2020 yil butun dunyo xalqlari uchun g‘oyat sinovli davr bo‘lyapti. Barcha bir bo‘lib mudhish illat – koronavirusga qarshi kurash olib bormoqda. Lekin, shunga qaramay, bu o‘lat hali-hanuz tarqalishda davom etyapti. Oxirgi ma’lumotlarga ko‘ra, dunyo miqyosida 4 million 900 ming nafardan ortiq kishida infeksiya aniqlangan. Vafot etganlar soni esa 323 mingdan oshib ketdi.
Bu raqamlar har birimizni yanada hushyorlikka chaqirib, gigiyenaga qoidalariga qat’iy rioya etib, karantin talablarini buzmaslikka undashi kerak.
Joriy yil 13 may kuni Prezidentimiz Shavkat Mirziyoyev raisligida mamlakatimizda karantin talablarini hushyorlikni oshirgan holda yanada yumshatish, iqtisodiyot tarmoqlarini bosqichma-bosqich ishlatish, aholi bandligi va daromadlarini oshirish chora-tadbirlariga bag‘ishlangan videoselektor yig‘ilishi o‘tkazildi.
Yig‘ilishda muhtaram Yurtboshimiz: “Koronavirus xavfi yo‘qolganidan keyin ham xalqimiz karantin paytidagi ayrim qoidalarni o‘zining odatiy turmush tarziga aylantirish kerak. Jumladan, shaxsiy gigiyenaga qat’iy amal qilish, qo‘lni tez-tez sovunlab yuvish, dezinfeksiya qilish, turli to‘y-marosimlarni juda cheklangan tartibda o‘tkazish odatiy qoidaga aylanishi zarur”, deb ta’kidladilar.
Darhaqiqat, tan olib aytish joizki, biz o‘zimizni, o‘zligimizni unutib qo‘ygan edik. Dinimiz ta’limotiga, ma’naviyatimiz ko‘rsatmalariga rioya qilishda sustkashliklarga yo‘l qo‘ydik. To‘y-hashamlar, oilaviy tantalarda ochiqchasiga “kimo‘zar”ga (!) kirishib ketdik. Isrofga ruju qo‘ydik.
Farzandlarimizning ta’lim-tarbiyasiga sarflash zarur bo‘lgan mablag‘larni to‘y qilaman deb bir kunda ko‘kka sovurdik. Afsuski, bunday ishlarga qurbi yetgan ham, yetmagan ham kirishib ketdi. Oqibatda ayrimlar bir umr qarz to‘lashni zimmasiga oldi.
Bejiz ma’rifatparvar bobomiz Mahmudxo‘ja Behbudiy: “Bechora kosibning a’moli to‘ydur. O‘zi rohat yuzi ko‘rmaydur. Kecha-kunduzki 18, balki 20 soatni mehnatg‘a o‘tkaraturg‘on kosiblarimiz bordur. Haqqincha yemaydur, kiymaydur. O‘n va yigirma sanalar mehnat va mashaqqat etar va xudodan o‘g‘il tilar, to‘y qilmoq uchun. Ana, bechoraning a’moli. Yigirma sanalik mehnati uch kun to‘yda tamom. To‘y musrifi uchun qarz egalaridan qochadur. Katta to‘y qilib xotun olg‘on bir qism bechoralarni holig‘a yig‘lamoq kerak. Uch kunlik to‘yni azosi ba’zi oilalarda o‘n yil, hatto, bir umr surar, balki bevatan va xonavayronlikg‘a sabab bo‘lur...
...To‘yu ma’rakag‘a sarf qilinaturg‘on oqchani eski madrasa va mozoru masjid hamda maktablarni shikast-rextlarig‘a sarf qilinsun. To‘y va ma’raka oqchasidan bolalar hukumat maktablariga berilsun va bu oqchadan talabalarni Makka, Madina, Misr, Istanbulg‘a va Rusiya dorilfunun va dorulsanoatlarig‘a yuborilib, diniy va dunyoviy va zamoniy odamlar yetishdurmoqg‘a sa’y qilinsun”, deb kuyib-pishmagan edi.
Ta’bir joiz ko‘rilsa, koronavirus boshimizga gurzidek “urilmagunicha” ko‘zimizni ochmadik. Umr bo‘yi yig‘gan mablag‘larimizdan zakot, ushr berishni unutib qo‘ydik. Ehsonlarga, to‘ylarga ochlar chetda qolib, to‘qlarni taklif etdik. Buning oqibatida riyo, sum’a kabi illatlar urchidi. Bu dunyoda yashashdan maqsad faqat to‘y qilish ekani, afsuski, onguu shuurimizga singib qoldi.
