Sayt test holatida ishlamoqda!
04 Avgust, 2025   |   10 Safar, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:49
Quyosh
05:21
Peshin
12:34
Asr
17:30
Shom
19:41
Xufton
21:05
Bismillah
04 Avgust, 2025, 10 Safar, 1447

Nurul izoh: NAMOZ KITOBI: AZON

17.12.2019   14262   18 min.
Nurul izoh: NAMOZ KITOBI: AZON

NAMOZ KITOBI: AZON

 

NAMOZ KITOBI

*** Vojib bo‘lishining shartlari ***

Kishiga namoz o‘qish farz bo‘lishining uchta sharti bor: Islom, balog‘at, aql. Lekin yetti yoshga to‘lgan bolalar na­moz o‘qishga buyuriladi. O‘n yoshga to‘lganida ham namoz o‘qimasa, o‘rgatish maqsadida faqatgina ko‘l bilan uriladi, tayoq bilan urilmaydi.

Izoh: Hadisi sharifda Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va sallam: «Farzandlaringiz yetti yoshga to‘lgach, namoz o‘qishga buyuringlar, o‘n yoshga kirganida ham namoz o‘qimasalar (yengil) uringlar va yotoqlarini ajratinglar», deb marhamat qilganlar.

 

*** Vojib bo‘lishining sababi ***

Vojib bo‘lish sababi namoz vaqtlarining kirishidir. Namozning avvalgi vaqti kirishi bilan butun vaqtning bir qismida uni ado etish vojibdir.

Izoh: Namoz lug‘atda duo degan ma’noni anglatadi. Shariatda esa boshlanishi iftitoh takbiri, oxiri salom bo‘lgan maxsus harakat va lafzlardan iborat ibodatdir. Payg‘ambarimizning, sollallohu alayhi va sallam, hijratlaridan bir yarim yil avval, Meroj kechasida farz qilingan.

 

*** Namoz vaqtlari ***

Bir kecha-kunduzda farz namozlarning besh vaqti bor:

  1. Bomdod namozining vaqti subhi sodiqdan boshlab, quyosh chiqqunigachadir. Sharqdan yoyila boshlagan oppoq yorug‘lik bomdod namozining vaqti kirganini bildiradi.
  2. Peshin namozining vaqti quyoshning zavolidan har bir narsaning soyasi o‘zidan ikki marta uzun bo‘lgunichadir.
  3. Asr namozining vaqti narsalarning soyasi o‘zidan ikki marta uzun bo‘lgan vaqtdan boshlab, quyosh botgunigacha davom etadi.
  4. Shom namozining vaqti quyosh botganidan so‘ng boshlanib, qizil shafaq yo‘qolgunicha davom etadi.
  5. Xufton va vitr namozlarining vaqti qizil shafaq yo‘qolgan paytdan boshlanib, subhi sodiq kirgunigacha davnom etadi. Vitr namozi hech kachon xufton namozidan avval o‘qilmaydi.

 

*** Ikki farz namozning birga (jam’) o‘qilishi ***

Ikki farz namozni bir vaqtda o‘qish (ya’ni, jam’ qilish) uzr tufayli bo‘lsa ham, joiz emas. Faqat Arafotda ihromda bo‘lish va hojilar rahbari yoki uning vakiliga iqtido qilish sharti bilan peshin, asr namozlari peshin vaqti ichida, Muzdalifada esa shom va xufton namozlari xufton vaqti ichida jam’ qilib o‘qiladi, Muzdalifaga ketayotib, yo‘lda shom namozini o‘qish joiz emas.

 

*** Mustahab bo‘lgan namoz vaqtlari ***

  1. Erkaklar uchun bomdod namozini so‘nggi vaqtigacha kechiktirib o‘qish.
  2. Peshin namozini yoz paytida jazirama issiq yo‘qolgunigacha kechiktirish, qish paytida esa tezroq o‘qish, faqat havo bulutli bo‘lganida biroz kechiktirish.
  3. Asr namozini, quyoshga qaralsa, ko‘z qamashmaydigan paytdan biroz avvalgi vaqtgacha kechiktirish, lekin havo bulutli kunlarda tezroq o‘qish.
  4. Shom namozini havo ochiq kunlarda tezroq (vaqg avvalida), havo bulutli kunlarda biroz kechiktirib o‘qish.
  5. Xufton namozini tunning uchdan bir qismi o‘tgunigacha kechiktirish, havo bulut kunlari tezroq o‘kish. Uyg‘onishiga ishonganlarning vitr namozini tunning so‘nggi vaqtigacha kechiktirib o‘qishi. Bu hukmlar soati bo‘lmaganlar uchundir.

