*** Avrat joylarini yopa olmagan kishining namozi ***
«Avrat» so‘zining lug‘aviy ma’nosi ayb, kamchilik demakdir. Boshqalarga ko‘rsatish yoki ularga qarash jirkanch va uyat bo‘lgani uchun insonning ba’zi joylari avrat deyiladi.
Avrat joylarni belgilashga ko‘ra insonlar uch qismga ajratiladi:
Xoh ozod, xoh qul bo‘lsin, erkaklarning kindigidan tazzasining ostigacha bo‘lgan qismi avratdir. Tizzasining ko‘zi ham avrat hisoblanadi.
Joriyalarning, erkaklarda avrat hisoblangan joylari bilan bir qatorda, qorni va orqasi ham avratdir.
Ozod ayollarning yuzi, qo‘li va oyoqlaridan (to‘piqdan pasti) tashqari butun vujudlari tamomi avratdir. Kiyim ostidan tananing rangi ko‘rinib tursa, avrat berkitilgan hisoblanmaydi. Olimlarning fikriga ko‘ra, avrat joylarning avratligi ularning egasi uchun bo‘lmay, balki boshqalar uchundir. Masalan, namoz davomida boshqalar karashi harom bo‘lgan a’zoga kishining nazari tushsa, namozga hech zarar yetmaydi.
Izoh: Rivoyat kilishlaricha, Oyisha, roziyallohu anho, shunday degan ekanlar: «Shuncha yil birga hayot kechirib, na men u zotning avrat joyini ko‘rdim, na u zot mening avratimni ko‘rdilar». Ajabo, bugungi kunda shunday zarofat sohibi bo‘lgan Payg‘ambarning, sollallohu alayhi va sallam, diniga mansub bo‘lganlardan necha kishi bu xususda ul zotning haqiqiy ummati bo‘lishga loyiq ekan-a?
Ipak, quruq hashak yoki loy bo‘lsin, avrat joylarini berkitadigan bir narsa topa olmagan kishi, o‘sha holatda namozini o‘qiydi va keyinchalik uni takror o‘qimaydi.
Biror shaxsning ruxsati bilan bo‘lsin, avrat joyini berkita oladigan to‘rtdan bir qismi toza bir narsani topgan kishining avratini yopmasdan namoz o‘qishi joiz emas.
Agar u topgan narsaning to‘rtdan bir qismidan kami pok bo‘lsa, xohlasa, avratini yopib, xohlasa avratlari ochiq holda namozini o‘qishi mumkin.
Butunlay iflos kiyim bilan namoz o‘qish yalang‘och holda namoz o‘qishdan afzalroqdir.
Avrat joyining bir qismini yopishga yetadigan narsa topgan kishining undan foydalanishi vojibdir. Hech bo‘lmasa, oldini va orqasini berkitadi. Faqat bir tomonini yopishga yetadigan bo‘lsa, (ruku va sajdada nojo‘ya holat bo‘lgani uchun) orqasini, ba’zi olimlarga ko‘ra esa, (qiblaga qaragani uchun) oldini berkitadi.
*** Yalang‘och kishilarning namozi ***
Yalang‘och kishilar oyoqlarini qibla tarafga uzatib, namozini o‘tirgan holda o‘qishi, ruku va sajdalarni bosh ishorasi bilan ado etishi mustahabdir. Yalang‘och kishi tik turgan holda namoz o‘qiydigan bo‘lsa, ruku va sajdalarni bosh ishorasi bilan yoki to‘liq ado etishi durustdir.
Avrat. Erkakning avrat joyi kindik ostidan tizzasining ostigachadir. Joriyalarning esa, bunga qo‘shimcha qorni va orqasi ham avratdir. Hur ayollarning yuzi, qo‘llari va qadamlaridan tashqari butun vujudi avratdir.
Avrat joylarning ochilishi. Avrat joylardan birining to‘rtdan bir qismi ochilsa, namoz durust bo‘lmaydi. Alohida-alohida avratlardan bir oz-bir oz ochilib, to‘plami eng kichik avrat joyining to‘rtdan biriga teng bo‘lsa ham, namoz durust bo‘lmaydi. Agar kam bo‘lsa, namozga mone’ emas.
