Xo‘jagon tasavvufiy tariqatining murshidi, keyinchalik naqshbandiya tariqati va ta’limotining haqiqiy asoschisi, ulug‘ insonparvar so‘fiy Abduxoliq G‘ijduvoniy hisoblanadi. Ulug‘ mutasavvuf olim, shayx Abduxoliq G‘ijduvoniy Xoja Yusuf Hamadoniyning to‘rtinchi xalfalari (muridlari) bo‘lib, 1103 yilda G‘ijduvon shahrida tavallud topganlar. Tasavvuf va sufiylik madaniyatiga bag‘ishlab ko‘plab asarlar yozib qoldirgan.
Ulardan quyidagilar: «Risolai sohibiya», «Maqomati shayxul-shuyux Yusuf Hamadoniy», «Nasihatnoma», «Vasiyatnoma», «Ruboiyyot» va boshqalar.
Ilk ustozi tafsir ilmining sultoni Imom Sadriddin hisoblanib, yigirma ikki yoshda Yusuf Hamadoniy bilan uchrashadi va uning muridiga aylanadi. Xoja Yusuf Hamadoniy Abduxoliq G‘ijduvoniy qalbida Allohga bo‘lgan cheksiz muhabbat borligini bilgach, sufiylar jamoasiga olib kiradi. Xoja Abduxoliq G‘ijduvoniy ustozi bilan bog‘liq tarixni o‘rganuvchi barcha musulmon va yevropalik olimlar "Rashaxot aynul hayot" asariga ishonchli manba sifatida murojaat etadilar.
Faxruddin Ali Safiy ibn Husayn Voiz Koshifiyning "Rashaxot ayn ul hayot" asarida Xo‘jai Jahon Abduxoliq G‘ijduvoniyning xo‘jagon naqshbandiya ta’limotining asoschisi ekanligi, bu ta’limotning mohiyati, o‘ziga xos tomonlari, bu ta’limotning barcha tabaqalar uchun ma’qul ekanligi haqida yozilgan. Bu manba Xo‘jagon tariqatining mohiyatini o‘rganishda keng kitobxonlar ommasiga yordam beradi.
XV asrning mo‘tabar adibi va mutafakkiri Abdurahmon Jomiy tasavvufning yirik namoyandalari haqida qomusiy ma’lumotlarni qoldirgan. Bu ulug‘ zotning hozircha - 2 ta asarida: "Nafaxotul uns" va "Bahoriston"da Abduxoliq G‘ijduvoniy haqida yozib qoldirgan ma’lumotlar bor. "Nafaxotul uns" (Quvonchli tuhfalar") Abdurahmon Jomiyning tasavvuf ahli tarjimayi holi va ijodini o‘z ichiga olgan tazkirasi 1475-1476 yillarda yozilgan. Asarda turli davrlarda yashagan tasavvuf tariqatining 600 dan ziyod vakili haqida ma’lumot beriladi. Asarning 242-243 betlarida Hazrat Xo‘ja Abduxoliq G‘ijduvoniyga oid tavsif bayon etilgan. Alisher Navoiy bu asarlardan ilhomlanib, "Nasoyimul muhabbat" nomli asar yaratgan. Alisher Navoiyning "Nasoyimul muhabbat min shamoyimul futuvvat" tarixiy-falsafiy asarida ulug‘ zot haqida ma’lumot berib, Xoja Abduxoliq G‘ijduvoniy haqida tavsiflar ifodalangan.
"Abdullanoma" tarixiy asarining muallifi Hofiz Tanish Buxoriy (XVII asr) "Xojayi Jahon Xoja Abdulxoliq G‘ijduvoniy" deb hurmat bilan ul zotning nomlarini tilga oladi. Bundan ma’lum bo‘ladiki, u kishini Xo‘jai Jahon deganlar, shu manbada tug‘ilgan yili 1111, vafoti 1179 yil deb ko‘rsatilgan. Qabrlari o‘z ona yurtlari G‘ijduvonda deb ko‘rsatilgan.
Buxoro viloyati G‘ijduvon shahridagi “Xoja Abdulxoliq G‘ijduvoniy” jome’ masjidi sohibikaromat Abdulxoliq G‘ijduvoniy hazratlari nomlari bilan ataladi. Xoja Abdulxoliq G‘ijduvoniy “Xo‘jai jahon”, “Zikr qalb sultoni”, “Ikki olam Xo‘jasi”, “Qutbi zamon”, “Ofoqi zamon” kabi juda ko‘p sifatlar berilgan. Hazrat Abdulxoliq G‘ijduvoniy “bo‘z to‘qish” kasbi bilan shug‘ullanganlar. Xo‘jagon tariqati asosi Qur’on va hadisga tayanib, bid’atu xurofot, soxta piru-muridlikka qarshi qattiq kurashib, tama va minnatdan insoniyatni qaytarib xalol mehnat orqasidan kun kechirishga Alloh bergan rizqni ko‘pchilik bilan baham ko‘rishga undab kelganlar.
Buyuk ajdodlarimizdan sohibqiron Amir Temur Xitoy urushidan qaytgandan so‘ng Abdulxoliq G‘ijduvoniy hazratlarining sharaflariga atab madrasa va maqbara qurishni niyat qiladi, ammo niyatini amalga oshirolmaydi. Yosh bo‘lishiga qaramasdan bobosining yonida yurigan nevarasi Mirzo Ulug‘bek bu ezgu niyatni amalga oshirib, Xoja Abdulxoliq G‘ijduvoniy sharaflariga atab 1433 yilda bolalarni Qur’on va hadis, fiqx va tafsir ilmlari o‘rganishlari uchun mo‘jaz bir madrasa, G‘ijduvon shahrida kutubxona va toshhammom qurdirib beradi. Buxoro amiri Amr Abdulloxon tomonidan Abdulxoliq G‘ijduvoniy sharaflariga atab masjid, minora va hovuz barpo etadi.
Toshkent islom instituti
Hadis va Islom tarixi fanlari kafedrasi
o‘qituvchisi Po‘latxon Kattayev
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan