وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَكُمۡ وَرَفَعۡنَا فَوۡقَكُمُ ٱلطُّورَ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ٦٣
Isroil avlodlari Misrdan chiqqan kundan boshlab uchinchi oyda, bahorning dastlabki kunlarida Turi Sino tog‘i yonidagi vodiyga tushishdi. Bani Isroil Tiyh vodiyida sargardonlikda yurganida Alloh taolo ularga rizq-ro‘zlarini vaqtida yetkazish, issiqda bulutlarni soyabon qilish, ko‘tarib olib yuriladigan toshdan ichimlik suvi chiqarib berish kabi ne’matlardan bahramand qildi. Shundan so‘ng Alloh taolo Tur tog‘ining o‘ng tomonida rozlashdi (gaplashdi) va unga o‘nta kalima-vazifa topshirdi. Qavm Alloh bilan Muso o‘rtasidagi suhbatni eshitib turgan bo‘lsa-da, ma’nosini tushunmadi. Muso alayhissalom qavmlariga Alloh buyurgan o‘nta vazifani tushuntirib berdilar. Bular quyidagilar edi: e’tiqodni yolg‘iz Allohga qilish; ibodatni tanho Allohga qilish; Alloh nomi bilan yolg‘on qasam ichmaslik; shanba kuni hurmatini saqlash; otalarga yaxshilik qilish; onalarga yaxshilik qilish; qotillik qilmaslik; zino qilmaslik; o‘zganing haqiga yolg‘on guvohlik bermaslik; hasad qilmaslik. Isroil avlodlariga ana shu hukmlarni yodda tutish va amal qilish buyurildi.
ثُمَّ تَوَلَّيۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۖ فَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ لَكُنتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ٦٤
Ammo Bani Isroil Allohga bergan va’dalarini buzdi. Muso alayhissalom Tur tog‘iga Alloh taolo bilan rozlashgani ketganida ular kutishdan zerikib Somiriy ismli kohinning aldoviga uchishdi, u oltindan yasab bergan buzoqqa sig‘ina boshlashdi. Qur’oni karimda bunday marhamat etiladi: "Muso qavmiga g‘azablangan va afsuslangan holda qaytib kelib: "Ey qavmim, Parvardigoringiz sizlarga (Tavrot nozil etishi haqida) chiroyli va’da qilmaganmidi? Sizlarga vaqt uzun (ko‘rinib) ketdimi yoki sizga Parvardigoringiz tomonidan g‘azab yetishini xohlab, menga bergan va’dangizni buzdingizmi?" (Toho, 86). Ulamolardan Abu Bakr ibn Abdulloh aytadilar: "Allohning farishtalari tog‘ni ko‘tarib, Isroil avlodlari qavmiga tahdid qilgach, keyin azob ko‘tarilganida Yer yuzidagi jamiki tog‘lar, toshlar va daraxtlar silkinib ketdi. Yahudiylarning birortasi huzurida Tavrot tilovat qilinsa, darhol uni qaltiroq bosishi va boshini ko‘tarib osmonga qarashi ana shu dahshatli kundan odat bo‘lib qolgan" (Ibn Kasir. "Qisasul-anbiyo", Qohira, "Dorul-Manor", 290-bet).
وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلَّذِينَ ٱعۡتَدَوۡاْ مِنكُمۡ فِي ٱلسَّبۡتِ فَقُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِِٔينَ٦٥
Alloh taoloning Bani Isroildan olgan ahdida shanba kunining hurmatini saqlash ham bor edi. Ma’lumki, yahudiylar e’tiqodi bo‘yicha haftaning oltinchi kuni shanba (sabbat, shabbat ham deyiladi) to‘laligicha Alloh taologa ibodat qilishga bag‘ishlanishi lozim edi. Shu kuni barcha hayotiy masalalar, shu jumladan, dala ishlari, savdo-sotiq, taom tayyorlash, ov qilish kabi barcha ishlar taqiqlangan edi. Tavrot, ya’ni Eski Ahdga ko‘ra (Chiqish kitobi, 31,14) shanba kuni hurmatini poymol qilganlar o‘limga hukm etilardi. Yahudiylarning shanba kuni hurmatini poymol qilishgani tafsir kitoblarida keng bayon etilgan: shanba kuni boshqa ishlar qatori baliq ovlash ham man qilingan edi. Ulardan ayrimlari shanba kuni baliqlarni maxsus kavlangan hovuzlarga qamab, qorong‘i tushishi bilan tutib olishardi. Mana shu gunohlari uchun Alloh taolo ularni sharmandali holga tushirdi: maymunlarga aylantirib qo‘ydi.
فَجَعَلۡنَٰهَا نَكَٰلٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهَا وَمَا خَلۡفَهَا وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ٦٦
Alloh taoloning g‘azabiga uchragan qavmlarning qilmishlariga yarasha olgan jazolari ularning zamondoshlariga ham, ulardan keyin keladigan taqvoli kishilarga ham yaxshigina ibrat bo‘lishi lozim. Oradan necha asrlar o‘tib, o‘sha gunohkor qavmdan tarqagan "daho"lar "bizlar maymundan tarqaganmiz" da’vosi bilan chiqishdi va dahriyona siyosatlari bilan musulmonlarni ham yo‘ldan urmoqchi bo‘lishdi. Ammo ular niyatlariga yeta olishmadi, Alloh taolo o‘sha maymundan tarqaganlarning o‘zlarini tarix sahnasidan surib tashladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Mushriklar muhim masalalarini “Dorun Nadva” deya atalmish kengashlarida hal qilsalar, ilk musulmonlar kengashadigan makon “Dorul Arqam” edi. Bu muborak uy Ka’baning g‘arbida, hozirgi kunda hojilar Safo bilan Marva o‘rtasida haj arkonlarini amalga oshiradigan juda gavjum joyda joylashgandi. Arqam Banu Maxzum qabilasidan bo‘lgan 16 yoshli makkalik yigit edi. Islomni qabul qilgan birinchi odamlardan biri bo‘lgan Arqam o‘z uyini xursandchilik bilan musulmonlarning yashirin yig‘inlari uchun taqdim etgan. Uch yil davomida Arqamning uyi musulmonlar uchun uchrashuv joyi bo‘lib xizmat qildi. Bu uyda Hamza, Ammor, Mus’ab, Suhayb va boshqa ko‘plab taniqli sahobalar (roziyallohu anhum) shahodat kalimasini aytganlar.
Ushbu muborak uy hazrati Umardek islomning zabardast siymolaridan birining hidoyat topganiga guvoh bo‘lgan. O‘shanda Arqamning uyida suhbatlashib o‘tirgan musulmonlarga: “Uyga Umar ibn Xattob qurollangan holda yaqinlashib kelyapti”, degan xabar keldi. Sahobalar sergaklanishdi, hazrati Hamzaning qo‘li beixtiyor qilich dastasiga yugurdi. Umar ibn Xattob uyga kirgach, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam unga yaqinlashdilar va: “Ey Xattob o‘g‘li, Islomga kelsang bo‘lmaydimi?!” – dedilar. Bunga javoban Umar shahodat kalimasini aytib, islomni qabul qildi.
Shu voqeadan keyin musulmonlar Makkada emin-erkin yuradigan bo‘ldilar.
Arqam keyinchalik Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bilan Madinaga hijrat qilgan ilk musulmonlardan edi. U yerda u islomiy jamiyat va davlatni yaratishda va mustahkamlanishida ishtirok etdi. Badr, Uhud, Xandaq va boshqa janglarning qatnashchisi, savodli odam edi. Shu sababdan Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning kotiblaridan biri bo‘lib, nozil qilingan vahiylarni yozgan.
Arqam o‘g‘li va yaqinlarining ehtiyojlari uchun vaqf qilgan, keyinchalik bir necha qo‘lga o‘tgan ushbu imorat o‘rta asrlarda Haramning kengaytirilishi munosabati bilan buzilgan va masjidga qo‘shib yuborilgan.
Arqam ibn Abu Arqam hijriy 54 yoki 55 yilda 80 yoshida vafot etadi. U zot Badr qatnashchilarining dunyodan eng oxirgi ko‘z yumganidir. Janozasi o‘z vasiyatiga ko‘ra sodiq do‘sti Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu tomonidan o‘qilib, Baqi’ qabristoniga qo‘yilgan.
Yoqub Umar tayyorladi