Sayt test holatida ishlamoqda!
11 Yanvar, 2025   |   11 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:24
Quyosh
07:48
Peshin
12:36
Asr
15:33
Shom
17:17
Xufton
18:36
Bismillah
11 Yanvar, 2025, 11 Rajab, 1446

Oilada farzand tarbiyasi: OILADA FARZAND TUG‘ILDI...

30.10.2019   5296   13 min.
Oilada farzand tarbiyasi: OILADA FARZAND TUG‘ILDI...

OILADA FARZAND TUG‘ILDI...

Alloh taolo xohlagan bandasiga farzand berishini aytgan:

لِّلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَيَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ أَوۡ يُزَوِّجُهُمۡ ذُكۡرَانٗا وَإِنَٰثٗاۖ وَيَجۡعَلُ مَن يَشَآءُ عَقِيمًاۚ إِنَّهُۥ عَلِيمٞ قَدِيرٞ

«Osmonlar va Yerning hukmronligi Allohga (xos)dir. (U) xohlagan narsani yaratur. Xohlagan kishisiga qizlarni hadya etur va xohlagan kishisiga o‘g‘illarni hadya etur. Yoki ularga o‘g‘illar va qizlarni qo‘shib berur va xohlagan kishisini farzand ko‘rmaydigan qilib qo‘ygay. Albatta, U (buning hikmatini) biluvchi va (o‘zi xohlagan narsani yaratishga) qodirdir» (Sho‘ro, 49–50).

Allohning ushbu oyatda aytilgan qudrati insoniyat hayotida o‘z haqiqatini topgan va topmoqda. Oli Imron surasida «Albatta, Isonning (otasiz tug‘ilish) misoli, Alloh nazdida bamisoli Odam (alayhissalom) kabidirki, uni tuproqdan yaratib, so‘ngra unga «Bo‘l!» dedi, bas, (u) bo‘ldi» (59), deb aytilgani kabi, insonni ota-onasiz yoki Iso (alayhissalom) kabi otasiz yaratishga Alloh taolo qodir.  Yoki Momo Havoni yaratgani kabi bitta erkakdan, ya’ni ayol ishtirokisiz ham insonni yarata oladi. Yoki ota va ona ishtirokida odamlarni dunyoga keltirishi ham Uning qudratidandir. Ota va ona bor bo‘laturib, farzand bo‘lmasligi ham bu qudratning ulug‘ligidandir. Alloh taolo nimani xohlasa, shu bo‘lishiga shak-shubha yo‘q.

Oyati karimada aytilganidek, Alloh taolo O‘zi xohlaganiga faqat qizlar in’om etadi, xohlaganiga esa faqat o‘g‘il farzandlar ato etadi, xohlaganiga farzandlarni aralashtirib beradi va xohlaganini bepusht qilib qo‘yadi. 

Farzand ato etish Alloh taoloning ixtiyorida bo‘lgani uchun hatto payg‘ambarlarga ham bir xil jinsda yoki bir xil miqdorda farzand berilmagan. Masalan, Lut va Shuayblarga (alayhimussalom) faqat qiz farzandlar, Ibrohimga (alayhissalom) faqat o‘g‘il farzandlar, Muhammadga (alayhissalom) ham qiz, ham o‘g‘il farzandlar bergan, Yahyo va Isoga (alayhimussalom) esa farzandsiz bo‘lishlarini iroda etgan.

Bu ilohiy taqsimot bandalarining sinovi uchundir. Binobarin, bandasidan ne’matga shukr va musibatga sabr matlubdir.

Ibn Kasir (rahmatullohi alayh) aytadilar: «Alloh taolo insonni to‘rt qismdan iborat qilib yaratdi: ba’zilari faqat qiz farzand ko‘radi; ba’zilari faqat o‘g‘il ko‘radi; boshqalari undan ham, bundan ham bahramand bo‘ladi; ba’zilari umuman farzand ko‘rmaydi».

Qozi Bayzoviy aytdilar: «Yuqorida keltirilgan oyatdan maqsad, farzand ko‘rish yo ko‘rmaslik Alloh taoloning amri ekanini uqtirishdir. Chunki Parvardigor qaysi banda farzand ko‘rsa yoki ko‘rmasa, nima bo‘lishini yaxshiroq biladi. Qaysi bandasiga farzand berish yo bermaslik Allohning xohishi bilan bo‘ladi».

Yangi turmush qurgan kelin-kuyovning eng ezgu orzusi farzandli bo‘lishdir. Ayniqsa, ular ilk farzandlarini nihoyatda intizor, intiqlik bilan kutishadi. Mana, nihoyat, orzular ushaldi, ulug‘ niyatlar ro‘yobga chiqdi, Alloh taolo yosh oilaga farzandi arjumand ato etdi. Ulug‘ muallim Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) oilada yangi chaqaloq tug‘ilganida nimalar qilish kerakligini hadisi shariflarida batafsil ko‘rsatib berganlar. Bu ko‘rsatmalar, jumladan,  quyidagilardan iborat.

 

FARZAND XURSANDCHILIGI

Eng avvalo, bola tug‘ilishi bilan xursandchilik qilinib, birinchi navbatda uning otasidan suyunchi olinadi. Chunki ota birinchi bo‘lib farzandli bo‘lganini eshitsa, unga nisbatan mehri oshadi. Agar bir kishiga xotini tuqqani haqida xushxabar yetkazilsa, farzandni Alloh taolo in’om etgan ulug‘ ne’mat deb bilishi, darhol Allohga hamd aytishi sunnatdir. 

Alloh taolo Ibrohimga (alayhissalom) xushxabar berib, bunday deydi:

وَلَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُنَآ إِبۡرَٰهِيمَ بِٱلۡبُشۡرَىٰ قَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞۖ فَمَا لَبِثَ أَن جَآءَ بِعِجۡلٍ حَنِيذٖ فَلَمَّا رَءَآ أَيۡدِيَهُمۡ لَا تَصِلُ إِلَيۡهِ نَكِرَهُمۡ وَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۚ قَالُواْ لَا تَخَفۡ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمِ لُوطٖ وَٱمۡرَأَتُهُۥ قَآئِمَةٞ فَضَحِكَتۡ فَبَشَّرۡنَٰهَا بِإِسۡحَٰقَ وَمِن وَرَآءِ إِسۡحَٰقَ يَعۡقُوبَ

«Ibrohimga elchilarimiz (farzandli bo‘lishi haqida) xushxabar keltirdilar va «Salom!» dedilar. U ham «Salom!» dedi-da, hech qancha vaqt o‘tmay, bir buzoq (go‘shtining) kabobini keltirdi. Unga (taomga) qo‘l cho‘zmaganini ko‘rgach, (Ibrohim) ulardan yotsiradi va ulardan qattiq qo‘rqib ketdi. (Ular) dedilar: «Qo‘rqma! Biz Lut (qavmi)ga yuborilganmiz». Xotini (Sora) turgan edi, kulib yubordi. Unga Is'hoq (nomli farzand) va Is'hoqning orqasidan Ya’qub (ismli nabira berishimiz) haqida xushxabar berdik» (Hud, 69–71).

Boshqa oyatda Zakariyoga (alayhissalom) xushxabar beradi:

فَنَادَتۡهُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَهُوَ قَآئِمٞ يُصَلِّي فِي ٱلۡمِحۡرَابِ أَنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحۡيَىٰ مُصَدِّقَۢا بِكَلِمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَسَيِّدٗا وَحَصُورٗا وَنَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

«So‘ngra, masjidda turib namoz o‘qiyotganida, farishtalar unga nido qilib, dedilar: «Alloh senga Yahyo (ismli farzand) xushxabarini bermoqdakim, u Allohning so‘zini tasdiq etadigan, (o‘z qavmiga) peshvo bo‘lib, (shahvatlardan) o‘zini tiyadigan solih payg‘ambarlardan (bo‘lur)» (Oli Imron, 39).

Maryam surasida esa:

يَٰزَكَرِيَّآ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ ٱسۡمُهُۥ يَحۡيَىٰ لَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ مِن قَبۡلُ سَمِيّٗا

«(Alloh aytdi): «Ey Zakariyo! Biz senga bir farzand xushxabarini berurmiz; uning ismi Yahyo bo‘lib, ilgari unga biror (kimsani) hamnom qilgan emasmiz», deyilgan (7).

