Sayt test holatida ishlamoqda!
10 Yanvar, 2025   |   10 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:24
Quyosh
07:48
Peshin
12:36
Asr
15:32
Shom
17:16
Xufton
18:35
Bismillah
10 Yanvar, 2025, 10 Rajab, 1446

Imom Moturidiy va zohidlik

31.01.2024   803   9 min.
Imom Moturidiy va zohidlik

Buyuklar, shubhasizki, buyuk shaxsiyat sohibi bo'lganlar. Ular avvalo, insoniylik, insof, diyonat, adolat, pokiza qalb, taqvo, parhezkorlik singari ulug' insoniy fazilatlarni o'zlarida jamlaganlar va buyukliklarini shuning ustiga qurganlar. Zero, shuningsiz buyuklikka yo'l yo'q. Ajdodlarimiz ham bejizga “Olim bo'lish oson, odam bo'lish qiyin” yoki “Olim bo'lma, odam bo'l!” deyishmagan.    

Imom Moturidiy rahimahullohning hayotini o'rganar ekanmiz, uning erishgan darajalari ostida buyuk shaxsiyat yotganini ko'ramiz. Shaxsiyatining asosiy kaliti bu shubhasiz, zohidlikdir.

Zohidlik so'zi lug'at ilmida “imon-e'tiqodli”, “xudojo'y”, “taqvodor” singari ma'nolarni anglatadi. Imom Ahmad ibn Hanbal zohidlikni uchga bo'lib:

birinchisi, haromdan voz kechish, bu avomning zuhdi;

ikkinchisi, halolda ortiqchalikni (keragidan ortiqcha foydalanishni) tark qilish, bu xos kishilarning zuhdi;

uchinchisi, Allohdan to'suvchi barcha narsalarni tark qilish, bu oriflarning[1] zuhdi, deb aytgan. Shubhasiz, Imom Moturidiy oriflarning peshqadamidir.

 ZOHIDLIK – IMOM MOTURIDIYNING ShAHSIYaTI KALITI

Imom Moturidiy rahimahulloh dunyo haqiqatini teran anglagan, uning yo'qlikka mahkumligini, oxirat esa haqiqiy hayot diyori ekanini bilgan olimdir. Alloma tafsirida ushbu tushunchani insonlar qalbiga qadashga e'tibor qaratadi. Shuning bilan birga, oxirat manfaatiga xizmat qiladigan dunyo ne'matlarini sevish islomda qaytarilmagani va dunyoga bu taxlit muhabbat qo'yish gunoh va ma'siyat keltirmasligiga ham urg'u berib o'tadi.

Allomaning dunyodagi zohidligi ikki qismga bo'lingan: sarflash va tark etish. Ya'ni u qo'lida mol-davlat ushlab turmagan, topganini boshqalarga ulashgan. Dunyoda kengchilik keltiradigan, boy-badavlat qiladigan ishlarni esa tark qilgan. Hamisha o'rganish va o'rgatish, xalqni to'g'ri yo'lga boshlash payida bo'lgan.

Imom Moturidiy inson tabiatidagi ajib bir murakkablik, ya'ni islomda dunyoga berilishdan qaytarish bilan birga, insonning dunyoni sevishga moyil qilib yaratilishi o'rtasida, bizning ko'zimiz bilan qaralgandagi nomutanosiblik haqida quyidagicha mushohada qiladi. U: “Musulmon kishi dunyoni sevgani uchun malomat qilinadimi?” degan haqli savol qo'yadi va bunga “Inson” surasi tafsirida quyidagicha javob beradi: “Inson zoti oldida turgan narsalarni yaxshi ko'radigan qilib yaratilgan. Har bir mavjudotning tabiatida nimadandir foydalanish, rohatlanish istagi (instinkti) bo'ladi. Tabiatan yaxshi ko'rishga moyil qilib yaratilgan narsalarni sevgani uchun inson malomat qilinmaydi. Uning muhabbati dunyoning yaratilishdagi maqsadiga xilof kelsagina malomatga loyiq bo'ladi. Dunyo abadiy rohat diyori bo'lgan oxirat ne'matlarini to'plash uchungina yaratilgan”.

Bundan shuni tushunamizki, dunyo ne'matlaridan shariat dorasida, isrofga yo'l qo'ymagan holda, gunoh-ma'siyatga olib bormaydigan qilib foydalanish, lazzatlanishga islomda hech qanday monelik yo'q. Shuningdek, dinimiz boy bo'lishdan ham qaytarmaydi. Faqatgina dunyoga qalb bilan bog'lanib qolishdan qaytaradi xolos. Agar qalb Allohning yo'lida sobit tursa, jismning oltin-kumushlar ichida turishi uni Robbisidan to'solmaydi. Hoja Ahrori Valiy ham “Boylikni ichiga kiring, kiravering. Ammo boylik sizni ichingizga kirmasin, kira ko'rmasin”, deganda aynan shuni nazarda tutgan.

Imom Moturidiy chorlaydigan zohidlik pokiza narsalarni harom qilib olishga qaratilmagan. Buni u “Ta'vilot al-Qur'on” asaridagi bir nechta o'rinlarda ta'kidlaydi. Jumladan, “Naziat” surasining ushbu “(Bularning barchasi) sizlarga va chorva hayvonlaringizga manfaat bo'lsin deb (qilindi)”[2] oyati tafsirida “Demak, biz zikr qilib o'tgan gaplarda pokiza narsalardan tanovul qilish muboh (qilish yoki qilmaslik ixtiyori teng berilgan narsa) ekaniga dalolat bordir. Chunki Alloh taolo bandalarining ozuqasini pokiza narsalardan qilish bilan ularni chorva hayvonlardan afzal qilib qo'ydi. Shunday ekan, kim ushbu narsalardan jirkanadigan bo'lsa, demak u banda (Alloh taolodan marhamat o'laroq) foydalanish uchun yaratib qo'yilgan narsalardan jirkangan bo'lib qoladi”, deb aytadi.

Imom Moturidiy bu masalaga bejizga to'xtalmagan. Chunki zohidlar orasida Allohning pokiza narsalaridan yuz o'girish, hayotini sun'iy ravishda qiyinlashtirish holatlari keng tarqalgan edi. Alloma ularni “mutaqoshshif” (“o'zini hamma narsadan tiyib yashovchi”) deb nomlab, tafsirida bir necha o'rinlarda, xususan “Moida” surasining “Ey, imon keltirganlar! Sizlar uchun Alloh halol qilib qo'ygan narsalarni haromga chiqarmangiz”[3]oyati izohida ularga raddiya berib, shunday degan: “Bu oyat “mutaqashshiflar”ga raddiyadir. Negaki, Alloh biz uchun halol qilib qo'ygan narsalarini iste'mol qilishdan qaytarmagan. Ular esa buni o'zlariga harom qilib oladilar”.

Bu singari ta'limotni boshqa allomalar o'gitlarida ham uchratamiz. Hikoya qilinishicha, orif zotlardan biri zaytundan tayyorlangan shirinlik eb turgan vaqtda, uning huzuriga “mutaqoshshiflardan” biri kiradi. Orif kishi unga shirinlikdan eyishni taklif etganda, u “Shukrini ado qilolmayman”, deb o'zini dasturxondan chetga tortadi. Shunda orif zot, “Ey nodon, sen hali eb yurgan narsalaringni, ichgan suvingni shukrini ado qilolyapman, deb o'ylaysanmi. Zohidlik bunday bo'lmaydi, balki u Allohning chegaralariga rioya qilish, ulardan oshib ketmaslik bilan bo'ladi”, deb tanbeh bergan ekan.

Imom Moturidiyning zohidlik belgilaridan yana biri ilmni tirikchilik manbai qilib olmaganidir. U ilm o'rgatish, Qur'on yodlatganlik uchun haq olishni to'g'ri sanamas edi. “Bas, agar yuz o'girsangiz, sizlardan (men xizmatim uchun) haq so'raganim yo'q. Mening (tegishli) haqqim (savobim) Allohning zimmasidadir[4] oyatida Nuh alayhissalom qavmiga Allohning oyatlarini eslatganiga haq (savobni) faqat Alloh huzuridangina olmoqchiligini aytganidek, payg'ambarlarning merosxo'rlari bo'lgan ulamolardan biri sifatida Imom Moturidiy ham din ilmlarini o'rgatganlik uchun mukofot faqat Allohdan bo'lishi lozimligini ta'kidlaydi.

MOTURIDIY RABBONIY OLIMDIR

Tilshunoslikda Rabboniy so'zi “Allohga mansub” ma'nosini beradi. Ulamolar ichida hamma ishi Alloh uchun va Robbisi huzuridaligini bir soniya ham esdan chiqarmaydigan, muhabbatu nafrati faqat Uning uchun bo'ladigan, dunyoni bosh maqsad emas, Yaratganga etkazuvchi vosita sifatida ko'radigan bir toifa borki, ular rabboniy olimlardir. Qur'oni karimda bu toifa haqida: “Kitobdan ta'lim berib va o'zingiz ham o'rganib yurganingiz sababli rabboniy kishilar (Parvardigorga sig'inuvchilar)dan  bo'lingiz!” (Oli Imron surasi, 79-oyat) deyilgan. Imom Moturidiy o'z zamonasi va undan keyin kelgan ulamolar peshvosi, nima demasin yoki nima qilmasin, faqat Alloh roziligini ko'zlagan rabboniy olimdir.

Alloma doimo haqni so'zlar, Allohning yo'lida malomatchilarning malomatidan qo'rqmas edi. Sultonlarning oldiga bormas, ulardan tuhfa qabul qilmas edi.

U amirlarning oldiga faqatgina yaxshilikka buyurish va yomonlikdan qaytarish uchungina kirish mumkin deb bilgan. Jumladan, “Qasos” surasining 77-oyati ta'vilida: “Podshohlarning oldiga kirib, ular bilan hamsuhbat bo'lgan ilm ahllarining zimmasida Muso alayhissalomning Qorunga qilgan nasihati singari, podshohlarni xalqqa yaxshilik qilishga buyurish, yomonlikdan qaytarish vazifasi bordir”, deb ta'kidlagan.

Darhaqiqat Imom Moturidiy dunyo haqiqatini anglagan, juda chuqur ilm sohibi, go'zal xulqli, zohid inson bo'lgan. Muruvvat borasida ham u hammaga namuna edi, qo'lida bor narsani boshqalarga ulashardi. Zamondoshlari uning qadri buyukligi, yuksak daraja sohibi ekanini bir ovozdan e'tirof etganlar.

Uning haqiqiy taqvo ustida qurilgan ilm saroyi necha asrlarki atrofga ma'rifat taratmoqda. Moturidiy dorulfununi toliblari zamonlar osha aqida mustahkamligi yo'lida xizmat qildilar va bu an'ana hozirga qadar davom etmoqda.

 Usmonxon Muhammadiyev

 [1] Orif – qalbi ma'rifat nuri bilan qalbi limmo-lim, pok niyatli, pokiza axloqli ziyrak odamdir.

[2] Naziot surasi, 33-oyat.

[3] Moida surasi, 87-oyat.

[4] Yunus surasi, 72-oyat

MAQOLA
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni

10.01.2025   522   10 min.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni

Bismillahir Rohmanir Rohiym

 - 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي

.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir


Nazmiy bayoni:

Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.


Lug‘atlar izohi:

لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.

الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.

النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.

كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.

عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.

مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.

اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.

خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.


Matn sharhi:

Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.

Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:

“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].

Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:

(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].

Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.

Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar

Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:

Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:

1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:

“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].

Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:

“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].

Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.

2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:

“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].

3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:

ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.

“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).

4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:

عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ

Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.

Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:

 Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:

“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].

Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:

“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].

Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ

Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.

Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:

“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .

Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.


Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni

 


[1] Qasos surasi, 88-oyat.
[2] Ar-Rohman surasi, 26, 27-oyatlar.
[3] Hadid surasi, 21-oyat.
[4] Oli Imron surasi, 131-oyat.
[5] Najm surasi, 13–15-oyatlar.
[6] Sod surasi, 54-oyat.
[7] Ra’d surasi, 35-oyat.

Kutubxona