Assalomu alaykum aziz birodarlar. Barchamizga oylar sultoni Ramazon muborak bo‘lsin. Barchamizga Alloh bu oylarda ezgu amallar qilib savob degan hurjunimizni to‘ldirib, gunoh degan hurjunimizni bo‘shatib olishni O‘zi muyassar aylasin.
Bejizga bu oy “Oylar sultoni” deb nom olmadi. Buning birinchi sababi bu oyda Qu’roni karim nozil bo‘ldi. Shuning o‘zi uni oylar sultoni deb nomlashga yetarlicha sabab bo‘ladi. Bu oy rahmat oyi, mehr-muruvvat oyi, ezgu amallarni har doimgidanda ko‘proq qilish oyi. Chunki bu oyda qilingan ezgu amallarning ajri oshirib beriladi. Mana hozir barchamiz uydamiz. Bu karonavirus degan balo, Allohni sinovli kunlarida uydamiz. Bu kunlar bizga ko‘p narsalarni isbotlab berdi. Chunki odam bolasini boshiga kelgan har qanday ish o‘zi qilgan amali sababidan keladi. Shaxsan men o‘zim ramazon oyida masjidda xatmi Qur’onlar bo‘lmagan jamoat bo‘lib taroveh namozlari o‘qilmagan oyni eslay olmayman. Biz odamlar musulmonlarni orasida mehr degan zanjir uzilib borayotgan edi. Ota-onamiz, yaqin qarindoshlarimiz bilan aloqalarimiz uzilib borayotgan edi. Alloh endi istasak ham bora olmaydigan qilib qo‘ydi, masjidlarda jamoatni qadriga yetmadik, jamoatga zor qilib qo‘ydi, bu sabablar ko‘p. Hozir ularni sanasam oxiri tugamaydi…
Men sizlarga ajib bir suhbatni havola qilmoqchiman. Bu suhbat mavzuimizga aloqador. Yuqorida bu oyda ezgu amallar qilishimiz kerak dedik. Bu amallarimizda eng keraklisi ixlos, Alloh roziligi bo‘lishi kerak. Chunki amalda ixlos bo‘lmasa u qanchalar katta bo‘lmasin insonga foyda bermaydi. Bugungi suhbatdoshim o‘z nafsim. Menga malomatchi nafs bergan Allohga hamd aytish bilan boshlayman. Hamma qatori men ham uyda ibodatlar qilmoqdaman, ozmi kopmi. Bir kuni odatim bo‘yicha xufton namozidan keyin taroveh o‘qish uchun namozni boshladim. Qur’onni to‘liq yod olmaganman. O‘zim bilgan suralar bilan imkon qadar o‘qiyman. Shunda namoz o‘rtalarida ko‘chada mahallamiz bolalarini stol tennisi o‘ynayotgan ovozi eshitildi. Shunda o‘zimdan “Ha, ko‘rdingmi bu paytda ba’zi insonlar ko‘chada. Lekin sen ibodat bilan ovorasan, baraka top”, degan g‘ururlanish hissi o‘tdi. Shunda vijdonim “Ey, shoshma! O‘zingga kel”, deb bir shapaloq tortganday bo‘ldi. “Sen ojizona ibodating bilan g‘ururga ketyapsanmi, namozda ko‘chadagi ovozni eshitayotganingni o‘zi yetarlicha qayg‘u emasmi?!” dedi. Yana nafsim “Bilmaysanmi Alloh roziligi uchun qilinmagan amal har qancha katta bo‘lmasin, befoydaku! Aslida sen va senga o‘xshaganlar sababidan bu balolar kelmadimikin”, degan savollarni berdi. Savolga javob berishim qiyin. Chunki bu hol ko‘p bo‘lar edi menda. «Ha», dedim, to‘g‘ri aytding, deb sergak tortdim. Keyingi ikki rakatni Allohdan ixlos berishini so‘rab duo qilish bilan boshladim.
Ba’zilar uchun bu suhbat juda qisqa, oddiy va sodda tuyilishi mumkin. Lekin suhbatdan hissa shuki, avvalo niyatlarimiz to‘g‘ri bo‘lsin. Bu sinovli kunlardan eson-omon chiqib olishni Alloh nasib qilsin. Assalomu alaykum va rohmatullohi va barokatuh.
@muslim666J
- 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.
Nazmiy bayoni:
Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.
Lug‘atlar izohi:
دُخُولُ – mubtado.
النَّاسِ – muzofun ilayh.
فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.
الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.
فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.
مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.
الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.
يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.
أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
Matn sharhi:
Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.
Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.
Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:
Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.
Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:
“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:
1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;
2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;
3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.
Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].
Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.
Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.