Sayt test holatida ishlamoqda!
22 Yanvar, 2025   |   22 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:20
Quyosh
07:43
Peshin
12:40
Asr
15:46
Shom
17:30
Xufton
18:47
Bismillah
22 Yanvar, 2025, 22 Rajab, 1446

Zakot — farz qilingan moliyaviy ibodat. Beruvchi, haqdor, nisob va boshqa masalalar haqida

30.04.2020   2649   16 min.
Zakot — farz qilingan moliyaviy ibodat. Beruvchi, haqdor, nisob va boshqa masalalar haqida

Manba: https://kun.uz

Ramazon oyida mo‘min-musulmonlar ro‘za tutish bilan birga, moli ma’lum darajaga yetgan bo‘lsa, islomning 3-rukni – zakot amalini ham bajaradilar. Zakot mavzusida tushuntirishlar, izohlar olish uchun biz Toshkent shahar Novza jome masjidi imom-xatibi Jaloliddin domla Hamroqulovga murojaat qildik.

Zakot nima va u nima uchun farz qilingan?

Ramazon oyi kirib kelishi bilan zakot masalasi ham qimirlab qoladi. Ramazon – zakot oyi degan tushuncha bor. Zakot dinimizning besh asosiy ruknining uchinchisi hisoblanadi; Qur’onda, Hadisi sharifda va ulamolarning ijmosi bilan sobit bo‘lgan. Alloh Qur’onning 27 o‘rnida zakotni namozga barobar zikr qilgan. «Namoz o‘qing, namozni ado qiling va zakotni bering». Bundan ko‘rinadiki, namoz ibodati musulmon odamning hayotida qanchalik muhim bo‘lsa, zakot amali ham undan kam bo‘lmagan ahamiyatdagi amal hisoblanadi.

«Zakot» so‘zi lug‘atda 2 xil ma’noni bildiradi: poklash va o‘sish. Mana shu kalimalarni zakotga nisbatan ishlatadigan bo‘lsak, o‘rinli ma’no kelib chiqaveradi, ya’ni agar birinchi ma’noni qo‘llaydigan bo‘lsak, demak zakotda qanday poklanish bor deyilsa, zakot bergan odamning moli poklanadi. Haromdan, shubhadan yoki birovning haqidan xoli bo‘ldi, degani.

Ikkinchisi, o‘sish ma’nosi esa, albatta, zakot bergan odamning moliga Alloh baraka beradi, o‘stiradi. Bu – Alloh taoloning va’dasi, shariatning ko‘rsatmasi.

Uning joriy bo‘lish sababiga kelsak, Alloh dunyoni hikmat bilan, imtihon uchun yaratgan. Insonlarga ba’zan berib, ba’zan olib sinaydi. Aslida, olib sinalganda ham insonlar olinganini bildirishligi odob emas, chunki inson o‘zidagi bor imkoniyatini, quvvatini Alloh taolo o‘zida mujassam qilgan ne’matini ham his qila bilishi kerak. Odob har bir haqdan ustun turadi. Xalqimiz ilmdan ko‘ra odob ustun turadi, deydi. Shuning uchun Rasulimiz sollallohu alayhi va sallam: «Men odob-axloqni mukammal etishlik uchungina Payg‘ambar qilib yuborildim», - deya marhamat qilganlar.

To‘g‘ri, kambag‘alligini bildirishi yoki yo‘qligini bildirishi uning haqqidir, lekin odob yuzasidan hammaga ham bildirmay, maxfiyroq tutishi albatta o‘rinli bo‘ladi. Endi, mana shu ehtiyojmand insonlarning haqiga rioya qilish – zakotdagi asosiy ko‘zlangan hikmatdir.

Zakot bilan uzviy bog‘liq nisob tushunchasi nimani anglatadi?

Zakot turli mollardan beriladi. Masalan, chorva mollaridan yoki umumiy hisoblangan mulk hisobidan beriladi. Mulk hisoblangan mollarning nisobi bor, chorva hayvonlariniki ham.

Nisob – o‘lchov, oxirgi chegara deganidir. Agar mana shu chegaradan insonni moli-davlati o‘tsa, albatta, o‘sha odam boy hisoblanadi va ma’lum bir sharti bor.

Zakotning ikkinchi sharti – o‘sha mablag‘ o‘sha odamning qo‘lida bir yil to‘liq turgan bo‘lishi kerak. Umumiy qoida bilan tushuntiradigan bo‘lsak, 85 gramm tilla. Dunyo bo‘yicha mana shu nisob qabul qilinadi.

85 gramm tilla o‘rtacha 21 mln. 250 ming so‘mni tashkil qiladi. Kimda shu pul bo‘lsa, u o‘sha odamning qo‘lida bir yil turgan bo‘lsa (yostig‘i tagida emas, qarz bergan bo‘lishi mumkin, mulk sifatida turgan bo‘lishi yoki aylantirgan bo‘lishi mumkin) kelasi yili uning shu puli nisobga yetgan bo‘ladi va mana shu mablag‘dan 2,5 foiz, ya’ni 1/40 qismini ajratishi farzdir.

