o‘xshatmoqdalar.
O‘sha paytda Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam va sahobai kiromlar yashab turgan jamiyatning sharoiti va taomiliga ko‘ra, sariyd boshqa taomlardan afzal taom hisoblanar edi.
Xuddi shunga o‘xshab, Oisha onamiz ham boshqa ayollardan afzal edilar.
Bu dunyoda kim ushbu maqomga sazovor bo‘libdi?!
Ushbu maqomga bu dunyoda faqat Oisha onamiz roziyallohu anho sazovor bo‘ldilar.
Termiziy va Buxoriy Amr ibn Os roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam meni Zotus-Salosil askariga boshliq qildilar. Qaytib kelganda:
«Ey Allohning Rasuli, odamlarning qaysinisi siz uchun eng mahbubdir?» dedim.
«Oisha», dedilar.
«Erkaklardan-chi?» dedim.
«Uning otasi», dedilar.
«So‘ngra kim?» dedim.
«So‘ngra Umar», dedilar va bir necha odamlarni sanadilar. Bas, meni oxirlarida qilib qo‘ymasinlar, deb, sukut saqladim».
Allohning Rasuli uchun odamlarning qaysinisi eng mahbub ekan?
Allohning Rasuli uchun odamlar ichida Oisha onamiz roziyallohu anho eng mahbub ekanlar.
Bu dunyoda kim ushbu maqomga sazovor bo‘libdi?
Ushbu maqomga bu dunyoda Oisha onamiz roziyallohu anho sazovor bo‘libdilar.
Imom Abu Ya’lo «Musnad»larida Oisha onamiz roziyallohu anhodan rivoyat qiladilar:
«Menga hech bir ayolga berilmagan to‘qqiz narsa berilgan:
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam menga uylanishga amr qilinganlarida Jabroil alayhissalom suratimni olib tushib, u zotga ko‘rsatgan.
– U zot menga bokira holimda uylanganlar. Mendan boshqaga bokira holida uylanmaganlar.
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam boshlari mening quchog‘imda turgan holda vafot etdilar.
– Rasululloh sollallohu alayhi vasallam mening uyimda dafn qilindilar.
– Farishtalar mening uyimni o‘rab olgan edilar. U zotga men u kishining ko‘rpalarida turganimda vahiy nozil bo‘lar edi. U zot meni o‘zlaridan uzoqlashtirmas edilar.
– Men u zotning xalifalari va siddiqlarining qiziman.
– Mening oqlovim osmondan nozil bo‘lgan.
– Men pokning huzurida pok yaratilganman.
– Menga mag‘firat va karamli rizq va’da qilingan».
Imom Qurtubiy o‘z tafsirlarida Oisha onamiz roziyallohu anhoning kamolot sifatlari haqida so‘z yuritar ekanlar, jumladan, quyidagilarni aytganlar:
«Ba’zi ahli tahqiqlar ayturlar:
«Yusuf alayhissalom fahsh ishda tuhmat qilinganida Alloh u kishini beshikdagi go‘dakning tili bilan oqladi.
Maryam fohishalikda tuhmat qilinganida Alloh u kishini o‘g‘illari Iyso alayhissalomning tili bilan oqladi.
Oisha fahsh ishda tuhmat qilinganida Alloh u kishini Qur’on bilan oqladi. Alloh u kishi uchun go‘dakning oqlashini yoki nabiyning oqlashini ravo ko‘rmadi. Alloh u kishini tuhmatdan O‘z kalomi ila oqladi».
Alloh taolo bu dunyoda kimni tuhmatdan O‘z kalomi ila oqlabdi?
Alloh taolo bu dunyoda faqat Oisha onamiz roziyallohu anhoni tuhmatdan O‘z kalomi ila oqlagan.
"Nubuvvat xonadoni xonimlari" kitobidan.