Osim ibn Sobit ibn Abul Aqlah – ansoriylardan, avs urug‘idan, ansorlar ichida Islomga avval kirgan kishilardan biri bo‘lib, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam u kishini muhojirlardan Abdulloh ibn Jahsh roziyallohu anhu bilan birodar qilib qo‘ydilar.
U kishi Badrda ishtirok etib, Uqba ibn Abu Muaytni, Uhudda esa Musofi’ ibn Talha va uning ukasi Kilob ibn Talhani o‘ldirganlar. Musofi’ yarador holda onasi Sulofaning oldiga borib, boshining uning tizzasiga qo‘yadi. Onasining “Seni kim bu ahvolga soldi?” degan savoliga o‘g‘li “Menga o‘q otayotgan odamning “Mana buni ol. Men Ibn Abu Aqlahman” deganini eshitdim” deb javob berdi. Shunda onasining jahli chiqib, agar imkon topsa, o‘g‘lini o‘ldirgan kishining bosh suyagida xamr ichishga nazr qildi va Osimning boshini keltirganga katta mukofot e’lon qildi.
Uhud jangidan so‘ng biroz vaqt o‘tgach, qabilalar musulmonlardan noodatiy yo‘l bilan o‘ch olishga kirishdilar. Safar oyida Huzayl qabilasi Azl va Qora urug‘i vakillarini Nabiy sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga yubordi. Ular Madinaga kelib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan “Bizga fihqni, Qur’onni, Islom shariatini ta’lim berish uchun bir guruh sahobalaringizni biz bilan yuborsangiz” deb iltimos qilishdi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam ularning iltimosiga rozi bo‘lib, bir rivoyatda Marsad ibn Abu Marsad roziyallohu anhu, boshqa rivoyatda Osim ibn Sobit roziyallohu anhu boshchiliklarida 6 kishilik guruhni (ba’zi rivoyatlarda 7 kishi, boshqasida esa 10 kishi deyilgan) ular bilan birga yubordilar.
Sahobalar Huzayl qabilasiga tegishli Rajiy’ qudug‘i oldiga yetganlarida, kelgan kishilarning xoinligi ma’lum bo‘lib qoldi. Huzayl qabilasining Banu Lihyon urug‘idan taxminan ikki yuz kishi sahobalarni qurshab oldi. “Biz sizlarni o‘ldirmoqchi emasmiz. Sizlarga tegmaslikka ahd berganmiz. Faqat sizlarni Makkaga topshirib, evaziga pul olmoqchimiz” deyishdi. Osim ibn Sobit, Marsad roziyallohu anhumo va yana bir sheriklari “Men hech qachon mushriklarning yoniga bormayman” deb, ularning taklifini rad etdilar va urushishga bel bog‘ladilar. Qolgan uch nafar sahobalar Abdulloh ibn Toriq, Xubayb ibn Adiy, Zayd ibn Dasinna roziyallohu anhum taslim bo‘lib, asir olindilar. Osim roziyallohu anhu va ikki sheriklari esa shahid etildilar. Keyinchalik Zayd ibn Dasinna, Xubayb ibn Adiy va Abdulloh ibn Toriq roziyallohu anhum ham shahid etildilar.
Huzayl qabilasi vakillari Sulofaning Osimning boshi uchun katta mukofot va’da qilganidan xabarlari bor edi. Ana shu boylikka erishish ilinjida Osimni unga topshirmoqchi edilar. Osim roziyallohu anhuning o‘ldirilganlarini eshitgan Sulofa Osim roziyallohu anhuning boshlarini olib kelish uchun Huzayl qabilasiga va’da qilingan pul bilan elchi jo‘natdi.
Qotillar Osimning jasadini olish uchun borganlarida, ko‘p sonli arilar soyabonga o‘xshab Osim roziyallohu anhuning tanasi ustida uchayotganini ko‘rdilar. “Arilarni o‘z holiga qo‘yinglar. Kechgacha kutsak, arilar o‘zi ketadi” deyishdi va nariroqqa ketishdi. Oradan biroz vaqt o‘tib, qattiq yomg‘ir yog‘ib, sel ulug‘ sahobiyning tanasini oqizib ketdi. Kech tushgach, xoinlar Osim roziyallohu anhuning tanasini olish uchun borishganda, uni joyidan topa olmadilar. Osim ibn Sobit roziyallohu anhu “Birorta mushrik meni ushlamaydi va men ham birorta mushrikka qo‘limni tekkizmayman” deb nazr qilgan edilar. Alloh taolo u kishini tiriklik chog‘larida ham, vafotlaridan keyin ham mushriklarning qo‘li tegishidan saqladi.
Arilar to‘dasi Osim roziyallohu anhuni himoya qilgani haqidagi bu hodisa Madinaga yetib borganda, Umar roziyallohu anhu “Osim biror mushrik unga qo‘lini tekkizmasligiga va o‘zi ham birorta mushrikni ushlamaslikka nazr qilgan edi. Alloh taolo uni hayotlik chog‘ida asraganidek, vafotidan keyin ham mushriklarning qo‘li unga tegishidan saqlabdi” dedilar.
