Barchamiz hayotimiz davomida nimadir kasallik bilan og‘riganmiz, bemorlik haqida xabarimiz bor. Shuning uchun ham badanimiz salomatligiga doimiy tarzda e’tibor qaratamiz. Butun e’tiborimiz, harakatlarimiz, ovqatlanishimiz, hatto ko‘radigan ko‘rsatuvlarimiz ham jismoniy salomatligimizga qaratilgan. Kasalliklarning turiga qarab ulardan qay darajada ehtiyot bo‘lish haqida o‘ylaymiz, og‘irroq kasallarni imkon qadar oldini olishga intilamiz, ammo doimiy bir xatoga yo‘l qo‘yamiz.
Xatoyimiz shuki, eng katta e’tibor talab qiladigan, doimiy nazoratga muhtoj va turli xil kasalliklarga chalingan bir a’zoyimiz - qalbimizga umuman e’tibor qaratmaymiz. Qalbimizda o‘rnashgan saratondanda xavfli bo‘lgan kasalliklarga umuman bee’tibormiz. Uning kasalliklari oddiy shamollash kabi emas, uning kasalliklari xavfli o‘simta kabi qalbimizni egallagan, kundan-kunga kattalashib, borgan sari avj olib bizni jahannam sari yetaklamoqda.
Ularning nomi saraton emas, ularni tabiblar tekshira olmaydi. Ularning nomi kibr, riyo, sum’a, g‘iybat... Ularning tashxis qo‘yuvchi tabibi esa o‘zimiz... Nega bunchalar bee’tibormiz?
Badanimiz salomatligi uchun tez-tez dam olish maskanlariga boramiz, bog‘u rog‘lar va tog‘larni aylanamiz. Salomatlik uchun o‘n kun, yigirma kunlab alohida vaqt ajratamiz, ammo qalbimizni davolashga kunda bir soat ham ko‘pdek tuyiladi. Ruhimizni tarbiya qiladigan namozga o‘n daqiqani ham ko‘p ko‘ramiz. Bir soat Qur’onga vaqt ajratishga vaqtimiz yo‘q. Jahannamdan shunchalik qo‘rqmaymizmi? Yoki badanimiz kuymaydigan jismmi?!
Aziz birodarim, Ramazon ham bizni tarbiya qiladigan, qalbimizdagi o‘simtalarni yo‘qotadigan tabib, dori va shifodir. Tabibning buyruqlarini to‘liq bajarmasak, dorini vaqtida qabul qilmasak tuzalmaganimiz kabi Ramazonning haqlariga to‘liq rioya qilmas ekanmiz qalbimizni davolay olmaymiz.
O‘n kun. Bu juda oz muddat. Tabibimiz juda kuchli va o‘ta qimmatbaho tabib. O‘n kun undan foydalanmasak, u bizni tark etadi va biz kasallikdan falajlanib qolamiz. Fursatni g‘animat bilib kasalimizni aniqlaylik va uni davolaylik. Zero, Rasululloh (s.a.v) aytganlaridek, jasadimizda bir go‘sht bor, agar u to‘g‘ri bo‘lsa butun jasadimiz to‘g‘ri bo‘ladi, agar u fasod bo‘lsa butun badanimiz fasod bo‘ladi. Ogoh bo‘laylik, u bizning qalbimizdir!
G‘iyosiddin Habibulloh
Ulamolar biror bir mazhabga ergashish borasida Quron oyatlari va hadisi shariflardan ishoralar keltirib aytishadiki,«...Agar bilmaydigan bo‘lsangiz, ahli zikrlardan so‘rangiz» (16:43).
Huzayfa roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilgan hadisda: «Men sizlarning orangizda yana qancha qolishimni bilmayman. Shunday ekan, mendan so‘ng u ikkisi: Abu Bakr va Umarga iqtido qiling» (Termiziy, Ibn Moja, Ahmad), deyilgan.
Imom Muslim «Sahih» asarining sharhlovchisi Imom Navaviy muayyan imomga taqlid qilishning shartligini sharhlab: «Sabab shundaki, mazhablardan birini tanlashga ruxsat berish kishilarni, ular o‘z xohishlariga mos keladigan oson narsaga ergashishiga olib keladi. Ular halol va harom, ruxsat etilgan va man etilgan narsalarning orasidan o‘zlariga mosini tanlaydilar. Bu mazhablar osonlashtirilmagan, tizimlashtirilmagan yoki mashhur bo‘lmagan ilk islom davridan farqli ravishda mas’uliyat tashvishidan ozod qilishga olib keladi. Shular asosida kishi o‘zi qat’iy ravishda amal qiladigan mazhablardan birini tanlashi lozim bo‘ladi», degan .Boshqa manbada: «Bu ummat ijmo qilgan, to‘g‘irlangan, yozib qo‘yilgan to‘rt mazhabdir. Bizning kunimizgacha odamlar unga taqlid qilishib o‘zlarini o‘shandan deb hisoblaydilar. Bunda, ayniqsa, qat’iyatlilik kamaygan, xohishlarimiz ongimizga o‘rnashgan va odamning ahmoqona ehtirosi xuddi fazilat sifatida qaraladigan bugungi kunda, ko‘pgina aniq ustunlik bor», deb yozgan.
Yangi Namangan tumani "Abdulloh ibn Mas’ud" jome masjidi
imom-xatibi Sh.To‘xtabayev