Alloh taolo bizlarga ramazoni sharif oyida ro‘za to‘tishni farz ayladi. Shu sabab bizlar farzni qanday shaklda ado etishni ilmlari va taqvolari ila bezalib butun dunyoga dars bergan olimlarimizdan o‘rgansak maqsadga muofiq bo‘ladi.
Parvardigor jamolini ko‘rish va Rayyon eshigidan kirib, abadiy jannatga musharraf bo‘lish har bir bandaning orzusidir. Buning uchun buyurilgan narsalarni bajarib, qaytarilgan narsalarni tark qilmog‘imiz kerak.
Alloh farz qilgan har bir amalning vazifalari va xususiyatlari bor. Uning fazilatiga yetish uchun unga zarar yetkazadigan uning faqat(ro‘za degan) ismini qoldiradigan amallardan saqlanishimiz kerak bo‘ladi. Buning uchun biz Sunnatga binoan ro‘za tutishimiz kerak bo‘ladi. Buni ismini esa olimlarimiz “Sunnat ro‘za” deb nomlashgan. Alloh taolo har bir amalni O‘zi aytganday qilmasangiz zinhor qabul qilmasligini qat’iy aytgan. Rasululloh o‘zlari o‘rnak bo‘lib qaysi bir ummatida Alloh belgilagan amrlari bo‘zilsa, tezlik bilan u haqda o‘zlarining muborak hadislari orqali qaytariqlarini berganlar. Siz rozi bo‘lmagan amalga Alloh taolo ham rozi bo‘lmasligini juda yaxshi bilib olishimiz kerak. Oddiy ilmsiz odam ham sizdagi qabihliklarga rozi bo‘lmasa, siz yana qanday qilib o‘zingiz amalingizga buyuk ajrlar olishni istaysiz? Buyuk ajrlarni olish uchun Alloh va uning Rasuli va Nabiysi bo‘lgan Muhammad Mustofo sollallohu alayhi vasallamning amaliy tarzda namuna bo‘lgan ro‘zalariga e’tibor bilan, fikr doirangizni kengaytirib o‘ta mas’uliyatli ishga yondashganday o‘qib, uni qalbga singdirib, uning amalini butun vujudingizda singdirib go‘yo Alloh uni ko‘zatib turganligini his qilib, tutmoqlikdir. Bu masala yuzasidan qo‘yidagi ma’lumotlarga ko‘z yuritib chiqsak foydadan holi bo‘lmaydi, degan umidda ushbu mu’jazgina ma’lumotlarni keltirdek.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan marfu’ holatdagi hadis “Har bir amalning kafforoti bor ro‘zadan tashqari. (ya’ni boshqa amallar kafforot sababli gunohlar yuvilib amali qabul bo‘ladi, lekin ro‘zada Alloh va uning sevikli Rasuli qaytargan amallarni qilib qo‘ysa, uning tutgan ro‘zasi qabul qilinmaydi). Ro‘za men uchundir va uning mukofotini men o‘zim beraman deydi Alloh taolo”. Xuddi shunga o‘xshash rivoyatni Abu Dovud Tayolisiy o‘z musnadlarida keltirib o‘tgan.
Shu’badan, Shu’ba esa Muhammad ibni Zayyoddan rivoyat qiladi. “Alloh taolo aytadi: “Har bir amalning kafforoti bor ro‘zadan tashqari”. Qosim ibn Asbig‘ Shu’badan boshqacha yo‘l bilan rivoyat qiladi: “Odam bolasi qilgan har bir amal uchun kafforot bordir, faqatgina ro‘za bundan mustasnodir.
Xuzayfa sanadi sahih hadisni rivoyat qiladi. “Kishining o‘z ahli, moli va bolalari ichidagi fitnalarning kafforoti namoz, ro‘za, sadaqalardir”.
