Mashhur hodisa. Amavos (Quddus yaqin tomondagi Shom shaharlaridan biri) vabosi. Buyuk sahobiy Abu Ubayda ibn Jarroh roziyallohu anhu Amavos yerida lashkarboshi o‘laroq o‘z lashkari bilan istiqomat qilayotgan edilar. Amavos yerlarida vabo tarqaldi. Vabo shu qadar keng yoyildiki, lashkardagi o‘ttiz olti ming kishidan o‘ttiz mingtasi vafot etib, olti mingtasi tirik qoldi.
Bir kuni mo‘minlar amiri hazrat Umar roziyallohu anhu xalifa o‘laroq Shom yerlarini ziyorat qilish istagida yo‘lga chiqdilar. Buni xabarini eshitgan Abu Ubayda ibn Jarroh roziyallohu anhu Umar roziyallohu anhuni vabo haqida ogohlantirish istagida o‘zlari peshvoz chiqadilar. Vabo xabarini eshitgan hazrat Umar roziyallohu anhu: “Ortga qaytamiz”, degan buyruqni berdilar. Shunda Abu Ubayda ibn Jarroh: “Ey amirul muminin, Allohning taqdiridan qochasizmi?”, dedilar. Umar roziyallohu anhu esa: “Ha, Allohning taqdiridan Allohning taqdiriga qochaman”, dedilar...
Darhaqiqat, karantin Allohning taqdiridan qochish emas, balki Allohning taqdiriga itoat etishning aynan o‘zidir. Karantin davrida ko‘chaga chiqmasdan uyda o‘tirish – aynan Alloh taoloning taqdiriga itoat etish va rozi bo‘lishdir, taqdirdan qochish yoxud qo‘rqoqlik emas.
Kimdir: “Men hozir karantinda kasallik yuqib qolishidan qo‘rqib uyda o‘tirsam, Allohning taqdiriga iymon keltirmagan bo‘laman, chunki kasalni ham Allohning O‘zi yuqtiradi. Alloh xohlamasa, ko‘chada yursam ham yuqmaydi”, deb o‘ylashi mumkin. Ammo, bu fikrlar to‘g‘ri emas, xatodir. Balki, aksini olib, aynan karantinda uyda o‘tirish, ko‘chaga chiqmaslik, maxsus niqob taqish, antiseptik vositalardan foydalanish – Alloh taoloning taqdiriga itoat etish va e’tiqod qilishdir. Nega deysizmi? Alloh taolo “Hashr” surasining 7-oyatida:
وَمَا آتَاكُمْ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا
“Payg‘ambar sizga nimani bersa, shuni olinglar va nimadan qaytarsa, o‘shandan qaytinglar” deb marhamat qilgan.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam esa:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ، أَنَّ عُمَرَ خَرَجَ إِلَى الشَّأْمِ، فَلَمَّا كَانَ بِسَرْغَ، بَلَغَهُ أَنَّ الْوَبَاءَ قَدْ وَقَعَ بِالشَّأْمِ، فَأَخْبَرَهُ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "إِذَا سَمِعْتُمْ بِهِ بِأَرْضٍ فَلَا تَقْدَمُوا عَلَيْهِ، وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلَا تَخْرُجُوا فِرَارًا مِنْهُ".
Abdulloh ibn Omir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Umar roziyallohu anhu Shom tomonga qarab yo‘lga chiqdilar. Sarg‘ nomli joyga yetganlarida u zotga Shom yeriga vabo tarqagani xabari keldi. U zotga Abdurahmon ibn Avf roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday deb aytganlarini xabarini berdilar: “Agar bir yerda vabo chiqqanini eshitsangiz, u yerga bormanglar. Sizlar turgan yerda vabo chiqsa, undan qochib chiqmanglar” (Imom Buxoriy rivoyati).
Shunday ekan, karantin qoidalariga to‘liq itoat etgan holda uydan chiqmaslik, maxsus niqoblarni taqish, aniseptik vositalaridan foydalanish – ham qonunan, ham shar’an vojib amal.
Qolaversa, ilohiy hikmatga ko‘ra bu olam – sababiyat olami. Bu olamda barcha narsalar sabablarga bo‘ysunadi. Barcha ishlarning ortida sabablar yotadi. Bu Robbimiz Alloh taoloning iroda va xohishidir. Albatta, Alloh taolo istagan narsasini sababiyatsiz ham qoim qilaveradi. Ammo, bu dunyoni sababiyat olami qilib yaratdi va bizni sabablarga bo‘ysundirib qo‘ydi hamda sabablarni ushlashga buyurdi. Namoz o‘qishimiz jannatga kirishimizga, ibodatlarni mukammal bajarishimiz Allohning rahmatiga sazovor bo‘lishimizga sabab bo‘ladi. Duo qilsak, ijobatini olamiz. Duo qilmasak, ijobatni qayerdan olamiz? Boshqacha qilib aytganda sababiyatni qoim qilmasak, natija bo‘lgan duo ijobati qanday hosil bo‘ladi?
Shunday ekan, karantin hamda himoya vositalaridan foydalanish – koronavirusdan saqlanishning sababidir. Biz ana shu sababni qoim qilishga buyurilganmiz. Ayni damda esa, zimmamizdagi vojib amaldir.
Alloh taolo barchamizni karantin qoidalariga to‘liq amal qilgan holda, shariatimizning ahkomlariga ham itoat etishga muvaffaq qilsin!
Baxtiyor NAJMIDDINOV
Sayyid Muhyiddin maxdum o‘rta maxsus Islom bilim yurti “Hadis” fani mudarrisi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan