Sen kelishing oldidan barchamiz seni kutib olishga o‘zgacha tayyorgarlik ko‘rardik.
Kelishingga oz kunlar qolganda yuragimizni ajib hislar qamrab olardi.
Kelganingni ilk kunlaridanoq barchamiz masjidlarga shoshardik.
Sen kelgach, tonglarimiz o‘zgacha otadigan, Quyosh o‘zgacha nur sochadigan bo‘lardi.
Sen kelgach, masjidlarmiiz namozxonlarga to‘lib ketardi.
Sen kelganingdan so‘ng tahajjud o‘qiladigan paytda barchamiz uyg‘oq bo‘lardik.
Sen kelgach, barcha namozlarga, xususan, bomdodga juda ko‘p kishilar chiqadigan bo‘lishdi.
Sen kelganingda, hamma bir-birini e’zozlar, yaxshiliklarni tinimsiz qilardi.
Sen borligingda, uyimizda, rizqimizda, pullarimizda, vaqtlarimizda baraka bor edi.
Sen kelganingda, ovqatlanadigan paytimiz ajib xursandchilikda o‘tardi.
Sen borligingda, masjidga borishni o‘ylab, tezroq ovqatlanishga harakat qilardik.
Sen borligingda, har kuni masjidga borardik.
Sen borligingda, har kuni Qur’on o‘qirdik va tinglardik.
Sen borligingda har kuni mav’iza tinglardik.
Sen shu yerdaligingda, uyimizga keladigan mehmonlar o‘zgacha kayfiyatda bo‘lishardi.
Sen borligingda, hamma dindoshlarimizning yuzlaridan ajib nurlar taralardi.
Sen borligingda, barchamizning ibodatga bo‘lgan rag‘batimiz ortib, gunohlardan uzoq yurishga urinardik.
Sen borligingda, faqirlar, yetimlar, beva-bechoralarning qozonlari ham go‘sht bilan qaynab, uylarida to‘kin-sochinlik, yuzlarida minnatdorlik va shukronalik tabassumi bor edi.
Seni hurmat qilib, bir-birimiz bilan urushmasdik, talashmasdik.
Sen ketishga shunaqa tez shoshilardingki, hatto ketish payting kelib qolganini sezmay ham qolardik.
Sening ketishingni istamay, ich-ichimizdan siqilardik.
Qaniydi ketmasang, yonimizda doim bo‘lsang degan fikrlar, xayollar og‘ushida bo‘lardik.
Ketadigan kuning ichimizdan yig‘i kelib, yuraklarimiz o‘rtanib, ezilardik.
Ketayotganingda barchamiz mahzun bo‘lib, “Yana kelishingni ko‘rarmikinman?! degan xavotirli savol xayolimizni band etardi.
Sen ketding-u, uyimizdagi, rizqimizdagi fayzu baraka kamaygandek.
Sen ketding-u, masjidlarimizda odamlar kamayib qoldi.
Sen ketding-u, tahajjud paytida sanoqli kishilargina uyg‘onadigan bo‘lib qoldi.
Sen ketding-u, masjidlarga bomdod va boshqa namozlar uchun juda oz odam boradigan bo‘lib qoldi.
Sen ketding-u, yeyish-ichishlarimizda tartib yo‘qoldi.
Sen ketding-u, bir-birimizni aldash, haqorat qilishlar avvalgidek davom eta boshladi.
Sen ketding-u, faqirlar, yetimlar, beva-bechoralarning ahvoli yana og‘irlashib, yuzida ma’yuslik ko‘rina boshladi.
Qaniydi sen kelsang-u, masjidlarimizda yana odamlar ko‘p bo‘lsa, barcha namozlar qatorida bomdod va xuftonlarga jamoat ko‘proq chiqsa, tunlari ko‘pchilik uyg‘oq bo‘lib ibodat qilsa, Qur’on doim o‘qilsa, qarindoshlar xolidan ko‘p-ko‘p xabar olinsa, bir-birimizga muruvvatlarimizni ayamay qilsak.
Seni sog‘inganmiz, barchamiz sog‘inganmiz, intizor bo‘lib kutyapmiz, tezroq kelaqol... Ramazon!
Nozimjon Hoshimjon
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan