To‘ylardagi dabdavozlik ayni isrofdir! Dinimizda isrofgarlik qattiq qoralangan bo‘lib, isrof qilish haromdir.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيراً إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُوراً
«Isrofgarchilikka mutlaqo yo‘l qo‘yma. Albatta, isrofchilar shaytonlarning birodarlari bo‘lganlar. Shayton esa, Robbiga o‘ta noshukr bo‘lgandir» (Isro surasi, 26-27-oyatlar).
Isrof faqat ortib qolgan taomni tashlab yuborishning o‘zigina emas. Vaqt, umr isrofi ham bor. Afsuski, vaqtimizning qadriga yetmaymiz, uni befoyda narsalar bilan sovuramiz.
Odamlar kimo‘zarga, maqtanishga dabdabali to‘y qilishadi. Maqtanchoqlik, odamlardan o‘zini ustun deb bilish ham og‘ir gunohdir.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالاً فَخُوراً
«Albatta, Alloh o‘zini yuqori tutuvchi va odamlar ustidan faxr qiluvchilarni xush ko‘rmas» (Niso surasi, 36-oyat).
Kishilar odamlar ko‘rsin uchun to‘ylarda ortiqcha xarajat qilishadi. Bu riyodir. Riyo esa og‘ir gunohlardan. Biz “odamlar nima derkin?” deb emas, balki “Alloh nima deydi?”, “Shariatda bu borada nima deyilgan?” degan o‘y bilan harakat qilishimiz kerak.
Ko‘pchilik to‘y qilaman deb qarzga botadi. O‘zim eshitgan bir hodisani aytib bersam.
Bir xonadonda qiz uzatiladi. Ota qarzdor bo‘lib qolib, uni uzish uchun Rossiyaga ishlagani ketayotganda, yo‘lda avtohalokatga uchrab vafot etadi. Qiz onasiga «Qayerdan ham to‘yim bo‘ldi. Agar turmushga chiqmaganimda otam qarzga botmagan va pul topaman deb yo‘lda vafot etmagan bo‘lardilar» deya dodlab yig‘layapti. Shunda onasi «Unday dema qizim. Hech bo‘lmasa, otang to‘yingni ko‘rib qoldi-ku!» deyapti.
Aslida tarixga nazar solsak, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ikki olam sarvari bo‘la turib, qizlari Fotima roziyallohu anhoga juda kamtarona sep berib, to‘ylarini ham ixcham, sodda tarzda o‘tkazganlar. Bu biz ummatlari uchun ibratdir!
To‘yga ishlatiladigan ortiqcha mablag‘larga yangi oila uchun kerakli maishiy texnikalar, kitoblar olib bersak, shu oqilona ish emasmi?! Bir soatga kelib ketadigan mashina uchun, artistlar uchun falon pul sarflamay, shu pullarni dunyo va oxiratimizga foydali narsalarga ishlatsak, ayni muddao bo‘lardi. Agar uyimizda maishiy texnika buyumlari, kitoblar yetarli bo‘lsa, u holda qarindoshimiz, qo‘shnilarimiz orasida nochor, muhtoj, qorni to‘ysa xursand bo‘ladigan, qiynalib kun ko‘rayotgan oilalarga ehson qilsak, o‘sha oila a’zolari qanchalik xursand bo‘lishini tasavvur qilib ko‘raylik! Axir ular ikki yoshning haqiga ixlos bilan duo qilishadi. Zero, to‘y kuni xonadonimizga mehmonlarni taklif qilishdan maqsad ham ikki yoshning haqiga ulardan duo olishdir.
Nikoh bu ibodat! Demak, nikoh marosimi Alloh rozi bo‘ladigan tarzda o‘tishi kerak. Agar dasturxonga spirtli ichimliklar qo‘yilsa, bir-biriga begona bo‘lgan erkak va ayollar birga raqs tushsalar, bunda to‘yboshilar ham, kelin-kuyov ham, o‘sha raqsga tushuvchilar ham, spirtli ichimliklarni olib kelganlar, ichganlar, ichuvchilar bilan birga o‘tirganlar barobar gunohkor bo‘lishadi.