*** Qiblaga yuzlanish ***
1. Kasalligi tufayli yoki mingan hayvonidan tusha olmasligi yoki biror dushmandan qo‘rqqani uchun qiblaga yuzlana olmaydigan kishining qiblasi kuchi yetgan va u xotirjam bo‘lgan tarafdir.
Namoz o‘qiydigan kishi qibla tomondan shubha qilsa-yu, yonida aytib beradigan kishi yoki mehrob bo‘lmasa, izlanadi va qalbi qaysi tomonga moyil bo‘lsa, o‘sha tomonga qarab namoz o‘qiydi.
Keyinchalik yanglish tomonga yuzlanganini anglasa ham, namozini takror o‘qimaydi. Agar namoz davomida xato qilganini anglasa, to‘g‘ri tomonga yuzlanib, namozni davom ettiradi.
Qiblani surishtirmay namozni boshlagan bo‘lsa, namozni tugatgach, qiblani to‘g‘ri topgani aniq bo‘lsa, namozi durust bo‘ladi.
Qiblani surishtirmay, izlamay namoz boshlab, to‘g‘ri topganini namoz davomida anglasa, namozi buziladi. Shuningdek, qiblani to‘g‘ri topganini aslo bilmaganida ham namozi fosid bo‘ladi.
Qorong‘u joyda bir jamoatdan (har bir kishi o‘zicha, qiblani qidirib, qalbi moyil bo‘lgan tomonga yuzlanib jamoat bilan namoz o‘qisa, ular imomning qaysi tomonga yuzlanganini bilmasalar ham (imomdan oldinga o‘tib ketganlaridan boshqa, barchasining) namozi durustdir.
Izoh: Bu xususda Amr ibn Uqba shunday deydi: «Qorong‘u bir tunda Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va sollam, bilan birga edik. Hamma qalbi moyil bo‘lgan tomonga yuzlanib, namoz o‘qirdi. Ertasiga bu holatni Alloh Rasuliga eslatdik. Shunda, «Qaysi tomonga yuzlansangiz, Allohni o‘sha tomonda topasiz» mazmunidagi oyati karima nozil bo‘ldi.
Qiblani qidirib, to‘g‘ri tarafga yuzlanish, iflos suv idishlari ichidan tozasini yoki iflos kiyimlar orasidan tozasini qidirishga o‘xshamaydi. Libos va suv idishlarini toza deb tanlab olinganidan so‘ng, iflos ekani ma’lum bo‘lsa, ular bilan o‘qilgan namozlarni takror o‘qish shart bo‘ladi. Ammo qibla bunday emasdir. Qibla islomiyatning dastlabki yillari Baytul Maqdis edi. Keyinchalik Ka’ba qibla bo‘ldi, Baytul Maqdisning hech bir fazilati bo‘lmaganida Alloh taolo musulmonlarning namozda u tomonga yuzlanishlariga ruxsat berarmidi? Demakki, qiblaning asosi ma’lum bir tomonga yuzlanish emas, balki o‘sha tomonlarning Yaratuvchisi va haqiqiy egasi Allohga yuzlanishdir.
*** Namozning vojiblari ***
Namozning o‘n sakkizta vojiblari bor:
1. Fotiha surasini o‘qish.
2. Farz namozlarining ikki rakatida, vitr vojib va nafl (sunnat) namozlarning barcha rakatlarida, Fotiha surasidan so‘ng qisqa bir sura yoki uchta qisqa oyat o‘qish.
3. Farz namozlarning birinchi va ikkinchi rakatlarida qiroat qilish. Farz namozlarning ikki rakatida qiroat kilish farz bo‘lsa, birinchi va ikkinchi rakatda qiroatni qilish vojib.
4. Fotiha surasini zam suradan avval o‘qish.
5. Sajdada peshona bilan birga burunni yerga tekkizish.
6. Har rakatning ikkinchi sajdasini namozning boshqa rukniga o‘tmasdan avval qilish.
7. Namozning ruknlarini itmi’non bilan (o‘rinlatib, shoshmay) ado etish.
8. Uch va to‘rt rakatli namozlarda qa’dai uula —- oldingi qa’dani bajarish.
9. Oldingi qa’dada tashahhud o‘qish.
10. Oxirgi qa’dada tashahhud o‘qish.
11. Dastlabki qa’dada tashahhud o‘qigach, darhol uchinchi rakatga turmoq.
Izoh: Birinchi tashahhuddan so‘ng, uchinchi rakatga turmasdan, namoz ruknlaridan birini bajara oladigan miqdorda kechiksa, farz bo‘lgan turishni kechiktirgani uchun sahv sajdasi qilish zarur. Faqihlar, kishi birinchi tashahhuddan so‘ng, «Allohumma solli ’ala Muhammad...» desa, farzni kechiktirgan hisoblanadi va sahv sajdasi qilishi lozim deganlar.
12. Namoz so‘nggida salom berish.
13. Vitr namozida Kunut duosini o‘kish.
14. Hayit namozida vojib takbirlarni aytish.
15. Barcha namozlarni «Allohu akbar» bilan boshlash.
16. Hayit namozining ikkinchi rakatida ruku takbirlarini aytish.
17. Jamoat bilan o‘qilgan juma, hayit va Ramazonda tarovih, vitr namozlarining har rakatida, bomdod, shom hamda xufton namozlarining dastlabki ikki rakatida jahran (baland ovozda) qiroat qilish.
18. Jamoat bilan o‘qilgan peshin va asr namozlarining barcha rakatida, shom namozining uchinchi hamda xufton namozining uchinchi va to‘rtinchi rakatlarida, kunduzi o‘qilgan xufya nafl (sunnat namozlarning har rakatida xufya, faqat o‘zi eshitadigan darajada qiroat qilmoq. Yolg‘iz namoz o‘qigan kishi imom jahran o‘qiydigan (bomdod, shom va xufton) namozlarida nafl namoz o‘qigan kishidek, xohlasa xufya, xohlasa jahran qiroat qiladi.
Xufton namozining birinchi va ikkinchi rakatlarida zam surani tark qilgan kishi, uchinchi va to‘rtinchi rakatlarda Fotihadan so‘ng jahran zam sura o‘qiydi, ammo faqatgina Fotihani tark etgan bo‘lsa, oxirgi rakatlarda uni takrorlamaydi.
*** Namozning sunnatlari ***
Quyidagilar namozning sunnatlaridir:
1. Takbiri taxrima uchun erkaklar va joriyalarning qo‘llarini quloqlarining yumshoq joyigacha va ozod ayollarning qo‘llarini yelkalarigacha ko‘tarishlari.
2. Takbiri tahrima uchun qo‘llarni ko‘garayotganida barmoqlarni o‘z holicha erkin tutish.
3. Imomga iktido qilgan kishining takbiri tahrimani imomdan so‘ng darhol aytishi.
4. Erkaklar uchun takbiri tahrimadan so‘ng qo‘llarini yonlariga tushirmay, o‘ng qo‘lining bosh va kichkina barmoqlarini chap bilakka halqa shaklida o‘tkazish va o‘ng qo‘l kaftini chap qo‘lining ustiga qo‘yib, kindik ostida tutish.
5. Ayollarning o‘ng qo‘l kaftini chap qo‘l kafti ustiga qo‘yib, ko‘kraklari ustida tutishlari.
6. Dastlabki rakatda sano o‘qish.
7. Dastlabki rakatda sanodan so‘ng Fotihani boshlashdan avval ta’avvuz aytish.
8. Har bir rakatda Fotihadan avval «Bismillah» aytish.
9. Fotihadan so‘ng yashirin «Omin» demoq.
10. Imomga iqtido qilgan va yolg‘iz namoz o‘qigan kishining «Sami’allohu liman hamidah» degach, tahmid — «Robbana lakal hamd» aytishi.
11. Sanoni, ta’avvuzni, Bismillahni, Fotihadan so‘nggi Ominni va tahmidni xufya aytish.
12. Takbiri tahrima aytayotganida boshni egmay tik turish.
13. Imomning takbirlar va «Sami’allohu liman hamidah»ni jahran aytishi.
14. Qiyomda ikki oyoq orasini to‘rt barmoq kengligida tutish.
15. Muqim kishi uchun bomdod va peshin namozlarida tivoli mufassaldan, asr va xufton namozlarida avsati mufassaldan, shom namozida qisari mafassaldan zam sura o‘qish.
