Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Madinaga hijrat qilib borayotganlarida hamrohlari Abu Bakr roziyallohu anhu bilan Savr g‘origa berkinishdi. Kofirlar ularning izlaridan qidirib, g‘or og‘zigacha yetib kelishdi. Izquvar “Oyoq izlari shu yerga kelganda tugagan”, ya’ni g‘or og‘ziga kelganda to‘xtagan dedi.
Ichkarida Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu “Agar ulardan biri oyoqlari turgan yerga qarasa, bizni ko‘rib qoladi” deb xavotir olganlarida, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam u kishiga “Ey Abu Bakr, uchinchisi Alloh bo‘lgan ikki kishi haqida gumoningiz qanday?” dedilar. (Imom Buxoriy, Imom Muslim, Ahmad, Ibn Abu Shayba, Ibn Abu Osim, Tabariy rivoyatlari)
Alloh taolo g‘ordagi ushbu hodisa haqida Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُواْ السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
“Agar siz unga yordam bermasangiz, batahqiq, Alloh unga, kufr keltirganlar uni ikki kishining biri bo‘lgan holida chiqarganlarida, nusrat berdi. Ular ikkovlon g‘orda turganlarida, u sherigiga, xafa bo‘lma, Alloh, albatta, biz bilan, dedi. Bas, Alloh uning ustidan O‘z sokinligini nozil qildi va siz ko‘rmagan lashkarlar bilan qo‘lladi. Kufr keltirganlar kalimasini past qildi. Allohning kalimasi esa, o‘zi yuqori. Alloh g‘olib va hikmatli zotdir” (Tavba surasi, 40-oyat).
Albatta, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam hamrohlari Abu Bakr roziyallohu anhuning e’tiborlarini Alloh ular bilan birga ekaniga, ularni U Zotning inoyati o‘rab turganiga, Alloh subhanahu va taolo bandalariga ko‘rinmaydigan Zotligi, shu bois kim Alloh taoloning inoyati ostida bo‘lsa, uni hech kim ko‘ra olmasligiga, shu sababli mushriklar, kofirlar g‘or ichiga har qancha nazar solmasinlar, ular Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni va Abu Bakr roziyallohu anhuni hargiz ko‘ra olmasliklariga qaratmoqchi bo‘ldilar.
Kofirlarni g‘orga kirishdan o‘rgimchak uyasi yoki kabutar tuxumi to‘sgani yo‘q, balki Allohning O‘zi to‘sdi. Agar mushriklar “Muhammad bu g‘orga berkinishi aqlga to‘g‘ri kelmaydi” degan taqdirda ham, g‘orda hech kim yo‘qligiga ko‘ngillari xotirjam bo‘lishi uchun u yerga kirib ko‘rishgan bo‘lardi. Lekin Alloh subhanahu va taolo o‘ylar va aqllar ustidan O‘zi hokimlik qilib, O‘zi idora qiluvchidir. Shu bois Alloh subhanahu va taolo g‘or og‘zigacha izlab kelgan mushriklarning xayollariga g‘orga kirib chiqish fikrini keltirmadi. Mabodo ular g‘or ichiga kirgan taqdirda ham Alloh taolo O‘zining Rasuli va Rasulining hamrohi Abu Bakr roziyallohu anhu bilan birga bo‘lgani uchun mushriklar baribir ko‘ra olishmagan bo‘lardi!
Shayx Muhammad Mutavalliy Sha’roviy rahimahullohning “Sahobalar va solihlar qissasi” kitobi asosida
Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Iymon 
Namoz 
Ro'za 
Zakot 
Haj 
Qur'on 
Islom saboqlari 
Aloqa 
