Alloh taolo Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamga O‘zining ilohiy amrlarini nozil qilib, poklanishda mo‘min-musulmonlarga yuz, qo‘l-oyoqlarni yuvish va boshga mas'h tortishni buyurdi. Bu haqda Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Ey iymon keltirganlar! Namoz (o‘qish)ga turar ekansiz, albatta, yuzlaringizni, qo‘llaringizni tirsakkacha yuvingiz, boshlaringizga mas'h tortingiz va oyoqlaringizni to‘piqlarigacha (yuvingiz)! Agar junub bo‘lsangiz, obdon poklaningiz (cho‘milingiz)! Agar bemor yoki safarda bo‘lsangiz yoki sizlardan biror kishi hojatxonadan (chiqib) kelsa, yoxud xotinlaringiz bilan surkalishgan (qovushgan) bo‘lsangiz-u, (lekin) suv topmangiz, pok tuproqqa tayammum qilib, undan yuzlaringiz va qo‘llaringizga surting! Alloh sizlarga biror qiyinchilik(paydo) qilishni ravo ko‘rmaydi, aksincha, sizlarni poklash va ne’mat(lar)ini sizlarga mukammal berishni xohlaydi, zora shukr qilsangiz” (Moida surasi, 6-oyat).
Bu oyatning tafsirida “Tafsiri irfon” kitobida bunday deyiladi: “Alloh taolo ibodat qilishga shaylangan bandalariga poklanish, ya’ni tahorat, g‘usl yoki tayammum qilishni buyurayapti.Tahoratda yuz, qo‘llarni chig‘anoqlari bilan yuviladi, boshning to‘rtdan bir qismiga mas'h tortiladi, oyoqlar to‘piqlari bilan yuviladi[1]”.
Tibbiyot mutaxassislarining tavsiyalariga ko‘ra qo‘llarni sovunlab tozalab yuvish qo‘llarimizda bo‘lishi mumkin bo‘lgan virus va bakteriyalarni yo‘qotadi. Abu Hurayra raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Birortangiz uyqusidan uyg‘onsa, qo‘lini uch marta yuvmasdan turib, uni idishga solmasin, chunki birortangiz ham qo‘lini qayerda tunaganini bilmaydi yoki qo‘li qayerda aylanganini bilmaydi”, dedilar.
O‘zbekiston Musulmonlar Idorasi ulamolar kengashining karantin talablariga qat’iy rioya etish bo‘yicha murojaatida: “Demak, karantin davrida shifokorlar tavsiyalariga amal qilib, shaxsiy gigiyena va sanitariya qoidlari, ayniqsa, virusdan saqlanish uchun niqob taqib, qo‘llarni yaxshilab sovunlab yuvishga jiddiy e’tibor qaratish lozim” deyiladi.
Qo‘llarni yuvganda qo‘l kafti va barmoqlari orasiga suv yetkazib yuvish ham diqqatga sazavordir. Qo‘llarni yuvganda qo‘l barmoqlarini ortidan bir-biriga kiritish bilan barmoqlar orasiga suv yetkaziladi. Shoshilib qo‘llarni yuvganda qo‘l barmoqlari orasi yuvilmay qolishi va u yerlarda virus va bakteriyalar saqlanib qolishi mumkin. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam qo‘llarni yuvganda barmoqlar orasiga suv yetkazib yuvishni targ‘ib qilganlar: “Yuvinganingizda qo‘l va oyoq barmoqlaringizni oralariga yaxshilab suv yuriting. Chunki u ozodalik belgisidir. Ozodalik iymonga chaqiradi, iymon esa o‘z egasini jannatga chorlaydi” (Imom Termiziy rivoyati).
Shuningdek, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam taomdan oldin ham, keyin ham qo‘lni tozalab yuvishga targ‘ib qilganlar: “Taomning barakasi taomlanishdan oldin va keyin qo‘lni yuvishdir” (Imom Termiziy rivoyati).
