Sayt test holatida ishlamoqda!
04 Yanvar, 2025   |   4 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:24
Quyosh
07:49
Peshin
12:33
Asr
15:26
Shom
17:10
Xufton
18:30
Bismillah
04 Yanvar, 2025, 4 Rajab, 1446

Qur’on ilmlari: QUR’ONI KARIM OYATLARINING MAKKIY VA MADANIYGA TAQSIMLANISHI

13.03.2020   4643   13 min.
Qur’on ilmlari: QUR’ONI KARIM OYATLARINING MAKKIY VA MADANIYGA TAQSIMLANISHI

 

Ma’lumki, Qur’oni Karim oyatlari makkiy va madaniyga taqsimlanadi. Bu boradagi ilm ham Qur’on ilmlaridan biri bo‘lib tanilgan. Ulamolarimiz bu ilmga ham alohida e’tibor qaratganlar. Boshqa Qur’on ilmlari kabi, oyatlarning Makka yoki Madinada nozil bo‘lganligini bilish ilmi ham foyda va hikmatlardan xoli emas. Ulumi Qur’on mutaxassislari bu ilmning hikmatlari haqida jumladan, quyidagilarni aytganlar:

Makkiy va madaniy oyatlar ilmi Qur’oni Karim oyatlarining nas'h qilinmishi hamda nas'h qiluvchisini aniqlashda yordam beradi.

Faraz qilaylik, Qur’oni Karimda bir mavzuda ikki yoki bir necha oyat nozil bo‘lgan. Ularning birining hukmi ikkinchisinikiga to‘g‘ri kelmayapti. Shunday holatda ulardan biri makkiy, boshqasi madaniy ekani bilinsa, madaniysi nah qiluvchi, makkiysi nas'h qilingani bo‘ladi.

Makkiy va madaniy oyatlar ilmining foydalaridan yana biri – shariatning tarixini va uning asta-sekin yo‘lga qo‘yilganini bilib olishga yordam beradi.

Makkiy va madaniy oyatlar ilmining foydalaridan yana biri – Qur’oni Karimga ishonchni kuchaytiradi. Ushbu ilohiy Kitobning bizgacha birorta o‘zgarishsiz, buzilishsiz yetib kelganini bilishga yordam beradi. Bu ilmni o‘rganish musulmonlarning Qur’oni Karimga qanchalik katta e’tibor bilan qaraganlarini, uning oyatlarining makkiy va madaniyligini ham qoldirmasdan o‘rganib, avloddan-avlodga yetkazib kelganini bildiradi.

 

MAKKIY VA MADANIY OYATLARNING TA’RIFI

Ulamolar Qur’oni Karim oyatlarining makkiy va madaniyligi xususida bir necha xil ta’rif aytganlar.

Birinchi ta’rif:

Makkiy oyatlar – Makkai Mukarramada nozil bo‘lgan oyatlar. Agar hijratdan keyin nozil bo‘lgan bo‘lsa ham.

Madaniy oyatlar – Madinai Munavvarada nozil bo‘lgan oyatlar.

Bunda Makkaga yaqin bo‘lgan, misol uchun, Mino, Arafot va Xudaybiyaga o‘xshash joylarda nozil bo‘lgan oyatlar ham makkiy oyatlar hisoblanadi.

Madaniy oyatlarga esa Madinai Munavvara atrofidagi Badr, Uhudga o‘xshash joylar ham kiradi.

Mulohaza qiladigan bo‘lsak, bu ta’rifda makon e’tiborga olingan. Shuning uchun ham u maqsadni to‘liq ifodalay olmagan. Chunki Qur’oni Karimda Makka va Madina hamda ularning atroflaridan boshqa joylarda ham nozil bo‘lgan oyatlar mavjud.

Misol uchun, Alloh taoloning Tavba surasidagi quyidagi qavlini olaylik:

لَوۡ كَانَ عَرَضٗا قَرِيبٗا وَسَفَرٗا قَاصِدٗا لَّٱتَّبَعُوكَ

«Agar o‘lja yaqin, safar oson bo‘lganida, senga albatta ergashar edilar» (42-oyat).

Ushbu oyati karima Tabukda nozil bo‘lgan.

Alloh taolo Zuxruf surasida marhamat qiladi:

وَسۡ‍َٔلۡ مَنۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رُّسُلِنَآ أَجَعَلۡنَا مِن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ءَالِهَةٗ يُعۡبَدُونَ٤٥

«Sendan oldin yuborgan rasullarimizdan so‘ra-chi: Rohmandan boshqa ibodat qilinadigan ilohlar qilgan ekanmizmi?!» (45-oyat).

Ushbu oyati karima Isro kechasida, Baytul Maqdisda no­zil bo‘lgan.

Ikkinchi ta’rif:

Makkiy oyatlar Makka ahliga xitob bo‘lib tushgan oyatlardir.

Madaniy oyatlar Madina ahliga xitob bo‘lib tushgan oyatlar.

Shu e’tibordan ba’zilar: «Ya ayyuhannas» lafzi bilan boshlangan oyatlar makkiydir. «Yaa ayyuhallaziyna aamanuu» lafzi bilan boshlangan oyatlar madaniydir», deganlar. Chunki Makkadagi odamlarning ko‘pchiligi kofir bo‘lgan. Shuning uchun ularga «Yaa ayyuhannaas» – «Ey odamlar!» deya xitob qilingan. Madinadagi odamlarning ko‘pi esa mo‘minlar bo‘lgan. Shuning uchun ularga «Yaa ayyuhallaziyna aamanuu» – «Ey iymon keltirganlar!» deya xitob qilingan.

Bu ta’rif ham avvalgisiga o‘xshab, nuqsonlardan xoli emas.

Birinchidan, Qur’oni Karimda mazkur ikki lafzdan boshqa lafzlar bilan boshlanadigan oyatlar juda ham ko‘p. Misol uchun:

Alloh taolo Zuxruf surasida marhamat qiladi:

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِ‍َٔايَٰتِنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٤٦

«Batahqiq, Musoni O‘z oyat(mo‘jiza)larimiz ila Fir’avnga va uning a’yonlariga rasul qilib yubordik. Bas: «Albatta, men olamlar Robbining rasulidirman», dedi» (46-oyat).

Alloh taolo Taloq surasida marhamat qiladi:

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحۡصُواْ ٱلۡعِدَّةَۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ رَبَّكُمۡۖ

«Ey Nabiy! Agar ayollarni taloq kiladigan bo‘lsangiz, iddalarida taloq qiling va iddani hisoblang va Robbingiz Allohga taqvo qiling» (1-oyat).

Ikkinchidan, bu taqsim Qur’oni Karimdagi voqe’likka to‘g‘ri kelmaydi. Barcha «Yaa ayyuhannaas» – «Ey odamlar!» xitobi bilan boshlangan oyatlar makkiy emas. Balki ushbu xi- tob bilan boshlangan madaniy oyatlar ham bor. Misol uchun:

Alloh taolo Niso surasida marhamat qiladi:

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَخَلَقَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَبَثَّ مِنۡهُمَا رِجَالٗا كَثِيرٗا وَنِسَآءٗۚ

«Ey odamlar! Sizlarni bir jondan yaratgan va undan uning juftini yaratib, ikkovlaridan ko‘plab erkagu ayollar taratgan Robbingizdan qo‘rqinglar!» (1-oyat).

Alloh taolo Baqara surasida marhamat qiladi:

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱعۡبُدُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ٢١

«Ey odamlar, sizlarni va sizdan oldingilarni yaratgan Robbingizga ibodat qiling. Shoyadki, taqvo qilsangiz» (21-oyat).

Barcha «Yaa ayyuhallaziyna aamanuu» – «Ey iymon keltirganlar!» xitobi bilan boshlangan oyatlar makkiy emas. Balki ushbu xitob bilan boshlangan madaniy oyatlar ham bor.

Alloh taolo Haj surasida marhamat qiladi:

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱرۡكَعُواْ وَٱسۡجُدُواْۤ وَٱعۡبُدُواْ رَبَّكُمۡ

«Ey iymon keltirganlar! Ruku’ qilinglar, sajda qilinglar va Robbingizga ibodat qilinglar...» (77-oyat)

Barcha ulamolar ushbu sura avvalidan oxirigacha makkiy ekaniga ittifoq qilganlar.

Uchinchi ta’rif:

Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hijratlaridan avval nozil bo‘lgan oyatlar makkiy va u zotning hijratlaridan keyin nozil bo‘lgan oyatlar madaniydir.

Ushbu ta’rifni barcha ulamolar ittifoq ila qabul qilganlar. Unda zamon omili e’tiborga olingan. Bunda Makkai Mukarramada nozil bo‘lgan oyat ham, agar hijratdan keyin tushgan bo‘lsa, madaniy bo‘laveradi.

Alloh taolo Moida surasida marhamat qiladi:

ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗاۚ

«Bu kun sizga diningizni mukammal qilib berdim. Sizga ne’matimni batamom qildim. Va sizga Islomni din deb rozi bo‘ldim» (3-oyat).

Ushbu oyati karima vidolashuv hajida, Arafotda juma kuni nozil bo‘lgani hammaga ma’lum va mashhur. Shu bilan birga, hijratdan keyin nozil bo‘lgani uchun uni barcha madaniy oyat deb biladi.

Alloh taolo Niso surasida marhamat qiladi:

۞إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تُؤَدُّواْ ٱلۡأَمَٰنَٰتِ إِلَىٰٓ أَهۡلِهَا وَإِذَا حَكَمۡتُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ أَن تَحۡكُمُواْ بِٱلۡعَدۡلِۚ إِنَّ ٱللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِۦٓۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ سَمِيعَۢا بَصِيرٗا٥٨

«Albatta, Alloh sizlarga omonatlarni o‘z ahliga topshirishingizni va odamlar orasida hukm qilganingizda adolat ila hukm qilishingizni amr qilur. Alloh sizlarga qanday ham yaxshi va’z qilur! Albatta, Alloh o‘ta eshituvchidir, ko‘rib turuvchidir» (58-oyat).

Ushbu oyati karima Makka fathi yili Makkada, Ka’baning ichida nozil bo‘lganiga qaramay, madaniy hisoblanadi. Chunki u xijratdan keyin nozil bo‘lgan.

Shunga o‘xshash Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning safarlarida, turli joylarda tushgan oyatlarning barchasi ham hijratdan avval yoki keyin nozil bo‘lishiga qarab, makkiy yoki madaniy deyilaveradi.

 

MAKKIY VA MADANIY OYATLARNI BILISHGA ELTUVCHI YO‘L

Qur’oni Karim oyatlarining makkiy va madaniysini bilishga eltuvchi birdan-bir yo‘l sahoba va tobe’inlardan naql qilingan ishonchli rivoyatlardir. Chunki Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan bu borada biron narsa naql qilinmagan. Zotan, u zotning davrlarida musulmonlar bu kabi ma’lumotlarga muhtoj bo‘lmaganlar. Ular vahiy bilan hamnafas yashaganlar. Qur’oni Karim oyatlari­ning qachon, qayerda va ne sababdan nozil bo‘lishini o‘z ko‘zlari bilan ko‘rib, quloqlari bilan eshitib turganlar.

Abdulloh roziyallohu anhu aytdi:

«O‘zidan o‘zga iloh yo‘q Allohga qasamki, Allohning Kitobida biror sura yo‘qki, men uning qayerda nozil bo‘lganini bilmasam. Allohning Kitobida biror oyat nozil bo‘lmaganki, men uning nima haqida nozil bo‘lga­nini bilmasam. Agar Allohning Kitobini mendan yaxshiroq biladigan birovni bilsam-u, u tuya yeta oladigan joyda bo‘lsa, uning oldiga albatta boraman».

Imom Buxoriy rivoyat ilgan.

Qur’oni Karimni Rasululloh sollallohu alayhi vasal­lamdan qabul qilgan ko‘plab kishilarning vakili bo‘lmish Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhuning gaplariga e’tibor beraylik.

«O‘zidan o‘zga iloh yo‘q Allohga qasamki...»

Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhu o‘z gaplarining avvalida Alloh taoloning sifati ila qasam ichmoqdalar. Bu esa keyin keladigan gapda zarracha shak-shubha yo‘qligini bildiradi.

«Allohning Kitobida biror sura yo‘qki, men uning qayerda nozil bo‘lganini bilmasam».

Qur’oni Karimni Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan qabul qilib olgan zotlar faqat uning so‘zlarini yodlashgagina ahamiyat bermagan ekanlar. Ular har bir suraning nozil bo‘lgan vaqtini ham, joyini ham ochiq-oydin va aniq bilar ekanlar. Bu esa ular tomonidan Qur’oni Karimning har bir surasiga nisbatan bo‘lgan benazir ehtimomning alomatidir.

«Allohning Kitobida biror oyat nozil bo‘lmaganki, men uning nima haqida nozil bo‘lganini bilmasam».

Qur’oni Karimni Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan qabul qilib olgan zotlar har bir suraning nozil bo‘lgan vaqtini ham, joyini ham ochiq-oydin va aniq bilish bilan kifoyalanib qolmasdan, har bir oyatning nima haqida nozil bo‘lganini ham yaxshi bilar ekanlar. Bu ham ular tomonidan Qur’oni Karimning har bir oyatiga nisba­tan bo‘lgan benazir ehtimomni ko‘rsatadi.

«Agar Allohning Kitobini mendan yaxshiroq biladigan birovni bilsam-u, u tuya yeta oladigan joyda bo‘lsa, uning oldiga albatta boraman».

Qur’oni Karimni Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan qabul qilib olgan zotlar o‘zlari bilgan narsa bilan kifoyalanib qolmagan ekanlar. Ular Qur’oni Karimdan o‘zlari bilmagan narsaning xabarini eshitishlari bilan, o‘sha narsani o‘rganish uchun hamma imkoniyatlarini ishga solganlar.

 

MAKKIY VA MADANIY OYATLARNING ALOMATLARI

Yuqorida sahoba va tobe’inlardan naql qilingan ishonchli rivoyatlar oyatlarning makkiy yoki madaniyligini bilish vositasi ekani ta’kidlab o‘tildi. Lekin shu bilan birga, ulamolarimiz ularni bir-biridan ajratib olishda yordamchi omillar – bir qancha alomatlar borligini ham ta’kidlaganlar.

Makkiy suralarning alomatlari quyidagilar:

  1. Sajda oyati bor suralar makkiydir.
  2. Ichida «Kallaa» lafzi bor suralar makkiydir.

Bu lafz Qur’oni Karimning ikkinchi yarmida o‘n beshta surada o‘ttiz uch marta kelgan.

  1. «Yaa ayyuhannasu» jumlasi bor aksar suralar (hammasi emas) makkiydir.
  2. Anbiyolar va o‘tgan ummatlarning qissalari bor sura­lar makkiydir. Baqara surasi bundan mustasno.
  3. Odam Ato va shayton qissasi bor suralar makkiydir. Baqara surasi bundan mustasno.
  4. «Alif laam mim»ga o‘xshash muqatta’ot harflar bi­lan boshlangan suralar makkiydir. Baqara va Oli Imron bundan mustasno.
  5. Makkiy suralarning oyatlari odatda qisqa bo‘ladi.
  6. Allohning yagonaligi va sifatlari, Qur’on va payg‘ambarning haqligi, mushriklar tanqidi, musulmonlarga xos odob-axloq, qiyomat kuni, e’tiqod masalasi kabi mavzularni bayon qiladigan suralar makkiydir.

Madaniy suralarning alomatlari quyidagilar:

  1. Farz ibodatlar haqidagi oyatlari bor suralar madaniydir.
  2. Munofiqlar haqidagi oyatlari bor suralar madaniydir
  3. Ahli kitoblar bilan tortishuvlar zikr etilgan oyat­lari bor suralar madaniydir.
  4. Nasoro va yahudiylarga xitob oyatlari bor suralar madaniydir.
  5. Uzun-uzun oyatlari bor suralar madaniydir.
  6. Muomalot, oila masalalari, meros, urush va tinchlik kabi mavzulardagi oyatlari bor suralar madaniydir.

Yana ulamolarimiz Qur’oni Karim suralarini to‘liq makkiy, to‘liq madaniy hamda aralash suralarga taqsimlaganlar. Misol uchun:

Muddassir surasi to‘liq makkiydir.

Oli Imron surasi to‘liq madaniydir.

A’rof surasida bir qavlga qaraganda, bitta, boshqa qavlga qaraganda, bir nechta madaniy oyat bor. Qolgani mak­kiydir.

Haj surasining to‘rt oyati makkiy, qolganlari mada­niydir.

Shuningdek, makkiy yoki madaniyligida ittifoq qilingan va qilinmagan suralar ham bor.

Madaniyligiga ittifoq qilingan suralar yigirmata bo‘lib, ular quyidagilardan iborat:

Baqara, Oli Imron, Niso, Moida, Anfol, Tavba, Nur, Ahzob, Muhammad, Fath, Xujurot, Hadid, Mujodala, Hashr, Mumtahana, Juma, Munofiqun, Taloq, Tahriym va Nasr.

Makkiy yoki madaniyligida ixtilof qilingan suralar o‘n ikkita bo‘lib, ular quyidagilardan iborat:

Fotiha, Ra’d, Rahmon, Saf, Tag‘obun, Mutoffifun, Qadr, Bayyina, Zalzala, Ixlos, Falaq va an-Naas.

Qolgan suralarning barchasi – sakson ikkitasi makkiydir.

 

KЕYINGI MAVZULAR:

“Sababi nuzul” ilmi;

Sababi nuzulni bilish yo‘li;

Sababi nuzulning ifoda turlari.

Boshqa maqolalar

Namozdan keyin jamoat bilan duo qilish

3.01.2025   1618   13 min.
Namozdan keyin jamoat bilan duo qilish

YANGI ZOHIRIYLAR

Hozirgi paytda ham eski zohiriylarning ba’zi fikrlari bilan qurollangan toifalar mavjud. Biz ularni ushbu satrlarimizda «ixtilofchilar», «bemazhablar» deb atamoqdamiz. Ba’zi ko‘zga ko‘ringan ulamolarimiz esa ularni «yangi zohiriylar» deb atashadi. Ana shu muhtaram ulamolarimizning ta’kidlashlaricha, «yangi zohiriylar»da ham eski zohiriylarning siymolari mavjud. «Yangi zohiriylar» eskilaridan ko‘p narsalarni, jumladan, juz’iy matnlarga yopishib olib, harfma-harf tahlilga o‘tish, yuzaki ma’no berish, qiyosni inkor qilish, hukmlarni maqsad va hikmatga bog‘lamaslik kabi xususiyatlarni meros qilib olgan bo‘lsalar ham, ilmda, xususan, hadis va osorlarda kenglikni olmaganlar. Bu esa o‘z navbatida ularning dinni tushunishlariga, diniy matnlardan shar’iy hukmlarni chiqarishlariga, hayot va odamlar bilan bo‘ladigan muomalalariga o‘z ta’sirini ko‘rsatgan.

Turli guruhlarga mansub yangi zohiriylarning faoliyatini o‘rgangan ulamolarimiz ularning quyidagi xususiyatlariga alohida e’tibor qaratadilar:

1. Oyat va hadislarni fahmlashda hamda ulardan hukm chiqarishda sirtqi ma’nolarga yopishib olib, harfma-harf tahlil qilish hamda matnlarning ortidagi maqsad va hikmatlarga nazar solmaslik.

2. Masalalarning og‘ir tomonini olish va qiyinlashtirishga moyillik.

3. O‘z fikrini yagona to‘g‘ri fikr deb hisoblab, g‘ururga ketish.

4. O‘z fikriga muxolif bo‘lganlarga nisbatan murosasiz bo‘lish.

5. O‘zidan bo‘lmaganlarni «fosiq», «bid’atchi» va «kofir»ga chiqarish.

6. Diniy, mazhabiy va boshqa masalalarda fitna chiqishiga beparvo bo‘lish.

Yuqorida aytib o‘tilgan va bu yerda aytilmagan yana boshqa xususiyatlari ila yangi zohiriylar musulmonlar ichida doimiy ravishda turli ixtiloflarning chiqib turishiga sabab bo‘lmoqdalar. Agar ushbu tushuncha va fikrlarni faqat o‘zlari tatbiq qilib, boshqalarga ta’siri bo‘lmasa, hech kim xafa bo‘lmas edi. Ammo, ming afsuski, ular o‘z fikrlariga boshqalar ham yurishi lozimligini da’vo qilishlari va bu borada olib borayotgan ishlari bilan musulmonlar ommasini parishon qilmoqdalar.

Quyida bizning sharoitimizda ko‘proq tashvishga sabab bo‘lgan ixtiloflar va ularga qarshi berilgan tushuntirish va javoblardan namunalar keltiriladi. Yaxshi niyat bilan hali sodir bo‘lmagan yoki u darajada ko‘p tarqalmagan ixtiloflar haqida so‘z ochmaslikka harakat qildik. O‘sha ixtiloflar bizda qo‘zg‘almas, degan umiddamiz.

Shu bilan birga, biz yuqorida zikr etilgan ixtilofchilardan boshqalarni, ya’ni o‘z ichimizdan chiqqan ixtilofchilardan ham ba’zilarini eslab o‘tdik. Chunki biz faqatgina ma’lum guruh yoki toifaga emas, umuman, har qanday ixtilofga mutlaqo qarshimiz.

Tajribadan sobiq Sovet Ittifoqi hududidagi musulmonlar va ularning ahli ilmlari, imomlari va diniy sohaga bog‘liq boshqa kishilarining ushbu ixtiloflar bo‘yicha dalil va hujjatli ma’lumotlarga ehtiyojlari tushib turishi ma’lum bo‘lgani uchun ham ularni bir joyga jamlashni ma’qul deb topdik.

 

NAMOZDAN KЕYIN JAMOAT BILAN DUO QILISH

Ixtilofchi va bemazhablar namozdan keyin jamoat bo‘lib duo qilishni ham inkor qiladilar. Bu ishni qilganlarni xatokorlikda ayblaydilar. Hijriy 1430, milodiy 2009 sananing yozida bemazhablarning bizning yurtimizdagi vakillari faks orqali kelgan ikki varaqli arab tilidagi yozuvni qo‘lga olib, ana unda odamlar ichida ularning namozdan keyingi qilayotgan duolari bid’at va xato ekani bayon qilinganini aytib yurishdi. Varaqda «namozdan keyin jamoat bo‘lib duo qilish» Nabiy sollallohu alayhi vasallam hozir bo‘lmaganlari uchun bid’at bo‘lishi haqida yaqinda olamdan o‘tgan ikki kishining gapi keltirilgan edi.

Biz bu gapdan xabardor bo‘lganimizdan ikki-uch kun o‘tib, huddi shu gap bemazhablar tomonidan boshqa davlatlarda, hatto AQSHda ham tarqatilayotgani to‘g‘risida xabar topdik. Albatta, bu yangi gap emas edi. Bemazhablar uni avvallari ham ko‘tarishgan edi. O‘zi ularning odati shu, o‘zlari qo‘zg‘agan ixtiloflarni tez-tez yangitdan qo‘zg‘ab turishadi.

Namozdan keyin imom qavmga qarab o‘tirib, jamoat bo‘lib zikrlarni aytib, so‘ngra qo‘llarnni ko‘tarib duo qilishlari, qavm imomning duosiga «Omin», «Omin», deb turishi haqida savollar ko‘p. Avvallari bu masalada hech qanday gap ko‘tarilmas edi. Ammo keyingi paytda turli sabablarga ko‘ra, savollar ko‘paydi.

Aslida bu masala allaqachon hal bo‘lgan: muhaddislar o‘z kitoblarida bu boradagi hadislarni rivoyat qilgan va fuqaholar o‘z kitoblarida uni yaxshilab tahlil qilib, yechib bergan edilar. Ammo ba’zi kimsalar eski gapni yana qayta qo‘zg‘ab, odamlarning hayoli parishon bo‘lishiga sabab bo‘ldilar.

Nachora, modomiki o‘zi bilmagan, aqli yetmagan narsalarni inkor qiladiganlar yo‘q bo‘lmas ekan, qayta-qayga ovora bo‘lishdan boshimiz chiqmaydi. Shuning uchun muhtaram kitobxonga qisqacha bayonot berishni lozim ko‘rdik.

Avvalo, bu masalada alohida risolalar yozganlar ham bo‘lganini aytib qo‘ymoqchimiz. Misol uchun, Maxdum Muhammad Hoshim Tontaviy Sindiyning «Muxtasari at-tuhfatul marg‘uba fiy afzaliyati ad-duoi ba’dal maktuba» («Farz namozidan keyingi duoning afzalligi haqida marg‘ub tuhfa muxtasari») kitobini keltirishimiz mumkin.

Bu kitobda muallif farz namozdan keyin qo‘lni ko‘tarib duo qilish, jamoat bo‘lib duo qilish va «Omin», «Omin», deb turish haqidagi ko‘plab hadislarni keltirgan.

Biz o‘zimizga juda kerakli bo‘lgan birgina iqtibosni keltirish bilan kifoyalanamiz:

«Agar «Shayx Abdul Haq Dehlaviy «As-sirotul mustaqiym»ga qilgan sharhida: «Arab va ajam yurtlarida odat bo‘lib qolgan salomdan keyin imom va qavmning to‘planib duo qilishlari, imomlar duo qilib, qavmning «Omin», deb turishi Nabiy sollallohu alayhi vasallamning hidoyatlaridan emas, bu haqda birorta hadis kelmagan, bu narsa mustahab sanalgan bid’atdir», degan, unga qanday javob beriladi?» deyilsa, aytamizki, buning javobi quyidagicha:

«Miftohus-solat»ning sohibi Alloma Fath Muhammad ibn shayx Iyso Shitoriy o‘zining «Futuhul avrod» deb nomlangan kitobida quyidagilarni aytgan: «Albatta, shayx Abdul Haq olti sahih hadis kitoblarida va boshqa asarlarda namozdan keyin qilinadigan duolar haqidagi hadislarni ko‘rmagani uchun bu ishni bid’at deb aytgan.

Agar shayx Abdul Haq namozdan keyin duo qilish aslida bid’atdir, degan gapni iroda qilgan bo‘lsa, shubhasiz, gapi noto‘g‘ri. Chunki biz kitobimizda keltirgan, farz namozidan keyingi duolar haqidagi rivoyatlarning hammasi bu gapni rad qiladi.

Agar shayx Abdul Haq namozdan keyin imomning ikki qo‘lini ko‘tarib duo qilishi va iqtido qiluvchilarning «Omin», «Omin», deb turishi shaklidagi duoni bid’at degan bo‘lsa, bu gapi ham noto‘g‘ri. Chunki duoda ikki qo‘lni ko‘tarish sunnatdir, duoning oxirida ikki qo‘lni yuzga surtish ham duoning sunnatidir, eshituvchilarning «Omin», «Omin», deb turishlari ham duoning sunnatlaridan.

Agar bu ishlarning hammasi mustahab sunnatlardan bo‘ladigan bo‘lsa, sunnat narsalardan tarkib topgan ish nima uchun bid’at bo‘lar ekan?! Bu ishni bid’at deyish mutlaqo noto‘g‘ridir».

 Keyin muallif mazkur uch sunnat amalning har biriga o‘nlab hadislarni dalil qilib keltiradi.

 Ka’b ibn Ujra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Namoz ortidan keluvchilarni aytuvchilar – yoki «qiluvchilar» – noumid bo‘lmaslar. Har bir namoz ortidan o‘ttiz uchta tasbeh, o‘ttiz uchta hamd va o‘ttiz to‘rtta takbir», dedilar» (Imom Muslim va Termiziy rivoyat qilishgan).

Ushbu hadisda qayd qilingan amal, ya’ni har bir namoz ortidan o‘ttiz uch marta «Subhanalloh», o‘ttiz uch marta «Alhamdulillah», o‘ttiz to‘rt marta «Allohu akbar»ni zikr qilish keyingi rivoyatlarda keladigan zikrlar bilan uyg‘unlashib, tatbiqqa kirgan.

Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday dedilar:

«Kim har namozdan keyin o‘ttiz uch marta Allohga tasbeh aytsa, o‘ttiz uch marta Allohga hamd aytsa, o‘ttiz uch marta «Allohu akbar», desa, hammasi to‘qson to‘qqiz bo‘lur. Yuztaning tamom bo‘lishi (uchun) «Laa ilaaha illallohu vahdahu laa shariyka lahu lahul mulku va lahul hamdu va huva ala kulli shay’in qodiyr»ni aytsa, uning gunohlari dengiz ko‘piklari kabi bo‘lsa ham, mag‘firat qilinur» (Imom Muslim rivoyat qilgan).

Abu Umomadan rivoyat qilinadi:

«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Kim har bir farz namozdan keyin Oyatul-Kursini qiroat qilsa, uni jannatga kirishdan faqatgina o‘lim (o‘lmagani) to‘sib turadi», dedilar».

Nasoiy rivoyat qilgan.

Mana shu keltirilgan rivoyatlar asosida namozdan so‘ng Oyatul-Kursini va tasbehlarni jamlab zikr qilish «so‘fiylar hatmi» ham deyiladi. Chunki bu narsaga aynan so‘fiylar boshqalarga nisbatan ko‘proq ahamiyat berishadi. Bunda Oyatul-Kursi tasbeh va tahlillardan oldin yoki keyin o‘qilishining hech qanday farqi yo‘q. Tasbehlar bilan birga Oyatul-Kursini ham o‘qish «nur ustiga nur» deyiladi.

Chunki Oyatul-Kursi Qur’oni Karimdagi eng ulug‘ oyatdir. Ushbu xatmni qilish bizda ham joriy bo‘lib kelayotgan amallardan biridir.

Jamoat bo‘lib duo joizligiga dalil sifatida Quvayt davlati Vaqf va Islomiy Ishlar vazirligi qoshidagi fatvo hayati tomonidan chiqarilgan «Majmu’atul fatavoi shar’iyya» kitobining 7-juzida nashr etilgan quyidagi ma’lumotni ham taqdim qilamiz. Ushbu ma’lumot bu masala bizning diyorimizdan boshqa tomonlarda ham qo‘zg‘alib turishiga dalil bo‘ladi.