Davlatimiz rahbari videoselektor yig‘ilishida bejiz karantin tugagandan keyin ham to‘y-marosimlarni juda cheklangan holda o‘tkazish zarurligini ta’kidlamadilar. Axir, dinimiz ta’limotida ham dabdaba bilan to‘y qilish qattiq va qat’iy qoralanadi.
Har so‘z va har ishda bizlarga ibrat bo‘lgan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam qanday to‘y qilganlari haqida Anas ibn Molik roziyallohu anhudan bunday rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi va sallam Xaybar bilan Madina orasida uch (kun) turdilar va Safiya binti Huyay (roziyallohu anho)ga uylandilar. Men musulmonlarni valimaga taklif qilib keldim. Unda non ham, go‘sht ham yo‘q edi. U zot teri dasturxonlarini yozishga amr qildilar. Ularning ustiga xurmo, qurut va sariyog‘ tashlandi. U zotning valimalari shundan iborat edi” (Imom Buxoriy rivoyati).
Tarixga nazar solinsa, o‘tgan ummatlarga yog‘ilgan balo-ofatlar ularning tug‘yonga ketishi tufayli sodir bo‘lgan. Xuddi shunday biz ham Buyuk Yaratuvchini eslamay qo‘ydik. O‘zligingizdan, insoniyligingizdan yuz o‘girdik. Qadriyatlarimizni beqadr qildik. Berilgan ne’matlarimni suiiste’mol qildik.
Hech bir narsa besabab, behikmat bo‘lmaydi, albatta. Alloh taolo bu baloni yuborib, bandalari unutib qo‘ygan sabr, mehr-oqibat, qanoat, tinchlikni asrash, xotirjamlikning qadriga yetish, sog‘lik bebaho ne’mat ekanini tafakkur qilish, xullas, odamga odamiylikdan saboq bermoqda.
Bugun hammamiz uydamiz. Bani bashar uyda o‘tirib o‘yga tolgach, mutaxassislarning aytishicha, sayyoramiz ekologiyasi ancha tozalanibdi. Shoyad uyda o‘tirib sabrga, itoatga, qanoatga o‘rgansak, oldingi qilmishlarimizdan xulosa chiqarsak, qalblarimiz ham atmosfera kabi tozalansa.
Men 2020 yilni saodat asrida bo‘lgan “mahzunlik” yiliga qiyoslagim keldi. O‘sha yili Nabiy alayhissalomning himoyachilari bo‘lgan ikki buyuk shaxs Xadicha roziyallohu anho va Abu Tolib olamdan o‘tdi. Abu Tolib Rasuli akram sollallohu alayhi va sallamni, asosan, jismoniy va siyosiy zo‘ravonlik, tajovuzkorlik hamda zulmu sitamlardan himoya qilgan bo‘lsa, Xadicha onamiz u zotni ma’naviy, ruhiy va iqtisodiy jihatdan qo‘llab-quvvatladi.
O‘sha yili Alloh taolo habibi Muhammad sollallohu alayhi va sallamning ko‘ngillarini ko‘tarish, umidlarini uzmaslik maqsadida huzuriga chorladi: Isro va Me’roj voqeasi sodir bo‘ldi. Ya’ni: “Bas, albatta, har bir qiyinchilik bilan birga yengillik bordir. Albatta, har bir qiyinchilik bilan birga yengillik bordir”ligi ilohiy taqdir bilan isbotlandi (Sharh surasi, 5–6-oyatlar).
Asrlar davomida ne-ne mashaqqatlarni, turli sinovlarni yengib o‘tgan donishmand xalqimiz, albatta, bu balodan ham eson-omon, bag‘ributunlikda chiqib oladi, nasib etsa. Buyuk Rabbimiz xuddi xalili Ibrohim alayhissalomni o‘tda, jamili Yusuf alayhissalomni quduqda, kalimi Muso alayhissalomni dengizda va Yunus alayhissalomni baliq qornida asragani kabi bizni ham koronavirusdan asragay, inshoalloh! Eng muhimi, karantin tugagandan keyin eski odatlarimizga qaytmasak bo‘lgani. Ana shuni unutmaslik zarur.
Nuriddin XOLIQNAZAROV,
Toshkent shahar bosh imom-xatibi
Bir o‘tirib, yashab o‘tgan shuncha yillik hayotimizda boshdan kechirgan g‘am-g‘ussalarimiz haqida fikr yuritib ko‘rsak, qayg‘ular ikki xil ekanini ko‘ramiz:
Birinchisi – o‘sha paytda ko‘zimizga katta ko‘rinib, hatto yig‘lashimizga sabab bo‘lgan qayg‘ularimiz. Lekin vaqt o‘tishi bilan ular aslida oddiy narsa ekani, yig‘lashga arzimasligi ma’lum bo‘ladi. Ba’zan o‘sha kunlarni eslaganimizda kulgimiz kelib, «Shu arzimas narsa uchun ham siqilib, yig‘lab yurgan ekanmanmi? U paytlarda ancha yosh bo‘lgan ekanmiz-da», deb qo‘yamiz.
Ikkinchisi – haqiqatdan ham katta musibatlar. Ba’zilari hayotimizni zir titratgan. Bu qayg‘ular ham o‘tib ketadi, lekin o‘chmaydigan iz qoldirib ketadi. Bu izlar uzoq yillargacha qalbga og‘riq berib turaveradi. Bu qayg‘ular ba’zan to‘xtab, ba’zan harakatga kelib, yangilanib turadigan vulqonga o‘xshaydi. Bunday g‘am-qayg‘ularning yaxshi tarafi shundaki, ular hayotda ham, oxiratda ham yaxshiliklarning ko‘payishiga sabab bo‘ladi. Ular qalbimizda o‘chmas iz qoldirsa, har eslaganda ko‘zlarimizda yosh qalqisa, eng asosiysi – o‘shanda duoga qo‘l ochib, sabr bilan turib bera olsak, ko‘p-ko‘p yaxshiliklarga, ajr-savoblarga ega bo‘lamiz. G‘am-qayg‘u yangilanishi bilan yaxshiliklar ham yangilanib boraveradi.
G‘am-qayg‘usiz hayotni kutib yashayotgan qizga «Siz kutayotgan kun bu dunyoda hech qachon kelmaydi», deb aytish kerak.
Alloh taolo «Biz insonni mashaqqatda yaratdik», degan (Balad surasi, 4-oyat).
Bu hayot – g‘am-tashvishli, azob-uqubatli, mashaqqatli hayotdir. Mo‘min odam buni juda yaxshi tushunadi. Bu dunyoda qiynalsa, azob cheksa, oxiratda albatta xursand bo‘lishini biladi. Inson mukammal baxtni faqatgina oxiratda topadi. Shuning uchun ulug‘lardan biriga «Mo‘min qachon rohat topadi?» deb savol berishganda, «Ikkala oyog‘ini ham jannatga qo‘yganida», deb javob bergan ekan.
Allohning mehribonligini qarangki, oxirat haqida o‘ylab, unga tayyorgarlik ko‘rish hayotni go‘zal qiladi, qayg‘ularni kamaytirib, uning salbiy ta’sirini yengillatadi, qalbda rozilik va qanoatni ziyoda qiladi, dunyoda solih amallarni qilishga qo‘shimcha shijoat beradi, musibatga uchraganlarni bu g‘am-tashvishlar, azob-uqubatlar bir kun kelib, bu dunyoda bo‘lsin yoki oxiratda bo‘lsin, baribir yakun topishiga ishontiradi. Oxirat haqida o‘ylab, faqat solih amallar qilishga intilish insonni baxtli qiladi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: «Kimning g‘ami oxirat bo‘lsa, Alloh uning qalbiga qanoat solib qo‘yadi, uni xotirjam qilib qo‘yadi, dunyoning o‘zi unga xor bo‘lib kelaveradi. Kimning g‘ami dunyo bo‘lsa, Alloh uning dardini faqirlik qilib qo‘yadi, parishon qilib qo‘yadi, vaholanki dunyodan unga faqat taqdir qilingan narsagina keladi».
Alloh taolo faqat oxirat g‘ami bilan yashaydigan (oxirat haqida ko‘p qayg‘uradigan, har bir amalini oxirati uchun qiladigan) qizning qalbini dunyoning matohlaridan behojat qilib qo‘yadi. Qarabsizki, bu qiz har qanday holatda ham o‘zini baxtli his qiladi, hayotidan rozi bo‘lib yashaydi. Xotirjamlikda, osoyishtalikda, qanoatda yashagani uchun istamasa ham qo‘liga mol-dunyo kirib kelaveradi. Zero, Alloh taolo oxirat g‘amida yashaydigan, shu bilan birga, hayotiy sabablarni ham qilish uchun harakatdan to‘xtamagan kishining rizqini kesmaydi, uni ne’matlariga ko‘mib tashlaydi.
Ammo Alloh taolo bor g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan qizni faqirlar qatorida qilib qo‘yadi. Bunday qiz mol-dunyoga ko‘milib yashasa ham, o‘zini faqir, bechora his qilaveradi. Natijada dardi yangilanaveradi, dardiga dard qo‘shilaveradi, fikrlari tarqoq bo‘lib, iztirobga tushadi. Afsuski, shuncha yelib-yugurgani bilan faqat dunyoning ne’matlariga erisha oladi, oxiratda nasibasi bo‘lmaydi.
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.