Kim zakot beradi yoki boy deb kimni aytadi, desak, moli nisobiga yetgan inson boy hisoblanadi, uning zakot berishi farzdir. Agar u 85 gr tillaga teng va undan ko‘p mablag‘ning egasi bo‘lsa, o‘sha kunni hayot daftariga belgilab qo‘yib, shu kunni 1 yil kutadi, chunki hayotida birinchi marta shu mablag‘ga ega bo‘lyapti va kelasi yili shu kunni ochib qarasa, uning nisobida 85 gr.ga teng miqdordagi mablag‘dan ko‘proq pul bo‘lsa, u odam haqiqiy pul egasi bo‘ladi va bor boyligining 1/40 dan qismini zakotga ajratishi farz bo‘ladi.

Zakotni Ramazon oyida berish shartmi?

Aynan Ramazon oyida zakot berish kerakmi, degan savollar tug‘iladi. Ramazon oyida beriladi, degan qoida yo‘q, chunki kishi yilning turli oylarida puldor bo‘lishi mumkin. Ramazon oyida qilinadigan amallarning savobi boshqa oylarga nisbatan fazilatliroq. Rasulimiz sollallohu alayhi va sallam shunday deganlar: «Kim Ramazon oyida bir farz amalni ado qilsa, boshqa oydagi 70ta farz savobini topadi yoki kim Ramazon oyida bir nafl ibodatni qilsa, boshqa oydagi bitta farz savobini oladi».

Ramazon oyida zakot berishdan maqsad – o‘sha savobni ko‘paytirish, xolos. Lekin o‘sha odamning moli nisobiga yetgan paytda zakot bersa, gardanidagi haqini ado etgan bo‘ladi.

Savobdan umidvor bo‘lgan odam Ramazon oyida qo‘lidagi mablag‘iga bir yil to‘lmagan bo‘lsa-da, uning 1/40 qismini ajratib bersa va kelasi yili ham mana shu Ramazon oyiga to‘g‘irlab olsa bo‘ladi. Chunki orada 8 oylik haqini ado etgan bo‘lyapti. Demak, u musulmonning, haqdorning haqini yemayapti va Ramazonning savobidan umidvorlik qilib, fazilat qilgan bo‘ladi.

Zakotni olishga haqdorlar kimlar?

Qur’oni karimning Tavba surasi 60-oyati kimlar zakot oladi, degan savolga oydinlik kiritadi. Alloh shu odamlarning manzili va toifalarini e’lon qilgan. 8 toifa insonlar bayon qilingan. Faqat 2 toifasi bugungi hayotda topilmagani uchun ular chiqarib qo‘yilgan. Birinchisi – qul ozod qilish, keyingisi – qalblarni islomga moyil qilish. Qolgan 6 toifa insonlarning qaysi biriga bersak ham o‘rniga o‘taveradi.

Faqir, miskin, zakot omillari, qarzdorlar, fiysabilloh yurgan kabilar kiradi.

Qaysi biri afzal, desak, qaysi biri pulga muhtojroq bo‘lsa, o‘shanisi afzal.

Zakotni yaqinlarga bersa bo‘ladimi?

Rasulimiz sollallohu alayhi va sallamning ta’limi bo‘yicha, avvalambor, o‘z yaqinlarimizdan qidiramiz. Zakot xotini, o‘g‘il-qizi, ota-onasi va yuqoridan masalan bobo-momosi, pastdan nevara-evaralari kabilarga berilmaydi. Qolgan qarindoshlarning hammasiga bersa bo‘ladi. Xola, singil, tog‘asi, ammasiga bersa bo‘ladi, chunki ular qarindosh bo‘lsa-da, lekin asl emas, ular zakot berishda fara, ya’ni qo‘shimcha insonlar turkumiga kiradi. Shuning uchun ularga berish o‘rinli. 6 toifa insonlarni o‘sha qarindoshlar orasidan qidirish lozim.

Hanafiy mazhabimiz aytadi: agar o‘shanday qarindoshlar orasida 6 toifadan biri bo‘lsa-yu, unga bersa 2ta ajrga: zakot berganlik va siylai rahm, ya’ni qarindosh-urug‘lik rishtasini bog‘laganlik ajriga ega bo‘ladi.

Lekin keng mutaaxxir ulamolar bu masalada ham fikrlarini bayon qilgan. Ular begonalarga berish ham afzal, degan fikrni ilgari surishadi. Nega? Dinimiz qarindoshlar haqini qarz evaziga beriladigan zakot bilan emas, fazilat nuqtayi nazaridan ham bersa bo‘ladi-ku, bu odam bir yil nisobi yetishi yoki Ramazonni kutib o‘tirmasdan har qarindoshini ko‘rishga borsa bo‘lmaydimi, degan so‘zlarni ham bayon qiladi.

Zakotni o‘z qo‘li bilan olib borgani afzal

Eng muhimi – berishlikda. Odamlarni topishda beparvo bo‘lmaylik. Dinimizda zakot beruvchiga nisbatan bu aytilayotgan manzillarni topish, ularga olib berishning o‘ziga farz qilingani sababi qalbi ularga moyil bo‘ladi.

Haqiqatan ham o‘zimiz tasavvur qilaylik: boy odam kambag‘al odam ahvolini ko‘rib qalbi yumshaydi. Yil bo‘yi shunday muhtoj yashagan ekan, deb o‘shalarga nisbatan qalbi ochiladi, mehr-shafqat ziyoda bo‘ladi. Shuning uchun boy odam o‘z qo‘li bilan olib borib bergani afzal.