Qo‘llarni yuvishni boshlaganda “Bismilloh”ni aytish, o‘ng qo‘lni yuvganda “Allohumma a’tiniy kitabiy biyamiyniy va hasibniy hisabiy yasiyro” deyish, chap qo‘lini yuvganda esa “Allohumma laa tu’tiniy kitabiy bishimaliy va laa varoi zohriy” deb duo qilish fazilatli amallardan hisoblanadi.
Mutaxassislar tavsiyalari asosida qo‘llarimizni tozalab yuvib yurish sog‘lig‘imiz garovidir. Har doim qo‘llarimizni toza tutsak, o‘zimizning ham, o‘zgalarning ham sog‘lig‘ini himoya qilgan bo‘lamiz.
Ruhiddin AKBAROV
[1] Shayx Usmonxon Temurxon Samarqandiy. “Tafsiri irfon”. “Sharq” NMAK, 2019. 1-jild. 528-bet.
G‘am-qayg‘usiz hayotni kutib yashayotgan qizga «Siz kutayotgan kun bu dunyoda hech qachon kelmaydi», deb aytish kerak.
Alloh taolo «Biz insonni mashaqqatda yaratdik», degan (Balad surasi, 4-oyat).
Bu hayot – g‘am-tashvishli, azob-uqubatli, mashaqqatli hayotdir. Mo‘min odam buni juda yaxshi tushunadi. Bu dunyoda qiynalsa, azob cheksa, oxiratda albatta xursand bo‘lishini biladi. Inson mukammal baxtni faqatgina oxiratda topadi. Shuning uchun ulug‘lardan biriga «Mo‘min qachon rohat topadi?» deb savol berishganda, «Ikkala oyog‘ini ham jannatga qo‘yganida», deb javob bergan ekan.
Allohning mehribonligini qarangki, oxirat haqida o‘ylab, unga tayyorgarlik ko‘rish hayotni go‘zal qiladi, qayg‘ularni kamaytirib, uning salbiy ta’sirini yengillatadi, qalbda rozilik va qanoatni ziyoda qiladi, dunyoda solih amallarni qilishga qo‘shimcha shijoat beradi, musibatga uchraganlarni bu g‘am-tashvishlar, azob-uqubatlar bir kun kelib, bu dunyoda bo‘lsin yoki oxiratda bo‘lsin, baribir yakun topishiga ishontiradi. Oxirat haqida o‘ylab, faqat solih amallar qilishga intilish insonni baxtli qiladi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: «Kimning g‘ami oxirat bo‘lsa, Alloh uning qalbiga qanoat solib qo‘yadi, uni xotirjam qilib qo‘yadi, dunyoning o‘zi unga xor bo‘lib kelaveradi. Kimning g‘ami dunyo bo‘lsa, Alloh uning dardini faqirlik qilib qo‘yadi, parishon qilib qo‘yadi, vaholanki dunyodan unga faqat taqdir qilingan narsagina keladi».
Alloh taolo faqat oxirat g‘ami bilan yashaydigan (oxirat haqida ko‘p qayg‘uradigan, har bir amalini oxirati uchun qiladigan) qizning qalbini dunyoning matohlaridan behojat qilib qo‘yadi. Qarabsizki, bu qiz har qanday holatda ham o‘zini baxtli his qiladi, hayotidan rozi bo‘lib yashaydi. Xotirjamlikda, osoyishtalikda, qanoatda yashagani uchun istamasa ham qo‘liga mol-dunyo kirib kelaveradi. Zero, Alloh taolo oxirat g‘amida yashaydigan, shu bilan birga, hayotiy sabablarni ham qilish uchun harakatdan to‘xtamagan kishining rizqini kesmaydi, uni ne’matlariga ko‘mib tashlaydi.
Ammo Alloh taolo bor g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan qizni faqirlar qatorida qilib qo‘yadi. Bunday qiz mol-dunyoga ko‘milib yashasa ham, o‘zini faqir, bechora his qilaveradi. Natijada dardi yangilanaveradi, dardiga dard qo‘shilaveradi, fikrlari tarqoq bo‘lib, iztirobga tushadi. Afsuski, shuncha yelib-yugurgani bilan faqat dunyoning ne’matlariga erisha oladi, oxiratda nasibasi bo‘lmaydi.
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.