وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تَذۡبَحُواْ بَقَرَةٗۖ قَالُوٓاْ أَتَتَّخِذُنَا هُزُوٗاۖ قَالَ أَعُوذُ بِٱللَّهِ أَنۡ أَكُونَ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ٦٧
Ya’ni, Alloh taolo Muso alayhissalomning qavmiga bir sigir so‘yishni buyurganida qavm istehzo bilan "Sen bizlarni mazax qilyapsanmi?" dediyu o‘zi mazax aralash payg‘ambaridan o‘sha sigirning sifatlarini so‘rayverdi. Alloh taoloning buyruqlarini bajarish o‘rniga ularni taftish qilish, turli savollar berish kabi bema’ni xislatlar johil kimsalarga xos narsa. Agar Bani Isroil bir sigirni ushlab so‘yganida Allohning amrini bajarib, maqsadlari hosil bo‘lardi. Ammo ular tabiatlaridagi sarkashliklariga borib, bunday yo‘l tutishmadi.
Ibn Abbos, Ubayda Salmoniy, Mujohid, Ikrima, Mujohid Sa’diy, Abul Oliya kabi mufassirlarning aytishlaricha, Isroil avlodlari orasida bir keksa kishi bo‘lib, mol-dunyosi behisob esa-da, farzandi yo‘q edi. Uning faqir jiyanlari meros ilinjida boy amakining o‘limini intizor bo‘lib kutishardi. Ulardan birining sabri chidamay, qotillikka qo‘l urdi: o‘z amakisini o‘ldirib, jasadini odamlar yig‘ilib turadigan maydonga yashirincha keltirib tashladi. Ertalab yig‘ilgan olomon bir-biridan gumon qilishga va janjallashishga o‘tdi. Fursatni g‘animat bilgan qotil odamlar oldiga kelib, dod-voy qilishni va qotillikda boshqalarni ayblashni boshlab yubordi. Mojaro kuchayib ketdi. Shunda oqil kishilardan biri: "Katta ko‘chada mojaroni qizitmay, yaxshisi Allohning payg‘ambari Muso alayhissalomning oldiga boringlar, u muammoni hal etib, qotilni aniqlab beradi", dedi. Muso alayhissalomning oldilarida hammadan oldin qotil jiyan paydo bo‘ldi va bo‘lgan voqeani shikoyat qildi. Muso alayhissalom: "Muammo to‘g‘ri hal bo‘lishi uchun qotillik haqida biror narsani bilgan kishi Alloh roziligi yo‘lida guvohlikka kelsin", dedilar. Hech kim guvohlikka kelmagach, hazrati Muso bu muammoni hal etishni Allohning O‘zidan so‘rab, Unga iltijo qildilar. Alloh taolo bir sigir so‘yilishi zarurligini aytdi. Muso alayhissalom buni qavmga yetkazganlarida ular: "Ey Muso, bizni mazax qilyapsanmi?" deya ajablanishdi.
قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَۚ قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ لَّا فَارِضٞ وَلَا بِكۡرٌ عَوَانُۢ بَيۡنَ ذَٰلِكَۖ فَٱفۡعَلُواْ مَا تُؤۡمَرُونَ٦٨
Nodon qavm Alloh taoloning amrini so‘zsiz bajarish o‘rniga turli savollar bilan Uning payg‘ambariga murojaat qilaverdi. Sigirni so‘yish o‘rniga uning sifatlarini so‘rashga tushdi. "Parvardigoringdan so‘ra-chi, u sigir qanday bo‘lishi kerak ekan" deya payg‘ambarni qiyin-qistovga olaverdi. Itoatsiz va sarkash kimsalarning qilig‘i shu: "Alloh ibodatni buyurgan" desang, "Men nega ibodat qilishim kerak, shusiz ham qalbim toza, odamlarga yaxshiliklar qilyapman-ku", deb e’tiroz bildirishga tushadi. "Muhtojlarga zakot, sadaqa berish kerak", desangiz, "Nega men o‘zim mashaqqat bilan topgan mol-mulkimni o‘zgalarga indamay berishim kerak", deya qaysarlik qiladi. Bani Isroil qavmi ham Alloh taoloning amriga ko‘ra sigir so‘yish o‘rniga qarshi savollarni beraverdi. Shunda Muso alayhissalom: "Alloh yoshi o‘rtacha bir sigir so‘yaveringlar, deya buyuryapti", dedilar.
قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا لَوۡنُهَاۚ قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ صَفۡرَآءُ فَاقِعٞ لَّوۡنُهَا تَسُرُّ ٱلنَّٰظِرِينَ٦٩
Boshqa itoatsiz kishilar kabi Muso alayhissalomning qavmi u kishining so‘zidan keyin ham Allohning amrini bajarishga kirishmadi. Qaysar qavm sigir topib, so‘yishga shoshilmadi, endi uning rangi qanaqa bo‘lishi kerak, deb so‘rashga tushdi. Bunga javoban Muso alayhissalom: "Parvardigor sigirning ko‘rganlarning ko‘zini quvontiradigan to‘q sariq rangli bo‘lishini buyurdi", dedilar. Bani Isroil Alloh taoloning amrini darhol bajarishga odatlanmagan, nobakor qavmligi avvaldan ma’lum edi. Ammo bu safar ularning sarkashligi hammasidan o‘tib tushdi. Ular dastlab Muso alayhissalomdan sigir so‘yish haqidagi Allohning amrini eshitishlari bilan buni inkor qilish uchun gapni boshqa yoqqa burib, «Bizni masxara qilyapsanmi?» deyishdi. Buyruq ikkinchi marta takrorlanganida esa, so‘yilishi lozim bo‘lgan sigirning umumiy sifatini ta’riflab berishni so‘rashdi. Sigirning umumiy sifati bayon qilib berilib, ilohiy amr uchinchi marta takrorlanganda esa uning rangi haqida savol berishga o‘tishdi. Payg‘ambarni masxaralash uchun har gal yangi bahonalarni keltira boshlashdi, ammo Allohning amrini bajarishga kirishmadi ham.
قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَ إِنَّ ٱلۡبَقَرَ تَشَٰبَهَ عَلَيۡنَا وَإِنَّآ إِن شَآءَ ٱللَّهُ لَمُهۡتَدُونَ٧٠
Bo‘lib o‘tgan voqea bayoniga ko‘ra, o‘sha nohaq o‘ldirilgan qariyaning qotili kim ekanini qavmga bildirish va bu bilan boshlanib ketadigan katta fitnaning oldini olish uchun Alloh taolo O‘z hikmatiga ko‘ra bir chorani iroda qilgan edi. Alloh taolo qotilning sirini fosh qilish uchun o‘ldirilgan shaxsni gapirtirmoqchi bo‘ldi va Bani Isroilga bir sigir topib so‘yishga va o‘sha so‘yilgan sigirning go‘shtidan bir bo‘lak olib, u bilan o‘likni urishga buyurdi. Shunda o‘lik Allohning irodasi bilan tirilib turib, qotil kim ekanini aytib berishi lozim edi. Ammo sarkash qavm payg‘ambarning sigir haqidagi har gapidan so‘ng yangi savol so‘rayverdi, payg‘ambarning sigirning rangi haqidagi gapi ham ularni qoniqtirmadi. Endi yahudiylar sigirning yoshiyu rangi bilan qanoatlanmay, uning boshqa sifatlarini ham so‘ray boshlashdi. Payg‘ambarlarini Alloh taolodan sigirning boshqa sifatlarini ham so‘rashga majburlay boshlashdi.
قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ لَّا ذَلُولٞ تُثِيرُ ٱلۡأَرۡضَ وَلَا تَسۡقِي ٱلۡحَرۡثَ مُسَلَّمَةٞ لَّا شِيَةَ فِيهَاۚ قَالُواْ ٱلۡـَٰٔنَ جِئۡتَ بِٱلۡحَقِّۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُواْ يَفۡعَلُونَ٧١
Bani Isroilning qaysarona e’tirozlaridan to‘ygan Muso alayhissalom sigirning juda ko‘p sifatlarini aniqlab, qavmga yetkazishga kirishdilar: sigir shunday bo‘lsinki, qo‘shga ham qo‘shilmagan, sug‘orishda ham ishlatilmagan bo‘lsin, hech qanday nuqsoni bo‘lmasin, dog‘-dug‘dan xoli, tekis sariq rangli bo‘lsin!" Savol so‘rayverishning yomon oqibatini ko‘ringki, Alloh buyurishi bilan bir sigirni so‘yishganida, hech qanday tashvish, mojaro yo‘q edi. Endi Alloh taolo tomonidan buyurilgan sifat, yosh, rang va ko‘rinishdagi sigirni topish mashaqqati paydo bo‘ldi. Axtara-axtara oxiri ana shunday sigirni ham topishdi. Muso alayhissalom: "Sigirni so‘yib, bir bo‘lak go‘shti bilan o‘likni urilsa, kim o‘ldirganini o‘zi ko‘rsatib beradi, Alloh taoloning hukmi shu", deydi. Ular shunday qilishgan edi, o‘lik tirilib, o‘z qotilini ko‘rsatib berdi.
وَإِذۡ قَتَلۡتُمۡ نَفۡسٗا فَٱدَّٰرَٰٔتُمۡ فِيهَاۖ وَٱللَّهُ مُخۡرِجٞ مَّا كُنتُمۡ تَكۡتُمُونَ٧٢
Ey Bani Isroil, o‘sha badavlat kishini o‘ldirib qo‘yib, qotilni topolmay janjallashib yurganingizni bir eslanglar. Agar Alloh taolo yashirgan narsangizni oshkor qilmaganida hammani qotillikda ayblab, gumonda bo‘lib yurgan, qavm ichida ishonchsizlik, shubha, sarosima kuchaygan bo‘lur edi. Parvardigoringiz sizlar yashirmoqchi bo‘lgan narsalarni ana shunday oshkora qiluvchidir. Xuddi shu kabi Uning vahiylarini yashirmoqchi bo‘lganlar yoki shaxsiy manfaatlari yo‘lida ularni o‘zgartirishga jur’at etganlar ana shunday sirlari fosh bo‘lib, el orasida sharmandalikka yuz tutishadi.
فَقُلۡنَا ٱضۡرِبُوهُ بِبَعۡضِهَاۚ كَذَٰلِكَ يُحۡيِ ٱللَّهُ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَيُرِيكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ٧٣
Isroil avlodlari sigirni so‘yishga so‘yib qo‘yib, endi bu yog‘iga nima qilishni bilmay turishganida Alloh taolo buni ham o‘rgatdi, ya’ni sigirning go‘shtidan bir bo‘lagini kesib olib, u bilan o‘ldirib qo‘yilgan jasadni urish lozimligini bildirdi. Bu bo‘lak sigirning qaysi a’zosi ekani haqida ulamolar: "bir parcha go‘shti", "dumg‘azasi", "ikki kuragi orasidagi payi" kabi turli rivoyatlarni keltirishgan. Bir parcha sigir go‘shti bilan urilgan o‘likni tiriltirgan Parvardigor uchun qiyomatda insonlarni qayta tiriltirish hech qanday qiyinchilik tug‘dirmasligini insonlar bir mulohaza qilib ko‘rishsa, imonlari yanada ziyodalashgan bo‘lur edi.
Alloh insonlarning tafakkur qilishlari uchun o‘liklarni shunday tiriltiradi, U qiyomatda qabrdagi insonlarni hisob-kitob qilish uchun tiriltirib, O‘z dargohida shunday to‘playdi. Har qanday holatda ham o‘liklarni qayta tiriltirish Alloh uchun aslo mashaqqat tug‘dirmaydi. Inson o‘lishi bilan uning oxirat hayoti boshlanadi. Mo‘minlarning o‘limdan keyin tirilib mahshargohda to‘planishlariga, qilgan yaxshi va yomon amallardan hisob berishlariga imon keltirishlari vojibdir. Modomiki, dunyoga kelgan ekanmiz, bu yerda bir qancha islomiy, insoniy vazifalarimizni o‘tashimiz, Alloh buyurganlarini bajarishimiz kerak bo‘ladi. Bunga osiylik qilganlar esa Allohning g‘azabi va jazosiga duchor bo‘ladilar. Oxiratdagi baxtli-saodatli va osoyishta hayot bu dunyodagi qilgan amallarimizga, savobli, xayrli ishlarimizga bog‘liq. Alloh taolo Qur’oni karimda: «Biz sizlarni (yerdan) yaratdik, yana unga qaytarurmiz va sizlarni yana bir bor undan chiqarurmiz» (Toha, 55), degan. Buni inkor qilish Qur’onni inkor etishdir, bu esa kufri mujibdir. O‘limdan so‘ng qayta tirilishga ishonish imon ruknlaridan biridir.
Bir o‘tirib, yashab o‘tgan shuncha yillik hayotimizda boshdan kechirgan g‘am-g‘ussalarimiz haqida fikr yuritib ko‘rsak, qayg‘ular ikki xil ekanini ko‘ramiz:
Birinchisi – o‘sha paytda ko‘zimizga katta ko‘rinib, hatto yig‘lashimizga sabab bo‘lgan qayg‘ularimiz. Lekin vaqt o‘tishi bilan ular aslida oddiy narsa ekani, yig‘lashga arzimasligi ma’lum bo‘ladi. Ba’zan o‘sha kunlarni eslaganimizda kulgimiz kelib, «Shu arzimas narsa uchun ham siqilib, yig‘lab yurgan ekanmanmi? U paytlarda ancha yosh bo‘lgan ekanmiz-da», deb qo‘yamiz.