Ibn A’rabiy ba’zi zohidlardan naql qildiki. Albatta ro‘za to‘rt qismga bo‘linadi:
Ro‘za banda va Allohning o‘rtasidagi sirdir uni Alloh uchun xolis qilishligi va uning buyurgan amallarida uning roziligini talab qilib amalda doimiy bo‘lishlikdir. Chunki Alloh taolo ro‘zaning mukofotini o‘zi berishligini va’da qildi. Ro‘za o‘z ichiga nafsni sindirishlikni, badanni esa nuqsonli narsalardan saqlashlikni, yemoq- ichmoq achchiqligiga sabr qilishlik va shahvatni tark qilishni o‘z ichiga oladi. Va eng asosiysi ro‘zadan taqvoli bo‘lib chiqishlikni maqsad qilingan.
Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qiladi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday dedilar: “Kim yolg‘onchiligini va yolg‘on so‘zga amal qilishni tashlamasa, uning taom va ichimlikdan o‘zini tiyishiga Alloh taolo muhtoj emas” (Imom Buxoriy rivoyati). Sharh: Ushbu hadis ro‘za hikmatlaridan biri axloqiy illatlardan xalos bo‘lish ekanini bildiradi. Ro‘za yolg‘on, g‘azab, g‘iybat, chaqimchilik, gina saqlash kabi yomonliklardan qutulish uchun munosib fursatdir. Inson tabiiy muhtoj bo‘lgan yeb- ichishdan o‘zini tiyish ila aslo ehtiyoji bo‘lmagan yolg‘on so‘z, g‘azablanish va chaqimchilik kabi ishlar bilan mashg‘ul bo‘lsa, xato qilgan bo‘ladi. Chunki ro‘za nafsning istagini sindirib, uni imon taqozosiga bo‘ysundirishga o‘rgatadi. Hadisda yolg‘on so‘z va yomonlikda unga teng bo‘lgan g‘iybat, chaqimchilik, hasad, hiyonat va zulm kabi illatlar tark qilinmas ekan, Alloh taolo unday kimsaning och, tashna bo‘lishiga muxtoj emasligi ta’kidlangan. Ramazon oyida savobli ishlar qilgan va gunoh ishlardan tiyilgan kishiga Alloh taoloning rahmati bo‘ladi. Ibni Hajar Asqaloniy aytadi: “Kishi yolg‘on gapirish, g‘azab qilish va so‘kinish kabi yomon illatlarni tark qilmas ekan, uning ro‘zasida savob yo‘q. Yolg‘on so‘z va u kabi illatlardan saqlangan kishigina mukofotga erishadi”.
Ibn Mu’nir: “Taom va ichimlikdan tiyilishiga Alloh taolo muhtoj emas” degani o‘shanday bandaning amallari qabul bo‘lmasligiga ishoradir...”, deydi.
Ro‘za go‘yo badandir. Uning libosi solih amallardir. Shu bois ro‘zador odam butun vujudini ro‘zaga qaratishi boshqalardan tazyiq yetganida ham “men ro‘zadorman”, deya g‘azabini jilovlay olishi kerak.
Bayzoviy aytadi: Ro‘zani Alloh taolo shari’atga kiritishdan maqsadi nafsni yeb – ichishdan tiyib qo‘yishmas. Balki, nafsi chaqiradigan yomon illatlardan shahvatini sindirish va nafsi ammorani nafsi mutma’innaga buysindirishdir. Agar siz shu narsani xosil qilmas ekansiz, Alloh taolo qilgan amalingizga qabul nazari bilan qaramaydi. Ro‘zador kishi hech bo‘lmasa bir oy qilgan amallarini qabulini o‘ylab katta va kichik gunohlarni kuni bo‘yi qilishdan saqlanib yursa va sabr qilsa, uning bu amalidan Alloh rozi bo‘ladi. Va kim shu oyda savob amallarni qilish va gunohlardan saqlanishni o‘ziga odat qilsa, u kishi keyingi ramazongacha yaxshi amallarni o‘ziga odat qilgan va gunohlardan saqlanishni o‘ziga dasturil amal qilgan bo‘ladi.
Ro‘za banda va Allohning o‘rtasidagi sir bo‘lib, uning mukofotini O‘zi berishini va’da qildi. Yemaslik, ichmaslik, har narsaga sabr qilish va shahvatni tark etish bilan nafsni sindirish ro‘zadagi taqvo bo‘ladi.
Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qiladi: Rasululloh sollollohu alayhi vasallam: ...Ro‘za qalqondir (Abi Zannad: jahannamdan qalqondir degan). Endi sizlardan kim Ramazonda ro‘za tutsa,
فلا يرفث - Fahsh so‘zlarni so‘zlamasin, ولا يصخب – baland avozda baqirmasin.
Agar uni biror kishi so‘ksa yoki u bilan urushmoqchi bo‘lsa, ikki marta men ro‘zadorman, deb aytsin”, dedilar (Imom Buxoriy rivoyati).
Ibn Huzayma roziyallohu anhu rivoyat qiladi: Nabiy sollolohu alayhi vasallam: “Agar sen ro‘zador bo‘lsang biror kishini so‘kma, agar seni biror kishi so‘ksa, men ro‘zadorman, deb ayt. Agar turgan bo‘lsang, o‘tirib ol, g‘azabing ketadi. Boshqa rivoyatda o‘tirganingda ham ketmasa tahorat qil va ikki rakat namoz o‘qi deganlar.
Ramazon ro‘zasining savobini olish usuli: O‘tgan olimlarimiz ro‘zaning savobini olish maqsadida bir nechta Rasulullohning tavsiyalarini bajarishgan. Ulardan biri Ro‘zaning savobi baland uning mukofoti esa behisob shu sababdan ro‘zadan oldin Rajab va Sha’bon oyi ro‘zalarini Ramazonga tayyorgarlik sifatida o‘z ummatiga namuna sifatida bizlarga ko‘rsatib berganlar. Agar oldingi ikki oyda ro‘za tutilsa Ramazondagi to‘liq savobni bekami ko‘st olib chiqiladi. Chunki u ikki oy mobaynida nafsini ibodat amali bilan chiniqtirdi. Shu sabab uning ruhi va jasadi ibodatga tayyor bo‘ldi. U martlar maydoniga chiqib bemalol ro‘zaning savobini to‘liq olib chiqib ketishga tayyor bo‘ladi. Rasulullohday zoti sharif o‘zlarining nafslarini ikki oy ro‘zaga tayyorlaganda biz ham bu oyga tayrgarligimiz xuddi shunday bo‘lishini nazorat qilishimiz kerak. Chunki tildagi 20 xil ofatdan saqlanish Allohning valiylarining qo‘lidan keladi xalos. Bu fursat shunday fursatki unda foydalangan odam bir yilga yetadigan gunohdan saqlanish zahirasini qo‘lga kiritadi. Qarang! Ramazon o‘zidan oldingi barcha gunohlarni yo‘q qilishi bilan birgalikda kelasi yilgacha biror bir gunoh qilmasligingizga kafil bo‘ladi. Ro‘za tutilganda inson nafsiga qattiq qiyinchilik va og‘ir mashaqqatlar sinovi yuklanadi. Shu paytda insonning tili ishga kirishadi. Til esa barcha savoblarni vayron qilib tashlaydi. Ayniqsa bu holat kishining qo‘l ostidagi kishilarda ochiq namoyon bo‘ladi. Ochlik paytida farzandiga baqirishi va ayoliga har xil narsalarni aytishi va ozor berishi ko‘zatilayapdi. Bu degani samarasiz harakat deganidir. Fazilat sohiblari bo‘lmish olimlar ro‘zaning qabul bo‘lgan bo‘lmaganligini oldingi va keyingi vaqt oralig‘i bilan ulchab ko‘rganlar. Agar yaxshilik tarafga qarab o‘zgarmagan bo‘lsa u ro‘zadan qo‘riq chiqibdi. Ya’ni: ro‘zadan nasibasini olib chiqmabdi degan ekanlar. Ro‘zaning ichida shunday savoblar jamlab qo‘yilganki xatto o‘tgan Payg‘ambar alayhissalomlar ham buni orzusida bo‘lganlar. Alloh taolo har bir kuniga bir payg‘ambarining umri davomida topgan savob amalini har bir ro‘za to‘tgan ummati Muhammadiyaga berishini va’da qilgan. Qarang! 30 kunda 30 ta ulug‘ payg‘ambarlarning savoblarini bermoqda, bu esa Allohdan bizga eng katta fazldir. Ro‘zadan ko‘zlangan bir necha maqsadlar bor. Ular qo‘yidagilardir:
Ayniqsa ramazondan so‘ng semirib chiqilsa undagi maqsad xosil bo‘lmagan bo‘ladi. Ulamolar ikki narsa insonni tez qaritadi deganlar. Ko‘p taom istimol qilish va ko‘p ayoli bilan shar’iy suhbat qilish deganlar. Bunga misol Hazrati Usmon roziyallohu anhuning xush surat bo‘lganlari hammamizga ma’lum. U sahobai sharif bir haftada bir marta ayollari bilan payshanba kuni shom bilan hufton oralig‘ida qo‘shilishlari ma’lumotlari keltirilgan. Sunnatga binoan taomlanishda to‘ymasdan tuxtatish kerak. Yana kam yeyishning fazilati tibbiy tarafdan ham isbotlangan. Insonda uchraydigan ko‘p kasalliklarning boshida ko‘p taom istemoli yotadi, deyiladi. Bir yilda bir oy ro‘za tutishdan maqsad ham oshqozon bechoraga dam berishdir. U ko‘p taomni hazm qilaman deb charchab ketadi. Shuning natijasida butun tanada zuriqish oqibatida turli hil bedavo kasalliklar kelib chiqadi. Ayniqsa, to‘q holatda yotilganda butun tana va bosh miya ishlagani bois charchagan holda to‘riladi.
Shuni aytib o‘tish lozimki ulamolar ijmosida inson jasadini 3 kun davomida biror bir yaxshilikka qiyinchilikka sabr qilgan holda qalban odatlantirsa, inson jasadi hech qanday xato kamchilikka yo‘l qo‘ymasdan to‘tinchi kuni jasad 3 kunlik ishning amalining reaksiyasi bilan odatiy ravishda jasad ishga tushib ketadi. Go‘yo bu telefonning zaryadiga qiyos qilinadi. Zaryad olgandan so‘ng bemalol ishlagani kabi inson jasadi ham u tarzda ishlashda davom etadi. Aslida butun zaryad oladigan moslamalar shakli inson tanasi sababidan o‘ylab chiqilgan. Demak, inson majburiy xolatda Allohning farzlarini Rasulullohning sunnatlarini va ulamolar tavsiyalariga 30 kunlik muddatda amal qilib borsa. Uning ma’naviy zaryadi yanagi yil shu ramazon kunigacha yetishini ulamolar e’tirof etishgan. Ramazondan so‘ng bu holat ko‘zatilmasa. Demak, Alloh taolo bizdan istagan narsa amalga oshmagan bo‘ladi. U esa bekorga ramazon oyida o‘z nafsini qiynab ro‘za to‘tgan kishi misoli bo‘ladi. Oldingi zabardast olimlar Burgut misoli ilgir bo‘lishgan. Qayerda katta o‘lja bo‘lsa o‘shani axtarib yurishgan. Ya’ni: savobi past amalga qaramaganlar va unga nazar ham qilishmagan. Alloh taolo bizga shuncha behisob savoblarni berayotgan ekan, biz ham u savoblarni qanday qilib qo‘lga kiritishni o‘ylashimiz va amaliy tarzda unga munosibligimizni namoyon qilishimiz kerak bo‘ladi.
Taom ortidan keladigan zararlar:
Abu Sulaymon Daroniy aytadi, har narsaning boshi bor. Ko‘ngilning boshi ko‘p yemakdir. Va har kim ko‘p yemak odat qilsa besh narsaga mubtalo bo‘lgay.
Birinchi, ibodat zavqini topmagay;
Ikkinchi, xotirasi kesiladi. Nima eshitsa, darhol unutadi;
Uchinchi, shavqatsiz bo‘ladi! Chunki, o‘zi to‘qdir, barcha xalqni to‘q deb biladi;
To‘rtinchi, toat qilishga erinadigan bo‘ladi;
Beshshinchi, shahvati g‘olib bo‘ladi.
“Har kim valiylar martabasiga vosil bo‘lmoq istasa, dunyo va oxiratga rag‘bat qilmay, faqat Alloh taologa qalbini berib, halol luqma yesin”.
Abu Sulaymon Daroniy aytadi:
Abu Sulaymon Daroniy aytadi, mening kunlik odatim nonni tuz bilan yer edim. Bir kuni ko‘za ichida yog‘ bor ekan, unga qo‘shib yegandim. Bir yilcha uning ta’sirining zararidan toat zavqini topmadim. Endi men ajablandimki, hamisha nafs orzularini berursan, sening holing qanday bo‘ladi?
Shubhalik taomdan qo‘lni tortish:
Avliyolar sayyidi, atqiyolar peshvosi Horis Muhosibiy qachonki, bir shubhalik taomga qo‘l uzatadigan bo‘lsa, qo‘lining tomirlari chiqar va shundan bilar edikim, ul taom shubhalikdir. Etlari ustixonga aylansa-da, vujudini shijoat va zavq-shavq tark etmagan kishilarga havaslanib boqishimiz kerakmasmikin? Butun kitoblari va xikmatlari bilan butun dunyoni to‘ldirgan ustozlarning hammalari shu sifatlarni o‘zlarida jam aylagan. Hamma fazilat ochlik ortidan rux oziqasi orqali kelib chiqadi. Katta olimlar ham xatto bizdan andoza olmanglar, goho ojiz banda bilib-bilmay nafsning aldoviga ko‘nadi, deb, nafsning yomonligidan ogoh qilib ketganlar. Holbuki, Saxl Tustariydek buyuk zot nafsini hamisha xumda qama-ganday saqlagan, lekin uning har xil rangda tuslanuvchi aldoviga yurmagan, dod-faryodiga quloq solmagan edi.
Hazrati Saxl Tustariy bir hikmatlarida aytadi:
– Tavba muyassar bo‘lmas ul kishigakim, toki tilsiz bo‘lmagunicha; tilsiz bo‘la olmas, toki xilvatga kirmagunicha, xilvatga kira olmas, toki halol yemagunicha; halol yemoq hosil bo‘lmas, toki haqning haqqini ado etmaguncha. U ham hosil bo‘lmas, to vujudini pok saqlamagunicha, u ham hosil bo‘lmagay, haqdan inoyat yetmagunicha! – deb yozgan ekanlar. Badanda nam va oziqa qolmasdan turib ruxiy oziqa hisoblangan ilm tinglansa! Qalb kiri boshdan tir bo‘lib chiqib ketadi. Hasanul Basriy rahmatullohi alayh aytadilar: Sahoba Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu boylar atrofida o‘ralashib yurmasdi. Farzandlari unga “Sizdan ulug‘lar ham ularning huzuriga boryapti, siz ham qatordan qolmang” deyishdi. Ul zot: “Ey farzandlarim! Qavm bir o‘likni o‘rab olgan bo‘lsa, unga men ham boraymi?! Allohga qasamki, kuchim yetgunicha ulardan qochaman”, dedilar. Farzandlari: “Ey otajon! Unda biz ochlikdan o‘lib ketamiz- ku?” – deyishdi. Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu ularga shunday javob berdi:
– Ey bolalarim! Semiz munofiq holda o‘lishdan ko‘ra, och mo‘minligimcha rixlatga chekinishim men uchun suyukliroqdir. Tufroq, imonni emas, go‘sht va yog‘ni yeyishini unutdinglarmi!..
Allohim o‘zing bizlardan qanday tarzda ro‘za to‘tmoqligimizni estagan bo‘lsang, O‘zing bizlarga u amallarni O‘zing estaganday amalga oshirishimizni nasib aylagin. Va ramazondan so‘ng go‘nohlardan go‘dak misoli pok chiqishligimizni va muttaqiy bo‘lib, kelasi yilgacha yaxshi amallarni musobaqa qiluvchi bo‘lishni nasib aylagin. Va sallollohu ala Muhammad va ala olihi va as'habihi ajma’iyn.
“Fathul Boriy”ning sharhi “Sahihil Buxoriy” asosida
Toshkent islom instituti
“Ijtimoiy fanlar” kafedrasi kabinet mudiri
Urol Nazar Mustofo tayyorladi.
Bu zotning to‘liq ismi Nasr ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Ibrohim Abu Lays as-Samarqandiy al-Hanafiydir. Samarqandda tavallud topgandir. Samarqand o‘zining ko‘p olimlari bilan mashhur bo‘lgan hamda Samarqand ahli ilmni yaxshi ko‘rgan. Bu ma’lumotlar Najmiddin Umar ibn Muhammad Nasafiyni “Al qand fiy ulamai Samarqand” asarida keltirilgan.
Abu Lays Samarqandiy boshlang‘ich ta’limni Samarqandda olgan. So‘ng ulamolarining ko‘pligi bilan mashhur bo‘lgan Balxga ketadi. Ilmni mustahkamlab Samarqandga qaytadi. Abu Lays nafaqat Samarqand va Balx ulamolari orasida ilmiy mavqega ega, balki Hanafiy ulamolarining orasida ham o‘z mavqega egadir. Bunga bir qancha misollar dalolat qiladi:
U yashagan davrda yurtimizda lug‘at, tafsir, hadis, fiqh ilmlari rivojlangan. Mana shunday ilmiy muhitda yashab ijod etgan alloma samarali meros qoldirgan. Uning “Bahr al-ulum” (“Ilmlar ummoni”), “Uyun al-masoyil” (“Masalalar sarchashmasi”), “Tanbehul-g‘ofilin” (G‘ofillarga tanbehlar”), “Bo‘ston al-orifin” (“Oriflar bo‘stoni”) kabi asarlari bizgacha yetib kelgan va nashrlar etilgan.
Allomaning tug‘ilgan yili sifatida muarrixlar hijriy 301-310 yillar orasi va 911-milodiy yilni ko‘rsatadilar. Olimning kunyasi Abu Lays, ya’ni “Laysning otasi”. “Lays” lug‘atda sher, arclon ma’nosini beradi. U zotning Lays degan farzandlari bo‘lganmi yoki “Abu Turob” singari majoziy laqabmi, noma’lum. Har holda kunya ekani aniq. Kunyasi bilan laqabi qo‘shib aytilar edi, masalan: "Faqih Abu Lays aytdi" kabi. Laqablaridan biri “al-Faqih” bo‘lib, shu laqab bilan mashhur bo‘lgan. Alloma fiqh ilmida yuksak martabaga erishgan, o‘z zamonasida unga teng keladigan olim topilmas edi. Faqih so‘zining
oldida arab tilidagi “al” artikli qo‘shilib, uni “al-Faqih” deb atalishi ham shunga ishoratdir.
Abu Laysning o‘zi ham “al-Faqih” laqabini yaxshi ko‘rar edi. Chunki, rivoyatlarga qaraganda, “Tanbehul g‘ofilin” kitobini yozgan mahallarida bir kecha u kishining tushlariga Nabiy sollallohu alayhi vasallam kirib, yozgan kitoblarini tutqazib: "Yo Faqih! Kitobingni ol!” deydilar. Uyg‘onganlarida kitoblarida Payg‘ambarimiz alayhissalom muborak qo‘llarini, izlarini ko‘radilar. Shundan keyin “Faqih” degan nomni yaxshi ko‘rdi va u tufayli ko‘p barokatlarga noil bo‘ladi. Ikkinchi unvoni “Imomul-huda”. Bu laqab bilan yana bir buyuk alloma Abu Mansur al-Moturidiy ham atalgan.
Abu Laysning vafoti haqida ham muarrixlar turli sanalarni ko‘rsatadilar. Dovudiy o‘zining “Tabaqot al-Mufassirin” kitobida 393-hijriy yilning jumod al-oxir oyining seshanba 11-kechasida vafot etgan, degan. “Javohir al-mo‘zi’a” asarida 373-seshanba kechasida, “Kashf az-zunun” asarida 376, yoki 383, yoki 375-hijriy yilda vafot etgan deyiladi. Arab merosi tarixida 373, yoki 375, yoki 393-hijriy vafot etgan deyilgan.
Ya’ni, alloma 985 va 1003-milodiy yillar orasida vafot etgan. Manbalarda uning oilasi haqida hech narsa yozib qoldirilmagan. Abu Lays Samarqandiy Samarqandda shayxul-islom darajasiga ko‘tarilgan. Lekin uning rasman qozi bo‘lgani haqidagi ma’lumot manbalarda kuzatilmaydi. U o‘z davrida eng zaruriy ilm – fiqhni egallagani bois, fatvolar aytishga loyiq bo‘lgan va uning fatvo hamda hikmatli so‘zlari kishilar orasida tarqalgan. Jumladan, Salohiddin Nohiy uning fiqhiy asarlari matni tuzilishiga ko‘ra o‘z tadqiqotida allomani madrasalarda mudarrislik qilganini taxmin qiladi. Shuningdek, Abu Lays tafsirida hadislar, rivoyatlar, qiroatlar, lug‘aviy manbalarga alohida ahamiyat berilishi ham uning mudarrislik qilganini tasdiqlashi mumkin. Abu Lays Samarqandiy ilmiy salohiyatining shakllanishida avvalo olim oilasida tavallud topgani ta’sir ko‘rsatgan bo‘lsa, keyinchalik Balx, Samarqand va Buxoro kabi muhim ilmiy mavqega ega bo‘lgan shaharlar olimlarining ta’lim-tarbiyalari sezilarli bo‘lgan. Abu Lays Samarqandiy Balxlik olimlarning Samarqandga kelishi, u yerga safar qilish munosabati bilan ilm o‘rgangan bo‘lsa, ayrim hollarda ularning asarlarini mutolaa qilish va o‘rganish orqali ularni o‘zining ustozi deb hisoblagan.
Abu Lays Samarqandiy shakllangan ilmiy muhit asosan hanafiy mazhabi olimlari ta’sirida bo‘lgan. Ko‘pchilik tarojum asarlarida Abu Lays Samarqandiyning ikki yoki uch ustozi zikr etiladi xolos. Bunga sabab balki olimga ko‘proq tahsil bergan ustozini zikr etish bilan kifoyalanish bo‘lsa kerak. Uning asarlarida o‘z davridagi ko‘plab olimlarning so‘zlari, rivoyatlari keltirilgan. Olim ularni o‘z asarlarida zikr etgan. Tadqiqot doirasida Abu Lays Samarqandiyning 24 ustozi aniqlandi. Tafsirida 20 ustozi, “Tanbih-l-g‘ofilin”da 4 ustozi zikr etilgan. Olimning barcha ustozlari hanafiy mazhabi ulamolari bo‘lib, ularning ko‘pchiliklarining silsilasi Nu’mon ibn Sobit Abu Hanifa, Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasanga borib taqaladi. Bu ustozlarning ba’zilari haqidagi ma’lumotlar tarojum asarlarida zikr etilgan. Muhammad ibn Fazl Buxoro va Samarqandga kelgani va Samarqandda vafot etgani, Xalil ibn Ahmad Farg‘ona qozisi bo‘lgani va shu yerda yoki Samarqandda vafot etgani, Abu Ja’farning Buxoro va Samarqandga kelgani va Buxoroda vafot etgani haqidagi ma’lumotlar ularning Samarqand ilmiy muhiti bilan bog‘likligini ko‘rsatadi. Ular o‘z zamonlarining yetuk olimlari bo‘lib, Abu Lays Samarqandiyga ustozlik qilganlar Abu Lays Samarqandiy tafsirining O‘zRFA Sharqshunoslik instituti qo‘lyozmalar fondida saqlanayotgan nusxasining birinchi varag‘ida shunday ma’lumot mavjud: “Abul-Mahomid Muhammad ibn Ibrohim ibn Anush Hasiyriy “Hodiy Hasiyriy” asarining oxirgi qism ikkinchi – “Fatvo berishda ehtiyot qilish” nomli faslida shunday yozadi: 258/872 sanada vafot etgan Samarqand hofizi faqih Abu Lays: “Samarqandda 40 yil fatvo berdim, ushbu 40 yilda faqat ilgari o‘tgan ulamolarning so‘zlariga tayandim. Mening kitobimdan qiyomat kuni g‘iybatdan biror narsa chiqmaydi. O‘ng qo‘limni chap qo‘limdan ajratganimdan buyon yolg‘on gapirmadim, hech kimga qushning boshini suvga solib ko‘targanda boshida qolgan suvchalik yomonlik istamadim”, degan.
“Abu Lays fozil, taqvodor, buyuk imom bo‘lib, yuz ming hadisni yod bilgan. Vaki’, Muhammad ibn Hasan, Ibn Muborak, Abu Yusuf va boshqa olimlar kitoblarini mutolaa qilar edi. Uning ko‘plab asarlari bor”.
Barcha manbalarda Abu Lays Nasr ibn Sayyor hofiz, Nasr ibn Muhammad esa faqih deb atalgan. Yuqoridagi ma’lumotda Abul-Lays Nasr ibn Muhammad bilan hofiz Abu Lays Nasr ibn Sayyor ibn Fath haqidagi ma’lumotlar chalkashtirib yuborilgan. Shuningdek, ko‘rsatilgan vafot yili ham hofiz Abul-Lays vafot etgan yiliga yaqinroq keladi. Shu kabi ushbu ikki allomani adashtirish hollari manbalarda uchraydi.
Jumladan, u ikkisini bir olim deb ko‘rsatilgan o‘rinlar ham mavjud. Faqih Abu Lays Samarqandiyning Muhammad Shayboniyning kitobi bilan tanishganligi, o‘z ijodida Abu Yusuf, Muhammad ibn Hasan Shayboniy, Vaki’, Ibn Muboraklarning silsilalar orqali rivoyatlarini ko‘p keltirganligi sababli bu ma’lumotlar Abu Lays Nasr ibn Muhammadga tegishli deb hisoblash mumkin. U o‘zining tafsirida Muhammad ibn Hasan “As-Siyar al-Kabir” asaridan ma’lumot keltiradi.
Tug‘ilgan joyi Samarqanddir. “Bahr al-ulum” tafsirining kirish qismida u shahar haqida bunday deyiladi: “Arablar uni Siron ham deydilar. Safd vodiysining janubida joylashgan bu joy iqlimi yaxshi va katta shahardir”. Bir shoir bu yer haqida shunday degan edi:
Insonlar uchun oxiratda jannat bordur,
Bu dunyoning jannati Samarqanddur.
Bu shahar tolibi ilmlar maskani bo‘lgan. Bu yerga ulamo-yu fuqaholar, tasavvuf ahllari safar qilar edilar. Shuning uchun bu yer boshqa yurtlar ichida muhim ilmiy o‘rin egallab turar edi, chunki Abu Lays Samarqandiy qatorida u kishining olimlardan bo‘lgan sheriklari va do‘stlari ham ko‘p edi.
TII talabasi Mirzaqosim Saidmirzayev
[1] Tarixi at-turas al-arabiy. 1-jild, 3-juz, 107 va undan keyingi sahifalar.