Sir emaski, hayit kuni insonlar shodu xurram bo‘lib, bir-birlariga hadya, tabrik ulashadilar. Kattayu kichik ko‘ngliga xursandchilik kiritishga urinadilar. Ha, hayit kunlari shodlik kunlaridir. Lekin ko‘pchilik hayit kunini xursandchilikda, zikru toatda o‘tkazadi-da, keyingi kunlarni g‘aflatda o‘tkazib yuboradi. Qurbon hayiti va undan keyingi uch kun ibodat, zikr ko‘paytiriladigan, yeb-ichish kunlari hisoblanadi. Bu kunlar tashriq kunlari deb yuritiladi.
Savol: “Tashriq”, “Nahr” nima degani va u kunlar qaysi?
Javob: “Tashriq” so‘zi arabcha bo‘lib, “oftobda go‘shtni quritish” ma’nosini bildiradi. Qurbonlik qilingandan so‘ng go‘shtlar oftobda quritilgani uchun shunday atalgan. Ilgari o‘sha kunlari hojilar Minoda turib, qurbonliklari so‘yilganidan keyin go‘shtini quyoshga qo‘yib quritish bilan mashg‘ul bo‘lishgan. Payg‘ambarimiz alayhissalom tashriq kunlari ro‘za tutishdan qaytarganlar. Bu kunlar Zulhijjaning 11, 12, 13-kunlaridir. “Nahr” kunlari esa “qurbonlik qilish” kunlari bo‘lib, bu Zulhijjaning 10, 11, 12-kunlaridir. Qurbonikni shu kunlar davomida qilish mumkin.
Savol: Tashriq kunlarining fazilati haqida oyat va hadislar vorid bo‘lganmi?
Javob: Tashriq kunlarining fazilati haqida bir qancha oyat va hadislar vorid bo‘lgan.
Alloh taolo shunday marhamat qiladi:
«Allohni sanoqli kunlarda eslang. Bas, kim ikki kundan keyin shoshilib, ketib qolsa, unga gunoh yo‘q. Kim kechikib qolsa, unga ham gunoh yo‘q. Bu – taqvo qiluvchilar uchun. Allohga taqvo qilinglar va bilinglarki, albatta siz Unga to‘planursiz» (Baqara surasi, 203-oyat).
Ushbu oyatdagi “sanoqli kunlar” tashriq kunlaridir. Alloh taolo «tashriq kunlari»da O‘zini ko‘p zikr qilishga amr qilgan.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam tashriq kunlarining fazilati haqida shunday deganlar: “Ushbu (tashriq) kunlarda ro‘za tutmanglar! Chunki bu kunlar yeb-ichish va Alloh azza va jallani zikr qilish kunlaridir”.Imom Ahmad rivoyat qilganlar.
Savol: Bu kunlarda qanday zikrlar qilinadi?
Javob: Bu kunlarda Alloh taoloni zikr qilish quyidagicha ko‘rinishlarda bo‘ladi:
Tashriq kunlarida farz namozdan keyin tashriq takbirini aytish vojibdir. Tashriq takbirining lafzlari quyidagilardir:
«Allohu akbar, Allohu akbar, laa ilaha illallohu vallohu akbar, Allohu akbar valillahil hamd».
Ushbu takbirlarni muqim, musofir, erkak, ayol, yolg‘iz namoz o‘quvchi, jamoat bilan namoz o‘quvchi, shaharlik, qishloqlik, xullas, hamma barobar aytadi. Erkaklar baland ovozda, ayollar esa past ovozda aytadi. Agar imom aytishni unutsa, qavm imomning esiga soladi. Tashriq kunlarida bu takbirlarni farz namoz ortidan aytish vojibdir. Agar shu kunlarda namozini qazo qilsa, keyin qazoni o‘qiyotganda tashriq takbirlarini ham aytadi.
Shuningdek, qurbonlik qilish asnosida Alloh taoloni zikr qilinadi. Qypbonlik qiblaga qapatilib: «Bicmillahi, vallohy akbap. Allohymma haza minka va laka» deb so‘yiladi. Qurbonlik kunlari o‘ninchi zul-hijjadan o‘n ikkinchi zul-hijjagacha, ya’ni uch kundir.
Shuningdek, Alloh azza va jallani taomlanish va ichimlik ichish paytida zikr qilinadi. Yuqoridagi hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning “Bu kunlar yeb-ichish... kunlaridir” deganlarini keltirdik. Demak, bu kunlarda ro‘za tutib bo‘lmaydi, hammaning og‘zi ochiq bo‘ladi, taomlanadi. Taomlanishning avvalida Bismillahir Rohmanir Rohiym deb, oxirida Alhamdulillah deb Allohni zikr qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam shunday marhamat qilganlar: “Albatta, Alloh azza va jalla taom yeb, uning uchun U Zotga hamd aytgan, ichimlik ichib, uning uchun U Zotga hamd aytgan bandasidan rozi bo‘ladi”. Imom Muslim rivoyati.
Savol: Hojilarimiz bu kunlarda qanday amallar bajaradilar?
Javob: Tashriq kunlarida hojilarimiz Minoda shatonga tosh otayotganda takbir aytib, Allohni zikr qiladilar.
Umar roziyallohu anhu Minoda chodirda o‘tirganlarida baland ovozda takbir aytar, buni atrofdagi odamlar eshitib, ular ham baland ovozda takbir aytishar edi. Natijada Mino takbir sadolariga to‘lib ketardi.
Tashriq kunlarida hojilarimiz haj amallarini oxiriga yetkazadilar. Ular ana shu paytda Alloh taoloni ko‘p zikr qiladilar.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
“Ibodatlaringizni tugatganingizda Allohni otalaringizni eslagandek, balki undan ham kuchliroq zikr qiling. Odamlardan ba’zilari: «Robbimiz, bizga bu dunyoda bergin», – deydir va oxiratda unga nasiba yo‘qdir” (Baqara surasi, 200-oyat).
Hojilarimiz Zulhijjaning 10-kuni “Jamratul aqaba” (katta shayton)ga tosh otadilar. Shuningdek, soch oldirish, qurbonlik qilish va tavofi ziyoratni ushbu uch kun (Zulhijjaning 10, 11, 12-kunlari)ning oxirgi kunigacha kechiktirish mumkin. Agar oxirgi kun o‘tib ketsa, ushbu uch ishdan birortasi boqiy qolmaydi va jarimasi uchun qurbonlik qilish lozim bo‘ladi.
Minoda turgan hojining agar juda shoshilinch va uzrli sababi bo‘lmasa, Minoda uch kecha tunaydi, agar o‘ta zarur sababi bo‘lsa, ikki kecha – Zulhijjaning o‘n birinchi va o‘n ikkinchi kechalari tunaydi.
Agar o‘n ikkinchi kecha ham tunab, o‘n uchinchi kuni zavoldan keyin uchala jamra (tosh)ni otib, keyin ketsa, afzalroqdir. Alloh taolo aytadi: «Bas, kim ikki kundan keyin shoshilib, ketib qolsa, unga gunoh yo‘q. Kim kechikib qolsa, unga ham gunoh yo‘q. Bu – taqvo qiluvchilar uchun. Allohga taqvo qilinglar va bilinglarki, albatta siz Unga to‘planursiz» (Baqara surasi, 203-oyat).
Hojilar namozlarni jamlamasdan, har bir namozni o‘z vaqtida qasr qilib o‘qiydilar.
Tashriq kunlari har kuni zavoldan keyin hojilar uchchala jamarot (toshlari)ni otadilar. Chunki, Jobir roziyallohu anhu rivoyat qilishicha: «Rasululloh sollallohu alayhi va sallam qurbonlik kuni choshgoh vaqtida tosh otdilar, qolgan kunlari esa, quyosh tikkadan og‘ganidan so‘ng otdilar» (Muslim (1299), Buxoriy (3/731) «Kitobul-haj»da ta’liq qilgan, Abu Dovud (1971), Termiziy (894), Nasoiy (3063), Ibn Moja (3053) rivoyatlari).
Shuningdek, bu kunlarda barcha insonlar takbirni ko‘p aytishlari hamda duoga haris bo‘lishlari ham mustahabdir.
Nabiy sollallohu alayhi vasallamning “Ushbu (tashriq) kunlarda ro‘za tutmanglar! Chunki bu kunlar yeb-ichish va Alloh azza va jallani zikr qilish kunlaridir” degan gaplarida hayit va undan keyingi uch kun davomida ro‘za tutmay, taomlanib, Allohni zikr qilish, Unga ko‘p duo va ibodat qilish uchun kuch to‘plashga ishora bordir.
Alloh taolo biz musulmonlarga bayram qilib bergan Qurbon hayiti va undan keyingi uch kun (Zulhijjaning 11, 12, 13-kunlari)ni shodlik va quvonch ila, ibodat, zikr va duo bilan o‘tkazishimizni nasib etsin!
Internet manbalari asosida
Nozimjon Iminjonov tayyorladi
Bir savdogar boy odam oshqozon-ichak kasalligidan azob chekib, ko‘p muolaja olgan, bir necha marta jarrohlik amaliyotini ham o‘tkazgan edi. Turli xil muolajalardan so‘ng ham ahvoli o‘nglanmadi. Bir kuni bu tashvishlardan juda zerikib ketdi va mashinasiga o‘tirib boshi oqqan tomonga qarab ketdi. Yo‘l-yo‘lakay, Nil daryosi bo‘yida joylashgan kichik bir qishloqcha yonida to‘xtadi. Uzoqdan bir dehqonni ko‘rib qoldi. Dehqon esa yerga to‘shalgan tuproqda o‘tirib, bir nima yeyish bilan band edi. Boy odam mashinasidan tushib, dehqonning ovqat yeyayotganini kuzata boshladi.
Dehqon uni ko‘rib qolib: "Mehmon bo‘ling, ovqatdan yeng, choy iching!" deb chaqirdi. Boy odam o‘zining ovqat yeya olmasligini tushuntirmoqchi bo‘ldi, ammo dehqon uning bahonasiga qaramay, uni taklif qilishda davom etdi. Axiri boy odam yerga to‘shalgan joyga o‘tirdi. Uning oldiga ovqat to‘la patnis qo‘yildi. Unda butun pomidorlar, bodring, ko‘katlar, salat bargi, pishirilgan bedana tuxumlari, non va ko‘mirda qaynatilgan choy bor edi.
Boy odam dehqonni xafa qilmaslik uchun bir dona pomidorni olib og‘ziga solmoqchi bo‘ldi. Dehqon unga: "Bismilloh" deb yegin, dedi. Boy "bismilloh"ni aytib pomidorni og‘ziga soldi. Biroq zum o‘tmay qornida qattiq og‘riq paydo bo‘lib, yerga yiqildi. Dehqon qo‘rqqanidan oilasi bilan uni uyiga olib kirib, yotoqxonaga yotqizishdi. Boy odam o‘zining dori-darmonlarini olib, og‘riqni bosishga urinish bilan ovora bo‘ldi.
Shu kecha dehqon uyidagi namozxonada qoim bo‘lib, boy odam uchun Allohdan shifo so‘rab, tinmay duo qildi. Saharga yaqin, boy odam dehqonning “Allohim, echkining haqqi bilan!” deb qo‘llarini duoga ochganini ko‘rib qoldi. Hayratda qolgan boy, dehqondan so‘radi: "Bu "echkining haqqi" nima degani?".
Dehqon shunday javob berdi: "Bu Alloh bilan mening oramdagi bir sir".
Boy odam dehqondan bu sirni ochishni so‘radi va holi joniga qo‘ymaganidan keyin dehqon hikoya qila boshladi: "Yoshligimda ishchi bo‘lib ishlardim, olgan maoshimni to‘plab, uylanish uchun saqlardim. Uylanishim uchun menga 100 junayh miqdorida mablag‘ zarur edi. Bir kuni qo‘shnimning qizi ikki egizak bola tug‘ib, onasi vafot etib qoldi. Qo‘shnimning boshi qotgan, bolalarni emizadigan ona kerak. Ammo qishloqda esa, o‘zini bolasiga qo‘shib yana ikki bolani emizadigan ayol yo‘q. Bolalarning ochlikdan yig‘lashlari menga eshitilgan sari yurak-bag‘rim ezilib ketadi. Shundan keyin men to‘yim uchun yig‘ib yurgan 35 junayh pulni olib, bozorga bordim. Bolalar uchun kiyim-kechak va uy uchun kerakli buyumlar sotib oldim va qo‘shnimga sezdirmay narsalarni uning hovlisiga kiritib qo‘ydim. Qo‘shnim narsalarni ko‘rib xursand bo‘ldi, ammo yana bu bilan qo‘shnimning muammosi hal bo‘lmasligini bilar edim.
Bir kecha tushimda bir shayx kelib: "Qo‘shningning hovlisiga echki bog‘la", dedi.
Ertalab turib, qolgan pulimga yangi bolalagan echki sotib oldim. Qo‘shnimning hovlisiga olib kirib bog‘ladim. Shundan keyin qo‘shnimning uyida bolalarning chinqirab yig‘lagan ovozi tindi. Qo‘shnim esa har kuni “Echkini olib kelgan odamga Allohning rahmati bo‘lsin!” deb duo qilar edi. Men uchun bu echki Alloh bilan oramdagi bir sir bo‘lib qoldi. Har qachon shu duo bilan Allohdan so‘rasam, Alloh qabul qiladi. Bu kecha echkining haqqi bilan senga shifo so‘rab Allohga duo qildim. Inshaalloh, Alloh senga shifo beradi, dedi. Boy odam dehqonning hakoyasini eshitdiyu, ammo unga unchalik e’tibor qilmadi.
Lekin shu voqeadan keyin yana bir marta shifokorning huzuriga tahlil uchun borganida shifokorning xulosasini eshitib hayratdan qotib qoldi. Chunki unga bir necha yillardan beri og‘riq azobini berib kelayotgan oshqozon va ichaklaridagi dardidan asar ham qolmagan edi.
Boy odam bu gapni eshitgach, shoshilgancha dehqonning huzuriga bordi va uning qo‘llarini o‘pib minnatdorchilik bildirdi va unga ham shunday savobli ishlar qilishni o‘rgatishini so‘radi. Dehqon esa uni qishloq bo‘ylab olib yurib, faqir va muhtojlarning uylarini ko‘rsatdi va har bir faqirning uyini oldida bir to‘xtab, unga: "Alloh bilan savdo qil!" dedi. Boy odam: - Qanday qilib Alloh bilan savdo qilish mumkin? deb so‘radi. Shunda dehqon: "Alloh bilan savdo qilishning yo‘llari ko‘p. Eng muhimi ixlos bo‘lsin. Shunda bir og‘iz shirin so‘zing ham sadaqa hisobida bo‘ladi".
Homidjon domla ISHMATBЕKOV