Sayt test holatida ishlamoqda!
05 Avgust, 2025   |   11 Safar, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:50
Quyosh
05:22
Peshin
12:34
Asr
17:29
Shom
19:39
Xufton
21:04
Bismillah
05 Avgust, 2025, 11 Safar, 1447

Alloh taologa xush yoquvchi fazilat egasi

27.04.2020   4246   2 min.
Alloh taologa xush yoquvchi fazilat egasi

Dinimizda insonlardagi g‘ayrat, shijoat singari sifatlar qadrlanadi va unga targ‘ib qilinadi. Jumladan, buyuk bobakalonimiz, hadis mulkining sultoni Imom al-Buxoriy hazratlari ham ushbu fazilat bilan sifatlanganlar. Ayniqsa, u zotning hadis jamlashdagi g‘ayrat va shijoatlari tahsinga sazovordir. Ulug‘ allomalardan Al-Muborakfuriy aytadilar: “Imom al-Buxoriy mashaqqatlarga chidamli, ishda tirishqoq bo‘lib, o‘z qo‘llaridan keladigan yumushni birovga yuklashni xushlamas ekanlar”.

G‘ayrat – sa’y-harakat, ishtiyoq, jo‘shqinlik, ish-harkatga bo‘lgan kuchli, astoydil kirishish ma’nolarida ishlatiladi. G‘ayratli kishi biror ishga bor kuch-quvvati bilan harakat qiladigan, shijoatli odam tushuniladi.

Rosululloh (s.a.v.) bunday deydilar: “Albatta, Alloh taolo bandalari ichida g‘ayratlisini yaxshi ko‘radi” (Imom Buxoriy rivoyati). Ya’ni kimki har bir ishda u xoh diniy, xoh dunyoviy bo‘lsin g‘ayrat, shijoat bilan bajaradigan bo‘lsa, albatta, uni Alloh taoloning o‘zi yorlaqaydi va u maqsad qilgan narsalarga erishadi. Chunki sa’y-harakat bandadan, uni barakasini berib, ziyoda qilish Allohdandir.

Anushervoni odil vaziri Buzurjmehrdan so‘radi: “G‘ayrat, shijoat nima?” Buzurjmehr unga: “Yurakning quvvati” – deb javob berdi. Anushervon yana undan: “Nega qo‘lning quvvati emas?”– deb so‘radi. Buzurjmehr: “Agar yurakda quvvat bo‘lmasa, qo‘lda ham quvvat bo‘lmaydi. Qo‘l quvvati yurak quvvatiga bog‘liq”– deb javob beradi.

Darhaqiqat, inson yurakdan biror ishga g‘ayrat va shijoat bilan qo‘l urar ekan, u nafaqat ko‘zlagan maqsadiga, balki undanda ko‘prog‘iga erishadi. Muhammad Javhar Zamindor bunday deydi: “Maqsadni qo‘lga kiritishda g‘ayrat ish beradi. Har kimda g‘ayrat bo‘lmasa, unda o‘zgalarga ibrat bo‘la olish qobiliyati bo‘lmaydi”.

Ko‘plab g‘ayrat va shijoat egalari boshqalarga doimo ibrat bo‘lib kelgan. Jumladan, buyuk faqih Imom Abu Yusuf (r.a.) hazratlari bunga namunadir. U zot to‘g‘risida ustozlari Abu Hanifa (r.a.) bunday deydilar: “Seni zehning past edi, sening doimiyliging, g‘ayrating va shijoating bundan halos etdi”.

Ulug‘larimizning siymolaridagi g‘ayrat, shijoat singari sifatlar avlodalarga namunadir. Ushbu yuksak hulq bilan barchalarimiz hulqlanishimizni Yaratgan egamiz nasib aylasin.

Abdulaziz Bobamirzayev
“Hidoya” o‘rta maxsus islom
bilim yurti mudiri

Maqolalar
Boshqa maqolalar

«Ishorai sabboba» qanday amal?

04.08.2025   5502   3 min.
«Ishorai sabboba» qanday amal?

