Marhum otam o'zlari yaxshi ko'rgan har bir narsani menga ham bo'lib berardilar. Albatta bu barcha otalar qiladigan ish. Lekin mening otam hatto qadahdagi ichib turgan suvlaridan ham menga ilinardilar. Shirinlik eb turgan bo'lsalar, garchi shirinlik o'ta oz bo'lsa ham “Qizim, shuni sen eb qo'ygin, men to'yib qoldim” deb menga berardilar. Vaholanki, shirinlikka deyarli qo'l urilmagani bilinib turardi.
O'ylaymanki, barcha otalar ham bu narsaga ahamiyat berishmaydi. Farzandga e'tibor berish bir kun kelib albatta mevasini beradi. Bolalar hamma narsani yodda saqlashadi. Mana yoshim 35dan oshgan bo'lsa ham, haligacha otamning o'sha odatlari esimdan chiqmaydi. O'zim ham eb turgan narsamni bolalarimga otam kabi bo'lib berishga harakat qilaman.
Otamning bu odatlaridan meni juda qattiq yaxshi ko'rishlarini, doimo e'tiborlarida ekanimni bilib turardim. Shuning uchun bo'lsa kerak, yoshligimda begona erkakning e'tiboriga ehtiyoj sezmaganman. Dugonalarimning ba'zilari bir necha yigitlar bilan gaplashadigan, uchrashib yuradigan bo'lib ketishdi. Otam sababli Alloh meni bunday xorlikdan saqladi.
Bugun nima yaxshi ish qilsam ham, savobiga otamni sherik qilishini Allohdan so'rab duo qilaman. Sadaqa qilsam yoki birovga yordam berib duo oladigan bo'lsam, menga qo'shib otamni ham duo qilishlarini iltimos qilaman. O'zimning har kungi maxfiy duolarimda ham otamning haqlariga duo qilishga alohida vaqt ajrataman. Hotiramda hamon otamning menga ilingan shirinliklari gavdalanadi, “Qizim, men shuni eyolmadim, sen eb qo'ygin” degan mehr to'la so'zlari eshitilib turgandek bo'ladi.
Doktor Abdulloh Muhammad Abdulmu'tining
"Farzand tarbiyasida 700 ta saboq" kitobidan
G'iyosiddin Habibulloh, Kamronbek Islom tarjimasi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga yurish ham g‘animat edi. Bunaqangi imkoniyat bo‘lib qolsa, sahobalar darrov undan foydalanib qolishar, imkoniyatni qo‘ldan chiqarishmas edi. Muoz ibn Jabal roziyallohu anhuning saodatiga qarang!
Bir kuni u Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga ketayotib so‘radi:
- Yo Rasulalloh! Shunday amalni aytingki, u meni jannatga kiritib, do‘zaxdan uzoqlashtirsin! Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar:
- Juda ham katta ishni so‘rading. Bu ish Alloh oson qilgan kishiga osondir: Allohga ibodat qilib, Unga hech narsani sherik qilmaysan; namozni qoim qilasan; zakotni berasan; ramazon ro‘zasini tutasan, Baytullohni haj qilasan! So‘ng yana dedilar:
- Ey Muoz! Senga yaxshiliklar eshigini ko‘rsataymi? Ro‘za qalqondir, sadaqa suv olovni o‘chirgani kabi xatolarni o‘chiradi, kishining kecha qorong‘usida o‘qigan namozi... - deb ushbu oyatni o‘qidilar: «Ularning yonboshlari yotar joydan yiroq bo‘lur. Ular Robblariga qo‘rquv va umidvorlik ila duo qilurlar va o‘zlariga rizq qilib berganimiz narsalardan infoq qilurlar» (Sajda surasi, 16- oyat).
So‘ngra yana dedilar:
- Ey Muoz! Senga barcha ishlarning boshi, ustuni va eng yuqori cho‘qqisi nimaligini aytaymi? Ishlarning boshi Islom. Uning ustuni namoz. Yuqori cho‘qqisi esa, Alloh yo‘lidagi jihoddir!
So‘ngra yana dedilar:
- Ey Muoz! Bularning barchasining asosini aytaymi?
- Ayting, ey Allohning Rasuli!
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tillarini ushlab:
- Mana buni tiy! - dedilar.
Muoz roziyallohu anhu dedi:
- Ey Allohning Nabiysi! Biz aytayotgan gapimiz tufayli ham tutilamizmi?
Nabiy alayhissalom dedilar:
- Onang seni yo‘qotsin, Muoz!
Insonlarni yomon tillari do‘zaxga yuztuban qulatmasa, boshqa nima qulatadi?!
Tilning suyagi yo‘q, ammo har qanday suyakni sindirishi mumkin. Qancha-qancha kishilar kimningdir hazil tariqasida aytgan qo‘pol gapi uchun kechasi bilan uxlay olmasdan, to‘lg‘anib chiqadi. Majlis tarqalib ketishi mumkin, ammo aytilgan gap pichoq singari uning qalbida sanchilgan holatda qoladi!
Qancha-qancha qizlarga kelgan sovchilar qo‘shnilar aytgan birgina yomon ta’rifni eshitib, jim qaytib ketadi. Aslida, u qizlar hasadgo‘y qo‘shnilarning bo‘htonidan pokiza edi!
Chaqimchilarning, «bo‘lsa, ko‘rolmaydigan, bo‘lmasa, berolmaydigan» kishilarning dastidan qancha-qancha insonlar ishidan, bola-chaqasining rizqidan ajraladi!
Yolg‘on guvohlik beruvchi birgina so‘z bilan qancha-qancha meroslar tortib olinadi, odamlar haqqidan mahrum qilinadi. Haqlar nohaq o‘zlashtiriladi!
Hasad, kin-adovat tufayli aytilib olov yoqilgan birgina chaqimchilik bilan qancha-qancha do‘stlar ajralib ketishadi. Do‘stlik dushmanlikka aylanadi. Muhabbatga to‘la qalblar oqibatda adovatga to‘ladi!
Gapimizga, qalamimizga va ijtimoiy tarmoqlardagi yozuvlarimizga, kishilarga raddiyalar berishimizga nazar solaylik. Avvalo o‘z sahifamizni to‘ldirayotganimizni unutmaylik.
Axir insonlarni do‘zaxga yomon gaplar kiritmasa, nima kiritadi?!
«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi