Uhud tog‘i Madinaning shimoliy tarafida joylashgan muborak bir tog‘dir. Tog‘ning uzunligi 7 kilometr, kengligi 2-3 kilometr, balandligi esa 350 metrga yaqin. Tog‘ Madinai Munavvaradan taxminan 4-5 kilometr uzoqlikda joylashgan. Uhud tog‘ida bir necha g‘or va daralar mavjud bo‘lib, ba’zi g‘orlarning balandligi bir yarim metrni, uzunligi esa o‘n metrni tashkil etadi.
Ushbu tog‘ va uning atrofida ko‘plab tarixiy voqealar bo‘lib o‘tgan. Ana shulardan biri Uhud g‘azotidir. Bu g‘azot Badr g‘azotidan keyin, hijriy 3-yilda, musulmonlar bilan Quraysh qabilasi o‘rtasida bo‘lib o‘tgan. Ushbu jangda ming nafar musulmonlar uch ming sonli Quraysh qo‘shiniga qarshi kurashdilar.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam o‘sha kuni kamonchilarga tepalikdan tushmaslikni, o‘sha yerda sobit turishni tayinladilar. Bu tepalik hozir Uhud tog‘i yonida joylashgan bo‘lib, “Jabalur rumot” (Kamonchilar tog‘i, tepaligi) deb ataladi. O‘sha yerda turgan kamonchilar jang tugadi, o‘ljalardan qolib ketmaylik degan o‘y bilan pastga tushadilar. Tepalikda kam sonli kishilar qolishadi. Bundan foydalangan Quraysh ittifoqchilari tepalikning orqa tarafidan o‘tib, musulmonlarga hamla qiladi. Oldinda Quraysh qo‘shini, ortda esa ularning ittifoqchilari musulmonlarni qurshab oladilar. Ana shunda mag‘lubiyat yuzaga keladi. Bu haqida Alloh taolo shunday deb marhamat qilgan:
أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَـذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنْفُسِكُمْ إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
“Sen: “Sizga musibat yetgan paytda, holbuki o‘zingiz ham ikki baravarini yetkazgan edingiz, bu qayerdan, deysizmi?! Bu o‘zingizning huzuringizdan!” deb ayt. Albatta, Alloh hamma narsaga qodirdir”. (Ya’ni, o‘zingiz sustkashlik qildingiz, zaiflashdingiz, o‘zingiz Allohning shartini buzdingiz, o‘zingiz Payg‘ambarning amriga xilof qildingiz, endi kelib, “Bu qayerdan?” deysizmi?! Bilib qo‘ying, bu musibatni o‘zingiz o‘zingizga chaqirib oldingiz.) (Oli Imron surasi, 165-oyat).
Ha, ushbu mag‘lubiyat Nabiy sollallohu alayhi vasallamning amrlariga xilof qilgan kamonchilar sababidan bo‘lgan edi.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam yuqorida zikr qilingan Uhud tog‘idagi daralardan birida dushmandan himoyalanib, yashiringan ekanlar. Ko‘plab sahobalar mag‘lubiyatdan sarosimaga tushib, qochib ketadilar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning atroflarida sanoqli sahobalar u zotni pana qilib, o‘z tanalari bilan ul zotni himoya qilib turishgan. Shu yerda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuga “Ot, ey Sa’d, ot, ota-onam senga fido bo‘lsin!” degan ekanlar.
Bu g‘azotda Nabiy sollallohu alayhi vasallamning muborak boshlari yorildi, tishlari sindi, yuzlariga sovutning halqasi sanchilib, oy yuzlaridan qon oqib tushdi. Shuningdek, Uhud g‘azotida yetmishta sahobalar shahid bo‘lishdi. Ularning sayyidi, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning sevikli amakilari Hamza roziyallohu anhu edilar.
Jangdan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallam sahobalarga shahidlarni dafn qilishni amr etdilar. Ular o‘sha maydonga dafn etildilar. Oradan 14 asr o‘tib, shu kunimizgacha ushbu maqbara Uhud tog‘i etagida mavjuddir. Haj va Umraga borgan hojilarimiz barcha muborak makonlar qatorida Uhud tog‘ini va yetmishta shahid sahobalarni o‘z bag‘riga olgan “Shahidlar maqbarasi”ni ham ziyorat qilib, Qur’on o‘qib, duoi fotiha qiladilar.
Uhud tog‘i yaqinida “Fas'h” yoki “Uhud” deb nomlangan masjid bo‘lib, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Uhud g‘azoti kuni o‘sha masjidda namoz o‘qigan ekanlar.
Ushbu jangda Ummu Amora Nasiyba bint Ka’b, Abu Dujona, Hanzala, Talha ibn Ubaydulloh, Hamza ibn Abdulmuttalib, Mus’ab ibn Umayr, Abdulloh ibn Jahsh, Amr ibn Jamuh kabi sahobalar o‘zlarining fidokorliklarini ko‘rsatdilar.
Uhud tog‘ining fazilatlari
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ ، حَدَّثَنَا يَحْيَى ، عَنْ سَعِيدٍ ، عَنْ قَتَادَةَ ، أَنَّ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، حَدَّثَهُمْ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ صَعِدَ أُحُدًا ، وَأَبُو بَكْرٍ ، وَعُمَرُ ، وَعُثْمَانُ فَرَجَفَ بِهِمْ ، فَقَالَ : اثْبُتْ أُحُدُ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ نَبِيٌّ ، وَصِدِّيقٌ ، وَشَهِيدَانِ
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam Uhud (tog‘i)ga ko‘tarildilar. U zot bilan birga Abu Bakr, Umar va Usmon bor edi. Tog‘ ularni titratdi. Shunda u zot oyoqlari bilan bir urib, “Sobit tur, ey Uhud! Sening ustingda Nabiy, Siddiq va ikki shahid turibdi” dedilar”. Imom Buxoriy rivoyati.
Alloh taolo toqqa sezish, yaxshi ko‘rish xususiyatini ato qilgan. Uhud tog‘i o‘zining ustiga chiqqan zotlarning kimlar ekanini yaxshi bilardi. Shuning uchun sevinchdan, haybatdan titrab ketdi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilingan yana bir hadisda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Bu Uhud tog‘idir. U bizni yaxshi ko‘radi va biz ham uni yaxshi ko‘ramiz” deganlar.
Uhud tog‘i o‘xshatilgan o‘rinlar
Zirr ibn Hubaysh rivoyat qilishicha, Ibn Mas’ud arok (daraxti)dan misvok olar edi. Uning boldiri shunchalik ingichkaligidan shamol uchirib yuborgudek bo‘lardi. Qavm uning ustidan kuldi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Nimadan kulyapsizlar?!” dedilar. Ular: “Ey Allohning Payg‘ambari, uning boldirlari ingichkaligidan kulyapmiz”, deyishdi. Shunda u zot: “Nafsim qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, albatta, uning ikki (boldiri) Mezonda Uhud (tog‘i)dan ham og‘irroqdir!” dedilar (Ahmad “Musnad”da, Ibn Hibbon “Sahih”da, Tabaroniy “Kabiyr”da, Abu Ya’lo va Tayolisiylar o‘z “Musnad”larida rivoyat qilishgan).
Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhuning jussasi juda kichkina bo‘lgan. Hatto arokdek kichkina va odamni ko‘tara olmaydigan daraxtlarga ham bemalol chiqib ketavergan. Bu haqida Abdullohning o‘zi shunday rivoyat qiladi: “Misvok olish uchun arok daraxtiga chiqdim. Shunchalik yengil ekanimdan birodarlarim hayron bo‘lishdi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi va sallam: “Nega ajablanyapsizlar? Nafsim qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, albatta, u qiyomat kunida Uhuddan ham og‘irroq bo‘ladi!” dedilar” (Tabaroniy “Kabiyr”da rivoyat qilgan).
Abu Hurayra roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning bunday deganlarini rivoyat qiladi: “Do‘zaxdagi kofirning oziq tishi Uhud tog‘ichalik katta, terisining qalinligi esa uch kunlik yo‘l qadar bo‘ladi” (Muslim: 17/186, Termiziy: 4/104 rivoyati).
Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalom hadisi shariflaridan birida: «Sahobalarimni so‘kmanglar, mening nafsim qo‘lida bo‘lgan Zot bilan qasamki, agar birortangiz Uhud tog‘idek oltin nafaqa qilsangiz ham, ularning bittasining bir muddiga (og‘irlik o‘lchovi) to‘g‘ri kelmaydi», – deganlar.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan Rosululloh sollallohu alayhi va sallamning shunday deganliklari sobit bo‘lgan: “Kimda-kim musulmon kishining janozasiga iymon va ajr umidida ergashsa va to unga namoz o‘qilib, dafn qilinishdan forig‘ bo‘lguncha birga bo‘lsa, batahqiq, ikki qiyrot ajr bilan qaytadi. Har bir qiyrot Uhud (tog‘i) mislichalikdir. Kimda-kim unga namoz o‘qisa so‘ng dafn qilinishdan oldin qaytib kelsa, batahqiq, bir qiyrot bilan qaytadi”. (Buxoriy (47), Muslim (945)
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Kim janozaga namoz o‘qilguncha hozir bo‘lsa, unga bir qiyrot savob, kim dafn qilinguncha hozir bo‘lsa, unga ikki qiyrot savob», dedilar.
«Ikki qiyrot nimadir?» deyildi.
«Ikki ulkan toqqa o‘xshash narsa», dedilar».
Beshovlari rivoyat qilganlar.
Boshqa bir rivoyatda:
«Ikkovlaridan kichigi Uhudga o‘xshash», deyilgan.
Alloh taolo barchamizni Haj, Umra ibodatlariga qayta-qayta musharraf etsin!
Internet ma’lumotlari asosida
Nozimjon Iminjonov tayyorladi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Muqaddas dinimizning ikkinchi manbasi bo‘lgan Sunnatda ham vatan tushunchasi va unga bo‘lgan muhabbat borasida talaygina hadislar kelgan.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam safardan qaytayotib Madina ko‘chalarini ko‘rgan vaqtlarida tuyalarini tezlatardilar. (Ot, xachir kabi) ulovda bo‘lsalar, uni niqtardilar”.
Abu Abdulloh aytadi: «Horis Ibn Umayr Humaydning “Ulovni uni (Madinani) sevganlaridan niqtardilar” rivoyatini ziyoda qilgan» (Imom Buxoriy rivoyati).
Oysha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Sizlardan biringiz hajini ado qilsa, ahliga qaytishga shoshilsin. Chunki shunday qilishi ajrini ko‘paytiradi”, dedilar» (Imom Doraqutniy, Hokim va Bayhaqiy rivoyati).
Sharh: Alloma Munoviy[1] rahmatullohi alayh “Fayzul Qodir” kitobida hadisni quyidagicha sharhlagan: “(Vatanga) shoshilish – mustahab. “Ahl”dan murod esa vatandir, garchi u yerda ahli (oilasi) bo‘lmasa-da, kelishi bilan do‘stlari, ahllariga surur bag‘ishlagani uchun “shunday qilishi ajrini ko‘paytiradi”. Vatanda istiqomat qilishda boshqa joyga qaraganda ibodatga (oid) vazifalarni bajarish oson bo‘ladi. Bu Islom asoslaridan biri bo‘lgan haj borasida shunday deyilgan bo‘lsa, boshqa, ayniqsa, mustahab (arab. – “sevilgan”, “yoqtirilgan”) – shar’iy amal; uni bajargan kishi savob oladi, bajarmagan kishi gunohkor bo‘lmaydi) va muboh (arab. – “umumiy”, “ixtiyoriy” ish-harakat) – shariat tomonidan mukallaf kishiga qilish yoki qilmaslik ixtiyori teng berilgan amal) safarlarda (o‘z vataniga shoshilishi birinchi navbatda) talab qilinadi. Mana shu hadisdan Abu Hanifa rahmatullohi alayh Makkani qo‘shni tutish makruh (arab. – “rad etilgan”, “qoralangan”, “nomaqbul”) shariat hukmlaridan biri. Qat’iyan taqiqlanmagan, biroq nomaqbul hisoblangan va rad etilgan amal. Makruh ikki xil bo‘ladi, degan hukmni olganlar”.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Safar azobning bir bo‘lagidir. Sizlarni taom, sharob va uyqudan to‘sadi. Qay biringizning safardan maqsadi hosil bo‘lsa, ahliga shoshilsin”, dedilar» (Muttafaqun alayh).
Uqba ibn Omir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Uch kishining: ota, musofir va mazlumning duosi ijobat qilinadi”, dedilar» (Imom Tabaroniy rivoyati).
Sharh: Alloma Munoviy rahmatullohi alayh “Fayzul Qodir” kitobida yozadi: “Uch kishining: otaning farzandga, musofirning va mazlumning zolimga qilgan duosi ijobat bo‘ladi. Safar vatandan uzoq, g‘urbatda bo‘lish, mashaqqatlarni boshdan kechirish sababli qalbda siniqlik paydo qiladi. Siniqlik duo ijobat bo‘lishining eng katta sabablaridan biri. Mazlum esa nochordir”.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga mevaning avvali keltirilar edi. Shunda u zot: “Allohumma barik lana fi madinatina va fi samarina va fi muddina va fi so’ina barokatan ma’a baroka” duosini aytardilar. So‘ngra uni hozir bo‘lgan bolalarning eng yoshiga berardilar» (Muslim rivoyati).
Duoning tarjimasi: “Allohim! Bizning shahrimizga, mevamizga, muddimizga va so’imizga baraka ustiga baraka ber“. (Mud va so’ – hajm o‘lchov birliklari).
"Islomda vatan tushunchasi" kitobidan
[1] Alloma Munoviy. To‘liq ismi: Zaynuddin Muhammad Abdurrauf ibn Tojulorifin ibn Ali Zaynul Obidin Haddodiy Munoviy Qohiriy. Milodiy 1545, hijriy 952 yilda tug‘ilgan. Milodiy 1622, hijriy 1031 yilda Qohirada vafot etgan. Qomusiy olimlardan. Alloma Munoviy parhezkor, kam ovqat, kam uyqu zotlardan edi. 80ga yaqin kitob muallifi. Yozgan kitoblari: “Kunuzul haqoiq” (hadis haqida), “Fayzul Qodir sharhu jomeis sag‘ir” va boshqalar.