Barchamiz hayotimiz davomida nimadir kasallik bilan og‘riganmiz, bemorlik haqida xabarimiz bor. Shuning uchun ham badanimiz salomatligiga doimiy tarzda e’tibor qaratamiz. Butun e’tiborimiz, harakatlarimiz, ovqatlanishimiz, hatto ko‘radigan ko‘rsatuvlarimiz ham jismoniy salomatligimizga qaratilgan. Kasalliklarning turiga qarab ulardan qay darajada ehtiyot bo‘lish haqida o‘ylaymiz, og‘irroq kasallarni imkon qadar oldini olishga intilamiz, ammo doimiy bir xatoga yo‘l qo‘yamiz.
Xatoyimiz shuki, eng katta e’tibor talab qiladigan, doimiy nazoratga muhtoj va turli xil kasalliklarga chalingan bir a’zoyimiz - qalbimizga umuman e’tibor qaratmaymiz. Qalbimizda o‘rnashgan saratondanda xavfli bo‘lgan kasalliklarga umuman bee’tibormiz. Uning kasalliklari oddiy shamollash kabi emas, uning kasalliklari xavfli o‘simta kabi qalbimizni egallagan, kundan-kunga kattalashib, borgan sari avj olib bizni jahannam sari yetaklamoqda.
Ularning nomi saraton emas, ularni tabiblar tekshira olmaydi. Ularning nomi kibr, riyo, sum’a, g‘iybat... Ularning tashxis qo‘yuvchi tabibi esa o‘zimiz... Nega bunchalar bee’tibormiz?
Badanimiz salomatligi uchun tez-tez dam olish maskanlariga boramiz, bog‘u rog‘lar va tog‘larni aylanamiz. Salomatlik uchun o‘n kun, yigirma kunlab alohida vaqt ajratamiz, ammo qalbimizni davolashga kunda bir soat ham ko‘pdek tuyiladi. Ruhimizni tarbiya qiladigan namozga o‘n daqiqani ham ko‘p ko‘ramiz. Bir soat Qur’onga vaqt ajratishga vaqtimiz yo‘q. Jahannamdan shunchalik qo‘rqmaymizmi? Yoki badanimiz kuymaydigan jismmi?!
Aziz birodarim, Ramazon ham bizni tarbiya qiladigan, qalbimizdagi o‘simtalarni yo‘qotadigan tabib, dori va shifodir. Tabibning buyruqlarini to‘liq bajarmasak, dorini vaqtida qabul qilmasak tuzalmaganimiz kabi Ramazonning haqlariga to‘liq rioya qilmas ekanmiz qalbimizni davolay olmaymiz.
O‘n kun. Bu juda oz muddat. Tabibimiz juda kuchli va o‘ta qimmatbaho tabib. O‘n kun undan foydalanmasak, u bizni tark etadi va biz kasallikdan falajlanib qolamiz. Fursatni g‘animat bilib kasalimizni aniqlaylik va uni davolaylik. Zero, Rasululloh (s.a.v) aytganlaridek, jasadimizda bir go‘sht bor, agar u to‘g‘ri bo‘lsa butun jasadimiz to‘g‘ri bo‘ladi, agar u fasod bo‘lsa butun badanimiz fasod bo‘ladi. Ogoh bo‘laylik, u bizning qalbimizdir!
G‘iyosiddin Habibulloh
- 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.
Nazmiy bayoni:
Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.
Lug‘atlar izohi:
دُخُولُ – mubtado.
النَّاسِ – muzofun ilayh.
فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.
الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.
فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.
مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.
الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.
يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.
أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
Matn sharhi:
Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.
Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.
Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:
Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.
Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:
“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:
1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;
2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;
3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.
Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].
Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.
Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.