Barchamiz hayotimiz davomida nimadir kasallik bilan og‘riganmiz, bemorlik haqida xabarimiz bor. Shuning uchun ham badanimiz salomatligiga doimiy tarzda e’tibor qaratamiz. Butun e’tiborimiz, harakatlarimiz, ovqatlanishimiz, hatto ko‘radigan ko‘rsatuvlarimiz ham jismoniy salomatligimizga qaratilgan. Kasalliklarning turiga qarab ulardan qay darajada ehtiyot bo‘lish haqida o‘ylaymiz, og‘irroq kasallarni imkon qadar oldini olishga intilamiz, ammo doimiy bir xatoga yo‘l qo‘yamiz.
Xatoyimiz shuki, eng katta e’tibor talab qiladigan, doimiy nazoratga muhtoj va turli xil kasalliklarga chalingan bir a’zoyimiz - qalbimizga umuman e’tibor qaratmaymiz. Qalbimizda o‘rnashgan saratondanda xavfli bo‘lgan kasalliklarga umuman bee’tibormiz. Uning kasalliklari oddiy shamollash kabi emas, uning kasalliklari xavfli o‘simta kabi qalbimizni egallagan, kundan-kunga kattalashib, borgan sari avj olib bizni jahannam sari yetaklamoqda.
Ularning nomi saraton emas, ularni tabiblar tekshira olmaydi. Ularning nomi kibr, riyo, sum’a, g‘iybat... Ularning tashxis qo‘yuvchi tabibi esa o‘zimiz... Nega bunchalar bee’tibormiz?
Badanimiz salomatligi uchun tez-tez dam olish maskanlariga boramiz, bog‘u rog‘lar va tog‘larni aylanamiz. Salomatlik uchun o‘n kun, yigirma kunlab alohida vaqt ajratamiz, ammo qalbimizni davolashga kunda bir soat ham ko‘pdek tuyiladi. Ruhimizni tarbiya qiladigan namozga o‘n daqiqani ham ko‘p ko‘ramiz. Bir soat Qur’onga vaqt ajratishga vaqtimiz yo‘q. Jahannamdan shunchalik qo‘rqmaymizmi? Yoki badanimiz kuymaydigan jismmi?!
Aziz birodarim, Ramazon ham bizni tarbiya qiladigan, qalbimizdagi o‘simtalarni yo‘qotadigan tabib, dori va shifodir. Tabibning buyruqlarini to‘liq bajarmasak, dorini vaqtida qabul qilmasak tuzalmaganimiz kabi Ramazonning haqlariga to‘liq rioya qilmas ekanmiz qalbimizni davolay olmaymiz.
O‘n kun. Bu juda oz muddat. Tabibimiz juda kuchli va o‘ta qimmatbaho tabib. O‘n kun undan foydalanmasak, u bizni tark etadi va biz kasallikdan falajlanib qolamiz. Fursatni g‘animat bilib kasalimizni aniqlaylik va uni davolaylik. Zero, Rasululloh (s.a.v) aytganlaridek, jasadimizda bir go‘sht bor, agar u to‘g‘ri bo‘lsa butun jasadimiz to‘g‘ri bo‘ladi, agar u fasod bo‘lsa butun badanimiz fasod bo‘ladi. Ogoh bo‘laylik, u bizning qalbimizdir!
G‘iyosiddin Habibulloh
Diyorimizga ulug‘ ayyom kirib kelmoqda. Qutlug‘ Iydul Azho vatandoshlarimizni xayru saxovat, mehr-oqibat sari chorlaydi. Bu bayram chin ma’noda odamiylik ayyomi. Insonlarga mehr, o‘ksik ko‘ngillarga shodlik ulashish fursati.
Qalblari himmat va karam ne’matidan bobahra xalqimiz bu muazzam kunlarni boy bermaslik uchun fursatni g‘animat biladilar va savobdan bahramand bo‘lib qolishga harakat qiladilar.
Dinimiz ko‘rsatmalari, shariat hukmlarini ustivor tutgan qodir vatandoshlarimiz qurbonliklar qilib, Haqni rozi qilishga, haqdorlar ko‘nglini olishga intiladilar. Yaratganning rahmati yog‘ilib turgan damlarda duolar mustajob bo‘ladi. Alloh taolo o‘zining kalomida “Parvardigoringiz uchungina namoz o‘qing va qurbonlik qiling”, - deb marhamat qiladi.
Bu borada sarvari koinot sayyidimiz ibratlari o‘rinli. Oila a’zolarimizni yo‘qlash, qo‘shnilar holidan xabar olishda, miskinlarni sevintirish-u, xastalar ahvolidan ogoh bo‘lishda ularning hadisi muboraklari bizga nurli yo‘l, deymiz.
Amallar ko‘p. Ularga beriladigan savoblarning darajasi amalga qarab belgilanadi. Eng savobi ko‘p amal bu farz hisoblansa, boshqalarga yaxshilik ulashish undan keyingi o‘rinda turadigan ulug‘ ibodatdir!
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam muborak hadislarida boshqalarga qilinadigan yaxshilikni farzdan keyingi o‘rinda turishini bayon qilib shunday dedilar: “Farzlarni ado qilishdan keyingi o‘rinda turadigan Allohga eng suyukli bo‘lgan amal bu musulmoning qalbiga xursandchilikni kiritishdir”.
Shuning uchun Shayx Abdulloh Hoshim rahmatullohi alayh qozilikdan kelgan maoshning teng yarmiga shirinlik sotib olib, o‘zlari bilan olib yurar va har doim uchratgan bolaga shirinlikdan berib, uni xursand qilar edilar.
Ulug‘ kunlarda turibmiz. Har damni g‘animat bilishlik, bir birimizga saxovatda ibrat bo‘lishimiz savobli amallar ekanini his qilmog‘imiz lozim. Bu kunda isrofgarchilikdan xoli dasturxonlar yozish, borimizni boshqalar bilan bo‘lishishga intilishimiz darkor. Xayrni, yaxshilikni gunohga almashtirib qo‘ymaslik uchun ham uyg‘oq ko‘ngil bo‘lish talab etiladi.
Bugun muazzam kunlar og‘ushidamiz, dedik. Vatandoshlarimiz ulug‘ safarlarni ixtiyor etganlar. Ayni fursatlarda hojilarimiz Mino, Arofat vodiylarida, Muzdalifada – duolar qabul bo‘ladigan makonlarda, zamonlarda ibodatlar qilib, elu yurtga tinchlik, osoyishtalik so‘ramoqdalar. Bu duolar barakotidan diyorimiz ahliga qancha yaxshiliklar yetishadi, inshaalloh. Ibodatlar huzurini totgan odamlarning qalbi salim, ehsonu, muruvvatda peshqadam bo‘lishlari bu eng katta yaxshilik aslida. Hojilarimiz safar odoblarini tushunib, ulug‘ dargohlardan nasibador bo‘lib qaytadilar. Diyorimizga qaytganlaridan so‘ng esa yoshlarimiz ma’naviyatiga kamarbasta bo‘ladigan, Haq va haqiqat yo‘lida sidqidil xizmat qiladigan xolis Haq xizmatchilariga aylanadilar, degan umidimiz bor. Bunday ulug‘ ziyoratlar insonni qaysi yoshda bo‘lmasin, ezguliklarga xayrixox qiladi. O‘zgalar qalbini tushunishga, vatan va xalq manfaati yo‘lida sa’y-harakatga chorlaydi.
Bu kunlarning Yaratgan dargohidagi o‘rni musharraf. Hayit kechalarida duolar qabul bo‘ladi. Qurbonlik go‘shtlaridan nasibador oilalarga xursandchilik kiradi. Bu ehsonlar ortida ham mehr-oqibat, o‘zaro bag‘rikenglik maqsadi mujassam. Biz bu makonda yasharkanmiz, turli millatlar vakillari yagona O‘zbekistonning fuqarolarimiz. O‘zaro tenglik, adolat hukm surgan yurtda birodarlik, yaxshi qo‘shnichilik an’analarini qadrlab yashamoqdamiz. Mahallalarda hamkorlik bilan obodlik sari yo‘l ochilyapti. Vatanimiz kundan- kunga farovon, xalqimiz turmushi chiroyli bo‘lib boryapti. Bu ne’matlarga shukrona qilish, to‘g‘ri yo‘lda sobitqadam bo‘lish ma’rifatimiz, ma’naviyatimiz kamolidan darak beradi.
Xalqimizga saodat va sano ayyomi – Qurbon hayiti muborak bo‘lsin! Barchamizni Yaratgan xayru xursandchiliklar ustida bardavom qilsin. Vatanimiz tinch, yurtdoshlarimizning oilalari farovon bo‘lsin.
Xolmurod MAMAJONOV,
Farg‘ona shahar “Ummul quro” masjidi imom-xatibi