Izoh: Xujurot surasidan Buruj surasigacha tivoli mufassal; Buruj surasidan Bayyina surasigacha avsati mufassal, Bayyina surasidan Qur’oni karimning oxirigacha bo‘lgan suralar qisari mufassal deyiladi.
Musofirlar xohlagan surani o‘qiyveradilar.
16. Bomdod namozining ikkinchi rakatida birinchi rakatdagidan ko‘ra qisqaroq zam sura o‘qish.
17. Ruku qilayottanida takbir (Allohu akbar) aytish.
18. Rukuda uch marta «Subhana robbiyal ’azim» deyish.
19. Rukuda tizzalarini qo‘llari bilan ushlamoq.
20. Erkaklarning rukuda tizzalarini barmoqlar orasini ochiq tutgan holda, ayollarning esa barmoqlar orasini ochmay ushlashlari.
21. Rukuda erkaklarning tizzalarini to‘g‘ri tutishlari (ayollar biroz egib turadilar).
22. Rukuda orqani tekis tutish.
23. Rukuda boshni to‘g‘ri, orqa bilan bir tekisda tutish.
24. Rukudan turish.
25. Rukudan tik bo‘lgach, a’zolar halovat topgunicha biroz turmoq.
26. Sajdaga borishda avval tizzalarni, so‘ngra qo‘llarni, so‘ng esa yuzni yerga qo‘yish.
27. Sajdadan turishda buning aksini qilmoq.
28. Sajdaga borishda takbir aytish.
29. Sajdadan turishda takbir aytish.
30. Ikki qo‘lning orasiga sajda qilmoq.
31. Sajdada uch marta tasbeh (Subhana robbiyal a’la) aytish.
32. Sajdada erkaklarning qornini sonlardan uzoqroq tutishlari.
33. Sajdada erkaklarning tirsaklarni yonlaridan uzoqroq tutishlari.
34. Erkaklarning sajdada bilaklarni yerdan uzoq tutishlari.
35. Ayollarning sajdada qo‘llarini yonlariga, qorinlarini sonlariga tekkizib turishlari.
36. Sajdadan bosh ko‘tarish.
37. Ikki sajda orasida o‘tirmoq.
38. Ikki sajda orasidagi o‘tirishda qo‘llarni tashahhuddagidek tizzalar ustiga qo‘ymoq.
39. Ikki sajda orasidagi o‘tirishda va tashahhud o‘qishda erkaklarning chap oyoqlarini yoyib, o‘ng oyoqni barmoqlar uchini qiblaga qaratib, tik tutgan holda, chap oyoq ustiga o‘tirishlari.
40. To‘rt rakatli farz namozlarining uchinchi va to‘rtinchi rakatlarida Fotiha surasini o‘qish.
41. Qa’dai oxirda Payg‘ambarimizga, sollallohu alayhi va sallam, salavot aytish.
42. Salavotdan so‘ng Qur’on va hadis lafzlariga o‘xshash jumlalar bilan duo qilish.
43. Salom berishda boshni avval o‘ng, keyin chap tomonga burish.
44. Imomning har ikki tomonga salom berayotganida jamoatni, himoya qiluvchi farishtalarni va solih jinlarni niyat qilishi.
45. Iqtido qilgan kishining, imom o‘ng tomonda bo‘lsa, o‘ngga bergan, chapda bo‘lsa, chapga bergan, oldida bo‘lsa har ikki tomonga bergan salomida imomni, jamoatdagi birodarlarini, himoya kiluvchi farishtalarni va solih jinlarni niyat qilishi.
46. Yolg‘iz namoz o‘qigan kishining salomlarda faqat farishtalarni niyat qilishi.
47. Imomning ikkinchi salomni birinchisiga nisbatan pastroq ovozda berishi.
48. Jamoat salomini imomning salomiga ergashtirishi.
49. Salomni o‘ngdan boshlamoq.
50. Namozga kech kelgan masbuq kishining imom namozdan chiqishini (ikkinchi salomni ham berishini) kutishi.
*** Namozning odoblari ***
Erkaklarning takbiri tahrima aytishda qo‘llarini ko‘ylakning yengidan chiqarishlari.
Qiyomda sajda qiladigan joyga, rukuda oyoq ustiga, sajdada burunga, qa’dalarda qo‘krakka va salom berayotganida yelkaga qaramoq.
Iloji boricha yo‘talmaslikka harakat qilish.
Esnash kelganida og‘izni ochmaslik.
Muazzin «Hayya ’alas solah» deganida namozga turish.
Muazzin «Qod qomatis solah» deganida imomning namozni boshlashi.
*** Namoz o‘qish tartibi ***
Erkaklar namozni boshlamoqchi bo‘lsalar dilda uni o‘qishni niyat qilib qo‘llarini yenglaridan chiqargan holda, quloqlar yumshog‘igacha ko‘tarish bilan birga «Allohu akbar», deb tahrima takbirini aytadi (bunda takbirdagi «a» tovushlari chizilmaydi). So‘ng kechiktirmay, qo‘llarini – o‘ng qo‘lini chap qo‘lining ustida tutgan holda kindigining ostiga qo‘yadi. So‘ngra sano tasbehini o‘qiydi:
Subhanakallohumma va bihamdika va tabarokasmuka va taa’la jadduka va la ilaha g‘oyruk.
Ma’nosi: «Allohim! Sening noming muborakdir. Shon-sharafing ulug‘dir. Sendan o‘zga iloh yo‘qdir».
Sano doimo namoz boshlanayotganida o‘qiladi. So‘ngra qiroat qilish uchun ta’avvuz aytiladi. Namozga kechikib kelgan kishi ham ta’avvuz aytishi lozim. Imom hayit namozlarida ta’avvuzni takbirlardan so‘ng aytadi. Chunki takbirlardan so‘ng qiroat qilinadi. Keyin xufya «Bismillah» aytiladi. «Bismillah» har rakatda Fotiha surasidan avval aytiladi. Fotiha surasi o‘qilgach, imom va muqtadiy ichlarida «Omin» deydilar.
Bundan so‘ng imom yoki yolg‘iz namoz o‘qiyotgan kishi bir sura yoki uch qisqa oyat o‘qiydi. Jamoat imom jahran o‘qiyotganida, Fotiha surasi tamom bo‘lgach, yashirincha omin deydi. So‘ngra (har bir namozxon) takbir aytib, a’zolar halovat topgan holda, ruku qiladi.
Rukuda boshi bilan orqasini bir tekis tutadi, barmoqlari orasini ochgan holda tizzalarini ushlaydi va kamida uch marta — «Subhana robbiyal ’azim», deb tasbeh aytadi.
So‘ngra xoh imom bo‘lsin, xoh yolg‘iz o‘qiyotgan bo‘lsin, «Sami’allohu liman hamidah», deb rukudan boshini ko‘taradi va tik turadi. Muqtadiy esa, faqatgana «Robbana lakal hamd», deydi.
So‘ngra «Allohu akbar» deb sajdaga boradi: avval tizzasini, so‘ngra qo‘llarini va yuzini, peshonasini va burnini ikki qo‘lining orasiga olgan holda yerga qo‘yadi: Bu holda qaror topgach, kamida uch marta «Subhana robbiyal a’la» - deb tasbeh aytadi. Sajdada qo‘l va oyoq barmoqlarini qibla tomonga yo‘naltiradi, tiqilinch bo‘lmagan paytlarda qornini sonlaridan, tirsaklarini yonlaridan uzoqroq tutadi. Ayollar sajda qilayotganida qo‘llarini yonlariga yopishtirib, qorinlarini sonlariga tekkizadilar.
So‘ngra «Allohu akbar» deb, boshini sajdadan ko‘taradi va a’zolar qaror topgunicha o‘tiradi. Ikki sajda orasida barmoqlari uchini tizza bilan teng holda oyoq ustiga qo‘yadilar. Keyin yana «Allohu akbar», deb ikkinchi sajdaga boradilar va huddi avvalgidek, kamida uch marta tasbeh aytadilar. So‘ng yana «Allohu akbar», deb, avval boshini, so‘ng qo‘llarini, keyin esa tizzalarini ko‘taradilar. Turayotib, yerga tayanish yoki o‘tirib olish mumkin emas.
Ikkinchi rakat ham aynan birinchi rakat kabi o‘qiladi. Faqat sano va ta’avvuz aytilmaydi.
*** Qo‘lni ko‘tarish sunnat bo‘lgan holatlar ***
Barcha namozlarni boshlashda.
Vitr namozining qunut duosi takbirida.
Hayit namozining ziyoda takbirlarini aytishda.
Hojilar Ka’bani ko‘rganlarida.
Hajarul Asvadni istilom (ishora) qilib, qo‘llarini o‘pishda.
Safo va Marvaga chiqishda.
Arafot va Muzdalifada vuquf qilishda.
Minoda birinchi va o‘rtanchi aqabalarga tosh otib bo‘lgach.
Barcha namozlardan so‘ng tasbehdan avval duo qilish uchun qo‘llarni ko‘tarish sunnatdir.
Ikkinchi rakatning sajdalaridan so‘ng namoz o‘qiyotgan kishi chap oyog‘ini to‘shab ustiga o‘tiradi va o‘ng oyog‘i barmoqlarini qibla tomonga yo‘nalgan holda tikka qiladi. Qo‘llarni barmoqlarini erkin tutib tizzasining ustiga qo‘yadi. Ayollar sonlarining ustiga o‘tirib, oyoqlarini o‘ng tomonga chiqaradilar. So‘ngra tashahhud o‘qiydilar. Dastlabki qa’dada tashahhudga hech narsa qo‘shilmaydi. Farz namozlarning uchinchi yo to‘rtinchi rakatlarida faqat Fotiha surasini o‘qiydi. So‘ngra ruku, sajda qilib tashahhud o‘qigach, Payg‘ambarimizga, sollallohu alayxi va sallam, salavot aytadi. So‘ngra Kur’on va hadisdan olingan jumlalar bilan duo qiladi. («Robbana atina» va «Allohummag‘firliy»ga o‘xshash). So‘ngra yuqorida aytilgan tartibda o‘zi bilan birga jamoatni va himoya qiluvchi farishtalarni niyat qilgan holda, avval o‘ngga, keyin chapga «Acsalamu ’alaykum va rohmatulloh» deb salom beradi.
KЕYINGI MAVZULAR:
Imomlikning hukmi;
Imomning durust bo‘lish shartlari;
Imomga iqtido qilishning sahih bo‘lish shartlari;
Imomga iqtido qilish haqida turli masalalar;
Jamoat namoziga bormaslikka uzr sabablar;
Imomatga eng loyiq kishi;
Imomlik qilishi makruh bo‘lgan kishilar;
Safning tartibi;
Imom namozni bitirganidan so‘ng muqtadiy qilishi kerak bo‘lgan amallar;
Namozni buzadigan narsalar;
Namozni buzmaydigan narsalar;
Namozning makruhlari;
Sutra qo‘yish;
Namoz o‘qiyotgan kishining oldidan o‘tuvchilar haqida;
Namoz o‘qiyotgan kishiga makruh bo‘lmagan narsalar;
Namozni buzish lozim bo‘lgan va bo‘lmagan hollar;
Takrorlash uchun savollar;
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Insoniyatga go‘zal axloqni o‘rgatib, ularni komil inson bo‘lib yetishishlarida yo‘l-yo‘riqlar ko‘rsatishlari uchun Payg‘ambarlarni yo‘lchi yulduz qilib yuborgan Alloh taologa beadad hamdu sano va shukronalar bo‘lsin.
Go‘zal xulqlarni kamolga yetkazish uchun yuborilgan va o‘zining hayotida barchaga eng oliy namuna bo‘lgan hazrati Payg‘ambarimizga beadad durudu salavotlar va salomlar bo‘lsin.