«Quvayt Vaqf va Islomiy Ishlar vazirligi huzuridagi hay’atga janob Fahddan quyidagi savol taqdim etildi:

«Ba’zi odamlar Allohga jamoat bo‘lib duo qiladilar. Majlislardan birida buni ko‘rib, hayratlandim va o‘sha kishidan: «Bu narsa shariatda bormi?» deb so‘radim. U menga buning shariatda borligini ifoda qiladigan hadisni aytdi.

Habub ibn Maslama Fehriydan rivoyat qilinadi:

«Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning «Bir qavm jamlansa va ba’zisi duo qilsa, qolganlari «Omin», desa, Alloh ularni albatta ijobat qiladi», deganlarini eshitdim».

Tabaroniy rivoyat qilgan.

Bu jamoaviy duo masjiddagi har bir daryo yoki mav’izadan keyin bo‘lar ekan. Doimo shunday qilishar ekan. Men boshqa joylarda bunday duoni bid’at deb eshitgan edim. Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilinmagan ekan.

Men haligi odamga bu ish, ya’ni u odam duo qilib, qolganlari uning duosiga «Omin», deb turishi bid’at ekanini aytgan edim, u o‘z fikriga yopishib oldi va menga qarab ham qo‘ymadi.

Ushbu savolga javob berishingizni umid qilaman. Tashakkurlar bo‘lsin!»

Hay’at quyidagi javobni berdi:

«Istisqo va qunutda jamoaviy duo qilish shariatda borligiga hamma ittifoq qilgan.

Savbon roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Bir kishi qavmga imomlik qilsa, ularni qo‘yib, faqat o‘ziga duo qilmasin. Agar shunday qilsa, ularga xiyonat qilgan bo‘ladi», dedilar».

Termiziy va boshqalar rivoyat qilishgan.

Ibn Asir: «Bu bir kishi duo qilib turganida, boshqalarning qunutdagiga o‘xshab «Omin», deb turishidir», degan.

Ibn Taymiya ham shunga o‘xshash gapni aytgan («Sharhul muntaha». 1\1995).

Jamoaviy duo yuqorida zikr qilingan holatlardan umumiyroq joylarda ham shar’iydir.

Hofiz «Fath»da Nabiy sollallohu alayhi vasallamning «Qachon qori «Omin», desa, siz ham «Omin», deng. Chunki farishtalar «Omin», deydilar», degan hadislarining sharhida: «Qori»dan murod namozdagi imomdir. «Qori»dan murod undan ham umumiyroq bo‘lishi ehtimoli bor», degan.

Bu ishga (jamoat bo‘lib duo qilishga) Hokim (sahih isnod bilan) va Tabaroniy Dabib ibn Maslama Fehriy roziyallohu anhudan qilgan rivoyat ham dalildir:

«U kishi duosi qabul bo‘ladigan odamlardan edi. Bir guruh askarga amir bo‘lib bordi. Dushmanga yo‘liqqanlarida: «Nabiy sollallohu alayhi vasallamning «Bir qavm jamlansa, ba’zisi duo qilsa va qolganlari «Omin», desa, Alloh ularni albatta ijobat qiladi», deganlarini eshitgan edim», dedi.

Keyin Allohga hamdu sano aytib turib:

«Allohim! Qonlarimizni saqlagin. Ajrlarimizni shahidlarning ajrlaridek qilgin», deya duo qilib turgan edi, dushmanning amiri (taslim bo‘lib) Habibning chodiriga kirib keldi».

Baxutiy «Kashful qino’»da (1\367) quyidagilarni aytadi:

«Imom bomdod va asrdan keyin o‘sha paytda farishtalar hozir bo‘lishi e’tiboridan duo qiladi. Qavm «Omin», deb turadi. Shunda ijobatga yaqin bo‘ladi.

Shuningdek, mazkur ikkisidan boshqa namozlarda ham duo qiladi. Chunki farz namozdan keyingi payt duo qabul bo‘ladigan vaqtlardandir».

Shunday ekan, jamoat bo‘lib duo qilish mustahabdir, bid’at emas. Ammo u sunnat deb bilinmaydi».

«Majmu’atul fatavoi shar’iyya». 7-juz, 45-46-betlar.

 

Keyingi mavzu:
Qabristonda yoki o‘tganlarga atab tilovat qilish