Farzandning tug‘ilishi nafaqat uning ota-onasi, balki barcha qarindosh-urug‘lar, yaqinlar uchun ham chinakam quvonchli hodisadir. Shuning uchun u tug‘ilgan zahoti Allohga maqtov va shukronalar aytib, bu haqda hammaga ma’lum qilinadi. Boshqalar ota-onani yangi mehmon bilan qutlashadi, unga uzoq umr, sihat-ofiyat va ezgu tilaklar tilashadi.

Siyrat kitoblarida aytilishicha, tug‘ilgan bola bois xursandchilik qilish lozim. Abu Bakr ibn Munzir aytadi: Hasan Basriyning oldiga bir kishi kelib, uning huzurida hozirgina farzandli bo‘lgan kishini ko‘radi. Hasan Basriy unga: «Bola muborak bo‘lsin! Uni bergan Allohga shukr qil, yaxshilik bilan siylabdi», deydi.

Ayniqsa, qiz bola tug‘ilganida ko‘proq xursand bo‘lishingiz lozim. Chunki qiz farzand o‘sha xonadonga yaxshilik va mas’udlik olib keladi, xotinning barakotlisi ilk farzandi qiz bo‘lganidir.

Ba’zilar faqat o‘g‘il ko‘rishni istashadi, qiz bola tug‘ilganida esa sevinish o‘rniga hafsalalari pir bo‘lib, hatto xotinlarini ayblashgacha borishadi. Bu mutlaqo noto‘g‘ridir. Aksincha, agar qiz farzand tug‘ilsa, ota-ona ziyodaroq xursand bo‘lishi zarur.

Alloh taolo bunday marhamat etgan:

يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَيَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ

«…Xohlagan kishiga qizlarni hadya etur va xohlagan kishiga o‘g‘illarni hadya etur...» (Sho‘ro, 49).

Qur’oni karimda qiz bolaning o‘g‘il boladan oldin zikr etilishi ham qiz farzandning o‘g‘ilga nisbatan barakali va fazilatli ekaniga ishoradir. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) bunday deganlar: «Birinchi farzandi qiz bola bo‘lgani ayolning barakotli, baxtli va sharofatli ekaniga dalolatdir».

 

EMIZISH (RAZO’)

Yangi tug‘ilgan chaqaloqning emishi (razo’) o‘tmishda ham,  hozirda ham eng dolzarb masalalardan bo‘lib kelyapti. Yaqin o‘tmishimizda ko‘pchilik emizishning, ona sutining hikmatidan bexabarlikda, bu muhim ishga e’tiborsiz bo‘lib qolgan edi. Tug‘ruqxonalarda suti kam onalarning bolalari suti ko‘p boshqa onalar suti yoki sun’iy oziqlar bilan boqilar edi. Sut bergan onaning kimligi noma’lum qolardi. Mustaqil bo‘lganimizdan keyin bu noto‘g‘ri ishga barham berildi.

«Razo’» so‘zining ma’nosi «sut emish»dir. Shariatda razo’ deyilganida bolaning boshqa ayol ko‘kragidan ikki yoshgacha sut emishi va buning hukmlari bilan bog‘liq masalalar tushuniladi. Chaqaloq ikki yoshgacha onasidan boshqa ayolni emsa yoki uning suti ichirilsa, razo’ hukmi sobit bo‘ladi. Bunda sut miqdorining farqi yo‘q, bir tomchi sut kirsa ham razo’ sobit bo‘ladi. Razo’ hukmiga ko‘ra, begona ayol sutini emgan bolaga o‘sha ayol ona, ayolning eri ota hukmida bo‘ladi. Sut emgan bola shu er-xotinning asl farzandlaridek, ularning o‘z farzandlari esa bu bolaga mahram hisoblanadi. Sut emgan bola o‘g‘il yoki qiz bo‘lishidan qat’i nazar, shu mahramlariga nikohlanishi mutlaqo mumkin emas. Halol va harom masalasida emikdoshlikka ham alohida e’tibor beriladi.  

Shariatimiz onalarga bir necha vazifalarni yuklaydi. Jumladan, ular farzand sog‘lom o‘sishi uchun uni tarkibida barcha zarur moddalarni mujassamlashtirgan ona sutidan mahrum qilmasliklari zarur. Chunonchi, Qur’oni karimda yangi tug‘ilgan farzandning onadagi haqi bunday bayon qilinadi:

۞وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ

«Onalar bolalarini to‘la ikki yil emi­zadilar...» (Baqara, 233).