 

*** Namoz o‘qish makruh bo‘lgan vaqtlar ***

Quyidagi uch vaqtda na farz va na bu vaqtlar kirmasidan avval zimmaga vojib bo‘lgan namozlarni o‘qish joiz emas.

  1. Quyosh chiqishidan boshlab, ko‘tarilgunigacha bo‘lgan vaqtda.
  2. Quyosh tik ko‘tarilib (qiyomga kelib), g‘arb sari mayl qilgunigacha bo‘lgan vaqtda.
  3. Quyosh sarg‘aygan paytdan boshlab, botishigacha bo‘lgan vaqtda.

Faqat quyosh botayotgan paytda o‘qilayotgan asr namozini tamomlash, shu vaqtda o‘qilgan oyatlarning tilovat sajdasini qilish hamda hozir bo‘lgan mayitning janoza namo­zini o‘qish karohat bilan joizdir.

 

*** Nafl va sunnat namoz o‘qish makruh bo‘lgan vaqtlar ***

  1. Ikkinchi fajr (fajri sodiq) kirgach (bomdod namozining sunnatidan tashqari).
  2. Bomdod namozining farzidan so‘ng.
  3. Asr namozining farzidan so‘ng.
  4. Shom namozining farzidan avval.
  5. Juma kuni imom xutba o‘qishga chiqishidan boshlab, juma namozi o‘qib bo‘lingunigacha.
  6. Bomdod namozining sunnatidan tashqari, qaysi namoz bo‘lmasin, muazzin takbir aytayotganida.
  7. (Xoh uyda, xoh masjidda bo‘lsin) hayit namozidan avval, hayit namozidan so‘ng (faqat masjidda).
  8. Arafot va Muzdalifada jam’ qilib o‘qilgan ikki namoz orasida.
  9. Farz namozining vaqti juda kam qolganida (chunki nafl o‘qiladigan bo‘lsa, farz qazo bo‘lib qolishi mumkin).
  10. Kichik yoki katta hojat tang qilib turganida.
  11. Nafsga xush kelgan taom dasturxonga tortilganida.
  12. Namozdan chalg‘ituvchi narsalarning yonida nafl na­moz o‘qish.

 

*** Azon va takbirning hukmlari ***

Muqimlikda va safarda bo‘lsin, xoh yolg‘iz, xoh jamoat bo‘lib farz namozlarini o‘z vaqtida yoki qazosini o‘qish oldidan erkaklarning azon va takbir aytishlari sunnati muakkadadir. Ayollarga esa makruhdir.

Izoh: Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va samom, bi­lan sahobalar bir kuni musulmonlarga namoz vaqti kirganini bildirish uchun biror usul yo vosita topish hususida suhbatlashib, eng maqul usulni izlashga kirishadilar. Barcha o‘z fikrini ayta boshlaydi. Kimdir zang (qo‘ng‘iroq) chalinsin, dedi. Payg‘ambarimiz «bu nasroniylar odatidir», deb rad qildilar. Kimdir «karnay (quvur) chalaylik» dedi. «Bu yahudiylar odatidir», dedilar Alloh Rasuli. Ba’zi sahobalar nog‘ora chalishni taklif qildilar, Payg‘ambarimiz: «Bu Bizans (shar-qiy Rum) odatidir», dedilar. Ba’zilar olov yoqaylik dedi. Payg‘ambarimiz: «Bu majusiylar odati», deb qabul qilmadilar. Kimdir «masjid tomiga bayroq tikaylik, ko‘rganlar namoz vaqti bo‘lganini bilsin» dedi. Bu fikr ham Payg‘ambarimizga yoqmadi. Aniq bir fikrga kelmasdan tarqalishdi. Abdulloh ibn Zayd ham ularning oralarida edi. O‘sha kunni eslab shunday deydi: «O‘sha tunda shunday xayol-tushunchalar bilan uyquga yotdim. Uyqu va bedorlik aralash holatda chiroyli kiyingan bir kishini ko‘rdim. Devor ustida ko‘liga zang ushlagan holda menga tikilib o‘tirardi. Unga: «Qo‘lingdagini menga sotasanmi?» dedim.

  • Nima qilasan? dedi.
  • Namoz paytida u bilan musulmonlarni masjidga chaqiraman, dedim.

Bundan chiroyliroq usulni o‘rgataymi? dedi va o‘rnidan turib, bizga ma’lum jumlalar bilan azon aytdi. Bir oz o‘tir-ganidan so‘ng yana turib, bizga ma’lum shaklda takbir aytdi. Ertalab uyg‘ongach, darhol Rasulullohning, sollallohu alayhi va sallam, huzurlariga borib, tushda ko‘rganlarimni so‘zlab berdim. Shunda Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va sallam, «O‘sha yashil libosli kishi sizga o‘rgatgan jumlalarni Bilolga o‘rgating, bizga aytib bersin. Uning ovozi chiroylidir», dedilar. Biroz o‘tgach Hazrati Umar, roziyallohu anhu, kelib, vaziyatdan xabar topgach: «Xuddi shunday tushni men ham ko‘rdim, lekin Abdulloh ibn Zayd bir oz ertaroq harakat qilibdi», dedilar. Bu orada bir necha sahobalar ham kelib xud­di shunday tush ko‘rganlarini aytadilar. Bu xususda Payg‘ambarimizga ham alohida vahiy kelgan edi. Bir rivoyatga ko‘ra, Hazrati Umar, roziyallohu anhu, ko‘rgan tushini aytish uchun, erta tong Payg‘mbarimizning huzurlariga yuguradilar. U zot, sollallohu alayhi va sallam, o‘zlariga ham shunday vahiy kelganini aytadilar. Demak, azon bugungi jumlalari bilan arab tilida ba’zi sahobalarga tush, Payg‘ambarimizga esa, vahiy orqali o‘rgatilgan. Shu bois azon lafzlarini o‘zgartirish, boshqa tilda aytish, tush va ilhom orqali ma’lum qilingan ilohiy maqsadga zid bo‘ladi.

 

*** Azon ***

Azon avvalida to‘rt, oxirida ikki marta takbir (Allohu Akbar) deyiladi. Shahodatlar «Ashhadu alla ilaha illalloh» va «Ashhadu anna Muhammadar rasululloh» lafzlarida tarji’ (ya’ni, jumlalarni baland ovozda aytishdan avval ichida aytib olish) qilinmaydi (tarji’ Shofe’iy mazhabida sunnat, Imomi A’zam mazhabiga ko‘ra, makruhdir).

Takbir xuddi azon kabi aytiladi. Faqat bomdod namozining azonida «Hayya alal falah» jumlasidan so‘ng, «As solatu xoyrum min an-navm» va barcha farz namozlarning takbirlarida ikki marta «Qod qomatis solah» deyiladi. Azon jumlalari alohida-alohida cho‘zib aytilsa, takbir juft-juft qilib, tezroq aytiladi.

 

*** Arabchadan boshqa tilda azon aytish ***

Ma’nolarini to‘la ifoda qilsa ham, azon va takbirni arabchadan boshqa tillarda aytish joiz emas.

 

*** Muazzinga oid mustahab amallar ***

Muazzinning soliq kishi bo‘lishi.

  1. Azonning sunnatlarini va vaqtini bilish.
  2. Azonni tahorat bilan aytish.
  3. Azonni tahorat bilan va qiblaga yuzlanib aytish (faqat musofirning miniladigan hayvon yoki transport vositasi ustida bo‘lishi bundan mustasno).
  4. Azon aytayotganida ovozning uzoqroqqa ketishi uchun barmoqldar bilan quloqlarni berkitib olish.
  5. «Hayya alas-solah»ni aytganida yuzini o‘ngga va «Hayya alal-falah»ni aytganida chapga burishi yoki minoradan boshini chiqarishi.
  6. Mustahab bo‘lgan vaqtga rioya kilish bilan birga jamoatning namozga yetishuvini o‘ylab azon bilan takbir orasida ozroq kutib turish.

Shuningdek, shom namozida uch qisqa oyat o‘qiladigan yoki uch qadam bosadigan darajada kutiladi.

*** Azonning makruhlari ***

  1. Azon kalimalarini noto‘g‘ri talaffuz qilish yoki qo‘shiqqa o‘xshatib aytish (talqin).
  2. Tahoratsiz azon va takbir aytish.
  3. Junub holatda azon aytish.
  4. Balog‘atga yetmagan bolaning, telba, mast, ayol, fosiq (gunohi kabira kilib, shariat amrlarini bajarmagan kishi) va o‘tirgan shaxslarning azon aytishlari ham makruxdir. Bunday hollarda azonni takror aytish mustahabdir. Takbir takror aytilmaydi. Juma kuni (uzr bilan juma namozini qazo qilganlar) peshin namozi uchun azon va tak­bir aytishlari makruhdir.

 

*** Qazo namozlarida azon ***

Qazo namozlarini o‘qish uchun azon va takbir aytiladi. Bir necha qazo namozini bir vaqtda o‘qtsh uchun dastlabkisida azon va takbir aytiladi. Qolganlarida azon tark qilinsa ham, takbirni tark qilish makruhdir.

 

*** Azon eshitilganida nima deyiladi? ***

Azon aytilganida to‘xtab, uni eshitish, azon jumlalarini takrorlash odobdandir. Faqat «Hayya alas-solah» va «Hayya alal-falah»dan so‘ngra (La havla vala quvvata illa billah) hamda bomdod namozida («As-solatu xoyrum min an-navm») jumlalaridan so‘ng, «Sodaqta va barorta» (to‘g‘ri aytding) yoki «Mashaalloh», (Alloh xohlagan narsa bo‘ladi) deydi. Azon tamomlangach, muazzin va eshitgan kishilar quyidagi vasila duosini o‘qiydilar:

Allohumma robba hazihid-da’vatit-tammah. Vas-solatil qoimah, ati Muhammadanil vasiylata val faziylah. Vab’ashu maqomam mahmudanillaziy va’adtah. Varzuqna shafa’atahu yavmal kiyamah. Innaka la tuxliful mi’ad!

Ma’nosi: «Ey ushbu komil da’vat (azon) va namozning haqiqiy egasi bo‘lgan Allohim! Muhammadga, sollallohu alayhi va sallam, shafoatchilik salohiyatini va oliy martabani bergin. Va u zotni O‘zing va’da qilgan Mahmud jannatdagi eng go‘zal maqomga erishtirgin!

 

*** Namozning shartlari ***

Namozning durust bo‘lishi uchun quyidagi shartlar lozimdir:

  1. Hadas (tahoratsizlik, junub, hayz va nifos)dan poklanish.
  2. Vujud, libos va namoz o‘qiladigan joyning namoz durutligiga mone’ bo‘luvchi najosatlardan pok bo‘lishi, oyoq, ko‘l, tizza va peshona qo‘yiladigan joylarning toza bo‘lishi ham shart.
  3. Avrat joylarning to‘silgan bo‘lishi. Yoqa yoki etakdan (avrat joylari) ko‘rinib qolishining zarari yo‘q.

Izoh: Boshqa bir narsa bilan aloqasi, bog‘lanishi bo‘lgan narsa o‘sha boshqa narsaning ichida bo‘lsa, rukn deb ataladi. Masalan, namozda ruku kilish kabi. Agar u o‘sha boshqa narsaga hyech bir ta’sir ko‘rsatmay, faqat unga olib boruvchi bo‘lsa, sabab deb nomlanadi. Masalan, namozning farz bo‘lishi uchun vaqtning kirishi kabi. Agar unga olib boruvchi narsa, o‘sha bosh­qa narsaga tayangan bo‘lsa, u shart deb ataladi. Masalan, namozga tahorat qilish kabi. Agar unga tayanmagan bo‘lsa, alomat deyiladi. Masalan, namozga azon aytish kabi. Demak, shart narsaning tashqarisida bo‘lib, o‘sha narsaning mavjudiyati unga tayangan sababdir. Rukn esa, har qanday bir narsaning ichida bo‘lib, o‘sha narsaning mavjudiyati unga tayangan sababdir.

  1. Qiblaga yuzlanish. Makkada Ka’bani ko‘rib turganlar uchun Ka’baning o‘ziga, ko‘ra olmaganlar uchun Ka’ba tomonga yuzlanish farzdir.
  2. Namoz vaqtining kirishi.
  3. Vaqt kirganiga qanoat hosil qilish.
  4. Niyat qilmoq.
  5. Niyatdan so‘ng darhol takbiri tahrima qilish.
  6. Takbiri tahrimani tik turgan holda rukuga egilmasdan avval qilish.
  7. Niyatni iftitoh takbiridan oldin qilish.
  8. Iftitoh takbirini o‘zi eshitadigan darajada balandroq aytish.
  9. Iqtido qilgan kishining (namozga niyat qilish bilan birga) imomga iqtido qilishga ham niyat qilishi.
  10. Qaysi vaqtning farz yoki vojib namozi o‘qilishini niyat qilish.
  11. Nafl namozlardan boshqa (farz va vojib) namozlarni tik turgan holda o‘qish.
  12. Farz namozlarining ikki rakatida, vitr va nafl namozlarining barcha rakatlarida, Qur’ondan bir oyat bo‘lsa ham qiroat qilish.
  13. Jamoat qiroat qilmaydi. Imom jahran o‘qiganida eshitadi, maxfiy o‘qiganida esa jim turadi. Iqtido qilgan kishining qiroat qilishi tahriman makruhdir.
  14. Ruku qilish.
  15. Peshona botib ketmaydigan joyga sajda qilish. Pax­ta, somon, guruch, tariq va shunga o‘xshash narsalar ustiga sajda qilish durust emas. Chunki bunda peshona barqaror bo‘lmaydi. Agar bu narsalar maxsus qopga joylangan bo‘lsa ham, sajda qilayotganida peshona bilan burunning kattiq joyini yerga tekkizish vojibdir. Faqat burunning o‘zini yerga qo‘yish, peshonada biror uzr bo‘lmasa, joiz emas.
  16. Sajda qilinadigan joyning oyoqlar turgan joydan yarim ziro’dan (taqriban 25 sm) baland bo‘lmasligi. Yarim ziro’dan baland joyga sajda qilish joiz emas. Faqat joy torligi tufayli ayni namozni o‘qiyotgan boshqa kishining yelkasiga sajda qilish mumkin.
  17. Sajdada ikki qo‘l kaftini, ikki tizzani, ikki oyoq barmoqlari uchini yerga qo‘yish, oyoqlarning (yoki oyoq barmoqlarining) ustini yerga tekkizish joiz emas.
  18. Rukuni sajdadan avval qilish.
  19. Birinchi sajdadan so‘ng boshni ko‘tarib, o‘tirishga yaqin holda oz fursat turish.
  20. Ikkinchi sajdani ado etish (ikkinchi sajda ham birinchi sajda kabi farzdir).
  21. Namoz so‘ngida «Attahiyyatu» (tashahhud) o‘qish miqdoricha o‘tirish.

Izoh: Bu hukm Ibn Mas’ud, roziyallohu anhu, Payg‘ambarimizdan, sollallohu alayhi va sallam, rivoyat qilgan hadisi sharifdan chiqarilgan, ya’ni, Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va sallam, Ibn Mas’udga, roziyallohu anhu, «Attahiyyatu»-ni o‘rgatgach, «buni o‘tirib o‘qiganingizdan so‘ng, namozingizni tamomlagan bo‘lasiz», deb namozni tamomlash tashahhud o‘qishga yoki shuncha miqdor o‘tirishga bog‘liq ekanini bayon qiladilar.

  1. Namozning barcha arkonlarini uxlamay ado qilish.
  2. Namozning sunnat va farzlarini bir-biridan ajrata bilish, uning shakl va harakatlarini bilish. Farz namozining farz ekaniga ishonish, toki farz namozni nafl sifatida o‘qimasin.

 

*** Namozning ruknlari ***

Yuqorida bayon qilingan shartlardan quyidagilari na­mozning ruknlari hisoblanadi:

  1. Qiyom (tik turmoq).
  2. Qiroat
  3. Ruku
  4. Sajda.

Izoh: Namoz ibodataarning eng fazilatlisi bo‘lsa, saj­da namozning eng muhim ruknidir. Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va samam, sajda haqida shunday deydilar: «Bandaning Parvardigoriga eng yaqin bo‘lgan payti sajda holatidir. Sajda qilgan holda Allohga ko‘p-ko‘p duo qilinglar». Sajda holida insonning manmanlik va ustunlik da’volarini tashlab, kamtarinlik ramzi bo‘lgan tuproqqa teng joylashuvi Alloh huzurida e’tiborlidir. Ibodatlarning eng muhimi bo‘lgan, namoz, insonning nafs va shayton vasvasa qilayotgan manmanlik va kibr-havo tuyg‘ularidan qutulib, buyuk Parvardigori huzurida o‘zining ojiz va zaif banda ekanini tan olishidir. Namoz mo‘minning merojidir va uning eng fazilatlisi xushu’-xuzu’, ichida tavoze’ bilon ado qilinganidir.

  1. Oxirgi qa’dada kamida tashahhud o‘qish miqdoricha
    o‘tirish.

Izoh: Namoz shartlarining bir qismi (tahorat qilish, avrat joylarini yopish, qiblaga yuzlanish, vaqtning kirishi, niyat, iftitoh takbiri kabi) namozni boshlashning durustligi shartlari, qolganlari esa namozni davom ettirish durustligining shartlaridir.

Qavilmagan kiyimning bir tarafi harom bo‘lsa, ikkinchi toza tarafini to‘shab, ustida namoz o‘qish joizdir.

Namoz o‘qiyotgan kishi sallasining ikki uchidan biri iflos bo‘lsa, uni pastga osiltirib, toza tomonini boshida qoldirsa, harakatlanganida toza tomonning iflos uchi qimirlamasa, (bunday salla bilan o‘qilgan) namoz joiz­dir. Agar bunda sallaning iflos uchi ham qimirlasa, u bilan namoz o‘qish joiz emas. Chunki toza tomoni harakatlanganida sallaning iflos uchi qimirlasa, u sallaning asosiy qismidan hisoblanadi. Kishining libosida namozga mone’ bo‘ladigan miqdorda najosat bo‘lib, uni ketkazishga suv yoki biror boshqa suyuqlik topa olmasa, o‘sha holatda namoz o‘qiydi. Suv topilsa, namozni qayta o‘qishi shart emas.

 

KЕYINGI MAVZULAR:

 

NAMOZ KITOBI:

Avrat joylarini yopa olmagan kishining namozi;

Yalang‘och kishilarning namozi;

Qiblaga yuzlanish;

Namozning vojiblari;

Namozning sunnatlari;

Namozning odoblari;

Namoz o‘qish tartibi;

Qo‘lni ko‘tarish sunnat bo‘lgan holatlar;

Boshqa maqolalar

En og‘ir harom

01.08.2025   6425   9 min.
En og‘ir harom

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

 

Yetimning haqqini yeyishning katta gunoh, og‘ir jinoyat va o‘ta ketgan pastkashlik ekanini hech kim inkor qilmasa kerak.

Alloh taolo Qur’oni Karimda: «Yetimlarning mol-mulklarini zulm bilan yegan kimsalar qorinlariga do‘zaxni yebdilar, xolos» (Niso surasi, 10‑oyat), deya bejizga tahdid qilmagan.

«Falonchi yetimning pulini o‘maribdi», deyilsa, har qanday vijdonli odam o‘zi bilgan eng og‘ir gaplar bilan uni qarg‘ashi, haqorat qilishi tabiiy.

Biroq, shariat va voqelik nuqtayi nazari bilan qarasak, yetimning haqqini yeyishdek yana bir katta gunoh, og‘ir jinoyat bor, ammo negadir ko‘pchilik unga beparvo. Bu ‒ ommaning molidan nohaq, o‘g‘rin-cha, yeyishdir.

Ochig‘ini aytish kerak, postsovet mamlakatlarda davlatning mulkini o‘marish odat tusiga kirib, odamlarning qon-qoniga singib ketdi. Odamlar davlatning mulkini xuddi egasiz moldek tasavvur qiladigan bo‘lib qolgan. Davlatning mulkidan o‘g‘rilayotganlar o‘zini hech noqulay ham his qilishmaydi, xuddi otasidan qolgan bog‘dan olma yegandek, xalq mulkini bemalol o‘pqoniga tiqaveradi. O‘rni kelsa, bu borada musobaqalashib ham ketishadi.

Buning bir qator sabablari mavjud bo‘lib, shulardan biri bizdagi zamonaviy davlatchilikning tarixiy ildiziga borib taqaladi. Dahriylar inqilob qilib, Rusiya hukumatini ag‘dardi, ularning toj-taxtini, mol-mulkini talon-taroj qilib, tortib oldi. Keyin bu talonchilik davom etib, kengayib, butun bir xalqning yuqori qatlamiga tegishli barcha narsa musodara qilindi. Dahriy tuzumga qarshi chiqqanlar, ziyolilar, hur fikrli, ongli kishilar xalq dushmani deb e’lon qilinib, o‘ldirildi, qamaldi, surgun qilindi. Shuning uchun o‘sha paytdagi mazlum qatlam bu davlatga nisbatan alamzada bo‘lib qoldi, «davlat mening nasabimni, mavqeimni, mol-mulkimni tortib oldi, endi men ham davlatnikini sovuraman, chunki unda mening haqqim bor» degan tushunchada bo‘ldi. Sovet davrining oxiriga borib, nihoyatda ommalashgan bu tushuncha butun xalqqa singib, davlatning mulkini o‘g‘irlash oddiy ish bo‘lib qoldi, hatto uddaburonlik hisoblana boshladi.

Shu zaylda davlat xalqning mulkini, xalq davlat mulkini talon-taroj qilishga odatlanib qoldi. Bularning barchasi davlat bilan xalq o‘rtasida jarlik, beayov dushmanlikni yanada chuqurlashtirib yubordi. Bugun ham mana shu ruhiyat ko‘p joyda hukmron. Bu, Qur’on ta’biri bilan aytganda, xalqning o‘z-o‘zini o‘ldirishidir (Niso surasi, 29-oyatga ishora).

Ming afsuski, mustabid tuzum parchalanib, yurtimiz mustaqil bo‘lsa ham, juda ko‘pchilikda davlatning mulkiga nisbatan ana shunday noto‘g‘ri munosabat saqlanib qoldi. Jamiyatni bugungacha zimdan qo‘porib, yemirib, zaharlab kelayotgan korrupsiya, poraxo‘rlik, davlat mulkini talon-taroj qilish, birovlarning mulkini aldov yoki firibgarlik yo‘li bilan o‘zlashtirish ana shu manfur tuzumdan qolgan razil sarqit, desak, xato bo‘lmaydi.

Aslida davlat mulki ommaning moli bo‘lib, uni nohaq va yashirincha olish eng og‘ir haromlardan sanaladi.

Qur’oni Karim va hadisi shariflarda ommaning molidan yashirincha olib yeyish «g‘ulul» deyiladi. Bu so‘z odatda o‘lja taqsimlanmasdan oldin undan biror narsani maxfiy ravishda olishni bildiradi, lekin ulamolar bu narsa ommaning molidan yashirincha yeyishning barcha ko‘rinishlarini o‘z ichiga olishini ta’kidlashadi.

Rummoniy aytadi: «G‘ulul so‘zi «g‘olalun» so‘zidan olingan bo‘lib, aslida suvning daraxtlar orasiga singishiga aytiladi. Xiyonatda mulkka odamlardan maxfiy suratda, halol bo‘lmagan yo‘l bilan kirim bo‘lgani uchun bu gunoh «g‘ulul» deb atalgan».

Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday deydi:

«Kimki g‘ulul qilsa, o‘ljaga xiyonat qilsa, Qiyomat kuni xiyonat qilib olgan narsasi bilan keladi. So‘ngra har bir jon qilgan qilmishini(jazosini) to‘liq oladi. Ularga zulm qilinmas».

Demak, kim ommaning mulkidan yashirincha biror narsa olsa, Qiyomat kuni mahshargohga o‘sha narsa bo‘yniga osilgan holda keladi, odamlardan yashirib qilgan xiyonati barchaga oshkor etiladi. Bu holatning tafsirini bevosita hadisi sharifda o‘qishimiz mumkin.

Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam oramizda turib, g‘ulul haqida so‘zladilar. Uning gunohi kattaligini, ishi og‘irligini gapirib, shunday dedilar: «Qiyomat kuni birortangiz yelkasida ma’rayotgan qo‘y bilan, kishnab turgan ot bilan kelib, «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» deganini ko‘rmayin! Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, senga (hukmlarni) yetkazganman», demayin. Yelkasida o‘kirib turgan tuya bilan kelib, «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» demasin. Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, men yetkazganman», deb turmayin. Yelkasida unsiz narsa bilan kelib: «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» demasin. Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, men yetkazganman», demayin. Yoki yelkasida hilpirab turgan bir parcha latta bilan kelib, «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» demasin. Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, men yetkazganman», demayin».

Buxoriy va Muslim rivoyati.

Bu hadisi sharifda kim ommaning molidan nimani o‘g‘irlagan bo‘lsa, Qiyomat kuni o‘shani yelkasiga ortgan holda kelishi, unga hatto shafoatchilarning peshvosi Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham yordam bera olmasliklari ta’kidlanmoqda. Bundan og‘ir holat bo‘lmasa kerak.

Ommaning mulkidan o‘marishning katta-kichigi bo‘lmaydi, barchasi harom va og‘ir gunoh hisoblanadi. Imom Buxoriy «Sahih»da bu haqda alohida bob ochib, uni «G‘ululning ozi haqida», deb nomlaydi va unda bunday xiyonatning ozi ham og‘ir gunoh ekaniga dalil sifatida quyidagi hadisni keltiradi:

Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallamning yuklariga Kirkira degan kishi mutasaddi edi. U vafot etdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «U do‘zaxdadir», dedilar. Borib qarashgan edi, bir aboa (choponga o‘xshash ustki kiyim) topib olishdi. U buni o‘ljaga xiyonat qilib olgan ekan».

Ommaning molidan haqsiz ravishda, yashirincha olish hatto shahidni ham do‘zaxga uloqtiradi. Imom Buxoriy Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qiladi:

«Bir qul Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning yuklarini tushirayotgan edi, to‘satdan daydi o‘q kelib, o‘sha qulga tegdi. Odamlar: «Unga shahidlik qutlug‘ bo‘lsin!» deyishdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Yo‘q! Jonim qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, Xaybar kuni o‘ljalardan ulushlar taqsim bo‘lmay turib olgan shamlasi (o‘ranib olinadigan ustki kiyim) uning ustida olov bo‘lib lovullaydi», dedilar. Bir kishi Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan buni eshitgan zahoti bir poyabzal ipini olib kelib, «Men mana shuni olgan edim», degan edi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «Bu do‘zaxdan (olingan) poyabzalning ipi!» dedilar».

Qarang, kim ommaning molidan biror narsa olsa, do‘zaxdan o‘shancha ulush olgan hisoblanar ekan. Bir ip olsa, do‘zaxdan bir ip, bir ko‘ylak olsa, do‘zaxdan bir ko‘ylak olgan bo‘ladi. Bu ma’no boshqa hadislarda ham ta’kidlanadi.

Imom Termizi Ka’b ibn Ujra roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Haromdan bitgan har bir et do‘zaxga munosibdir», deganlar.

Imom Buxoriy Xavla Ansoriyya roziyallohu anhudan rivoyat qiladi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallamning «Allohning moliga o‘zini nohaq uradigan kishilarga Qiyomat kuni do‘zax bo‘ladi», deyayotganlarini eshitganman».

Ibn Hajar Asqaloniy rahmatullohi alayh ushbu hadisni sharhlar ekan, «Ya’ni musulmonlarning mol-mulkini botil tasarruf etadiganlar», deya izohlaydi.

Demak, musulmonlarning moliga mas’ul bo‘lgan kishi uni o‘ziga emas, birovga nohaq bersa ham, o‘ziga do‘xazni sotib olgan bo‘lar ekan.

Bu hadisi sharifda e’tibor beriladigan yana bir nukta shuki, ommaning moli Allohning moli hisoblanar ekan. Binobarin, xalqning mulkini o‘marayotgan kimsa Allohning molidan olayotganini unutmasligi kerak.

Kimdir «Nima uchun ommaning moli yetimning haqqiga tenglashtirilmoqda?» deyishi mumkin. Buning sababi juda oddiy. Ommaning molida yetimning haqqi bo‘lishi tayin, chunki umumiy boylikda butun xalqning haqqi bor, jamiyatda esa yetimlar bo‘lishi tabiiy. Binobarin, ommaning mulkidan nohaq olgan kishi qaysidir yetimning haqqini ham olgan bo‘ladi. Ammo u qaysi yetimning qancha haqqini olganini bila olmaydi va shu jihatdan buning gunohi yanada og‘irroq bo‘ladi. Bu gunohning tavbasi chin qalbdan nadomat chekish, bu ishni qaytib qilmaslikka qat’iy jazm qilishdan tashqari o‘sha nohaq olingan molni to‘laligicha o‘z joyiga qaytarish bilangina bo‘ladi.

Hasanxon Yahyo Abdulmajid