Ana shu hodisadan keyin Osim ibn Sobit roziyallohu anhu “Hamiyyud dabr” (“Arilar to‘dasi himoya qilgan kishi”) deb ataladigan bo‘ldilar.
Alloh taolo barcha sahobalardan, shu jumladan, Osim ibn Sobit roziyallohu anhudan rozi bo‘lsin!
Internet ma’lumotlari asosida Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Inson gunohdan xoli bo‘lmaydi. Ba’zan bilib-bilmay gunoh ishga qo‘l urib qo‘yishi mumkin.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Har bir odam bolasi xato qiluvchidir. Xatokorlarning eng yaxshisi tavba qiluvchilardir”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Alloh taolo ko‘plab oyatlarda insonlarni tavba qilishga buyurgan. Jumladan, Tahrim surasida bunday marhamat qilinadi: “Ey iymon keltirganlar! Allohga chin tavba qilingiz, shoyadki, Robbingiz sizlarning gunohlaringizni o‘chirib, ostidan anhorlar oqib turadigan (jannatdagi) bog‘larga kiritsa” (8-oyat).
Boshqa oyati karimada «...Barchangiz Allohga tavba qilingiz, ey mo‘minlar! Shoyad, (shunda) najot topsangiz» (Nur surasi, 31-oyat), deyilgan.
Inson tavbani o‘ziga lozim tutishi kerak. Ammo uning tavbasi qabul bo‘lishi uchun e’tibor qaratishi lozim bo‘lgan jihatlar bor. Xususan, tavba qilishda chin ko‘ngildan pushaymon bo‘lib, Alloh taolodan yolvorib so‘rashi kerak. So‘ngra istig‘for uchun ma’lum bir duolar, ijobat bo‘ladigan onlar fazilatidan foydalanish zarur.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim quyosh mag‘ribdan chiqishidan oldin tavba qilsa, Alloh (uning) tavbasini qabul qiladi”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Inson tavbaga shoshilishi lozim. Luqmoni Hakim o‘g‘illariga: “Ey o‘g‘lim, tavbani kechiktirma! Chunki o‘lim to‘satdan keladi. Kim tavbani kechiktirib, najotga shoshilmas ekan, ikkita katta xatar ichida qoladi: 1) gunohlar zulmati to‘planib, qalbni qoplaydi, so‘ngra uni muhrlab tashlaydi. Gunoh muhrlangan qalbdan o‘chmaydi; 2) kasallik yoki o‘lim tavbadan ilgari kelib, xatolarni o‘nglash uchun vaqt qolmaydi”, degan.
Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Albatta, Allohning tavba qabul qilishi faqat yomonlik (gunoh)ni bilmasdan qilib qo‘yib, so‘ngra tezlik bilan tavba qilganlar uchun (muqarrar)dir. Alloh aynan o‘shalarning tavbasini qabul qilur. Alloh ilm va hikmat Egasidir” (Niso surasi, 17-oyat).
Ushbu oyatda Alloh taolo bilmay qo‘l uringan gunohga zudlik bilan qilingan tavbani qabul etishini bayon qilyapti.
Inson Alloh va uning Rasuliga itoat qilmagani, shaytonning hiylasiga ergashib, shu gunohni sodir qilgani uchun qattiq nadomat chekishi lozim. Chunki gunoh ishga pushaymon bo‘lish xolis tavbaning shartlaridan biridir. Shu bilan birga, nadomatning o‘zi ham tavbaga dalolat qilishi mumkin.
Bu haqda hadisi sharifda bunday deyilgan: «Abdulloh ibn Ma’qildan rivoyat qilinadi. U: “Men otam bilan birga Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhuning huzuriga kirdim. Otam unga: “Nabiy sollallohu alayhi vasallamning: “Nadomat chekish tavbadir”, deganlarini eshitganmisiz?” deb aytdi. Abdulloh ibn Mas’ud: “Ha, u zotning: “Nadomat chekish tavbadir”, deganlarini eshitganman”, dedi» (Imom Bayhaqiy rivoyati).
Demak, inson qilgan gunohiga qattiq pushaymon bo‘lib, afsuslansa, tavbasi xolis bo‘lishi uchun bir necha shartlar bor:
– gunoh qilishdan darhol to‘xtash;
– qilgan gunohiga qattiq pushaymon bo‘lish;
– bu gunohga aslo qaytmaslikni niyat qilish;
– tavbasini Alloh taolo qabul qilishiga ishonish;
– istig‘for aytish;
– gunohga qaytmaslikni barcha a’zolari bilan amalga oshirish;
– gunoh odamlarning haqqi bo‘ladigan bo‘lsa, ulardan uzr so‘rab, rozi qilish.
Shokirjon MADAMINOV,
“Ko‘kaldosh” o‘rta maxsus islom bilim yurti mudarrisi.