Salafiylar yoxud Islom niqobi ostidagi dinbuzarlar
yoxud Islom niqobi ostidagi dinbuzarlar
So‘nggi paytlarda ommaviy axborot vositalarida, internet saytlarida, ijtimoiy tarmoqlarda “salafiylik”, “salafiylar” kabi iboralar tez-tez takrorlanib turibdi. Xo‘sh, aslida salafiylar kimlar?
“Salafiylik” iborasi arab tilidagi “سلف ” so‘zidan olingan bo‘lib , “ ajdodlar,” “avval yashab o‘tganlar ”ma’nolarini anglatadi. Qur’oni karimning Zuxruf surasida “salaf” so‘zi “avval yashab o‘tganlar”, “o‘tmish (kishilari” ) ma’nolarida ishlatilgan.
Diniy istilohda “salaf” so‘zi muayyan bir davr bilan bog‘liq ma’noni beradi. Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Payg‘ambar sollallohu alayhi va sallam bunday dedilar: “Eng yaxshi davr mening davrim, so‘ng ularga yaqin bo‘lgan, so‘ng ularga yaqin bo‘lgan davrlardir” (Imom Buxoriy rivoyati).
Ulamolar mazkur hadisga asoslanib, saodat asrida va undan keyingi ikki davrda yashagan musulmonlarni “salafi solih”, ya’ni “solih ajdodlar” deb tavsiflaydilar. Keyingi davrlarda yashagan musulmonlarga nisbatan bu atama qo‘llanilmaydi. Ta’kidlash lozimki, mazkur uch davrda yashagan barcha insonlar ham “salafi solih”lar deyilmaydi. Rasululloh alayhissalom vafotlaridan so‘ng turli fitnachi, buzg‘unchi toifalar chiqdi. Ularga nisbatan “salafi solih” iborasi qo‘llanilmaydi.
Ahli sunna val jamoa an’anasiga ko‘ra, salafi solihlar davridan keyin yashagan musulmonlar “xalaflar”, ya’ni “keyingilar” deb ataladi.
So‘nggi yillarda “salafi solihlarga ergashish” shiorini niqob qilib olgan, mutaassib ko‘rinishdagi “soxta salafiylar” paydo bo‘ldi. Ular diniy, ma’naviy, ijtimoiy va siyosiy yo‘nalishlarda saodat asriga qaytib, musulmonlarning e’tiqodi va dunyoqarashini hozirgacha turli sohalarda erishilgan natijalardan “poklash”ni o‘z oldilariga “maqsad” qilib qo‘yganlar.
Soxta salafiylar har qanday yangilikni bid’at deb hisoblab, fiqhiy mazhablarni inkor qiladilar, tasavvufni tan olmaydilar, arzimas bahonalar bilan musulmonlarni kofirga chiqaradilar.
Soxta salafiylar quyidagi g‘oyalarni ilgari suradilar: .
– Qur’oni karim va sunnatdagi qoidalarni so‘zma-so‘z tushunib, ko‘r-ko‘rona amal qilish orqali boshqa manbalarni botilga chiqaradilar; .
– “takfir” (kufrda ayblash) va “hijrat” (vatanni tark etish) masalasini ilgari suradilar;
– fiqhiy mazhablarni inkor qilib, mazhabsizlikni targ‘ib qiladilar;
– tasavvuf, urf-odat va milliy qadriyatlarni inkor etadilar;
– g‘ayridinlarga o‘ta toqatsiz munosabatda bo‘lib, diniy bag‘rikenglikni yoqlamaydilar; .
– har qanday yangilikni “bid’at” deb hisoblab, uni rad etadilar.
Hadislarda shunday matnlar borki, yuzaki qaraganda, bu matnlar Qur’on va sunnatda bo‘lmagan har qanday narsani paydo qilishdan qaytarilgandek ko‘rinadi. Jumladan, Imom Buxoriy rivoyat qilgan hadisda: «Kim bizning ishimizda unda bo‘lmagan yangilikni paydo qilsa, u rad etiladi», deyilgan.
Imom Muslim rivoyat qilgan boshqa bir hadisda esa: «Darhaqiqat, eng yaxshi so‘z Allohning Kitobi, eng yaxshi yo‘l Muhammad alayhissalomning yo‘lidir. Ishlarning eng yomoni esa ularning yangi paydo bo‘lganlaridir va har bir yangilik zalolatdir». Yuqorida keltirilgan hadislarni yuzaki tushunish Islomni taraqqiyot bilan hamnafas emasligi va u o‘zi nozil bo‘lgan zamongagina yaroqli bo‘lgan eski din sifatida qoralanishiga olib keladi.
Hazrat Bilol roziyallohu anhu bomdod namoziga azon aytayotganida “As-solatu xoyrum minan-navm” jumlasini qo‘shib aytdilar. Payg‘ambar alayhissalom buni qo‘llab-quvvatlab, hatto doimo aytishni joriy qilganlari “bid’at” tushunchasi haqida kengroq fikrlash lozimligini anglatadi.
Islom ulamolari bu borada kengroq mushohada yuritishadi. Imom Shofi’iy bunday deganlar: «Yangi paydo qilingan ishlar ikki xil bo‘ladi. Birinchisi, Qur’on, sunnat, asar (sahobiy va salafi solihlar so‘zi) yoki ijmoga xilof bo‘lgan yangiliklar bo‘lib, bu “bid’ati sayyia”, ya’ni yomon bid’at hisoblanadi. Ikkinchisi, yaxshi narsalar uchun paydo qilingan ishlar bo‘lib, “bid’ati hasana”, ya’ni yaxshi bid’at hisoblanadi».
Bid’ati hasanaga tarixdan ko‘plab misollarni keltirish mumkin. Masalan, Umar ibn Xattob roziyallohu anhu musulmonlarni Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhuning orqasidan jamoat bo‘lib tarovih namozini ado etayotganlarini ko‘rib: “Bu qanday ham yaxshi bid’at”, deganlar.
Shuningdek, Abu Bakr roziyallohu anhuning Qur’oni karimni kitob holiga keltirib, jamlaganlarini ko‘rish mumkin.
Zamonamiz ulamolaridan Imom Noblusiy bunday yozadi: «Bugungi kunda dunyo kattadan-katta o‘zgarishlar, taraqqiyotni boshidan kechirmoqda. Inson aqlini shoshirib qo‘yadigan yangi ixtirolar dunyo yuzini ko‘rmoqda. Xo‘sh, Rasululloh alayhissalom: “Har qanday bid’at zalolatdir”, degan hadislarida aytilgan “yangilik”da aynan shularni nazarda tutganmilar?! Yo‘q, albatta. Rasululloh alayhissalom nazarda tutgan bid’at bu – aqoid, shariat biror yangi narsani qo‘shishdir». .
Faqihlarning istilohida hamda hadislarda qoralangan bid’at deganda, dindan deb da’vo qilinsa-da, aslida dindan bo‘lmagan, to‘qima yo‘l nazarda tutiladi. Imom Shotibiy: “Bid’at dinda yangi ixtiro qilingan yo‘l bo‘lib, u ila shariatga monandlik qasd qilinadi”, degan.
Demak, musulmonlar orasida yangi paydo qilingan narsa din asoslariga oid masalalarda bo‘lsa, u yangilik “bid’ati sayyia” hisoblanadi va u qoralanadi.
Boshqacha aytganda, “bid’ati zalolat” faqat din asoslariga oid masalalarda bo‘ladi. Yuqorida keltirilgan hadis ham aynan shunga dalolat qilmoqda: “Bizning ishimizda yangilik paydo qilsa...”, ya’ni ishdan maqsad Rasululloh alayhissalom va u zot bilan birga musulmonlar jamoasining ishidir. Dunyoviy ishlarda nass va muayyan diniy qoidalarga xilof kelmasa, ularda yomon bid’at yo‘qdir. Ya’ni, haromni halol, halolni haromga aylantirish kabi bid’atlarga yo‘l qo‘yilmasa, bunga e’tiroz yo‘q.
Shu o‘rinda quyidagi voqeani keltirib o‘tish o‘rinli. Bir kuni Rasululloh alayhissalom xurmoni changlatayotgan odamlar oldidan o‘tib qoldilar va ularga bunday qilishga hojat yo‘qligiga ishora qildilar. Ular Rasululloh alayhissalomga itoat etdilar, lekin o‘sha yili xurmo avvalgidek yaxshi hosil bermadi. Shunda Rasululloh alayhissalom: «Dunyo ishlaringizni o‘zingiz yaxshi bilasiz», deb aytdilar.
Rasululloh alayhissalom va roshid xalifalar zamonida mavjud bo‘lmagan, ammo keyinchalik yuzaga kelgan har qanday yangilik aniq tarzda kelgan nass bilan rad etilmasa va uning natijasidan yaxshilik, umummanfaat kutilsa hamda insonlarga nafi tegsa, bunday yangilik shar’an joizdir.
Xulosa qilib aytganda, Islomdagi har bir yangilik agar u dindagi muqarrar qonun-qoidalarga xilof bo‘lmasa, “bid’ati zalolat” hisoblanmaydi. Soxta salafiylik Islom dini ta’limotlariga zid bo‘lib, musulmonlarning dunyoviy sohalarda taraqqiyotga bo‘lgan intilishiga to‘sqinlik qiluvchi yo‘nalishdir. Ular mo‘min-musulmonlar o‘rtasida urush, nizo va kelishmovchiliklarni keltirib chiqarmoqda. Vaholanki, dinimiz faqat ezgulikni targ‘ib qiladi.
Jamoliddin KARIMOV,
O‘zbekiston xalqaro islom akademiyasi
Ilmiy tadqiqotlar va innovatsion loyihalar markazi direktori
Bismillahir Rohmanir Rohiym
- 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي
.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir
Nazmiy bayoni:
Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.
Lug‘atlar izohi:
لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.
الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.
النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.
كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.
اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.
خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.
Matn sharhi:
Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.
Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:
“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].
Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:
“(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].
Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar
Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:
Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:
1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:
“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].
Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:
“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].
Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.
2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:
“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].
3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:
ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.
“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:
عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:
Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:
“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].
Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:
“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].
Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.
Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:
“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .
Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.
Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni