2.Aroqxo‘rlik va giyohvandlik.
Bu ikki ofat bir-biriga bog‘liq, desak xato qilmagan bo‘lamiz. Ko‘pincha, er Alloh taolo harom qilgan aroqni ichib mast bo‘ladi. Mast bo‘lgandan keyin oilada janjal ko‘taradi. Janjal esa, xotinini taloq qilish bilan nihoyasiga yetadi. Gunoh ustiga gunoh bo‘ladi, oila buziladi, bolalar tirik yetimga aylanadilar.
Aroqxo‘rlikning shunga o‘xshash zararlari ko‘p bo‘lganligidan, u dinimizda harom qilingan.
Alloh taolo “Moida” surasida shunday deb marhamat qiladi:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
“Albatta, xamr, qimor, butlar va cho‘plar shayton amalidan bo‘lmish ifloslikdir. Bas, undan chetlaning. Shoyadki, zafar topsangiz” (90-oyat).
Arab tilida “xamir” so‘zi “to‘sish”, “berkitish” ma’nolarni anglatadi. Iste’mol qilgan kishining ongiga ta’sir etadigan, uning aqlini to‘sadigan, berkitadigan, boshqacha qilib aytganda, mast qiladigan har bir narsani “xamir” deyiladi.
Shariatning barcha buyruq va qaytariqlaridan ko‘zlangan maqsadlardan biri “حفظ العقل”, ya’ni “inson aqlini himoya qilib, uni saqlash” bo‘lib, xamr shu shariat maqsadiga zid, bu narsa haromdir. Musulmon kishilar undan chetda bo‘lishlari, yaqiniga yo‘lamasliklari lozim.
Alloh taolo “Moida” surasida yana bunday deb marhamat qiladi:
إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ
“Albatta, shayton xamr va qimor tufayli oralaringizga adovat va nafratsolishni hamda sizlarni Allohning zikridan va namozdan to‘sishni istaydi. Endi to‘xtarsizlar?!”(90-oyat)
Bu oyati karimada xamr bilan qimor sababli musulmonlar orasida o‘zaro adovat va yomon ko‘rish paydo bo‘lishi mumkinligi ta’kidlanmoqda.
Xamrning shaxsga, oilaga, jamiyatga va butun insoniyatga keltiradigan zararlari hammaga, hattoki uni iste’mol qiluvchilarning o‘zlariga ham ma’lumdir. Bu haqiqatlarni butun dunyo- musulmon ham, kofir ham, xudosiz ham yaxshi biladilar.
Qayerda ichkilik bo‘lsa, o‘sha joyda ko‘ngilsizlik kelib chiqadi. Ichkilik tufayli oilalarning buziladi, aka-ukalar, ota-bolalar, do‘stlar, qo‘ni-qo‘shnilar bir-biriga dushman bo‘ladi. Ishxona, mahalla, to‘ylar, jamoatchilik to‘planadigan yerlardagi adovat va dushmanlik, urish janjallarning hisobi yo‘q. Shunday ekan, oilasi buzilmasligini, farzandlari xoru zor bo‘lmasiligini, dunyo va oxirati barbod bo‘lmasligini xolagan odam aroq ichmaydi.
Giyohvandlik tufayli yangi uylangan yigitlar kelinga qo‘shila olmay, oilalar buzilib ketishning o‘zi katta musibat. Giyohvandlik nafaqat oilani, balki inson zotini barbod qiluvchi omillardan biri ekani allaqachon hech kimga sir emas,giyohvandlik ham “حفظ العقل”, ya’ni “inson aqlini himoya qilib, uni saqlash” ga zid bo‘lib, shariatda qat’iyan man qilingan.
نَهَى رسول الله صلَّى اللهُ عليهِ وسلَّم عن كلِّ مُسْكِرٍ ، ومُفَتِّر. رواه أبو داود عن أم سلمة قالت:
Ummu salama roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallam har bir mast qiluvchi va bo‘shashtiruvchidan qaytardilar”. Abu dovud rivoyat qilgan.
Demak, iste’mol qilganda tanani, a’zolarni, asabni va boshqa joylarni bo‘shashtiruvchi har qanday narsa harom bo‘ladi.
Xuddi hadisi sharifdagi aytilgan “bo‘shashtiruvchi”lik sifati boshqa tillarda “narkotik” deb nomlanayotgan giyohvandlik moddalarining asosiy sifatidur.
Asrdosh ulamolarimiz giyohvandlik moddalarni iste’mol qilish, ishlab chiqarish, ularning tijorati bilan shug‘ullanish haqida: “giyohvandlik moddalari orqali qilingan kasb haromdir, ularning ta’siri ostida namoz o‘qigan odamning namozi qabul emas, ulardan kelgan foyda haromdir, uni sadaqa ham qilib bo‘lmaydi, yaxshilik ishlarga ham ishlatib bo‘lmaydi” deb, hammasi harom ekaniga ittifoq qilganlar.
“Aqoid va fiqhiy fanlar” kafedrasi o‘qituvchisi Rahimov Ne’matulloh
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Nihoyat, Makka fath bo‘ldi. Bir paytlar g‘ordan vahiy dahshatidan titrab-qaltirab yolg‘iz tushib kelgan bir nafargina Inson butun bir ummatga aylandi.
Tun zulmatida Quraysh o‘ldirishga qasd qilgan Inson Makkadan sodiq do‘sti bilan Madina tomon chiqib, bir necha yildan so‘ng Makkaning to‘rt darvozasidan kuppa-kunduz kuni g‘olib bo‘lib kirib keldi! Kuraysh esa, o‘sha kuni o‘zlaridan qasos olinishini kutib, u zotning oldida bosh egib o‘tirardi. Ularni nima qildi deb o‘ylaysiz?
U kishini yolg‘onchiga chiqarganlarni, aziyat berganlarni, Ka’ba atrofida sajda qilayotganida ustiga tuyaning eshini (ya’ni, ko‘p kitoblarda " سَلَى جَزُور"ni tuyaning ichak-chavog‘i deb yozishadi. Ustoz Abdul Azim Ziyouddin domla «Nurul yaqiyn» kitoblarida yozgan izohda bunday tushuntirganlar: «Imom Buxoriy rivoyatida سَلَى جَزُور va Muslim rivoyatida سَلَى جَزُور, ya’ni «tuyaning qog‘onog‘ini» deyilgan. Qog‘onoq — homilani o‘rab turuvchi shilliq parda, yo‘ldosh.) ag‘darganlarni, Abu Tolib darasida qamal qilganlarni, u kishini yolg‘onchi, sehrgar, majnun deb ayblaganlarni, so‘ngra u kishini o‘ldirish uchun har bir qabiladan bittadan kishi tanlab, u kishining qoni barchaga tarqalishi uchun birgalikda o‘ldirmoqchi bo‘lganlarni nima qildi deb o‘ylaysiz?
U zot sollallohu alayhi vasallam ulardan qasos olmadilar. Balki ularga: «Boraveringlar, sizlar ozodsizlar!» dedilar!
Abu Bakr roziyallohu anhu uyiga borib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam duo qilishlari va islomga kirishi uchun qartayib qolgan, oyoqlarini ko‘tarishga ham majoli yo‘q otasi Abu Quhofani olib keldi. U hali-hamon iymon keltirmagan edi. Uni ko‘rgan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Qariyani ovora qilibsan-ku, uni uyida qoldirsang bo‘lmasmidi, biz o‘zimiz uning oldiga borar edik», dedilar.
Abu Bakr roziyallohu anhu aytdi: «Yo Allohning Rasuli! Sizning borishingizdan ko‘ra otam kelishi to‘g‘riroqdir».
Nabiy sollallohu alayhi vasallam uni o‘tirishga taklif qildilar. Uning ko‘ksini siladilar va: «Musulmon bo‘l», dedilar. Abu Quhofa iymon keltirdi. Abu Bakr roziyallohu anhu yig‘ladi. Qo‘lida ko‘p sahobalar islomga kirgan, ko‘p buyuklar iymonga kirgan buyuk sahobaning otasi endi Islomga kirdi...
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning odoblariga qarang! U kishi yoshi bir joyga borib qolgan qariyaning huzurlariga kelishini noo‘rin bildilar. O‘zlari uning oldiga borishga tayyor ekanliklarini aytdilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam doimo yoshi kattalarga shafqatli edilar. Doimo: «Sochlari oqargan musulmonni ikrom qilish Allohni ulug‘lashdandir!» der edilar.
Bir qariya Nabiy sollallohu alayhi vasallamni qidirib keldi. Sahobalar unga yo‘l berishmadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ularga: «Kichigimizga rahm qilmagan, kattamizni hurmat qilmaganlar bizdan emas!» dedilar.
Qariyalarga xuddi otamiz yoki bobomiz kabi muomalada bo‘lishimiz lozim. Onaxonlarga esa onamiz yoki buvimiz kabi muomalada bo‘lishimiz kerak. Inson qariganda o‘zining zaifligi, bemorligi va ojizligiga qarab qachonlardir yosh bo‘lganini, kuchli bo‘lgan paytlarini eslaydi, eziladi. Garchi boshqalarga ko‘rsatmasa-da, qalbida siniqlikni his qiladi. Bu siniqlikka faqatgina atrofdagilar beradigan e’tibor va hurmatgina davo bo‘la oladi! Ko‘ngil olish ibodatdir!
«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi