Qish kelib, kunlar soviy boshlashi bilan qalin kiyimlarimizni sandiqlardan olib kiyamiz. Tanamiz sovqotmasligi, issiq turishi uchun butun tanamizni o‘rab, ehtiyot qilamiz. Boshimizni ham o‘raymiz. Uylarimizni isitish, sovuq kirmasligi uchun zarur choralarni ko‘ramiz. Maqsad, uy ham, tanamiz ham issiq bo‘lsin. Shu tarzda uylarimizni isitamiz-u, ammo qalblarimizni istishni unutib qo‘yar ekanmiz.
Qalbni qandoq isitamiz? Unga ham olov yoqamizmi? Uni isitadigan narsa nima o‘zi? Bu savollarga javob topa olamizmi?
Qalb tana kabi ozuqasiz, kiyimsiz qolsa, och qoladi, soviydi, kuchsizlanadi. Shuning uchun qalbning ozuqasini berish kerak. Alloh taolo qalbimizni butun tanamizning podshohi qilib qo‘ygan. Tanamizning baxillik, kibr, hasad, adovat, ko‘rolmaslik, dangasalik kabi illatlarga chalinishi qalbdagi xastalik sabablidir.
Nu’mon ibn Bashir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Ogoh bo‘linglar! Albatta, jasadda bir parcha go‘sht bordir. Qachon u solih bo‘lsa, jasadning hammasi solih bo‘lur. Qachon u buzuq bo‘lsa, jasadning hammasi buzuq bo‘lur. Ogoh bo‘linglar! O‘sha narsa qalbdir», dedilar». Buxoriy, Muslim, Abu Dovud, Termiziy va Nasoiy rivoyat qilganlar.
Demak, qalbni solih qilish, boshqacha aytganda, isitish uchun uning ozuqasini berishimiz kerak ekan. Uning ozuqasi esa Allohni tanish, ilm o‘rganish, Qur’on tilovat qilish, maxsus lafzlar bilan Allohni zikr qilish, ibodat qilish, ulamolar suhbatiga quloq tutish, qalbni tuzatishga bag‘ishlangan kitoblar o‘qish kabilar bilan bo‘ladi. Mana shularni qalb tez-tez qabul qilib, ulardan bahramand bo‘lib tursa, isiydi. Isigan qalb esa yumshoq, ta’sirchan qalbga aylanadi. Bunday qalb egasi oilada yaxshi ota, yaxshi farzand, yaxshi aka-uka, yaxshi jiyan, jamiyatda yaxshi qo‘shni, yaxshi qarindosh, yaxshi musulmon bo‘ladi.
Qalb gunoh qilganda qotib, boshqacha aytganda sovib, solih amallarni bajarganda yumshaydi, ya’ni isiydi. Qalbi issiq odamni qalbi pok odam deyiladi. Shuning uchun ham qalbni poklashning omillaridan yana biri bo‘lgan istig‘for va tavbada bardavom bo‘lish kerak. Ko‘p istig‘for aytgan odamning qalbi asta-sekin poklanib, tozalanib, yumshab, isib boradi.
Katta olimlar, solih insonlar, avliyolarning qalblari issiq bo‘lgani uchun hamma undoq kishilarga yaqin bo‘lgisi, ulardagi issiqlikda isinib olgisi, ya’ni nasihatlariga quloq tutib, hikmatli pandlaridan bahramand bo‘lgisi keladi. Gunoh, ma’siyatlar botqog‘iga botgan kishilarning qalblari sovuq bo‘lgani uchun odamlar unday kishilardan uzoqroq yurishga harakat qilishadi. Chunki ularda odamlarni o‘ziga tortadigan, hammaga ulashadigan issiqlik bo‘lmaydi yoki bo‘lsa ham juda oz, o‘ziga zo‘rg‘a yetadigan darajada bo‘ladi.
Azizlar, uyimiz va jasadimizni istganimizdek, tanamiz podshohi bo‘lgan, a’zolarimizning yaxshi-yomon ishlarni qilishiga ta’sir o‘tkazuvchi qalbimizni poklashga, isitishga, unga kerakli ozuqalarni berishga harakat qilaylik!
Zero, Alloh taolo qiyomat kuni faqat pokiza, salomat qalb bilan kelgan insonlargina najot topishlarini, molu dunyo va bola-chaqalari o‘shanday kishilargagina foyda berishini Qur’oni Karimda bayon qilib qo‘ygan.
Uylarimizni va tanamizni isitish chorasini ko‘rayotgan chog‘imizda qalbimizni unutib qo‘ymaylik! Uni isituvchi omillar bo‘lmish ibodatlar, zikrlar, ilm o‘rganish va boshqa amallarni bajarishni boshlaylik! Tanamizga tashqaridan issiq urilayotgan chog‘da qalbimiz butun ichki dunyoimizni isitib, a’zolarimiz yaxshi amallar qilishiga sababchi bo‘lsin!
Alloh taolo barchamizni O‘zining hidoyatidan ayirmasin va xotimamizni go‘zal qilsin!
Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
- 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).
Nazmiy bayoni:
Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.
Lug‘atlar izohi:
تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.
الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.
بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.
نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.
نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي
لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ
وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ
تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ
Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,
Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.
Ularning it misol ochligin bildik,
Biror qism yutiming kutishar har on.
يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.
وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.
ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.
الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.
Matn sharhi:
Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:
“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].
Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.
Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.
Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:
– O‘ng tarafdan beriladi;
– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.
O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:
1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;
2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.
Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:
“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].
So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:
Bilur garchi jami’i holimizni,
Yuborur nomayi a’molimizni.
* * *
Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,
Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.
* * *
Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz
Suyunganidin qilur ul banda ovoz.
* * *
O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq
Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.
Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.
Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:
“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].
Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:
“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].
Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.
“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].
Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.
Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz