Bizlarni muborak Ramazon oyiga yetkazib, marhamatini darig‘ tutmagan va uni ro‘zasini gunohlarga kafforat qilgan Alloh taologa beadad hamd-u sanolar bo‘lsin!
Kunduzlari ro‘zador va kechalari bedor bo‘lishda bizlarga namuna bo‘lgan Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga Allohning ziyoda rahmatlari nozil bo‘lsin!
Ramazon Alloh taoloning mo‘min bandalariga bergan ulug‘ ne’mati bo‘lib, bu oyda Rabbimizning rahmatlari yog‘ilib, xossatan Alloh taoloning bizlarga beradigan inoyatlari ziyoda bo‘ladi. Quyida o‘sha ne’matlarning ba’zilarini eslab o‘tamiz;
عن أبي هريرة رضي الله عنه، أن النَّبي صلى الله عليه وسلم قال: إذا كان أول ليلة من شهر رمضان، صفِّدَت الشياطين ومردة الجن، وغلِّقَت أبواب النار فلم يُفتح منها باب، وفتِّحت أبواب الجنة فلم يُغلق منها باب، وينادي منادٍ كلَّ ليلة: يا باغي الخير أقبِل، ويا باغي الشرِّ أقصِر، ولله عُتقاء من النار، وذلك كل ليلة
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ramazon oyining birinchi kechasida shaytonlar va o‘zboshimcha jinlar zanjirlanadi, do‘zaxning birorta eshigi ham qolmay hammasi yopiladi, jannatning barcha eshiklari ochiladi va har kecha: Ey yaxshilik qiluvchi! G‘animat bil, ey yomonlikka moyil bo‘luvchi o‘zingni tiygin, deya nido bo‘ladi. Har kecha Alloh ko‘plab bandalarini do‘zaxdan ozod qiladi”, - dedilar. Shaytonlarning kishanlanishi shak-shubhasiz ibodatni yengillatish uchun bo‘ladi.
عن أبي هريرة رضي الله عنه، أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يقول: الصلواتُ الخمسُ، والجمعةُ إلى الجمعة، ورمضانُ إلى رمضان: مكفِّرات ما بينهنَّ إذا اجتَنَبَ الكبائرَ؛ (أخرجه مسلم(
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilingan yana bir hadisi sharifda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Besh vaqt namoz, juma namozi va ramazon oyi to keyingisi kelgunigacha bo‘lgan kichik gunohlarni yuvib ketadi”, deb marhamat qildilar (Muslim rivoyati).
Alloh taolo Baqara surasida:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
البقرة: 183
“Ey iymon keltirganlar! Shoyad taqvodor bo‘lsangiz deb sizlardan oldingilarga farz qilinganidek sizlarga ham ro‘za farz qilindi”, deb marhamat qiladi (Baqara surasi, 183-oyat).
Alloh taolo bandalariga ushbu oyat karima orqali ro‘za tutishlikdan asosiy maqsad taqvo hosil qiladigan amallardan biri ekanligini bayon qilmoqda. Lekin bu degani gunoh va ma’siyatlar qilib ham ro‘za tutsa taqvodor bo‘ladi degani emas, albatta. Taqvo Allohning nazdida qanchalik buyuk narsa ekanligi haqidagi oyati karimalar hammamizga ma’lum va mashhur.
عن أبي هريرة رضي الله عنه، أنَّ النبي صلَّى الله عليه وسلم قال: مَن صام رمضان إيمانًا واحتسابًا، غُفر له ما تقدَّم من ذنبه؛
متفق عليه
Imom Buxoriy va imom Muslimlar Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisda shunday deyiladi: “Kimki Ramazon oyi ro‘zasini iymonla va Allohdan savob umidida tutsa, o‘tgan gunohlari mag‘firat bo‘ladi”.
Bu hadisi sharif ro‘za naqadar ulkan ibodat ekanligi, xato va kamchiliklarni kechirilishiga ta’sir qilishligini ifoda etadi. Faqat ikki shart bilan. Biri iymon-ixlos, ikkinchisi “Ihtisob” ya’ni Allohning O‘zidan savob umid qilgan holda tutish bilan. Mazkur hadisdagi “iymon bilan” degan iborani Hofiz ibn Hajar rohmatullohi alayh: “Ramazon ro‘zasining farz ekanini e’tirof etib” degan ma’noni ifodalaydi degan bo‘lsalar, “Ihtisoban”degan so‘ziga Imom Xattobiy: “qat’iy ishonch ila savobidan umid qilgan holda, pokiza niyat va nafsiga og‘ir olmay ro‘zani tutmoqlik”-deb ma’no bergan ekan.