Bir nechta uy, avtomobil yoki do‘konlar zakoti qanday hisoblanadi?

Buning javobi 15 asr oldin bayon qilinib, hojati asliyadan tashqari moldan, deb belgilab qo‘yilgan. Hanafiy mazhabida hojati asliyaga bir insonning ehtiyojiga kifoya qiladigan narsa, masalan, kiyim-bosh, oziq-ovqatning ma’lum bir qismi, uy-joy va albatta ulov, ziynat kabilar kiradi. Mana shulardan boshqa mulklar insonning mulki hisoblanadi va undan zakot ajratiladi.

Endi, aytilayotgan uy-joyi ham bir nechta bo‘lsa yoki transport vositalari ham ko‘p bo‘lsa, unda qaysi biri hojati asliya, degan savolga ulamolarimiz fatvo beradi. Agar shu bitta uyi bor, qolganini ijaraga bergan yoki bermagan bo‘ladi, ya’ni ijaraga bergan uyning hukmi alohida, ijaraga bermaganning hukmi alohida.

Ijaraga bermaganning hukmi shuki, agar biror qora kunim bo‘lsa, pulini o‘shanda ishlataman degan bo‘lsa, uyning tannarxini chiqarib, zakotini beradi. Ammo o‘g‘limga deb olib qo‘ygan bo‘lsa zakot ajratmaydi. Go‘yo farzandining mulki sifatida olib qo‘ygan, lekin bersa afzal bo‘ladi. Chunki zakoti berilgan mulkni Alloh himoya qilishning va’dasini bergan. Aytaylik, uy-joyini ijaraga bergan. Ijaraga bergan mulkdan faqat ijara pulidan zakot beriladi, tannarxidan emas.

Hozirgi kunda, ayrim boy-badavlat insonlarning bir nechta transport vositalari ham bor. Ularning barchasi bir necha xil sifatlanadigan bo‘lsa, sifatlangani uchun berilmaydi. Masalan, bitta avtomobil ro‘zg‘or uchun, bittasi ishga borib kelish uchun, deb sifatlansa, o‘sha mulkdan zakot berilmaydi. Ammo olib qo‘ygan, uyida turgani bo‘lsa, zakot puliga qo‘shib hisoblaydi va undan zakot beradi.

Zakotini bergan odam uyida bemalol xotirjam uxlash imkoniyati bor, chunki Alloh uni o‘z himoyasiga oladi. Zakot berilgan mulk na o‘g‘ri qo‘liga tushadi, na yonadi, na suvda cho‘kadi, chunki Alloh uni keyingi yilgacha bo‘lgan muhofazasini zimmasiga oladi.

Zakotni ado etgan va etmagan kishilarga eslatmalar

Allohning buyruqlariga itoat qilgan mo‘minlarga Alloh jannatni va’da qiladi. Zakot berganga ham Alloh ajri bor. Bunga beparvo bo‘lgan insonlarga esa, Rasulimiz sollallohu alayhi va sallam zakotini bermagan mablag‘ida yoki moli-davlati o‘ziga azob bo‘lishini bayon qilgan.

Bu – dinimizning arkoni, asosi bo‘lgan amaldir. Bunga beparvo bo‘lish kerak emas.

 

Rahmatli ustozimiz Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf hazratlari bu so‘zni ko‘p aytardilar: «Odamlarning tabiati shunga moyilroq. Imkon qadar bermaslik ko‘chasini qidiraveradi. Masalan, 99ta domlaga boradi. Hammasi berasan desa, yuzinchisiniyam qidirib ko‘radi. Bermaysan, degan fatvoni topib berarmikin, degan maqsadi bo‘ladi. O‘shanday ko‘chaga kirmaslik kerak. Axir, Alloh o‘zim ko‘paytirib beraman, yana bir yil molingning himoyachisi bo‘laman, deyapti. Qanday go‘zal holat. Agar biror odam kelib bizga molingni saqlab beraman desa ishonamiz-ku. Qanday qilib Allohning buyuk va’dasiga ishonmaymiz?! Bu va’dani tushungan bobolarimiz, Xo‘ja Ahror valiydek buyuklarimiz Allohga qarzi hasana berib charchagan».

Qarzi bor shahid jannatga kirmaydi

Puldorlarimizni biroz xo‘rsintiradigan masala bu. Aslida, shariatimizda qarz masalasi juda nozik. Qarz berish ibodati sadaqa berishdan 18 baravar afzalligi bor. Qolaversa, insonning ehtiyojini qondirish savobi ham bor. Shuning uchun ulamolarimiz qarz berishga to‘liq rioya qilgan.

Ammo oxirgi paytda qarz oluvchilar birovning haqi degan masalada beparvo bo‘lyapti.

Rasuli akram sollallohu alayhi va sallam Imom Termiziydan rivoyat qilingan hadisda: «Agar odam shahid bo‘lib o‘lsa, birovning haqi, ya’ni qarzi bo‘lsa, jannatga kirmaydi», – deganlar.

Tasavvur qiling: shahid bo‘lib o‘lish eng oliy maqom. Vatanni himoya qilib shahid bo‘lyapti, u jannatga kiradi, degan gap yo‘q ekan. Uning bo‘ynida bir bandaning haqi bor. Avval bu arqon bo‘ynidan yechilishi kerak, keyin jannatga kiradi.

Yana bir hadisda Rasulimiz alayhissalom aytdilar: «Kim bo‘ynida qarzi bilan vafot etsa, kishanlangan holatda yotadi».

Shuning uchun qarzdor bo‘lish havas emas. Hatto ba’zi ulamolar bandaning qarzi bo‘lsa, Alloh uning amallarini qabul qilmay turadi, degan so‘zlar ham bor.

Qarz olgan odamlarga eslatma: borib yo muhlat so‘rasin, yoki odobiga rioya qilib kechiktirib berishini so‘rasin. Chunki Rasulimiz: «Qarz olayotgan odam Allohni o‘rtaga qo‘yib ado qilaman, deb olsa, Alloh uning ko‘makchisi bo‘ladi va u tez kunda qarzini ado qilguvchi bo‘ladi. Lekin agar topar oyida oladi, degan niyatda bo‘lsa, Alloh o‘sha odamni oyini topolmaydigan qilib qo‘yadi va umr bo‘yi shu qarzi bilan o‘tib ketadi. Lekin qiyomatda o‘ziga azob bo‘ladi», – deganlar.

Shuning uchun niyatni to‘g‘rilash kerak. Mayli, niyat to‘g‘rilandi, ammo mo‘ljaliga to‘g‘ri kelmay qoldi. Bu bo‘lishi mumkin. Endi nima bo‘ladi? Endi haligi odam o‘ziga qarz bergan odamning oldiga belgilangan muddati kelishidan bir oy oldin borib: «Qarzimni berish muddati kelib qoldi, lekin ishim o‘xshamay qoldi. Yana yarim yil yoki bir yil muhlat bering», deyishi joiz.

Agar qarzdor muhlat so‘rasa, qarz beruvchi qo‘shimcha muhlat qo‘shsa, ajri ikkiga ko‘payadi. Agar qarz beruvchi qarzning yarmini yoki uchdan birini kechsa, Alloh hisob-qitob qilinadigan kunda uning ham gunohlaridan kechadi.

Afsuski, mana shu qarz berish ibodati – musulmonlar orasida adovatga aylanib qoldi. Qarz olmoqchi bo‘lgan kishi qarzni olguncha suvga tushgan mushukka aylanib, undan keyin sherga aylanadi. Qochib ketyapmanmi, biron kun beraman deydi. Qarz beruvchi esa endi hech qachon qarz bermayman, deydi. Bu – gunoh.

Qarzdan zakot chiqariladimi?

Mulki nisobiga yetgandan keyin zakot tarqatayotganda qarzdor beradigan pul ham uning hisobiga kiradi va shuni ham hisoblab zakotini beradi. Qarzni berish niyati bo‘lmaganlarning puli hisobga kirmaydi. Lekin qarzdagi pul miqdori juda katta bo‘lsa, nisobidagi pul ham yetmay qoladigan bo‘lsa, qarzdor beraman degan yillarini qarz daftariga yozib turadi. O‘sha pul qaytib kelgan kuni avval shu qarzlar zakotini chiqarib beradi.

Bu masalaga to‘g‘ri yondashsak, ibodat halovatga aylanadi.

Imtihon insonni yo aziz qiladi, yo xor qiladi. Shunaqa imtihon dunyoda yashayapmiz. Bugun puldormizmi yoki oluvchi – farqi yo‘q. Imtihon devorida turibmiz. Yo aziz, yo xor bo‘lamiz.

Tolib Rahmatov suhbatlashdi

Tasvirchi Nuriddin Nursaidov

 

Ramazon-2020
Boshqa maqolalar

Uchinchi fasl - Hijriy II asrda ajrab chiqqan davlatlar

20.01.2025   4422   17 min.
Uchinchi fasl - Hijriy II asrda ajrab chiqqan davlatlar

Hijriy II asrda ajrab chiqqan davlatlar

Islom olami roshid xalifalar davrida yagona davlat sifatida davom etdi. Umaviylarning davrida ham shunday bo‘ldi. Umaviylar qulashi bilan Islom olamida parchalanish boshlandi. Abbosiylar davlatining ba’zi bir bo‘laklari – amirliklar ajrab chiqib, o‘zlari alohida davlat sifatida mustaqil bo‘la boshladilar. Hijriy 138 (milodiy 756) yilda Andalusda paydo bo‘lgan umaviylar davlati ularning eng birinchisi bo‘ldi. So‘ng hijriy 140 (milodiy 758) yilda Mag‘ribda xorijiylar davlatiga asos solindi. Abbosiylar avvaliga ularni yo‘q qilishga urinib ko‘rishdi, so‘ngra iima bo‘lsa bo‘lsin, degan ma’noda tek qo‘yishdi.

O‘sha davrda ajrab chiqqan amirliklariiig barchasi ko‘proq Islom olamining mag‘rib tarafida bo‘lganini ko‘rish mumkin.
 

Ajrab chiqqan davlatlar

1. Umaviylar davlati. Andalusda. Hijriy 138–422 (milodiy 756–1031) yillar orasida.
2. Banu Midror davlati. Mag‘ribdagi Sijilmosa degan joyda. Hijriy 140–297 (milodiy 758–909) yillar.
3. Rustamiylar davlati. Jazoirda, O‘rta Mag‘ribda. Hijriy 160–296 (milodiy 777–908) yillarda hukm yuritishdi.
4. Idrisiylar davlati. Mag‘ribda, Marokashda. Hijriy 172–375 (milodiy 789–985) yillar.
5. Ag‘labiylar davlati. Qayruvon – Tunisda. Hijriy 174–296 (milodiy 801–908) yillar.

 

Andalusdagi umaviylar davlati

Andalusda tashkil etilgan umaviylar davlatining hukmronligi hijriy 138 yildan 422 yilgacha davom etdi (milodiy 756–1031 yillar).

Bu davlat Islom olamidan ajralib chiqqan birinchi mustaqil davlat edi. Ushbu davlatning asoschisi – Abdurrahmon ibn Muoviya ibn Hishom ibn Abdulmalik Umaviy. U umaviylar davlati inqirozga uchraganidan keyin Abbosiylar davlatidan qochib chiqib, Andalusga bordi va o‘zini Abdurrahmon Doxil deb atadi. O‘sha vaqtda Andalusda ishni Yusuf Fihriy Muzariy olib borar, muzariylar bilan yamoniylar o‘rtasida kuchli nizo bor edi. Abdurrahmon Doxil u yerga borgach, yamoniylar va umaviylar uning bayroq ostida birlashdilar va Qurtubaga, Yusuf tomon yurish qilib, u yerda jang qildilar. Urush bir yil davom etdi, oxiri Abdurrahmon g‘alaba qozondi va hijriy 138 yilda hokimiyatni egallab oldi.

Abdurrahmon g‘alaba qozongan mazkur urush Musora nomi bilan mashhur bo‘lgan. Abdurrahmonning ishi qamrovi kengayib, barcha sohillarni o‘ziga bo‘ysundirdi. Hattoki u abbosiylardan Shom yurtlaridagi hokimiyatni tortib olish haqida ham o‘ylay boshladi. Shunda Abu Ja’far Mansur Abdurrahmonni yo‘q qilish maqsadida bir necha marta unga qarshi lashkar yubordi. Hech bir natija bo‘lmagach, unga qarshi urush qilishdan to‘xtadi. Abu Ja’far Mansur Abdurrahmonga tan berib, uni «Quraysh lochini» deya atadi.

Mahdiy xalifa bo‘lganida Abdurrahmon Doxilga qarshi urush qildi, lekin u ham yengildi. Falabadan umidini uzgan Mahdiy ham uni o‘z holiga qo‘yishga majbur bo‘ldi.

Abdurrahmon Doxil hijriy 172, milodiy 788 yilda vafot etdi. Bu paytda davlatning poytaxti Qurtuba shahri edi.

Ushbu davlatning eng mashhur hokimlaridan Abdurramon III, ya’ni Abdurrahmon Nosir hijriy 300–350 (milodiy 912–961) yillarda o‘z hukmini yuritgan. U hokimiyatni egallagan paytda yurtda chuqur iztirob va beqarorlik hukm surardi. U barcha qo‘zg‘alonchilarni o‘ziga bo‘ysundirdi, so‘ngra nasroniylarning yurtlariga qarshi fath ishlarini olib bordi. Ularning ustidan bir qancha ulug‘ g‘alabalar qozondi. Shaxsan o‘zi askarlarga rahbarlik qilib, bir necha urushlarga olib bordi.

Bir marta hijriy 308 (milodiy 920) yilda uyushtirilgan Handaq urushida nasroniylardan yengildi. Lekin keyinroq ularni yengib, o‘z quvvatini tiklab oldi. Uning asrida Andalus o‘z hayotining oltin davrini yashadi. Aynan shu davrda Andalus o‘zining qudratini, go‘zalligini namoyon qildi, siyosiy tamaddun va me’morchilik sohasida buyuk yutuqlarni qo‘lga kiritdi va barchaning ehtiromiga, taqdiriga sazovor bo‘ldi.

Andalus diyorini shon-shuhratga to‘ldirgan ajoyib va yorqin madaniyat, u bilan til va din yagonaligi, iqtisodiy va insoniy aloqalar yordamida yaqindan bog‘langan arab va ispan madaniyatining bir qismi sifatida shakllangan edi.

Vizigot qirollarining hukmronlik yillarida Ispaniya u darajada rivojlanmagan, uning madaniyati yarimyovvoyi ahvolda edi. Musulmonlar tomonidan fath etilganidan so‘ng Ispaniya madaniyati gullab-yashnadi. Yuz yildan kamroq vaqt mobaynida shu paytgacha ishlov berilmagan yerlar haydaldi, huvillab yotgan shaharlar odamlar bilan gavjum bo‘ldi, ajoyib obidalar qurildi, boshqa xalqlar bilan savdo-sotiq aloqalari yo‘lga qo‘yildi. Musulmonlar fan va me’morchilik san’atini jadal sur’atlar bilan rivojlantirdilar. Ular uzoq vaqt davomida butun Yevropa bo‘yicha ilmning yagona manbai bo‘lib kelgan oliygohlarga asos soldilar. Yunon va lotin tilidagi ko‘plab asarlar tarjima qilindi. Uch asr davomida Qurtuba, shubhasiz, «ko‘hna dunyo»ning eng yorqin shaharlaridan biri bo‘lib keldi.

Ijozatingiz bilan o‘sha vaqtlarda musulmon olamining Yevropaga tutashib turgan bo‘lagi – Andalusning ilmiy sohasidagi holat haqida ham ikki og‘iz so‘z yuritsak:

«Uchish moslamasini yaratish g‘oyasi aka-uka Raytlardan ming yil oldin andalusiyalik falakiyotchi va ixtirochi Abbos ibn Firnas at-Takurunniyda paydo bo‘lgan. 852 yilda u erkin hilpiraydigan, yog‘och cho‘plar tikilgan yengsiz keng kiyimda masjid tomidan sakraydi. Ibn Firnas qushga o‘xshab erkin parvoz qilishni niyat qilgan edi. To‘g‘ri, bu orzusi ushalmadi, lekin yuqoridan tushishini sekinlashtirgan uning egnidagi keng kiyimni birinchi parashyut deyish mumkin edi. Olimning o‘zi esa bir oz qo‘rquv va yengil lat yeyish bilan qutuldi. Bu ixtiro parashyutning ilk ko‘rinishi bo‘ldi.

875 yilda 70 yoshni qarshilagan ixtirochi o‘zining uchish moslamasini takomillashtirdi. Unda uchish jarayonini boshqarishning ilk ko‘rinishlari aks etgan edi. Bu qanotlari ipak matodan bo‘lgan, qushga o‘xshash moslama bo‘lib, uning yordamida havoda parvoz etish mumkin edi. Shu tariqa Abbos birinchi deltaplanni ixtiro qildi. U o‘z ixtirosini qo‘liga olib, Jabal al-Arus nomli tepalikdan sakraydi. Havo oqimlari olimni ko‘tarib, oldinga olib ketadi. Ko‘p ming sonli odamlarning ko‘z o‘ngida u havoda o‘n daqiqacha parvoz etadi va sezilarli balandlikka ko‘tariladi. Lekin yerga qo‘nish omadsiz bo‘lib, moslama o‘z ixtirochisi bilan birga pastga qulaydi. Abbos jiddiy jarohatlanadi. Keyinchalik u moslamaga dum qismini o‘rnatish orqali qo‘nishni osonlashtirish mumkinligini ta’kidlagan. Xuddi shu olimning o‘zi planetariy va artmillyar qubbani ko‘radi hamda vaqtni o‘lchash uchun o‘ziga xos asbob yaratadi. Oydagi kraterlardan biri uning ismi bilan nomlangan.

Andalusiyalik mashhur olim Abdulloh ibn Baytar (milodiy 1190–1248) o‘rta asrlarda yirik o‘simlikshunos va farmatsevt sifatida shuhrat qozongan bo‘lib, 1400 ga yaqin dorivor o‘simliklar va o‘tlarni tavsiflagan, ulardan 300 ga yaqini ilgari tabobatda ma’lum bo‘lmagan. Uning amalga oshirgan ishlari XVI asrgacha o‘z ahamiyatini yo‘qotmagan. Ular orasida dorivor o‘simliklar haqidagi ilmiy asar alohida o‘rin tutadi.

Mashhur tabib Xalaf Zahroviy (milodiy 963–1013) jarrohlikni mustaqil fanga aylantirdi va ikki yuzga yaqin jarrohlik asboblarini tavsiflab berdi. U o‘rta asrlardagi eng buyuk musulmon jarroh va zamonaviy jarrohlikning ustozlaridan biri hisoblanadi. Uning ko‘pgina mavzularni qamrab olgan tibbiy matnlaridan ham musulmon, ham Yevropa mamlakatlarida olib borilgan jarrohlik amaliyotlarida to Uyg‘onish davrigacha foydalanilgan. Xalaf Zahroviyning jarrohlik va asboblar haqidagi «At-Tasrif» nomli ilmiy asari uning tibbiyot sohasi ilmiga, shuningdek, ushbu soha tarixiga qo‘shgan eng katta hissasidir. Mazkur kitob jarrohlik sohasining rivojlanishida alohida ahamiyat kasb etgan va ko‘pgina tillarga tarjima qilingan. Zahroviy ko‘plab murakkab jarrohlik amaliyotlarini muvaffaqiyatli tarzda amalga oshirgan. U qalqonsimon bezning bir qismini olib tashlash jarayonini hali bu kabi amaliyotlar Yevropada amalga oshirish boshlanmasidan to‘qqiz asr oldin tavsiflab bergan. Zahroviy og‘iz bo‘shlig‘ida turli jarrohlik amaliyotlarini amalga oshirgan, mahsus asboblar yordamida tishdagi toshlarni olib tashlagan, singanlarini davolagan va pastki jag‘ chiqishini muolaja qilgan. Uning ilmiy asarida tish sug‘urish asbobi – omburlarning har xil turlari tavsif qilingan. Tish katagining qonashida uni to‘yingan kuporos bilan to‘ldirishni yoki o‘sha yerga qizdirilgan asbob bosishni tavsiya qilgan. Qurtubadagi Zahroviy yashagan ko‘cha uning nomi bilan – «Calle Albucasis» («Abul Qosim ko‘chasi») deb ataladi. U mazkur ko‘chadagi 6-uyda yashagan bo‘lib, ushbu uy hozirda turizm bo‘yicha Ispaniya Kengashi tomonidan bronzadan yasalgan xotira taxtachasi (1977 yilning yanvar oyida taqdirlangan) bilan saqlab qo‘yilgan, bu taxtachada quyidagi so‘zlar bitilgan: «Bu Abul Qosim yashagan uy».

Andalusiyalik olim Jobir ibn Aflah (XII asr) o‘zining falakiyot va riyoziyot sohasidagi ixtirolari bilan shuhrat qozondi. U Klavdiy Ptolemey o‘zining mashhur «Almagest» nomli falakiyot sohasidagi ilmiy asarida yo‘l qo‘ytan xatolarni tuzatgan. Uning kuzatuvi ostida Sevilyada Yevropadagi birinchi rasadxona qurilgan. Jobir ibn Aflahning sharafiga oydagi Geber krateri uning nomi bilan atalgan.

Yana bir andalusiyalik falakiyotchi olim Nuriddin al-Bitrujiy (1204 yilda vafot etgan) bitgan asarlarning tarjimalari ham Yevropada katta qiziqish uyg‘otgan. Ptolomeyning sayyoralar harakati borasidagi nazariyasini tanqid qilgan holda, u samoviy jismlar harakatining yangi nazariyasini ilgari suradi. Oydagi Alpetragiy krateri uning ismi bilan atalgan.

Ma’lumki, Ibrohim al-Fazariy (milodiy 777 yilda vafot etgan) tomonidan usturlobni – yulduzlar joylashuvini aniqlash uchun ishlatiladigan burchakni o‘lchaydigan asbobning ixtirosi musulmon olimlarning astronomiya sohasiga qo‘shgan buyuk xizmatlaridan biri bo‘ldi. Ushbu asbob andalusiyalik olim Ibrohim az-Zarqaliy (milodiy 1028–1087) tomonidan takomillashtirildi. «Yassi usturlob» deb atalgan ushbu yangilangan asbob bir necha asr davomida sayyohlar va falakiyotchilarning talablarini qondirib keldi. Az-Zarqaliyning sharafiga oy sathidagi tog‘ tekisligi uning nomi bilan – Arzaxel deb nomlangan.

Atoqli andalusiyalik faylasuf Ibn Rushd (1126–1198) Arastuning (Aristotel) o‘rta asrlardagi birinchi sharhlovchisi hisoblanadi. Uning asarlari ta’sirida Fransiyada «lotin averroizmi» (Ibn Rushd ismining lotincha talaffuzi – Averroes) nomi bilan tanilgan oqim paydo bo‘ldi. Boshqa tarafdan, uning asarlari Ulug‘ Albert (milodiy 1206–1280) va akvinalik Foma (1226–1274) kabi faylasuflar qarashlarining shakllanishiga katta hissa qo‘shdi.

Qurtubalik musulmon olim Idrisiy (1100–1166) 850 yil oldin zamonaviy jo‘g‘rofiy xaritalarga yaqin bo‘lgan dunyo xaritasini tuzishga muvaffaq bo‘ldi.

Musulmonlarning riyoziyot sohasidagi yutuqlarini ham e’tibordan chetda qoldirib bo‘lmaydi. Ushbu yutuqlarga hatto zamonaviy Yevropa olimlari ham qoyil qolmoqdalar. Misol uchun, taniqli g‘arb olimi, professor Jak Risler shunday degan: «Uyg‘onish davridagi bizning riyoziyot ustozlarimiz musulmonlar bo‘lishgan».

Ta’kidlash lozimki, 950 yilda Andalusda Yevropadagi birinchi qog‘oz ishlab chiqarish fabrikasi qurilgan. «Ko‘hna dunyo»ning boshqa mamlakatlarida esa bunday fabrikalar ancha keyin paydo bo‘lgan: Rumda – 1100 yilda, Siqilliyada – 1102 yilda, Olmoniyada – 1228 yilda, Angliyada esa 1309 yilda.

Qurtubada aholi orasida deyarli to‘liq savodxonlikka erishilgan. Uning aholisi, olimlari va savdogarlari, jangchilari va mehnatkashlari – barcha-barchasi ilm olishga, ilmiy mubohasalar olib borishga, kitoblarni o‘qish va muhokama qilishga nihoyatda istakli edilar. Hatto Qurtubadagi ayollar orasida ham kitob yig‘ishga ishtiyoq kuchli edi.

Musulmonlar faoliyati ilm-fan, sanoat va san’atning barcha sohalarini qamrab olgan edi. Ular tomonidan amalga oshirilgan jamoatchilik ishlari rimliklar faoliyatidan ham kattaroq edi. Barcha yerlarda ko‘priklar, yo‘llar qurilar, sayyohlar uchun mehmonxonalar qad ko‘tarar, ularning adadi tobora oshib borar edi. Arxiyepiskop Ximenes keyinchalik Grenadada arab qo‘lyozmalarini yoqar ekan (ulardan sakson ming atrofida to‘plagan edi), o‘z dinining dushmanlari haqidagi xotiralarni tarix sahifalaridan butunlay o‘chirib tashlamoqchi bo‘ldi. Ammo ayon bo‘ldiki, ularning nomlari nafaqat yozma meroslari, balki musulmonlar Yer yuzida qoldirgan sonsanoqsiz mehnat maxsullari tufayli saqlanib qoldi.

Dengiz floti nihoyatda rivojlangan bo‘lib, uning vositasida Yevropa, Osiyo va Afrikaning barcha dengiz bo‘yi shaharlari bilan savdo-sotiq ishlari olib borilgan. Uzoq vaqt davomida musulmonlar O‘rta yer dengizining yagona xo‘jayinlari bo‘lishgan (Gyustav Lebon. «Arablar tamadduni», 1884).

Bir necha yuz yil ichida Ispaniyani ham ma’naviy, ham moddiy jihatdan o‘zgartirgan musulmonlar uni Yevropadagi (barcha xalqlar ustidan eng yuqori darajaga chiqarib qo‘yishdi. Hatto odob-axloq ham ulkan o‘zgarishlarga uchradi. Musulmonlar nasroniylarni eng qimmatli insoniy sifat- bag‘rikenglikka o‘rgatdilar (barcha hech bo‘lmaganda shunday bo‘lishga harakat qilardi). Ularning fath etilgan mamlakat aholisiga nisbatan marhamati shu darajada ediki, hatto nasroniy ruhoniylarga cherkov yig‘ilishlarini o‘tkazishlariga ijozat berilgan edi. 782 yilda Sevilyadagi yig‘ilish yoki 852 yilda Qurtubadagi yig‘ilish shu jumladandir. Arablar hukmronligi davrida ko‘rilgan ko‘plab cherkovlar ham ularning o‘z qo‘llari ostidagi xalqlar e’tiqodiga nisbatan hurmatini isbotlaydi. Musulmonlar Ispaniyasi Yevropadagi yahudiylar panoh topgan yagona mamlakat edi. Shuning uchun ko‘plab yevropaliklar bu yerlarga ko‘chib kelishgan.

Gyustav Lebonning yozishicha, Ispaniya arablarini bag‘rikenglikdan tashqari, oliyjanoblik xislatlari ham ajratib turardi. Ritsarlik qonunlari: zaiflarga shafqat qilish, mag‘lubga nisbatan marhamatli bo‘lish, berilgan so‘zga sodiq qolish va boshqalarni nasroniy mamlakatlar keyinroq qabul qildilar; odamlar qalbiga dindan ko‘ra mazkur qonunlar ko‘proq ta’sir ko‘rsatdi, bular esa Yevropada arablar sababli tarqalgan edi.
 

Omiriylarning xokimiyatni egallashi

Andalusda hijriy 366–399 (milodiy 976–1008) yillarda Hojib Mansur Omiriy mulkni, hukumatni o‘ziniki qilib oldi. U o‘n yoshli xalifa Hishomning vasiysi bo‘lgani va Banu umayyalarning zaiflashganidan unumli foydalandi. Mansur Omiriy o‘tkir zehnli, shijoatli va tadbirkor odam bo‘lib, qo‘zg‘alon va fitnalarni ustalik bilan bostirar edi. U nasroniylarga qarshi fath ishlarini davom ettirdi. Ko‘pincha urushlarga o‘zi rahbarlik qilar edi. Ellikta jang olib borilgan bo‘lsa, ularning birortasida mag‘lubiyatga uchramadi. Shimoli-g‘arbdan Ispaniyaning eng uzoq hududlarigacha yetib bordi. Yevropa podshohlarining barchasi uning haybatidan titrar edi.

Mansur Omiriydan keyin hokimiyatni o‘g‘li Abdulmalik oldi. U ham shijoatda, zakovatda huddi otasiga o‘xshardi. Abdulmalikdan keyin hokimlik uning ukasi Abdurrahmonga o‘tdi. Abdurrahmon otasi va akasidan ko‘ra anchagina zaif edi. U hijriy 399 yilda qatl qilindi. Ushbu hodisa bilan omiriylarning Andalusdagi hukmi nihoyasiga yetdi.

Hukmdorlik yana Banu Umayyaga qaytdi. O‘sha vaqtda Banu Umayyaning odamlari zaif bo‘lib, o‘zaro urushlar, nizolar tez-tez chiqib turardi. Nihoyat hijriy 422 (milodiy 1031) yilda ularning hukmi tugadi va Andalus turli amirliklarga bo‘linib, tarqalib ketdi. Hokimiyatni amirliklarning podshohlari egallab oldi. Bu haqda keyinroq batafsil so‘z yuritiladi.

 

Andalusdagi eng mashxur umaviy jokimlar:

1. Abdurrahmon Doxil. Hijriy 138–172 (milodiy 756–788) yillar
2. Hakam ibn Hishom. Hijriy 180–206 (milodiy 796–821) yillar.
3. Abdurrahmon ibn Hakam. Hijriy 206–238 (milodiy 821–852) yillar.
4. Muhammad ibn Abdurrahmon. Hijriy 238–273 (milodiy 852–886) yillar.
5. Abdulloh ibn Muhammad. Hijriy 275–300 (milodiy 888–912) yillar.
6. Abdurrahmon ibn Muhammad Nosir. Hijriy 300–350 (milodiy 912–961) yillar.
 

Keyingi mavzu:
Mag‘ribdagi Sijilmosaning Banu Midror davlati;
O‘rta Mag‘ribdagi rustamiylar davlati;
Marokashdagi idrisiylar davlati;
Tunis – Qayruvondagi ag‘labiylar davlati;
Tashqi fathlar.