Hanafiy mazhabimizda «ishorai sabboba» sunnat amal xisoblanadi. U to‘g‘risida bir necha hadisu shariflar vorid bo‘lib, quyidagi manbalarda u to‘g‘risida va qanday qilinishi borasida to‘xtalib o‘tilgan. Abu Lays Samarqandiy “Navozil”, Kamoliddin Ibnu Humom “Fathul qodir”, Alloma Alouddiyn Kosoniy “Badoi’us Sanoiy”, Ibn Obidiyn “Raddul muxtor”, Abdulhay Laknaviy “Umdatur ri'oya”, “E’lo’us sunan” kabi mo‘tabar manbalarda ham sunnat ekanligi zikr qilingan.  Bu haqida Aliy Qoriy ikkita “Tazyinul ibora tahsinul ishora” va “At-tadhiynu lit tazayyun”, Hofiz Ibn Hajar “Talhisul hobir”, Ibn Obidiyn “Raf’ ul taraddud” nomli bir qator risolalarda ham yozib o‘tganlar.

Imom Termiziy Abu Humayddan rivoyat qiladilar: “O‘ng kaftlarini o‘ng tizzalariga, chap kaftlarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilar edilar”.

Ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallolohu alayhi vasallam namozda, ya’ni tashahhudga o‘tirsalar o‘ng qo‘llarini o‘ng tizzalarini ustiga chap qo‘llarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib ko‘rsatkich barmoqlarini ko‘tarib ishora  qilardilar. Chap qo‘llari tizzalarini ustida turar edi”. Ushbu hadisga sahobalar, tobe’inlar amal qilib, tashahhudda ishorani ixtiyor qildilar. Ahmad Nofi’dan rivoyat qiladilar: “Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumo namozda tashahhudga o‘ltirsalar ikki qo‘llarini ikki tizzalariga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilib, ishora qilgan barmoqlariga qarab turar edilar, so‘ng Rasululloh sallalohualayhi vasallam: “Barmoq bilan ishora qilish shaytonga temirdan ham shiddatliroq”, derdilar.

Aliy Qoriy “Tazyinul ibora tahsinul ishora” kitoblarida ushbu hadisni sharhlab aytadilarki, “Barmoq bilan ishora qilish urushda temir qurolni ishlatishdan ham qiyinroqdir, go‘yo tavhidga ishora qilish bilan shayton mo‘min bandani adashtirishi, shirkka olib borishdan bo‘lgan  umidini kesadi”.

Imom Suyutiy “Jome’ul kabir” kitoblarida Uqba ibn Omirdan rivoyat qiladilar: “Kishi namozida ishora qiladigan har bir ishorasiga o‘nta hasanot yoziladi”, dedilar.

Ibn Obidiyn “Raf’ul taraddud” nomli kitoblaridagi «ishorai sabboba» haqida vorid bo‘lgan hadislar, olti sahih kitoblarning hammasida zikr qilingan. U hadislarni hattoki, ma’naviy mutovotir deyish durust bo‘ladi deganlar.

«Ishorai sabboba» qilish borasida sahobalar, ularga ergashgan tobe’inlar ixtilof qilmadilar. Imom Abu Hanifa va u zotning ikki shogirdlari Imom Abu Yusuf va Imom Muhammmad, Imom Molik, Imom Shofeiy, Imom Ahmad ibn Hanbal hamda mutaqaddim ulamolar «ishorai sabboba» sunnat ekanligiga ittifoq qilishgan.

Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, «ishorai sabboba»ni tashahhudga o‘tirganda, duoni o‘qib “Ashhadu anna...” deganda namozxon o‘ng qo‘lni ko‘rsatgich barmog‘ini ko‘taradi, “illalloh” deganda tushiradi. Tashahhud duosini avvalidan qo‘lni qimirlatib turish durust emas. Shuni takidlash lozimki, «ishorai sabboba» rivoyatlaridan bexabar bo‘lib, bu amalni qilmagan namozxonni aslo malomat qilinmaydi.

Namangan shahar "Mulla Bozor Oxund" jome masjidi

imom noibi Anvarxon Akramov

Manba: @Softalimotlar