عن عبدالله بن عمرو رضي الله عنهما أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: الصِّيام والقُرآن يشفعان للعبد يوم القيامة، يقولُ الصيامُ: أيْ ربِّ، منعتُه الطَّعامَ والشهوات بالنهار، فشفِّعني فيه، ويقولُ القُرآنُ: منعتُه النومَ بالليل، فشفِّعني فيه، قال: فيُشفَّعان
Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ro‘za va Qur’on o‘z egalarini Qiyomat kuni shafoat qiladi. Ro‘za: “Ey Rabbi meni deb kunduzi ovqatdan va nafsiy xohishlaridan o‘zini tiydi, meni unga shafoatchi qil”, deydi. Qur’on esa: “Meni deb kechalari bedor bo‘ldi, meni unga shafoatchi qil”, deydi va ikkovi ham o‘z egalarini shafoat qiladi”, deganlar. Demak, kim ro‘zani ixlos va Allohning ko‘rib, bilib, kuzatib turganiga ishonch hosil qilgan holida tutsa, qiyomat kuni tutgan ro‘zasi o‘ziga kafil shafoatchi bo‘lib kelar ekan.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Ramazon kechalari ibodat bilan bedor o‘tkazishga qiziqtirar, ammo qat’iy buyurmas edilar.
عن أبي هريرة أنَّ رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: مَن قام رمضان إيمانًا واحتسابًا، غُفر له ما تقدَّم من ذنبه
رواه البخاري ومسلم
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Ramazonda iymon va ixlos ila qoim bo‘lsa, o‘tgan gunohlari mag‘firat qilinadi”, dedilar (Buxoriy va Muslim rivoyati). Ramazon oyi kechalari ibodat qilish juda ham fazilat va gunohlardan poklanish imkoniyati ham ekan. Ramazonda bedor bo‘lib o‘qiladigan namoz “taroveh” deb nomlanadi. Taroveh rohat-istirohat ma’nosini anglatadi. Yigirma rakat nafl namozni imomga iqtido qilgan holda jamoat bilan masjidda ado etish eng ulug‘ fazilatli amallardandir.
عن عبدالله بن عباس رضي الله عنهما أن النبي صلى الله عليه وسلم قال لامرأةٍ من الأنصار - يُقال لها: أم سنان -: إذا جاء رمضان، فاعتمري؛ فإنَّ عمرة فيه تَعدل حجة
متفق عليه
Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ansoriy ayollardan biriga: “Ramazon oyi kelsa umra qilgin. Chunki u bir hajga teng keladi”, - deganlar. Lekin bu inson zimmasiga umri davomida bir marotaba farz qilingan haj ibodati soqit bo‘ladi degani emas. Balki, Ramazon oyining barakotidan har bir qilingan amalga boshqa vaqtdan ko‘ra bu oyida ko‘proq ajr-mukofot berilishiga dalildir.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ramazon oyida eng saxiy insonga aylanib, sahovatlari yanada jo‘shib ketar ekan. U Zoti sharif:
قال صلى الله عليه وسلم: أفضل الصَّدَقة صدقة في رمضان
أخرجه الترمذي عن أنس
“Eng afzal sadaqa Ramazon oyidagisidir”, der edilar (Imom Termiziy Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilgan). Bas, shunday ekan biz ham Habibimizdan o‘rnak olib, ramazon kunlari oilamizga, qarindoshlarga, mahallamizdagi beva-bechoralarga, kam ta’minlangan insonlarga qo‘limizdan kelganicha moddiy ko‘mak bersak, bemorlarni borib xol so‘rasak ulug‘ fazilatga sohib bo‘lardik.
عن زيد بن خالد الجهني رضي الله عنه، عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: من فطَّر صائمًا، كان له مثل أجره، غير أنه لا ينقص من أجر الصائم شيء
رواه الترمذي
Zayd ibn Xolid rivoyat qilgan hadisda shunday deyiladi: “Kim bir ro‘zadorga iftorlik qilib bersa shu ro‘zadorning savobiga teng savobga ega bo‘ladi va bu ro‘zadorning savobidan hech narsani kamaytirmaydi”(Termiziy rivoyati).
Sahoba va salaf solihlarimizning odatlari shundoq bo‘lgan. Ibn Rajab rohmatullohi alayh Ibn Umar roziyallohu anhumoning odatlarini eslab shunday deydi: “U har doim ramazon oyida miskinlar bilan ovqatlanar, topa olmasa ovqat yemas edilar. Agar ovqatlanib turganlarida boshqa bir kishi taom so‘rasa, o‘zining ovqatni berib yana hech narsa yemasdan ro‘zaga niyat qilar ekanlar”.
Hulosa o‘rnida, Yaratgan Rabbimiz Ramazon oyida xolis niyatlar bilan tutayotgan ro‘zalarmizni, kechalari qoim turib ado etayotgan taroveh namozlarimiz, xatmi Qur’onlarimiz, xayru sahovatlarimizni va barcha solih amallarimizni qabul qilishini hamda bu muborak oyni fazli va qadrini topishligimizni nasib etsin! Amin.
