Kuz faslida daraxt barglarining ko‘p va ketma-ket to‘kilishini, yo‘laklarda sochilib yotishini, shamol essa qurigan barglar yerni qoplab olishini ko‘p bora kuzatganmiz. Bugun ham ko‘chalarda ana shu manzaraga tez-tez guvoh bo‘lamiz. Gunohlarimiz ham zikr sababli xuddi shunday to‘kiladi.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday deb marhamat qilgan:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلاً
“Ey iymon keltirganlar! Allohni ko‘p zikr qilinglar. Va ertayu kech uni poklab yod etinglar”. (Ertalab ham, kechqurun ham dunyoda katta o‘zgarishlar ro‘y beradi. Shuning uchun ham bu ikki vaqtda Allohni poklab yod etish alohida ta’kidlanmoqda.) (Ahzob surasi, 41-42-oyatlar).
Azizlar, Alloh taolo bu oyatda O‘zini ko‘p zikr qilishimizni buyurmoqda. Keyingi oyatda esa O‘zini ertayu kech poklab yod etishimizni amr qilmoqda. “Poklab yod etish” arabchada “Tasbeh” deyiladi. Ya’ni bu Subhanalloh deyishdir. Bu ulug‘ zikrlardandir. Demak, Robbimizni ko‘p zikr qilishimiz uchun Uni ertayu kech, doim zikr qilib yurishga barchamiz odatlanishimiz kerak!
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Albatta, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam barglari qurigan daraxt yonidan o‘tdilar. Aso bilan daraxtga urgandilar, barglar to‘kildi. Shunda u zot alayhissalom: «Albatta, Alhamdulillah, Subhanalloh, Laa ilaaha illalloh, Allohu Akbar bandaning gunohlarini, xuddi ushbu daraxt barglari to‘kilgani kabi to‘kib yuboradi» dedilar.
Demak, qilgan gunohlarimizga astoydil tavba qilish bilan birga ushbu hadisda keltirilgan zikrlarni ixlos bilan ko‘proq aytib yursak, inshaa Alloh, gunohlardan forig‘ bo‘lamiz.
Qarang, ushbu hadisda kelgan zikrlar tilga oson. Ularni aytish uchun insonda ixlos, muhabbat bo‘lishi kerak. Bir daqiqa ichida mazkur zikrlarni ko‘p bor aytish mumkin. Ana shunda, avvalo, Allohni zikr qilganimiz uchun savobga erishamiz, qolaversa, gunohlardan ham qutulamiz.
Alloh taolo bizni ko‘p zikr qiluvchi zokir bandalarlaridan qilsin!
Internet ma’lumotlari asosida Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Imom Molik Sa’id ibn Musayyibdan rivoyat qiladi:
«Bir musulmon va bir yahudiy xusumatlashib, Umar roziyallohu anhuning huzuriga kelishdi. Yahudiy haq bo‘lib chiqdi. Umar uning foydasiga hukm chiqardi. Shunda yahudiy unga:
«Allohga qasamki, haq ila hukm chiqarding», dedi.
«Sen qayerdan bilding?» dedi Umar, uni darra ila urib.
«Biz Tavrotda: «Qaysi qozi haq ila hukm chiqarsa, albatta, o‘ng tomonida bitta, chap tomonida bitta farishta uni quvvatlab turadi. Modomiki, u haqda ekan, ishini to‘g‘rilab ham turadilar. Qachon haqni tark qilsa, ular ham uni tark qilib, ko‘tariladilar», deyilganligini topamiz», dedi».
Umar ibn Xattob roziyallohu anhuning ilohiy adolat ummonidan suv ichgan adolatlarini ko‘rgandan keyin, undan bahramand bo‘lgandan keyin yahudiy ham erib ketib, musulmonlar xalifasini alqashga o‘tgan. U yahudiylarning boshqalardan berkitib yuradigan kitoblari, ya’ni Tavrotdagi haqiqatni Umar ibn Xattob roziyallohu anhuning hukmida ko‘rganligini e’tirof etgan.
Ha, hazrati Umar roziyallohu anhuning Islom jamiyati rahbari sifatida olib borgan ishlariga butun dunyo qoyil qolgan va haligacha qoyil qolib kelmoqda.
Umar ibn Xattob roziyallohu anhu bunga o‘xshash adolatli ishlarni tashviqot uchun qilmas edilar. Balki buni vazifa, Alloh taolo oldidagi burch, deb his etganlaridan qilar edilar. Kim bo‘lishidan qat’i nazar, har bir odam u kishi uchun Alloh taolo nozil qilgan shariat hukmi oldida barobar edi. Musulmonmi, zimmiymi yoki boshqami, hazrati Umar uchun baribir edi. Haq kim tarafda bo‘lsa, hukm o‘shaning foydasiga chiqarilar edi.
«Hadis va hayot» kitobining 23-juzidan olindi