Yana bir muhim jihatni aytib o‘tsak. To‘y ziyofatiga imkon boricha nochor, yetim, kambag‘al kishilarni chaqirib, ko‘proq ulardan duo olishga harakat qilsak, biz tashkil etgan ziyofat eng yaxshi ziyofat hisoblanadi. Chunki, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam «Albatta, ziyofatlarning eng yomoni boylar (qorni to‘qlar) taklif etilib, kambag‘allar man etilgan ziyofatdir» deganlar.
Alloh taolo nikoh marosimlarini O‘zi rozi bo‘ladigan tarzda o‘tkazishimizni nasib etib, qurilayotgan oilalar baxtiyor, saodatli oilalardan bo‘lishini nasib aylasin!
Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
"Li iylafi quraysh" surasi, Quraysh qabilasiga berilgan ne’matlarga urg‘u beradi.
Bu suraning nozil bo‘lishi sababini o‘rganganda, Allohdan yanada qo‘rqish hissi paydo bo‘ladi. Bu sura hayotdagi muhim muammolardan biri - ne’matga odatlanib, uni qadrsizlantirish haqidadir.
Alloh qurayshliklarni ikki mavsum - qish va yozdagi savdo safarlari orqali tirikchiliklarining yaxshi ketishiga odatlanib qolganliklari, lekin ular bu ne’matlarning haqiqiy Egasini tan olib, shukr qilmaganlarini aytadi.
Johiliyat davrida Quraysh qabilasi faqirlik va ocharchilikda yashagan, hayotlari juda nochor va qiyin bo‘lgan. Hattoki, qashshoqlik kuchayganida, ba’zilar o‘z oilasini olib, “xubo” deb atalgan joyga borishar va o‘sha yerda ochlikdan hammasi halok bo‘lguniga qadar qolishardi. Bu odat johiliyat davrida “i’tifar” deb nomlanar edi.
Makkaning katta tojirlaridan bo‘lgan Hoshim ibn Abdumanofga bir kuni Bani Mahzum qabilasining barcha a’zolari juda qattiq ochlikda qolib, halok bo‘lish arafasida ekani haqidagi xabar yetadi. U Allohning bayti Ka’baning xizmatida turgan odamlarning shunday qashshoqlik va o‘ta johilona ahvolda ekanliklaridan o‘kindi va qattiq g‘azablandi.
Shu sababdan Hoshim ibn Abdumanof bu yomon odatni o‘zgartirishga qaror qildi va quyidagilarni amalga oshirdi:
– Sizlar Allohning baytini xizmatida bo‘laturib butun arablarga o‘zingizni sharmanda qiladigan yomon odatlarni joriy qilgansizlar, dedi va bir qabilani bir nechta urug‘larga bo‘lib tashladi. Har bir urug‘dagi boy kishilardan o‘z qarindoshlari bilan mol-mulkini teng bo‘lishishni talab qildi. Shunday qilib, kambag‘al ham boy bilan teng bo‘ldi.
Shundan keyin u Quraysh qabilasiga tijorat usullarini o‘rgatdi va ularni yilda ikki marta tijorat safariga chiqish yo‘llarini belgilab berdi. Yozda meva-sabzavotlar savdosi uchun Shomga, qishda esa, qishloq xo‘jaligi mahsulotlari savdosi uchun Yamanga safarlarini tashkil qildi.
Shunday qilib, Shom va Yamanning barakasi Makkaga olib kelindi va qurayshliklarning iqtisodiy holati yaxshilandi. Shu bilan birga, “i’tifar” odati ham yo‘q bo‘ldi. Biroq, vaqt o‘tishi bilan Quraysh qabilasi Allohning bu ne’matlariga shukr qilish o‘rniga, ularga odatlanib qoldi va ne’matni qadrlamay qo‘ydi. Ne’matga noshukurlik qilish – bu unga odatlanib, uni ne’mat deb bilmaslikdir.
Quraysh qabilasi Alloh tomonidan tushirilgan ne’matlarga odatlanib, uni qadrsizlantirgani uchun Alloh ularga bu surani tushirdi: "Mana shu Bayt (Ka’ba)ning Parvardigoriga (shukrona uchun) ibodat qilsinlar. Zero, U ularni ochlikdan (qutqarib) to‘ydirdi va xavfu xatardan omon qildi".
Homidjon domla ISHMATBЕKOV