Jaloliddin Hamroqulov
Toshkent shahar “Novza” jome masjidi imom xatibi
Vatan – bu insonning tug‘ilib o‘sgan yeri, uning go‘daklik chog‘idanoq mehr qo‘ygan o‘chog‘i, mahallasi va qishlog‘i bilan ta’riflanadi. “Vatan” so‘zi arab tilida tug‘ilib o‘sgan joy, ona yurt ma’nosini anglatadi. Vatanga muhabbat yuksak insoniy fazilat. Bu borada: “Vatanni sevmoq iymondandir” hikmatini esga olishning o‘zi kifoyadir. Bizga ma’lumki, Vatanga bo‘lgan muhabbat joy, makon va vaqt tanlamaydi. Bu tuyg‘u inson tug‘ilishi bilan vujudga kelib, vafot etishi bilan o‘z poyoniga yetadi.
Vatanga mehr esa ona suti bilan qalbga singadi. Shu o‘rinda Imom Buxoriy, Imom Termiziy, Burhoniddin Marg‘iloniy, Qaffol Shoshiy, Farobiy, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino, Al-Xorazmiy, Mirzo Ulug‘bek, Ahmad Farg‘oniy kabi buyuk allomalarimiz Vatanga bo‘lgan kuchli muhabbatlari tufayli ko‘plab asarlarini yurt nomi bilan bog‘laganlari tarixdan ma’lum.
Buyuk ajdodlarimiz Najmiddin Kubro Vatan himoyachisi qanday bo‘lishiga yorqin misol bo‘la oladi. Minglab muridlarga ega bo‘lgan bu tariqat peshvosi mo‘g‘ullar bostirib kelganligidan xabar topgach, birinchilardan bo‘lib Vatan himoyasiga otlanadi. Mo‘g‘ul hukumdorlari Najmiddin Kubroning xalq orasidagi obro‘-e’tiborini ko‘rib, unga shaharni tashlab, o‘zi ixtiyor qilgan tarafga ketishini taklif qiladi. Biroq, vatanini o‘z jonidan ustun bilgan Najmiddin Kubro bosqinchilarga qarshi jangga kirishadi, lashkarlarni olg‘a chorlab borayotganida shahid bo‘ladi. Jaloliddin Manguberdining esa mohir lashkarboshiligi, jasorati va mardligi mo‘g‘ul imperiyasi hukmdori Chingizxonni lol qoldirgani tarix sahifalaridan ma’lum. U Jaloliddinning sha’niga maqtov so‘zlarini izhor etib: “Otadan dunyoda hali bunday o‘g‘il tug‘ilmagan. U sahroda sher kabi g‘olib jangchi, daryoda esa nahang (akula) kabi botirdir”, deydi va o‘g‘illariga yuzlanib: “Otaga shunday o‘g‘il zarurki, u ikki girdob – olov va suv girdobidan ozodlik maydoniga chiqa oladi”, deb ta’riflashi uning mardligini tan olganini anglatadi.
Bir so‘z bilan aytganda, ming yillar davomida yurtimizga ko‘plab bosqinchilik hujumlari bo‘lgan. Barcha zamonlarda o‘z yurti himoyasi uchun bosqinchilarga qarshi ozodlik bayrog‘ini baland ko‘targan vatanparvar yo‘lboshchilar, millat qahramonlari dushmanlar bilan tinimsiz kurash olib borgan.
Vatanni sevish uni himoya qilish savobli ish. Unga xiyonat qilish esa kechirilmaydigan katta gunoh bo‘lsa-da, ayrim kishilar o‘z vatanini tashlab o‘zga yurtlarda vatangadolik qilib yurganliklariga nima deyish mumkin.
Bobolarimizdan meros bo‘lib kelayotgan “O‘zga yurtda shoh bo‘lguncha o‘z yurtingning gadosi bo‘l” degan hikmatli so‘zga ko‘ra, bu insonlarda na vatan, na insoniylik, na ota-onaga bo‘lgan hurmat, aka-uka, opa-singilga bo‘lgan mehr, qavmu qarindosh va qo‘ni qo‘shnichilikka nisbatan oqibatni aks etmaganini ko‘rishimiz mumkin. Ularning ayrimlari esa turli radikal diniy-ekstremistik tashkilot va oqimlarga qo‘shilib ketayotgani kishini ajablantiradi. Ular o‘zga ayrim manfaatdor yovuz kishilarning nayrangiga uchib o‘z vatanidan, oilasidan hatto ota-onasidan ham voz kechib ketmoqda… Bunday xislat insoniylik me’zoniga xam to‘g‘ri kelmaydi. Zero, inson o‘z vatani ravnaqi uchun fidoiylik ko‘rsatishi, bu yo‘lda kerak bo‘lsa, jonini ham berishga tayyor bo‘lishi lozimdir.
Donishmandlardan birining aytishicha: “Vatan bir bog‘dir, Vatanning sodiq farzandlari bu bog‘ni o‘z yurak qonlari ila sug‘armaklari darkordir”. O‘zini vatan farzandi deb hisoblovchi inson butun tanu-joni bilan yurak qoni ila vatan bog‘ini yashnatish uchun xizmat qilishi kerak. “Vatan ostonadan boshlanadi”, deganidek vatan har bir kishining qalbidan, vijdonidan boshlanadi.
Ma’rufxon Aloxodjayev,
Namangan shahar “Abdulqodir qori” jome
masjidi imom-xatibi