Bismillahir Rohmanir Rohiym

Ramazon oyida ikki yosh yigit bir otaxonning odamlar ko‘zidan pana joyda taom yeyayotganini ko‘rib qolishibdi:

– Otaxon! Siz ro‘zador emasmiciz?

Otaxon:

– Alhamdulillah, ro‘zadorman bollarim. Faqat suv ichib, taom yeyapman, xolos.

Yigitlar qah-qah otib kulib yuborishdi:

– Bu nima deganingiz?

Otaxon:

– Hech kimga yomon ko‘z bilan qaramayman, biror kishining ko‘ngliga ozor yetkazmayman, mazax, g‘iybat qilmayman, birovning moliga ko‘z olaytirmayman, lekin ming afsuski, oshqozonim kasal, shu bois me’damni ro‘zador qilolmayapman.

Keyin otaxon yigitlardan so‘radi:

– Sizlar ham ro‘zadormisiz, bolalarim?

Yigitlar boshini egib:

– Biz faqat ovqat yemayapmiz, xolos...

Darhaqiqat, ro‘zador o‘zini isloh etmas ekan, ochlikdan boshqa hech narsaga erishmaydi.

Ro‘za qalbimizda, uning sifatlari esa jismimizda namoyon bo‘lishi kerak. Dilimizni Allohga bog‘lamasak; aqlimiz ila tafakkur etmasak, tilimizni behuda so‘zlar, ko‘zlarimiz-qo‘llarimizni bekorchi narsalardan tiymasak ro‘za tutishdan hech qanday foyda bo‘lmaydi.

Sayyid Abdulqodir Jiyloniy quddisa sirruhu ro‘zani to‘rt xil bo‘lishini aytganlar:

1. Subhdan shomga qadar yeb-ichmaslik. Bu shariat taqozo qilgan ro‘za.
2. Bema’ni, foydasiz so‘zlarni so‘zlamaslik. Bu tariqat taqozo qilgan ro‘za.
3. Bema’ni, foydasiz so‘zlarni hatto ko‘ngilga, xayolga keltirmaslik. Bu ma’rifat taqozo qilgan ro‘za.
4. Ko‘ngilni, xayolni Allohdan o‘zgasiga yopishlik. Ya’ni, qalbda Allohdan o‘zga bo‘lmasligi. Bu haqiqat taqozo qilgan ro‘zadir.

O‘zini tanimoq istagan ko‘ngillar uchun o‘tgan avliyolar hikmatlari saboq emasmi?!

Guljahon Rayhonova Ismoilovna,

Qarshi shahri.