Yurtimizda erkin va farovon hayot, kuchli huquqiy-demokratik davlat, adolatli fuqarolik jamiyati qurish yo‘lida keng ko‘lamli islohotlar amalga oshirilmoqda. Bu ezgu maqsad zamirida inson va uning manfaatlari mujassam bo‘lib, uning samaradorligi xalqimiz ma’naviy-ruhiy va ma’rifiy qarashlaridagi yangilanish, jamiyatimiz ongu tafakkuridagi yuksalish bilan uzviy bog‘liq.
Bag‘rikenglik mavzusida fikr yuritgan ulamolar ham Qur’oni karim va hadisi shariflar asosida uning o‘ziga xos usullarini ishlab chiqdilar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam, sahobalar, tobeinlar tomonidan asos solib boyitilgan bag‘rikenglik borasidagi qarashlar musulmonlarning boshqa din vakillari bilan ahil-inoq bo‘lib yashashlarida o‘ziga xos iz qoldirgan. Ota-bobolarimiz ham bu masalaga jiddiy e’tibor qaratishgan.
Jahonda globalashuv jarayoni davom etayotgan bir paytda millatlararo totuvlik va bag‘rikenglik muhim tushuncha sanalib, insoniyat tarixida yuz bergan ko‘plab aholining osoyishtaligiga rahna soluvchi dunyo miqyosidagi urushlarning, agressiv siyosatlarning, irqchilik va segregatsiya(odamlarni majburiy tarzda irqiy, etnik va boshqa guruhlarga ajratish) kabi razil odatlarning barham topishida, xalqlar, davlatlar, jamiyatlar va millatlar o‘rtasida do‘stona munosabatlarning shakllanishi va rivojlanishida asosiy hamda samarali yo‘ldir.
Islom tarixida musulmonlarning boshqa din vakillari bilan o‘rnatgan munosabatlarini o‘rganish, uning ijtimoiy-siyosiy manbalari va rivojlanishining asosiy yo‘nalishlari masalasi o‘z dolzarbligini saqlab qolmoqda.
O‘zbekistonning strategik taraqqiyotida “Dinga hurmat va e’tiqod – o‘lmas qadriyat” sifatida belgilab qo‘yilgan. Unga ko‘ra, ikki tushuncha muhim o‘rin tutadi:
"Biz o‘z muqaddas dinimiz va e’tiqodimizdan hech qachon voz kechmaymiz".
"Muqaddas dinimiz sha’niga dog‘ tushurmoqchi bo‘lgan, undan g‘arazli siyosiy maqsadlarda foydalanishni istaydigan kimsalar va kuchlar bilan hech qachon murosa qilmaymiz".
Bu ikki muhim omil jamiyatimizda diniy bag‘rikenglik tuyg‘usini shakllantirishda asosiy rol uynaydi. Chunki xalqimizning aksar qismi islom diniga e’tiqod qiladi. Qolaversa, xalqimizning milliy qadriyatlari va urf-odatlari islom dini bilan bog‘liqdir. Hamda boshqa din e’tiqodchilari bilan diniy bag‘rikenglik munosabatida bo‘lish biz o‘ylagan ezgu maqsadlarga erishishni osonlashtiradi.
Islom nuqtai-nazaridan boshqa din vakillari ikki toifaga bo‘linadi:
1. Butparaslar, majusiylar, dahriylar va sobiyilar (yulduzlarga sig‘inuvchilar)
2. Alloh tarafidan tushirilgan samoviy kitoblarga e’tiqod qiluvchi yahudiylar, nasroniylar; musulmonlarga qarshi urush ochmagan barcha xalqlar bilan ularning dinu diyonati, ijtimoiy holati, irqi va nasabi, tanasining rangidan qat’i nazar, doimiy hamkorlik olib borishga, ularga yaxshilik va adolat qilishga targ‘ib bor.
Alloh taolo Mumtahana surasida shunday marhamat qiladi: “Din to‘g‘risida sizlar bilan urushmagan va sizlarni o‘z yurtingizdan (haydab) chiqarmagan kimsalarga nisbatan yaxshilik qilishingiz va ularga adolatli bo‘lishingizdan Alloh sizlarni qaytarmas. Albatta, Alloh adolatli kishilarni sevar” (Mumtahana surasi, 8-oyat).
Alloh taolo bu oyati karimada mo‘min – musulmonlarni boshqa millat va diyonat vakillari bilan, agar ular musulmonlarga diniy adovat ila urush qilmasa va ularni siquvga olib o‘z diyorlaridan chiqarib yuborishga urinmasa, yaxshi aloqada bo‘lishga buyurmoqda va ularga nisbatan adolatli bo‘lishni ta’kidlamoqda.
Ushbu hukm Islom dinining naqadar insonparvar va kengbag‘r din ekanining yorqin dalilidir. Bu din boshqa dindagilarga yaxshilik qilishdan hech kimni man qilmaydi. Islom dinida boshqa din vakillari orasida ayniqsa, ahli kitoblarga muomala qilishga alohida ahamiyat berilgan bo‘lib, Alloh taolo ularning taomlarini yeyishni va ayollariga uylanishni halol qildi. Moida surasining 5-oyatida Alloh taolo shunday marhamat qiladi: “Bugun sizlar uchun pokiza narsalar halol qilindi. Shuningdek, Ahli Kitoblarning taomi sizlar uchun halol va taomingiz ular uchun haloldir. Zinokorlik va maxfiy o‘ynash qilib olish uchun emas, balki mahrlarini bersangiz, mo‘mina ayollarning iffatlilari va sizlardan oldin kitob berilganlarning iffatli ayollari (ham haloldir)...”
Musulmonlar bilan bir jamiyatda yashaydigan ahli kitoblar ahli zimma deb atalib ularning islomda o‘ziga yarasha o‘rni bor hamda ularga o‘ziga xos muomala qilinadi.
Islomda musulmonlar bilan bir o‘lkada yashaydigan boshqa din vakillarini “Ahli zimma” yoki “ Zimmiy” nomi bilan ishlatish joriy bo‘lgan. “Zimma” so‘zi ahd, kafillik, omonlik degan ma’nolarni anglatadi. Bunday nomlanishining sababi shundaki ular uchun Alloh va uning rasulining, qolaversa musulmon jamoasining ahdi bo‘lganligi uchundir. Ushbu ahdi tufayli ular islom himoyasida tinch, xotirjam yashashadi. Shuningdek ular musulmonlarning omonligida va kafilligida bo‘ladi. Bu ahd ularga o‘ziga yarasha haq- huquqlar berishi bilan birga o‘ziga xos burch va vazifalarni ham yuklaydi.
Payg‘ambarimizning sollallohu alayhi vasallam ahli kitobdan qo‘shnilari bo‘lgan. Ular bilan yaxshi qo‘shnichilik qilar, hadya berib, ulardan qabul etardilar.
Musulmonlar tomonidan fath etilgan xalqlar islomni qabul qilishga majburlangan, degan soxta da’volar va tasavvurlar g‘arb tadqiqotchilarining o‘zlari tomonidan ham rad qilindi, musulmonlarning adolatli va diniy xayrixohlik bilan munosabatda bo‘lishini hamma tan oldi. Bu to‘g‘rida din tarixchisi L. Braun shunday deydi: "Musulmonlar o‘z davlatlariga qo‘shib olgan xalqlarni qilich bilan islomni qabul qilishga majburlagan, degan da’volar g‘irt to‘qima. Buni isbot talab qilmaydigan dalillar tasdiqlab turibdi. Ularni yangi fathlarga ruhlantirgan dinamik omil bu birdamlik va iymon edi. Bu xuddi sel kabi kengayib borayotgan daryoga o‘xshaydi".
Tarix davomida juda keng hududlarni boshqargan musulmon hukmdorlar boshqa dinlarning vakillariga favqulodda hurmat va bag‘rikenglik bilan munosabatda bo‘lganlar. Islom davlatlarida yahudiy dinidagilar ham, nasroniylar ham hamisha to‘la xavfsizlikda, tinch-osoyishtalikda, diniy erkinlikda yashab kelganlar.
Bularning barchasi islom butun olamlarga rahmat o‘laroq kelganidandir. Bunday muruvvat boshqa biror makonda va zamonda ko‘rilgan emas.
Asadulloh Qudratulloh,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi