Sayt test holatida ishlamoqda!
20 Yanvar, 2025   |   20 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:21
Quyosh
07:44
Peshin
12:39
Asr
15:43
Shom
17:28
Xufton
18:45
Bismillah
20 Yanvar, 2025, 20 Rajab, 1446

Himmatingizga balli, odamlar!

20.05.2020   2379   3 min.
Himmatingizga balli, odamlar!

Mardlik – qo‘rquvga yot tushuncha. Bugun yurtimizning hamma  joyida mardlik ko‘rsatayotgan qahramonlarimizni ko‘rishimiz mumkin. Jon ichra jon bo‘lmish  Vatan mana shu mehnatkash millat sabab gullab-yashnamoqda. Bu tuproqqa kindik qoni to‘kilgan har bir inson ushbu chamanga gullab turuvchi nihol o‘tqazadi. Bu ishlarni amalga oshirish uchun albatta sog‘lom bo‘lmoqlik shart. Bizning Vatanimizda “COVID-19” deganlarini yengishda xalqning birdamligi, Yurtboshi rahbarligidagi jipslik asosiy sabab-vosita ekanligini hayot isbotlamoqda. Men  Yozyovonning bir qishlog‘ida yashovchi yurt ayoli, baxtli ona, piru badavlat buvi sifatida qahramonlarni uzoqdan izlamay, qishlog‘imning fidoyi fuqarolari timsolida xalqsevarlik, yurtsevarlik suratini chizib bermoqchiman.

Davlatimiz rahbarining muborak Ramazon arafasida  diyorimizda kelib chiqqan vaziyatlar tufayli “Saxovat va ko‘mak” umumxalq harakatini e’lon qilishlari xalqimiz uchun xayrli qadamga bir chaqiriqday bo‘ldi.  Xayriyalar manzilli  tashkil etildi, iftorliklarga sarf etiladigan harajatlarni ehtiyojmandlarga yo‘naltirildi, bu ishlar jiddiy tartib asosida tashkil etildi.  Yurtboshimizning kuyunib: “Bularning bari hech bir ta’masiz, bu mening eng yaqin vatandoshim, deb mehr bilan qilinishi kerak”, deb aytgan so‘zlari imkoniyati bor insonlarni saxovatga chorladi.

Barcha tuman va chekka qishloqlarda ham tadbirkor, fermerlar, tashkilotlar aholining kam ta’minlangan qatlamiga yordamlar ko‘rsatishmoqda. Bu ishga tuman hokimlari, sektor rahbarlarining bosh-qosh bo‘layotgani nur ustiga a’lo nur bo‘lmoqda. Yurtboshimiz bu xayrli yo‘lda tashkilotchilarni ham qo‘llab-quvvatlashlarini, tadbirkor xalqqa birni bersa, bu sinovli kunlar yakunida ortig‘i bilan qaytarilishini aytib, xalq  bilan davlat chambarchas bog‘liqligini ta’kidladilar. Prezidentimiz nutqini tinglar ekanman, ko‘zlarimdan shukrona yoshlari sizib chiqdi. Tumanimizda kechayotgan jarayonlar men kabi nuroniy muallima ayolga  yuksak iftixor bag‘ishladi.

Yozyovonlik bir fermer yuzlab xonadonlarga non tarqatayotgani, yana bir xalqning fidoyisi un, yog‘ni arzonlashgan narxda ko‘chma do‘konlarda odamlarga yetkazib berayotgani, chevar ayollar ham uyda tinch o‘tirmay niqob tikib bepul  ulashayotgani oddiy holatga aylanib qoldi. Maqolani  qoralash paytimda tunni tongga ulab, oylab oilasi bag‘ridan uzoqda xizmat burchini bajarayotgan  Respublika Ichki ishlar vazirligi Farg‘ona viloyati Ichki ishlar boshqarmasi xodimlari tomonidan  ko‘makka muxtoj oilalarga oziq-ovqat mahsulotlari yetkazib berilgani haqidagi xabar keldi. Bunday xabarlar tinmay bir-biriga ulanmoqda.

Donolardan biri “Jasoratli yurak har qanday musibatni chil-parchin qiladi”, degan ekan. Kutilmaganda  hayotimizga  kirib kelgan bu vaziyat, musibatlarda imon-e’tiqodimiz, sabr-bardoshimiz yana bir sinovdan o‘tayotgandek. Yuqoridagi fikr xalqimizning tanti, olijanob, sabr-bardoshli insonlarga qarata aytilgandek. Zero, ehsonning javobi ehsondir.

Ilohim, himmatlilar safi kengayaversin! Ramazon kunlarida saxovatpeshalarning savobli amallarini Alloh dargohida qabul qilsin. 

 

O‘ktamxon SOLIYEVA 

Onlayn xabarni M.ULUG‘OVA yozib oldi

 

 

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Ayolimsiz dunyodagi eng zaif insonman

13.01.2025   3907   3 min.
Ayolimsiz dunyodagi eng zaif insonman

Men uylangan edim. Ayolim past bo‘yli, nimjon qomatli va menga nisbatan kichik jussali edi.
Men esa Allohni inoyati ila sportchilarga xos qomatga ega, mushaklarim baquvvat va salobatli edim.
Xotinimning bo‘yi pastligi uchun men unga ko‘p marotaba hazil-mazah qilib jig‘iga tegar, uning ustidan kular edim. Masalan, ba’zan biror narsaning ortiga yashirinib olib, u kelganda qo‘qqisdan oldida paydo bo‘lib qo‘rqitar edim. Ba’zan esa, uning kundalik xotiralarini qayd etib boradigan daftarini olib, bo‘yi yetmaydigan joyga qo‘yib qo‘yar edim va bo‘yi pastligi uchun ololmay qiynalayotganini ko‘rib huzurlanib kular edim.
Gohida televizor ko‘rayotganida, gohida esa, kechki ovqatni tayyorlayotganida uni har xil usullarda bezovta qilib hazil-mazah qilar edim.
Men hazillashib uni bezovta qilishni juda yaxshi ko‘rar edim, chunki uning mendan qasos olishga uringani, lekin bunga kuchi yetmaganini ko‘rish ham menga zavq bag‘ishlar edi.
Avval boshida xotinim bundan yoqimli kayfiyat olganini ko‘rar edim. Lekin vaqt o‘tishi bilan u mening bolalarcha qiliqlarimdan bezib qolayotganini seza boshladim.
Bir kuni ishga borish uchun uyqudan erta turdim. Qarasam, u nonushta tayyorlayotgan ekan. Har doimgidek, uni hazillashib qo‘rqitdim. Shunda u qattiq qo‘rquv bilan:
Bu gal kechqurun uyga qaytganingizda, meni topa olmaysiz, — dedi.
Men uni hazillashayapti deb o‘yladim, chunki har safar uni qo‘rqitganimda u shunaqa tahdid qilar edi.
Biroq kechqurun uyga qaytib kelganimda, u yo‘q edi. Uni chaqirdim, u javob bermadi. Yana va yana chaqirdim, ammo u hech narsa demadi.
Hamma yerni qidirib chiqdim, lekin uni topa olmadim. Oxiri oshxonaga kirib, bir qog‘ozga ko‘zim tushdi. Unda:
O‘zingizni asrang, men endi qaytmayman, — degan yozuvni ko‘rdim.
Shunda oyoqlarim bo‘shashib, bosa olmay qoldim. Butun boshli tanam quvvatsizlanib, o‘tirib qoldim, o‘zimni huddi ustimdan muzdek suv quygandek his qildim.
O‘sha paytda men dunyodagi eng zaif insonlardan biriga aylandim.
O‘sha kichikkina jussali, nozikkina xotinim mening asosiy quvvat manbaim bo‘lganligini, usiz men hech kim emas ekanligimni angladim.
Devorga suyangancha o‘tirib, huddi onasini yo‘qotgan go‘dak boladay yig‘ladim...

Bir payt ovqatlanish stoli ostida qandaydir narsa qimirlayotganini ko‘rib qoldim va o‘sha yerdan past ovozdagi kulgi eshitildi.
Ha, u edi! U o‘sha yerga yashirinib olgan ekan.
Shunda men unga o‘zimni otdim va uni qattiq bag‘rimga bosib quchoqlar ekanman, ko‘zlarimdan shashqator yosh oqar edi.
U esa meni qo‘rqitishni uddalay olganidan quvonib o‘zini kulishdan tiya olmas edi.
Shunday qilib, o‘g‘rini qaroqchi urdi deganlaridek, o‘zimning hiylam o‘zimga qarshi ishladi. Shundagina tushundimki, o‘sha kuchsizgina ayolimsiz men dunyodagi eng zaif inson ekanman.

Homidjon domla ISHMATBЕKOV