Oyati karimada chaqaloqni ikki yoshigacha ona suti bilan emizish naqadar foydali ekaniga ishorat etilmoqda. Lekin shariat bo‘yicha ona emizishga majbur qilinmaydi, bunga boshqa emizadigan ayollarni yollash ham mumkin. Bu odat arablarda keng tarqalgan edi. Muhammad (alayhissalom) onalari tirik bo‘laturib, Sa’d qabilasiga mansub Halima ismli ayolga emizdirilganlari, tarbiyasiga berilganlari Islom tarixidan ma’lum.

Sut ona yollashda uning sog‘lom, sersut, xulqi va odobi namunali, o‘zi aqlli bo‘lishiga alohida e’tibor berish kerak, chunki emizuvchi ayolning fe’l-atvoridagi illat va fazilatlar bolaga ham ko‘chishi aniqlangan.

Ulamolar o‘rtasida «Ona o‘z farzandini emizishga majburmi yoki majbur emasmi?» degan masala ham bor. Abu Hanifa (rahmatullohi alayh): «Agar bola onasidan boshqani emmasa yoki onasidan boshqa emizadigan ayol bo‘lmasa yoxud ota boshqa emizadigan ayolga berish uchun ijara mablag‘iga ega bo‘lmasa, ona bolani emizishga majbur qilinadi», deganlar. Chunki emish bolaning nafaqasi hisoblanib, unga ketadigan barcha nafaqa otaning burchidir. Bu masalada ham ayolning erki, ozodligi, shaxsiy huquqi e’tiborga olingani va tuqqan onasi «men bolamni emizmayman» desa, uni ayblash noo‘rin ekani bilinadi. Imom Molik (rahmatullohi alayh) esa: «Tuqqan ona bolasini emizishga majburdir», deydilar.

Ammo ba’zi onalar ham bor, suti kamligi, qomati buzilishi, ishi ko‘pligi kabi sabablarni bahona qilib, bolasini emizish o‘rniga sun’iy sut va bo‘tqalar bilan boqishni afzal ko‘rishadi. Tabiatdagi hech narsa ona suti o‘rnini bosolmaydi, buni zamonaviy tibbiyot ham isbotlagan. Hadisi sharifda: «Bola uchun ona sutidan yaxshiroq ozuqa yo‘q», deyilgan.

Xalqimizning o‘ziga xos bir go‘zal fazilati va xususiyati bor – hech bir ona bolasini sababsiz, uzrsiz emizishdan bosh tortmaydi. Darhaqiqat, zarurat bo‘lmagan taqdirda muddatidan oldin ona sutidan boshqa sut yoki mahsulot bilan boqishga o‘tish bolaning sog‘lom, barkamol o‘sishiga salbiy ta’sir etishini zamonaviy tibbiyot ta’kidlaydi.

 

CHAQALOQ QULOG‘IGA AZON AYTISH

Yangi tug‘ilgan chaqaloq oppoq matoga o‘raladi, chunki dinimizda matolarning eng afzali oq ranglisi ekani aytilgan. Tezda  o‘ng qulog‘iga azon, chap qulog‘iga takbir aytish, Parvardigordan farzandiga ixlos va e’tiqod bilan dunyo hamda oxirat yaxshiliklarini so‘rash lozim. Bu haqda ushbu hadis vorid bo‘lgan:

عن أبى رافع أنه قال: رأيت رسول الله صلى الله عليه وسلم أنه أذن فى أذن الحسن بن علي حين ولدته فاطمة

Abu Rofe’dan rivoyat qilinadi: «Men Rasulullohning (sollallohu alayhi va sallam) Fotima va Alining o‘g‘illari Hasan tug‘ilganida quloqlariga azon (va takbir) aytganlarini ko‘rdim».

Boshqa hadisda bunday deyiladi:

عن ابن عباس رضى الله عنهما أن النبي عليه السلام أذن فى أذن الحسن ابن علي يوم ولد وأقام فى أذنه اليسرى

Ibn Abbosdan (roziyallohu anhu) rivoyat qilinadi:

«Payg‘ambarimiz (alayhissalom) Hasan ibn Ali tug‘ilganida (o‘ng) qulog‘iga azon aytib, chap qulog‘iga takbir aytdilar».

عن الحسن بن على عن النبى صلى الله عليه وسلم قال: «من ولد له مولود فأذّن فى أذنه اليمنى و أقام فى اذنه اليسرى، لم تضره أم الصبيان».

