وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَكُمۡ وَرَفَعۡنَا فَوۡقَكُمُ ٱلطُّورَ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ٦٣
Isroil avlodlari Misrdan chiqqan kundan boshlab uchinchi oyda, bahorning dastlabki kunlarida Turi Sino tog‘i yonidagi vodiyga tushishdi. Bani Isroil Tiyh vodiyida sargardonlikda yurganida Alloh taolo ularga rizq-ro‘zlarini vaqtida yetkazish, issiqda bulutlarni soyabon qilish, ko‘tarib olib yuriladigan toshdan ichimlik suvi chiqarib berish kabi ne’matlardan bahramand qildi. Shundan so‘ng Alloh taolo Tur tog‘ining o‘ng tomonida rozlashdi (gaplashdi) va unga o‘nta kalima-vazifa topshirdi. Qavm Alloh bilan Muso o‘rtasidagi suhbatni eshitib turgan bo‘lsa-da, ma’nosini tushunmadi. Muso alayhissalom qavmlariga Alloh buyurgan o‘nta vazifani tushuntirib berdilar. Bular quyidagilar edi: e’tiqodni yolg‘iz Allohga qilish; ibodatni tanho Allohga qilish; Alloh nomi bilan yolg‘on qasam ichmaslik; shanba kuni hurmatini saqlash; otalarga yaxshilik qilish; onalarga yaxshilik qilish; qotillik qilmaslik; zino qilmaslik; o‘zganing haqiga yolg‘on guvohlik bermaslik; hasad qilmaslik. Isroil avlodlariga ana shu hukmlarni yodda tutish va amal qilish buyurildi.
ثُمَّ تَوَلَّيۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۖ فَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ لَكُنتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ٦٤
Ammo Bani Isroil Allohga bergan va’dalarini buzdi. Muso alayhissalom Tur tog‘iga Alloh taolo bilan rozlashgani ketganida ular kutishdan zerikib Somiriy ismli kohinning aldoviga uchishdi, u oltindan yasab bergan buzoqqa sig‘ina boshlashdi. Qur’oni karimda bunday marhamat etiladi: "Muso qavmiga g‘azablangan va afsuslangan holda qaytib kelib: "Ey qavmim, Parvardigoringiz sizlarga (Tavrot nozil etishi haqida) chiroyli va’da qilmaganmidi? Sizlarga vaqt uzun (ko‘rinib) ketdimi yoki sizga Parvardigoringiz tomonidan g‘azab yetishini xohlab, menga bergan va’dangizni buzdingizmi?" (Toho, 86). Ulamolardan Abu Bakr ibn Abdulloh aytadilar: "Allohning farishtalari tog‘ni ko‘tarib, Isroil avlodlari qavmiga tahdid qilgach, keyin azob ko‘tarilganida Yer yuzidagi jamiki tog‘lar, toshlar va daraxtlar silkinib ketdi. Yahudiylarning birortasi huzurida Tavrot tilovat qilinsa, darhol uni qaltiroq bosishi va boshini ko‘tarib osmonga qarashi ana shu dahshatli kundan odat bo‘lib qolgan" (Ibn Kasir. "Qisasul-anbiyo", Qohira, "Dorul-Manor", 290-bet).
وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلَّذِينَ ٱعۡتَدَوۡاْ مِنكُمۡ فِي ٱلسَّبۡتِ فَقُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِِٔينَ٦٥
Alloh taoloning Bani Isroildan olgan ahdida shanba kunining hurmatini saqlash ham bor edi. Ma’lumki, yahudiylar e’tiqodi bo‘yicha haftaning oltinchi kuni shanba (sabbat, shabbat ham deyiladi) to‘laligicha Alloh taologa ibodat qilishga bag‘ishlanishi lozim edi. Shu kuni barcha hayotiy masalalar, shu jumladan, dala ishlari, savdo-sotiq, taom tayyorlash, ov qilish kabi barcha ishlar taqiqlangan edi. Tavrot, ya’ni Eski Ahdga ko‘ra (Chiqish kitobi, 31,14) shanba kuni hurmatini poymol qilganlar o‘limga hukm etilardi. Yahudiylarning shanba kuni hurmatini poymol qilishgani tafsir kitoblarida keng bayon etilgan: shanba kuni boshqa ishlar qatori baliq ovlash ham man qilingan edi. Ulardan ayrimlari shanba kuni baliqlarni maxsus kavlangan hovuzlarga qamab, qorong‘i tushishi bilan tutib olishardi. Mana shu gunohlari uchun Alloh taolo ularni sharmandali holga tushirdi: maymunlarga aylantirib qo‘ydi.
فَجَعَلۡنَٰهَا نَكَٰلٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهَا وَمَا خَلۡفَهَا وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ٦٦
Alloh taoloning g‘azabiga uchragan qavmlarning qilmishlariga yarasha olgan jazolari ularning zamondoshlariga ham, ulardan keyin keladigan taqvoli kishilarga ham yaxshigina ibrat bo‘lishi lozim. Oradan necha asrlar o‘tib, o‘sha gunohkor qavmdan tarqagan "daho"lar "bizlar maymundan tarqaganmiz" da’vosi bilan chiqishdi va dahriyona siyosatlari bilan musulmonlarni ham yo‘ldan urmoqchi bo‘lishdi. Ammo ular niyatlariga yeta olishmadi, Alloh taolo o‘sha maymundan tarqaganlarning o‘zlarini tarix sahnasidan surib tashladi.
Sulaymon ibn Ayub rahimahulloh bunday hikoya qiladi: “Men o‘n yildan ko‘proq vaqt davomida ilm o‘rganish va Qur’onni yod olishga harakat qilsam-da, Fotiha surasini to‘g‘ri o‘qiy olmasdim. Bu holat menga og‘ir edi. Hatto ustozim ham mendan umidini uzgan edi.
Yolg‘iz qolganimda sajdaga bosh qo‘yib yig‘lab, duolarimda Alloh taolodan tilimni burro, xotiramni o‘tkir qilishini hamda qalbimdagi g‘ashlikni ketkazishini so‘rab iltijo qilardim.
Solih insonlardan biriga holimni bayon etdim. U mendan: Ota-onang bormi? - deb so‘radi.
Men: Ha, onam bor, - deb javob berdim.
U: Onangga yaxshilik qilasanmi? – deb so‘radi.
Men: Ha onamning xizmatlarini bekamu ko‘st bajaraman, – dedim.
Shunda solih kishi menga: Onangni oldiga borib, undan Qur’oni karimni yod olishing hamda faqih bo‘lishing uchun duo qilishini so‘ra, – dedi.
Men uyga borib, bu gaplarni onamga aytdim. Volidam yarim tunda namoz o‘qidi, haqqimga xayrli duolar qildi. So‘ngra saharlik qilib, Alloh uchun ro‘za tutdi.
Tong otishi bilan onamning duolari qabul bo‘ldi. Xuddi bulutlar tarqagach quyosh charaqlagani singari aqlim ham yorishib, quvvai hofizam kuchayganini his etdim.
Shu tariqa men zehni o‘tkir va ilmli insonga aylandim. Onamning duosi barakotidan Qur’on va hadisni puxta o‘zlashtirib, ilmu-hikmat dengizida suza boshladim. Nihoyat, kuchli imomga aylandim”.
Kim biror maqsadini amalga oshirishda qiynalsa, avvalo, Alloh taologa tayanish barobarida ota-onasining duosini olsin!.
Shayx Mahmud MISRIYning
“Solih va solihalar hayotlaridan qissalar” kitobi asosida
Ilyosxon AHMЕDOV tayyorladi.