Samarqand shahridagi “Xo‘ja abdu Darun” jome masjidi yangi binosiga birinchi g‘isht qo‘yish marosimi bo‘lib o‘tdi. Unda ustoz Mahmudjon domla Ibodullayev nuroniy otaxonlar bilan birga masjid poydevoriga ilk g‘ishtni qo‘yib berdilar.
Shundan so‘ng yig‘ilganlar Alloh taolodan masjid qurilish ishlari tezda yakunlanishini, uzoq yillar mo‘min-musulmonlarga xizmat qilishini, masjid qurulishiga hissa qo‘shayotgan sahovatpesha insonlar, usta va mutaxassislar, hasharchilar olayotgan ajru savoblarni yanada ko‘paytirib berishini so‘rab duo qilishdi.
Ma’lumot uchun, ushbu masjidning eski binosi yangitdan hashar, xayriya yo‘li bilan bino bo‘lmoqda. Masjid zamonaviy va milliy me’morchiligimiz an’analari uyg‘unlashgan holda qad rostlaydi. Hozir masjidning asos qismida ishlar olib borilmoqda. Hozirda yuz kishiga xizmat ko‘rsatishga mo‘ljallangan tahoratxona, xizmat xonalari va kutubxona binosining qurilishi yakunlanib, ularda pardozlash, jihozlar o‘rantish ishlari olib borilmoqda. Yaqinda tahoratxona foydalanishga topshiriladi. Unda ayollar uchun alohida tahoratxona o‘rin olgan.
Darhaqiqat, masjid qurish yoki unga hissa qo‘shish savobi ulug‘ amallardan. Alloh taolo marhamat qiladi: “Albatta, Allohning masjidlarini faqat Allohga va oxirat kuniga iymon keltirganlar, namozni to‘kis ado etganlar, zakotni berganlar va Allohdan boshqadan qo‘rqmaganlargina obod qilurlar. Ajab emaski, ana o‘shalar hidoyat topguvchilardan bo‘lsalar” (Tavba surasi, 18-oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deydilar: “Kim Alloh yo‘lida masjid uchun bitta g‘isht qo‘ysa, Alloh u uchun jannatda bitta qasr barpo qiladi”, deganlar.
Bu dunyoda qilgan har bir savob amalimiz oxiratimiz uchun zamindir. Allohga suyukli makonlarni obod qilishganlarga esa jannatda qasr bino etiladi, inshoalloh.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi Matbuot xizmati
Mashhur ishbilarmon bilan bo‘lgan suhbatda undan hayotidagi esda qolarli voqea haqida so‘rashdi. U bunday hikoya qilib berdi:
«Bir kuni o‘zimda ikkilanish, taraddudni his qilib, ochiq havoda sayr qildim. Eshigi ochiq turgan bir masjid yonidan o‘tarkanman, o‘zimga-o‘zim: “Kirib ikki rakat namoz o‘qiy”, deya masjidga burildim. Unda bir kishi qiblaga yuzlanib, qo‘llarini ko‘targancha yolvorib duo qilayotgan ekan. Bildimki, biror muammosi bor. U duo qilib bo‘lgach, sekin oldiga bordim:
– Biror muammo bormi?
– Bo‘ynimda qarzim bor, – dedi u. – Shu meni bezovta qilyapti.
– Qancha?
– To‘rt ming.
Saxiyligim tutdi. Cho‘ntagimdan pul chiqarib, unga to‘rt ming berdim. U juda xursand bo‘lib ketdi va menga rahmat aytib, haqqimga duo qildi. Men tashrif qog‘ozimni berib: “Biror ehtiyojingiz bo‘lsa qo‘ng‘iroq qiling yoki ishxonamga keling”, dedim. Bu taklifdan yanada xursand bo‘ladi, deb o‘ylagandim. Biroq uning javobi meni hayratda qoldirdi! U aytdiki: “Yo‘q, birodar! Alloh sizni mukofotlasin, bu tashrif qog‘oziga ehtiyojim yo‘q. Men biror ehtiyojim bo‘lsa, ikki rakat namoz o‘qib, qo‘limni duoga ochib, hojatimni Allohdan so‘rayman. Alloh tez orada hojatimni ravo qiladi. Xuddi hozir sizni bu yerga boshlab kelib, vosita qilganidek!..”
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilingan bir hadis yodimga keldi: “Agar Allohga haqiqiy tavakkal qilsangiz, Alloh xuddi qushlarga rizq berib qo‘yganidek rizqingizni yetkazadi. Ular tongda hech vaqosiz chiqib ketib, kech bo‘lganda qorinlarini to‘yg‘azib qaytgani kabi”.
Masjiddan Alloh taoloning quyidagi oyatini takrorlab chiqdim: “Va barhayot, o‘lmaydigan Zotga tavakkal qil hamda Uni hamdu sano ila poklab yod et. Bandalarining gunohlaridan o‘ta xabardor bo‘lishda Uning O‘zi kifoyadir” (Furqon surasi, 58-oyat)».