Hasan ibn Alidan (roziyallohu anhu) rivoyat qilinadi: «Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) «Kim farzandli bo‘lsa, uning o‘ng qulog‘iga azon, chap qulog‘iga takbir aytsa, unga ummus sibyon zarar bermaydi», dedilar.

Hadisdagi «ummus sibyon» shayton bo‘lib, u bolalarga zarar yo kasallik keltirishini muhaddislar aytishgan.

Chaqaloq qulog‘iga azon bilan takbir aytishdan maqsad, bola dunyoda birinchi eshitadigan ovoz va so‘z Allohning muborak ismi bo‘lishidir. Shuningdek, ushbu azon va iqomat sababidan bola turli balo va dardlardan salomat qoladi, unga shayton tahdid qilmaydi. Chunki shayton azon ovozidan tumtaraqay qochadi.

 

 

KЕYINGI HAFTA MAVZULARI:

 

Tahnik qilish;

Chiroyli ism qo‘yish;

Bolaning sochini olish;

Aqiqa qilish;

O‘g‘il bolani xatna qilish;

Kutubxona
Boshqa maqolalar

Duolarning ta’sirlari bayoni

10.01.2025   2782   10 min.
Duolarning ta’sirlari bayoni

 - 58وَلِلدَّعَوَاتِ تَأْثِيرٌ بَلِيغٌ وَقَدْ يَنْفِيهِ أَصْحَابُ الضَّلاَلِ

 

Ma’nolar tarjimasi: Duolarning yetuk ta’siri bordir, gohida adashganlar uni inkor qiladilar.


Nazmiy bayoni:

Duolarning yetuk ta’sirlari bor,
Adashganlargina qilarlar inkor.


Lug‘atlar izohi:

لِ – jor harfi فِي ma’nosida kelgan.

دَعَوَاتِ – kalimasi دَعْوَةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib, lug‘atda “iltijolar” ma’nosini anglatadi. Jor va majrur mubtadosidan oldin keltirilgan xabardir.

تَأْثِيرٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado.

بَلِيغٌ – sifat. Ushbu kalimada duoning ta’sirga sabab ekaniga ishora bor. Chunki ta’sir, aslida, Alloh taoloning yaratishi bilan vujudga keladi.

وَ – “holiya” ma’nosida kelgan.

قَدْ – “taqliliya” (cheklash) ma’nosida kelgan.

يَنْفِيهِ – fe’l va maf’ul. نَفِي kalimasi lug‘atda “bir chetga surib qo‘yish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.

اَصْحَابُ – foil. Bu kalima صَاحِب ning ko‘plik shakli bo‘lib, “lozim tutuvchilar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.

الضَّلاَلِ – muzofun ilayh. Ushbu izofada لِ jor harfi muqaddar bo‘lgan[1]. “Zalolat” kalimasi “to‘g‘ri yo‘ldan adashish” ma’nosida ishlatiladi.

 

Matn sharhi:

Duo lug‘atda “iltijo”, “o‘tinch” kabi ma’nolarni anglatadi. Istilohda esa “banda o‘zining faqirligini, hojatmandligini va muteligini hamma narsaga qodir bo‘lgan Alloh taologa izhor qilib, manfaatlarni jalb qilishni va zararlarni daf qilishni so‘rashi, duo deb ataladi”[2].

Mo‘min bandalarning qilgan duolarida o‘zlariga ham, agar marhumlar haqlariga duo qilayotgan bo‘lsalar, ularga ham manfaatlar yetadi. Duolarning ta’siri borligini adashgan kimsalargina inkor qiladilar. Matndagi “zalolatdagilar” degan so‘zdan mo‘taziliy toifasi ko‘zda tutilgan. Chunki mo‘taziliy toifasi bu masalada ham Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga zid da’volarni qilgan.

Duolarning ta’sirini inkor etadiganlar bir qancha dalillarni keltirishgan. Masalan, oyati karimalarda har bir insonga o‘zi qilgandan boshqa narsa yo‘qligi bayon qilingan:

“Insonga faqat o‘zi qilgan harakatigina (mansub) bo‘lur”[3].

Boshqa bir oyatda esa kishi o‘zining qilgan yaxshi ishlari tufayli mukofotga erishsa, yomon qilmishlari sababli jazolanishi bayon etilgan:

“Uning kasb etgani (yaxshiligi) – o‘ziga va orttirgani (yomonligi) ham o‘zigadir”[4].

Ushbu oyati karimalarda har bir kishining ko‘radigan manfaatlari boshqalarning qilgan duo va xayrli ishlaridan emas, faqat o‘zining qilgan ishlaridan bo‘lishi bayon qilingan, bu esa duolarning ta’siri yo‘qligiga dalolat qiladi, – deyishgan.


Duolarning ta’sirlarini inkor etuvchilarga raddiyalar

Duolarning ta’sirlarini inkor etuvchilar keltirishgan yuqoridagi va undan boshqa dalillariga batafsil javoblar berilgan. “Talxisu sharhi aqidatit-Tahoviy” kitobida quyidagicha javob kelgan: "Insonga faqat o‘zi qilgan harakatigina (mansub) bo‘lur" ma’nosidagi oyatda bayon qilinganidek, haqiqatda inson o‘z sayi-harakati va yaxshi fe’l-atvori bilan do‘stlar orttiradi, uylanib bola-chaqali bo‘ladi, insonlarga mehr-muhabbat ko‘rsatadi va ko‘plab yaxshi ishlarni amalga oshiradi. Shunga ko‘ra insonlar uni yaxshilik bilan eslab, unga Alloh taolodan rahmat so‘rab duo qilsalar, toat-ibodatlarning savoblarini unga hadya qilsalar, bularning barchasi birovning emas, aslida, o‘z sayi-harakatining natijasi bo‘ladi.

Ikkinchi dalil bo‘lgan "Uning kasb etgani (yaxshiligi) – o‘ziga va orttirgani (yomonligi) ham o‘zigadir", ma’nosidagi oyat ham yuqoridagi kabi oyat bo‘lib, har bir kishi o‘zining qilgan yaxshi ishining samarasini ko‘radi, qilgan ma’siyatiga ko‘ra jazolanadi, kabi ma’nolarni ifodalaydi. (Ya’ni “har kim ekkanini o‘radi”, deyilgani kabi)”[5].

Shuningdek, duo qilishning foydasi bo‘lmaganida mag‘firat so‘rashga buyruq ham bo‘lmasdi. Qur’oni karimda esa mag‘firat so‘rashga buyurilgan:

“Bas, (ey Muhammad!) Allohdan o‘zga iloh yo‘q ekanini biling va o‘z gunohingiz uchun hamda mo‘min va mo‘minalar(ning gunohlari) uchun mag‘firat so‘rang!”[6].

Shuningdek, vafot etib ketgan kishilar haqiga qilingan duolarda manfaat bo‘lmaganida, ularni eslab duo qilganlar Qur’oni karimda madh etilmasdi:

“Ulardan keyin (dunyoga) kelganlar: “Ey Robbimiz, bizni va bizdan avval iymon bilan o‘tgan birodarlarimizni mag‘firat qilgin, iymon keltirganlarga (nisbatan) qalbimizda nafrat (paydo) qilmagin. Ey, Robbimiz, albatta, Sen shafqatli mehribonsan”, – derlar”[7].

Shuningdek, vafot etganlarga janoza namozini o‘qish tiriklar zimmasiga vojib qilingan. Janoza namozida esa sano va salovot aytish bilan birgalikda “Ey Allohim, bizlarning tiriklarimizni ham, o‘liklarimizni ham mag‘firat qilgin”, ma’nosidagi duo o‘qiladi.

Mazkur dalillarning barchasida duolarning ta’siri borligi ko‘rinib turibdi. Shuning uchun inson vafotidan keyin ham o‘z haqiga xayrli duolar qilinishiga sabab bo‘ladigan yaxshi amallarni qilishi lozim.

Duo qilish bandaga foyda keltiradigan va undan zararlarni daf qiladigan eng kuchli sabablardan ekani Qur’oni karimda ham, hadisi shariflarda ham bayon qilingan:

“Parvardigoringiz: “Menga duo qilingiz, Men sizlar uchun (duolaringizni) ijobat qilay!” – dedi. Albatta, Menga ibodat qilishdan kibr qilgan kimsalar yaqinda tuban holatda jahannamga kirurlar”[8].

Ibn Kasir rahmatullohi alayh ushbu oyat haqida: “Alloh taolo bandalarini O‘ziga duo qilishga da’vat etgan va O‘z fazlu marhamati bilan qilgan duolarini albatta ijobat etishga kafolat bergan”, – degan. Oyati karimaning davomidagi “ibodatdan kibr qilganlar” esa Alloh taologa duo qilishdan takabburlik qilgan kimsalar deya tafsir qilingan. Hadisi shariflarda duoning qazoni qaytarishga sabab qilib qo‘yilgani bayon etilgan:

عَنْ سَلْمَانَ الْفَارْسِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قال لَا يَرُدُّ القَضاءَ إلا الدُّعاءُ وَ لَا يَزِيدُ فِي الْعُمُرِ إِلاَّ الْبِرُّ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ

Salmon Forsiy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qazoni faqatgina duo qaytaradi, umrni faqatgina yaxshilik ziyoda qiladi”, – dedilar (Termiziy rivoyat qilgan).

Sharh: Ushbu hadisda duoning bajariladigan ishlarga bog‘lab qo‘yilgan qazoni qaytarish sabablaridan ekani bayon qilingan. Zero, Alloh taolo amalga oshadigan barcha narsalarga azaliy sabablarni tayin qilib qo‘ygan. Solih amallar saodatga erishish uchun azaliy sabablar bo‘lsa, yomon amallar badbaxt bo‘lish uchun azaliy sabablardir. Shuningdek, yaxshilik, go‘zal xulqli bo‘lish, qarindoshlik aloqalarini uzmaslik kabi amallar ham azaliy sabablar qatoriga kiradi. Ana shunday azaliy sabablar yuzaga chiqarilgan paytda o‘sha sababga bog‘langan ishlar ham yuzaga chiqadi.

Imom Tahoviy[9] rahmatullohi alayh “Aqidatut Tahoviya” asarida quyidagilarni yozgan: “Tiriklarning duo va sadaqalarida o‘liklar uchun manfaatlar bordir. Alloh taolo duolarni qabul qiladi va xojatlarni ravo qiladi (deb e’tiqod qilamiz)”.


Keyingi mavzu:
Dunyoning yo‘qdan bor qilingani bayoni.

 


[1] Bu haqidagi ma’lumot 53-baytning izohida bayon qilindi.

[2] Doktor Ahmad Farid. Bahrur-Roiq. – Iskandariya: “Dorul Majd”, 2009. – B. 105.

[3] Najm surasi, 39-oyat.

[4] Baqara surasi, 286-oyat.

[5] Muhammad Anvar Badaxshoniy. Talxisu sharhi aqidatit-Tahoviy. – Karachi: “Zamzam babilsharz”, 1415h. – B. 192.

[6] Muhammad surasi, 19-oyat.

[7] Hashr surasi, 10-oyat.

[8] G‘ofir surasi, 60-oyat.

[9] Abu Ja’far Ahmad ibn Muhamad ibn Salama Tahoviy rahmatullohi alayh hijriy 239 yilda Misrning “Toha” shaharchasida tug‘ilgan.

Imom Tahoviy hanafiy mazhabidagi mo‘tabar olimlardan bo‘lib, “Sihohi sitta” mualliflari bilan bir asrda yashab faoliyat yuritgan. Bu zot haqida ulamolar ko‘plab maqtovli so‘zlarni aytganlar. Jumladan Suyutiy “Tobaqotul Huffoz” asarida: “Imom Tahoviy alloma, hofiz, go‘zal tasnifotlar sohibidir”, – degan. Zahabiy: “Kimki ushbu imomning yozgan asarlariga nazar solsa, bu zotning ilm  darajasi yuqori, ma’rifati keng ekaniga amin bo‘ladi”, – degan.

Imom Tahoviy tafsir, hadis, aqida, fiqh va siyratga oid ko‘plab asarlar yozib qoldirgan. Ularning ayrimlari quyidagilardir:

1. Ahkamul Qur’an (Qur’on hukmlari);

2. Sharhu ma’onil osor ( Asarlarning ma’nolari sharhi);

3. Aqidatut Tahoviya (Tahoviy aqidasi);

4. Bayonu mushkilil osor (Asarlarning mushkilotlari bayoni);

5. Sharhu jomeis sag‘ir (Jomeus sag‘ir sharhi);

Imom Tahoviy rahmatullohi alayh hijriy 321 yilda Misrda vafot etgan.