Sir emaski, hayit kuni insonlar shodu xurram bo‘lib, bir-birlariga hadya, tabrik ulashadilar. Kattayu kichik ko‘ngliga xursandchilik kiritishga urinadilar. Ha, hayit kunlari shodlik kunlaridir. Lekin ko‘pchilik hayit kunini xursandchilikda, zikru toatda o‘tkazadi-da, keyingi kunlarni g‘aflatda o‘tkazib yuboradi. Qurbon hayiti va undan keyingi uch kun ibodat, zikr ko‘paytiriladigan, yeb-ichish kunlari hisoblanadi. Bu kunlar tashriq kunlari deb yuritiladi.
Savol: “Tashriq”, “Nahr” nima degani va u kunlar qaysi?
Javob: “Tashriq” so‘zi arabcha bo‘lib, “oftobda go‘shtni quritish” ma’nosini bildiradi. Qurbonlik qilingandan so‘ng go‘shtlar oftobda quritilgani uchun shunday atalgan. Ilgari o‘sha kunlari hojilar Minoda turib, qurbonliklari so‘yilganidan keyin go‘shtini quyoshga qo‘yib quritish bilan mashg‘ul bo‘lishgan. Payg‘ambarimiz alayhissalom tashriq kunlari ro‘za tutishdan qaytarganlar. Bu kunlar Zulhijjaning 11, 12, 13-kunlaridir. “Nahr” kunlari esa “qurbonlik qilish” kunlari bo‘lib, bu Zulhijjaning 10, 11, 12-kunlaridir. Qurbonikni shu kunlar davomida qilish mumkin.
Savol: Tashriq kunlarining fazilati haqida oyat va hadislar vorid bo‘lganmi?
Javob: Tashriq kunlarining fazilati haqida bir qancha oyat va hadislar vorid bo‘lgan.
Alloh taolo shunday marhamat qiladi:
«Allohni sanoqli kunlarda eslang. Bas, kim ikki kundan keyin shoshilib, ketib qolsa, unga gunoh yo‘q. Kim kechikib qolsa, unga ham gunoh yo‘q. Bu – taqvo qiluvchilar uchun. Allohga taqvo qilinglar va bilinglarki, albatta siz Unga to‘planursiz» (Baqara surasi, 203-oyat).
Ushbu oyatdagi “sanoqli kunlar” tashriq kunlaridir. Alloh taolo «tashriq kunlari»da O‘zini ko‘p zikr qilishga amr qilgan.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam tashriq kunlarining fazilati haqida shunday deganlar: “Ushbu (tashriq) kunlarda ro‘za tutmanglar! Chunki bu kunlar yeb-ichish va Alloh azza va jallani zikr qilish kunlaridir”.Imom Ahmad rivoyat qilganlar.
Savol: Bu kunlarda qanday zikrlar qilinadi?
Javob: Bu kunlarda Alloh taoloni zikr qilish quyidagicha ko‘rinishlarda bo‘ladi:
Tashriq kunlarida farz namozdan keyin tashriq takbirini aytish vojibdir. Tashriq takbirining lafzlari quyidagilardir:
«Allohu akbar, Allohu akbar, laa ilaha illallohu vallohu akbar, Allohu akbar valillahil hamd».
Ushbu takbirlarni muqim, musofir, erkak, ayol, yolg‘iz namoz o‘quvchi, jamoat bilan namoz o‘quvchi, shaharlik, qishloqlik, xullas, hamma barobar aytadi. Erkaklar baland ovozda, ayollar esa past ovozda aytadi. Agar imom aytishni unutsa, qavm imomning esiga soladi. Tashriq kunlarida bu takbirlarni farz namoz ortidan aytish vojibdir. Agar shu kunlarda namozini qazo qilsa, keyin qazoni o‘qiyotganda tashriq takbirlarini ham aytadi.
Shuningdek, qurbonlik qilish asnosida Alloh taoloni zikr qilinadi. Qypbonlik qiblaga qapatilib: «Bicmillahi, vallohy akbap. Allohymma haza minka va laka» deb so‘yiladi. Qurbonlik kunlari o‘ninchi zul-hijjadan o‘n ikkinchi zul-hijjagacha, ya’ni uch kundir.