Ikkinchisi – haqiqatdan ham katta musibatlar. Ba’zilari hayotimizni zir titratgan. Bu qayg‘ular ham o‘tib ketadi, lekin o‘chmaydigan iz qoldirib ketadi. Bu izlar uzoq yillargacha qalbga og‘riq berib turaveradi. Bu qayg‘ular ba’zan to‘xtab, ba’zan harakatga kelib, yangilanib turadigan vulqonga o‘xshaydi. Bunday g‘am-qayg‘ularning yaxshi tarafi shundaki, ular hayotda ham, oxiratda ham yaxshiliklarning ko‘payishiga sabab bo‘ladi. Ular qalbimizda o‘chmas iz qoldirsa, har eslaganda ko‘zlarimizda yosh qalqisa, eng asosiysi – o‘shanda duoga qo‘l ochib, sabr bilan turib bera olsak, ko‘p-ko‘p yaxshiliklarga, ajr-savoblarga ega bo‘lamiz. G‘am-qayg‘u yangilanishi bilan yaxshiliklar ham yangilanib boraveradi.
G‘am-qayg‘usiz hayotni kutib yashayotgan qizga «Siz kutayotgan kun bu dunyoda hech qachon kelmaydi», deb aytish kerak.
Alloh taolo «Biz insonni mashaqqatda yaratdik», degan (Balad surasi, 4-oyat).
Bu hayot – g‘am-tashvishli, azob-uqubatli, mashaqqatli hayotdir. Mo‘min odam buni juda yaxshi tushunadi. Bu dunyoda qiynalsa, azob cheksa, oxiratda albatta xursand bo‘lishini biladi. Inson mukammal baxtni faqatgina oxiratda topadi. Shuning uchun ulug‘lardan biriga «Mo‘min qachon rohat topadi?» deb savol berishganda, «Ikkala oyog‘ini ham jannatga qo‘yganida», deb javob bergan ekan.
Allohning mehribonligini qarangki, oxirat haqida o‘ylab, unga tayyorgarlik ko‘rish hayotni go‘zal qiladi, qayg‘ularni kamaytirib, uning salbiy ta’sirini yengillatadi, qalbda rozilik va qanoatni ziyoda qiladi, dunyoda solih amallarni qilishga qo‘shimcha shijoat beradi, musibatga uchraganlarni bu g‘am-tashvishlar, azob-uqubatlar bir kun kelib, bu dunyoda bo‘lsin yoki oxiratda bo‘lsin, baribir yakun topishiga ishontiradi. Oxirat haqida o‘ylab, faqat solih amallar qilishga intilish insonni baxtli qiladi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: «Kimning g‘ami oxirat bo‘lsa, Alloh uning qalbiga qanoat solib qo‘yadi, uni xotirjam qilib qo‘yadi, dunyoning o‘zi unga xor bo‘lib kelaveradi. Kimning g‘ami dunyo bo‘lsa, Alloh uning dardini faqirlik qilib qo‘yadi, parishon qilib qo‘yadi, vaholanki dunyodan unga faqat taqdir qilingan narsagina keladi».
Alloh taolo faqat oxirat g‘ami bilan yashaydigan (oxirat haqida ko‘p qayg‘uradigan, har bir amalini oxirati uchun qiladigan) qizning qalbini dunyoning matohlaridan behojat qilib qo‘yadi. Qarabsizki, bu qiz har qanday holatda ham o‘zini baxtli his qiladi, hayotidan rozi bo‘lib yashaydi. Xotirjamlikda, osoyishtalikda, qanoatda yashagani uchun istamasa ham qo‘liga mol-dunyo kirib kelaveradi. Zero, Alloh taolo oxirat g‘amida yashaydigan, shu bilan birga, hayotiy sabablarni ham qilish uchun harakatdan to‘xtamagan kishining rizqini kesmaydi, uni ne’matlariga ko‘mib tashlaydi.
Ammo Alloh taolo bor g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan qizni faqirlar qatorida qilib qo‘yadi. Bunday qiz mol-dunyoga ko‘milib yashasa ham, o‘zini faqir, bechora his qilaveradi. Natijada dardi yangilanaveradi, dardiga dard qo‘shilaveradi, fikrlari tarqoq bo‘lib, iztirobga tushadi. Afsuski, shuncha yelib-yugurgani bilan faqat dunyoning ne’matlariga erisha oladi, oxiratda nasibasi bo‘lmaydi.
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.