Shuningdek, Alloh azza va jallani taomlanish va ichimlik ichish paytida zikr qilinadi. Yuqoridagi hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning “Bu kunlar yeb-ichish... kunlaridir” deganlarini keltirdik. Demak, bu kunlarda ro‘za tutib bo‘lmaydi, hammaning og‘zi ochiq bo‘ladi, taomlanadi. Taomlanishning avvalida Bismillahir Rohmanir Rohiym deb, oxirida Alhamdulillah deb Allohni zikr qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam shunday marhamat qilganlar: “Albatta, Alloh azza va jalla taom yeb, uning uchun U Zotga hamd aytgan, ichimlik ichib, uning uchun U Zotga hamd aytgan bandasidan rozi bo‘ladi”. Imom Muslim rivoyati.
Savol: Hojilarimiz bu kunlarda qanday amallar bajaradilar?
Javob: Tashriq kunlarida hojilarimiz Minoda shatonga tosh otayotganda takbir aytib, Allohni zikr qiladilar.
Umar roziyallohu anhu Minoda chodirda o‘tirganlarida baland ovozda takbir aytar, buni atrofdagi odamlar eshitib, ular ham baland ovozda takbir aytishar edi. Natijada Mino takbir sadolariga to‘lib ketardi.
Tashriq kunlarida hojilarimiz haj amallarini oxiriga yetkazadilar. Ular ana shu paytda Alloh taoloni ko‘p zikr qiladilar.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
“Ibodatlaringizni tugatganingizda Allohni otalaringizni eslagandek, balki undan ham kuchliroq zikr qiling. Odamlardan ba’zilari: «Robbimiz, bizga bu dunyoda bergin», – deydir va oxiratda unga nasiba yo‘qdir” (Baqara surasi, 200-oyat).
Hojilarimiz Zulhijjaning 10-kuni “Jamratul aqaba” (katta shayton)ga tosh otadilar. Shuningdek, soch oldirish, qurbonlik qilish va tavofi ziyoratni ushbu uch kun (Zulhijjaning 10, 11, 12-kunlari)ning oxirgi kunigacha kechiktirish mumkin. Agar oxirgi kun o‘tib ketsa, ushbu uch ishdan birortasi boqiy qolmaydi va jarimasi uchun qurbonlik qilish lozim bo‘ladi.
Minoda turgan hojining agar juda shoshilinch va uzrli sababi bo‘lmasa, Minoda uch kecha tunaydi, agar o‘ta zarur sababi bo‘lsa, ikki kecha – Zulhijjaning o‘n birinchi va o‘n ikkinchi kechalari tunaydi.
Agar o‘n ikkinchi kecha ham tunab, o‘n uchinchi kuni zavoldan keyin uchala jamra (tosh)ni otib, keyin ketsa, afzalroqdir. Alloh taolo aytadi: «Bas, kim ikki kundan keyin shoshilib, ketib qolsa, unga gunoh yo‘q. Kim kechikib qolsa, unga ham gunoh yo‘q. Bu – taqvo qiluvchilar uchun. Allohga taqvo qilinglar va bilinglarki, albatta siz Unga to‘planursiz» (Baqara surasi, 203-oyat).
Hojilar namozlarni jamlamasdan, har bir namozni o‘z vaqtida qasr qilib o‘qiydilar.
Tashriq kunlari har kuni zavoldan keyin hojilar uchchala jamarot (toshlari)ni otadilar. Chunki, Jobir roziyallohu anhu rivoyat qilishicha: «Rasululloh sollallohu alayhi va sallam qurbonlik kuni choshgoh vaqtida tosh otdilar, qolgan kunlari esa, quyosh tikkadan og‘ganidan so‘ng otdilar» (Muslim (1299), Buxoriy (3/731) «Kitobul-haj»da ta’liq qilgan, Abu Dovud (1971), Termiziy (894), Nasoiy (3063), Ibn Moja (3053) rivoyatlari).
Shuningdek, bu kunlarda barcha insonlar takbirni ko‘p aytishlari hamda duoga haris bo‘lishlari ham mustahabdir.
Nabiy sollallohu alayhi vasallamning “Ushbu (tashriq) kunlarda ro‘za tutmanglar! Chunki bu kunlar yeb-ichish va Alloh azza va jallani zikr qilish kunlaridir” degan gaplarida hayit va undan keyingi uch kun davomida ro‘za tutmay, taomlanib, Allohni zikr qilish, Unga ko‘p duo va ibodat qilish uchun kuch to‘plashga ishora bordir.
Alloh taolo biz musulmonlarga bayram qilib bergan Qurbon hayiti va undan keyingi uch kun (Zulhijjaning 11, 12, 13-kunlari)ni shodlik va quvonch ila, ibodat, zikr va duo bilan o‘tkazishimizni nasib etsin!
Internet manbalari asosida
Nozimjon Iminjonov tayyorladi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan