Ma’lumki, ro‘za nafaqat inson ruhiyati va ma’naviyatiga, balki organizmi uchun ham ijobiy ta’sir ko‘rsatishi shubhasiz. Ro‘za tutish ramazon oyida farz bo‘lsa-da, uni ba’zi uzrlar sababli ramazondan boshqa paytlarda qazo qilib tutish ham mumkin. Musofirlik, kasallik, homiladorlik, keksalik hamda hayz va nifos ko‘rgan ayol shular jumlasidandir. Quyida ular bilan birma-bir tanishamiz:
1. Musofirlik. Ma’lumki, safar mashaqqat, qiyinchilik va xavf-xatarlardan iborat. Dono xalqimizda, “Yo‘l azobi – go‘r azobi” degan maqol bejiz aytilmagan. Shunday ekan, musofir har xil noqulay ahvolga tushadi, qiyinchilik va mashaqqatlarga duch keladi, zahmat chekadi, imkoniyatlari cheklanib, ko‘p narsaga ehtiyoj sezadi va hokazo. Tabiyiki, bu dinimiz ko‘rsatmalarini ado etishda ham bilinadi. Hayotning barcha jabhasini qamrab olgan Islom dinida ham shularga alohida e’tibor qaratgan. Musofir va bemorlar kabi nochor kishilarga imkoniyatlariga qarab yengilliklar ato etilgan. Zotan, Islom yengillik dinidir. Alloh taolo marhamat qiladi: “Alloh sizlarga yengillikni istaydi, og‘irlikni xohlamaydi” (Baqara surasi, 185-oyat). Shunday ekan, Alloh taolo har bir bandaga toqatidan ortiqchasini yuklamaydi. Musofir kishi shariatning qaysi ko‘rsatmasida qiyinchilikka duch kelmasin, albatta, unga dinimizda yengillik bor. Jumladan, Ramazon ro‘zasini tutishda ham. Alloh taolo marhamat qiladi: “...Bas, sizlardan kim bemor yoki safarda bo‘lsa, sanog‘i boshqa kunlardandir...” (Baqara surasi, 185-oyat). Demak, bemor va musofirlarga Ramazonda ro‘za tutmaslikka ruxsat bor. Sharti shuki, xasta kasallikdan tuzalgandan, musofir safardan qaytib, o‘z yurtiga kelganidan keyin, albatta, qoldirgan kunlari miqdoricha qazo tutadilar.
Musofir safar davomida qiyinchilikka duch kelishi yo kelmasligidan qat’i nazar, Ramazon oyi ro‘zasini tutmasligi mumkin. Ammo safar davomida mashaqqat bo‘lmasa, ro‘za tutishi fazilatdir. Zero, Alloh taolo bunday marhamat qilgan: “Agar bilsangiz, ro‘za tutishingiz yaxshiroqdir” (Baqara surasi, 184-oyat).
Ramazon ro‘zasini tutib, tong otganidan keyin safarga chiqqan kishi o‘sha kuni ro‘zasini ochmasligi zarur. Mabodo ochsa, qazo vojib bo‘ladi. Shuningdek, musofir kunduzi yurtiga kirib boradigan yo muqim bo‘ladigan bo‘lsa ham, o‘sha kuni ro‘za tutishi kerak. O‘sha kuni ro‘za tutmagan holda, Ramazoni sharifning haq-hurmatidan quyosh botgunicha yemay-ichmay turishi vojibdir.
2. Kasallik. Kishining salomatligi doimo ham bir xil bo‘lavermaydi, albatta. Shunga ko‘ra, bemorlarning ro‘za tutishi yoki tutmasligi haqida bir to‘xtamga kelish qiyin. Bu borada, ularga umumiy ko‘rsatma emas, balki ahvollari obdon o‘rganilgach, har biriga tegishli xulosa va tavsiyalar beriladi. Zero, bunda salomatlikni asrash bilan bir qatorda, Alloh taologa itoat bor. Unutmaslik lozimki, dinimizda belgilangan yengilliklar, xususan, ro‘za tutish yoki tutmaslik borasidagi ko‘rsatmalar tibbiyot va Islom dinini puxta o‘rganganlar tomonidan tavsiya qilinadi. Ba’zi bemorlar bu borada, xastalar holatini yaxshi tushunib, to‘g‘ri tavsiya beradigan, o‘z ishiga mohir shifokorlarga murojaat qilish o‘rniga, tibbiyotdan umuman xabari yo‘q kishilardan fatvo so‘rashadi. Bu esa, to‘g‘ri emas.
Ko‘p bemorlar ro‘za tutmoqchi bo‘ladilar, lekin quvvatlari yetmaydi yoki ro‘za tutishsa, kasalligi og‘irlashadi yoki kasallik belgilari jiddiylashadi. Holbuki, Islom yengillik dinidir. Alloh taolo har bir bandaga toqatidan ortiqchasini yuklamaydi. Bemor kishi shariatning qaysi ko‘rsatmasida qiyinchilikka duch kelmasin, albatta, unga ham dinimizda yengillik bor. Jumladan, Ramazon ro‘zasini tutishda ham. Alloh taolo marhamat qiladi: “...Bas, sizlardan kim bemor yoki safarda bo‘lsa, sanog‘i boshqa kunlardandir...” (Baqara surasi, 184-oyat). Demak, oyatda ta’kidlanganidek, bemor va musofirlarga Ramazon ro‘zasini tutmaslikka ruxsat bor. Ammo ular shulardan forig‘ bo‘lgach, albatta, qoldirgan kunlarini qazo tutadilar.
Ro‘za tutsa, kasalligining og‘irlashishi, dardining zo‘rayishi yoki tuzalishining cho‘zilishidan qo‘rqqan kasal kishi Ramazon oyi ro‘zasini tutmasligi mumkin. Ro‘za tutgan bemor dardi kuchayganidan ro‘zasini ochsa, unga kafforat lozim bo‘lmaydi. Mabodo kasal odam kunduzi tuzalib qolsa, o‘sha kuni Ramazoni sharifning haq-hurmatidan quyosh botgunicha yemay-ichmay turishi lozim.
3. Homilador ayol. Bunday ayol, o‘zining yoki bolasining sog‘lig‘iga zarar yetishidan qo‘rqsa, Ramazon oyi ro‘zasini tutmasligi joiz. Zero, Ramazonda ro‘za tutish homilador ayolda fiziologik va kimyoviy o‘zgarishlarga sabab bo‘lishi ilmda isbotlangan. Bu yerda hukm homilaning oyiga ko‘ra emas, balki ayolning va homilaning holatiga qarab belgilanadi.
Agar homilador ayol sog‘lom bo‘lib, o‘zini yaxshi his qilsa va biror a’zosidan shikoyati bo‘lmasa, ro‘za tutsa, zarari yo‘q. Aks holda, ro‘za tutmaydi. Homilador ayollar Ramazon oyi kirishidan oldin o‘zlari va homilalarini musulmon shifokor ko‘rigidan o‘tkazishlari lozim. Keyin, holatlariga qarab ro‘za tutish yoki tutmasliklari belgilanadi. Agar tekshirishlar natijasi ijobiy chiqsa, shifokor ro‘za tutishga ruxsat beradi. Aks holda, yo‘q. Mabodo ro‘za tutganda homilador ayollarda qondagi qand miqdori pasayib ketgani yoki g‘ayri tabiiy holat borligidan qattiq bosh og‘rig‘i, ko‘zlar qamashishi, qattiq charchoq bosishi yoki o‘rnidan turishda qiynalish holatlari kuzatilsa, darhol ro‘za tutish yoki tutmaslik uchun shifokor bilan maslahatlashlari zarur.
Homilador ayollarga quyidagi holatlarda ro‘za tutish taqiqlanadi:
– Qon bosimi o‘lchaganda, o‘lchagichning yuqori raqami 100 dan past natijani ko‘rsatganda. Zero, homilador ayol bunday holatda ro‘za tutsa, o‘zini tutib turolmaslik tugul, hatto hushidan ketib qolishi ham ehtimoldan xoli emas;
– Homiladorlikdagi qusish onlarida. Ayniqsa, bu holat homiladorlikning avvalgi uch oyida og‘ir kechadi;
– Homiladorlik davrida zaharlanganda. Zero, shu asnoda qon bosimi ko‘tarilib, peshobda albumin paydo bo‘ladi, a’zolarda shish kuzatiladi, qonda qand miqdori keskin pasayib ketadi. Oqibatda, organik kasalliklar kelib chiqadi. Bu holatdan dard chekkan bemor, albatta, shifokor nazoratida bo‘lishi zarur.
4. Emizikli ayol. Bu toifadagi ayollar iftorlikdan keyin saharlikkacha bo‘lgan vaqt mobaynida vitaminlarga boy ozuqalar iste’mol qilishlari sharti bilan Ramazon ro‘zasini tutishlariga ruxsat bor. Shunday qilingandagina ro‘zadorlik paytida sarflangan zaruriy moddalar o‘rni qoplanadi. Ta’kidlash zarurki, u ozuqalar emadigan bolaga ham salbiy ta’sir ko‘rsatmasligi kerak. Aks holda, ro‘za tutishlari mumkin emas. Agar ro‘za tutilsa, emizikli ayolning o‘zi yo emadigan bolaga zarar yetishi taxmin qilinsa yoki emizishga salbiy ta’sir o‘tkazsa, unday ayol ro‘za tutmasligi mumkin.
5. Hayz va nifosli ayollar. Ayollar hayz va nifos holatida ro‘za tutishlari mumkin emas. Mabodo ro‘za tutayotgan ayol hayz ko‘rib qolsa yo ko‘zi yorib, nifos qoni chiqsa, ro‘zasini ochadi. Hayz yo nifos qonidan tong otganda toza bo‘lgan ayol o‘sha kuni ro‘za tutmaydi, lekin yuqorida ta’kidlanganidek, Ramazoni sharifning haq-hurmatidan quyosh botgunicha yemay-ichmay turishi vojibdir. Chunki nifos yoki hayzli bo‘laturib tutilgan ro‘za o‘tmaydi. Ayollar Ramazonda hayzli yo nifosli bo‘lib qolsalar, poklanganlaridan keyin qazosini tutib beradilar. Zero, yilda bir keladigan ro‘zani qazosini tutish mashaqqat emas.
6. Qarilik. Bu toifaga mansub kishilar soppa-sog‘ bo‘lsalar-da, yoshlari ulug‘ligi e’tiboridan, ro‘za tutsalar qiynalib, holdan toyishadi. Shunga ko‘ra, ular ro‘za tutmaslikka uzrlidirlar. Zero, Qur’oni karimda bunday deyilgan: “Madori yetmaydiganlar zimmasida bir miskin kimsaning (bir kunlik) taomi fidyadir” (Baqara surasi, 184-oyat). Demak, ro‘za tutishga quvvati yetmaydigan chol va kampirlar ramazon oyi ro‘zasini tutmaydilar, balki, ramazonning har bir kuni hisobidan fitr sadaqasi miqdorida fidya beradilar. Keksalar fidya berishlarining boisi, kundan-kunga qarib zaiflashib borishlari va qaytib yosharib ro‘za tutishlaridan umid yo‘qligi e’tiboridandir. Ammo Ramazon o‘tgach, quvvatga kirib qolishsa, garchi fidya bergan bo‘lsalar-da, qoldirgan ro‘zalarining qazosini tutib berishlari shart. Shuningdek, musofir muqim bo‘lgach, kasal sog‘aygach, homilador va emizikli ayoldan zarar xavfi ketgach, hayz yo nifosdagi ayol toza bo‘lgach, Ramazon oyi ro‘zasidan tutmagan kunlarining qazosini tutib berishlari lozimdir.
Ulamolarimiz quyidagi toifalarni ham ro‘za tutmaslikka uzrlilar qatoriga qo‘shishgan:
7. Ochlik va chanqoqlik oqibatida holdan toyganlar. O‘ta qattiq ochlik yoki chanqoqlik oqibatida halok bo‘lish darajasiga yetgan, aqliga yoki biror a’zosiga xavf tug‘ilgan kishi ham ro‘za tutishdan uzrli hisoblanadi. U ham keyin qazosini tutib beradi. Chunki Alloh taolo bunday degan: “O‘zingizni qo‘lingiz bilan halokatga tashlamang...” (Baqara surasi, 195-oyat).
8. Majburlangan shaxslar. Birovni o‘ldirish yoki a’zolaridan birini ishdan chiqarish bilan tahdid solinib, ro‘zasini ochishga majburlangan kishi ham uzrli hisoblanadi. Qazosini keyin tutib beradi. Majburlab, zo‘rlik bilan nomusiga tegilgan ayolning ro‘zasi ochiladi va qazosini tutib beradi.
Boshqalar tomonidan gunoh ishni qilishga majburlangan kishi osiy bo‘lmaydi. Zotan, Ibn Abbos (roziyallohu anhumo)dan rivoyat qilingan hadisda Nabiy (sollallohu alayhi va sallam): “Albatta, Alloh mening ummatimdan xatoni, unutishni va majbur qilingan narsani kechirgandir”, dedilar (Imom Ibn Moja rivoyati).
Majbur qiluvchilar esa og‘ir gunohni sodir qilgan bo‘lishadi. Majbur qilib ro‘zasini ochtirish, namoz o‘qitmaslik, dinga qarshi gaplarni ayttirish shular jumlasidandir. Majburlash deyilganida, majbur qilinayotgan odamning joni yoki biror a’zosiga tahdid solinishi nazarda tutiladi. Demak, bundan past darajadagi majburlash gunoh ishni qilaverishga asos bo‘lolmaydi. Faqat o‘lim xavfi yoki tanasidagi a’zolaridan birining yo‘qolishi, mayib bo‘lishi xavfigina shar’iy e’tibordagi majburlash hisoblanadi.
9. Mashaqqatli kasb egalari. Kasbini tark qilsa, kuni o‘tmaydigan yoki ro‘za tutsa, kasbini bajara olmaydigan kishi ham uzrli hisoblanadi. Bu toifaga novvoy, temirchi va kon ishchilari kabilar kiradi. Ular saharlikka turib, ro‘zaga niyat qiladilar. Ish jarayonida holdan toyib qolishsa, ro‘zani ochib, keyin qazosini tutib berishadi. Ammo, bu toifadagi kishilar ushbu kasblaridan boshqa yo‘l yoki ishni kamaytirish bilan tirikchilik o‘tkazishga yoxud ta’til olishga imkonlari bo‘lsa, uzrli hisoblanmaydilar.
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
Kibr, o‘zini boshqalardan yuqori deb hisoblash, ulardan ustun qo‘yish, o‘zini boshqalarga nisbatan yuksak ko‘rish va ularga nisbatan mag‘rurlik qilishdir. Bu, ko‘pincha odamlarning boshqa kishilarni pastga urish, ular bilan adolatli munosabatda bo‘lmaslik va o‘zini juda katta ko‘rsatish kabi xulq-atvorlarni o‘z ichiga oladi.
Saodat kaliti hushyorlik va fahmu farosatdadir. Badbaxtlik manbasi kibr va g‘aflatdadir.
Banda uchun Alloh taoloning ne’matlari ichida iymon va ma’rifatdan ulug‘i yo‘qdir. Unga erishish uchun bag‘rikenglik va qalb ko‘zi o‘tkirligidan boshqa vasila yo‘qdir.
Kufr va ma’siyatdan kattaroq balo va ofat yo‘qdir. Mazkur ikki narsaga chaqirishda qalb ko‘rligi va jaholat zulmatidan boshqa narsa yo‘qdir.
Ziyrak kishilar Alloh taolo ularni hidoyatini iroda qilgan va qalblarini Islomga keng qilib qo‘yganlardir.
Mutakabbirlar Alloh taolo ularni zalolatini iroda qilgan va qalblarini xuddi osmonga chiqayotgandagi kabi tor va tang qilib qo‘yganlardir. Mutakabbir o‘z hidoyatiga kafil bo‘lishi uchun qalb ko‘zi ochilmagan kishidir.
Alloh taolo: “Mo‘minlardan ixtiyoriy ehson qiluvchilarini va zo‘rg‘a topib-tutuvchilarini istehzo ila masxaralaydiganlarni Alloh “masxara” qiladi va ular uchun alamli azob (bor)dir” (Tavba surasi, 79-oyat), deb aytgan.
Yana: “Ey mo‘minlar! (Sizlardan) biror millat (boshqa) bir millatni masxara qilmasin! Ehtimolki, (masxara qilingan millat) ulardan yaxshiroq bo‘lsa. Yana (sizlardan) ayollar ham (boshqa) ayollarni (masxara qilmasin)! Ehtimolki, (masxara qilingan ayollar) ulardan yaxshiroq bo‘lsa. O‘zlaringizni (bir-birlaringizni) laqablar bilan atamangiz!” (Hujurot surasi, 11-oyat);
“(Kishilar ortidan) g‘iybat qiluvchi, (oldida) masxara qiluvchi har bir kimsaning holiga voy!” (Humaza surasi, 1-oyat).
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Bir-birlaringizga hasad qilmanglar va savdoda soxtalik bilan kelishib, narxlarni oshirmanglar. Bir-birlaringizga g‘azab qilmanglar hamda orqa o‘girib, munosabatlarni buzmanglar. Ba’zilaringiz ayrimlaringiz savdosi ustiga savdo qilmasin. Allohning bandalari, birodar bo‘linglar. Musulmon musulmonning birodaridir. Unga zulm ham qilmaydi, xo‘rlamaydi ham, past ham sanamaydi. Taqvo bu yerda”, deb, uch bora qalblariga ishora qildilar. “Musulmon birodarini past sanagan kishi yomon ekaniga dalolat qiladi. Har bir musulmonning boshqa musulmonga qoni, moli va obro‘sini (suiiste’mol) qilishi haromdir”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Imom Navaviy rahimahulloh: “Tadabbur qilgan kishiga bundan-da foydasi ko‘p, manfaati ulug‘ va yaxshiroq hadis bo‘lmasa kerak”, dedilar.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qalbida zarra miqdoricha kibri bor kishi jannatga kirmaydi”, dedilar. Shunda bir kishi: "Yo Rasululloh, kishi chiroyli kiyim va chiroyli poyabzal kiyadi (bu ham kibr bo‘ladimi?)" deganida, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Albatta, Alloh chiroylidir. Chiroylini yaxshi ko‘radi. Kibr esa haqni buzish va kishilarga past nazar bilan qarash”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Biz «yuz o‘girma» deb tarjima qilgan ma’no oyatda «tuso’’ir» deb kelgan. Bu ma’no, aslida, tuyada uchraydigan bir kasallikka nisbatan ishlatilar ekan. O‘sha kasallikka mubtalo bo‘lgan tuya doimo boshini pastdan-yuqoriga harakatlantirib, yonboshga siltab turar ekan. Mutakabbirlik bilan burnini jiyirib, yuzini odamlardan o‘giradigan kishilar ana o‘sha kasal tuyaga o‘xshatilmoqda.
«Odamlardan takabbur-la yuz o‘girma».
Ha, musulmon kishi uchun odamlarni kamsitish, ularni past sanash juda yomon illat. Hatto yurish-turishda ham kibru havodan, takabburlikdan saqlanish kerak.
«…va yer yuzida kibr-havo ila yurma».
Bu juda yomon narsa. Boshqalarga kibr og‘ir botadi. Eng muhimi: «Albatta, Alloh, xech bir mutakabbir va maqtanchoqni sevmas».
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhudan naql qilingan rivoyatda: «Kimning qalbida zarracha mutakabbirlik bo‘lsa, Alloh uni do‘zaxga yuztuban tashlaydi», deyilgan.
Shuningdek, ibn Abu Laylo rivoyat qilgan xadisda: «Kim kiyimini ko‘z-ko‘z qilib, maqtanchoqlik ila sudrab yursa, Alloh taolo unga nazar solmaydi», deyilgan.
Rasulullloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Ilm o‘rganing, ilm uchun sakinat va viqorni ham o‘rganing. Va sizlarga ilm o‘rgatayotganlarga tavoze’ bilan o‘zingizni past tuting!” (Imom Tabaroniy “al-Avsat”da rivoyat qilgan).
Muallimga kibr qilish, uni mensimaslik tuban xulq hamda nifoq alomatlaridan hisoblanadi. Imom Tabaroniy “Al-Kabir”da rivoyat qilgan hadisi sharifda bunday deyiladi: “Uch toifa inson borki, ularni faqat munofiqgina xorlaydi: Islomda mo‘ysafid bo‘lgan qariya, ilm sohibi va odil rahbar”.
Ustoz va muallimga o‘zni past tutib, hokisor bo‘lish najot eshigi, ilm tahsil qilishning asosiy omillaridan biri hisoblanadi. Dinimiz shunga buyuradi, shunga o‘rgatadi. Bu ustozlarning shogirdlari ustidagi haqlaridandir.
Imom Navaviy rahimahulloh aytadilar: “O‘quvchi muallimiga itoatkor va royish bo‘lishi, uning so‘ziga quloq solib, o‘z ishlarida u bilan maslahatlashib turishi va oqil bemor samimiy va mohir tabib so‘zini qabul qilganidek u ham o‘z muallimining so‘zini qabul qilmog‘i lozim. Shuningdek, muallimiga ehtirom ko‘zi bilan boqishi, uning o‘z ishida komil iqtidor va malaka sohibi ekanligi va boshqa ustozlardan ustunligiga ishonishi lozim. Ana shunda undan manfaat olishi oson bo‘ladi”.
Olimlarimiz aytadilarki, talaba o‘z ustozining kamoli ahliyat va iqtidor sohibi ekanligiga, o‘z ishining mohir mutaxassisi ekanligiga e’tiqod qilib, ishonishi kerak. U haqda faqat yaxshi fikrda bo‘lishi lozim. Agarchi, ustozidan diyonatga ochiq-oydin ters keladigan xatti-harakatni ko‘rib qolsa ham uni faqat yaxshilikka yo‘yib, yaxshi gumonda bo‘lishi kerak. Aks holda uning barakasidan mahrum bo‘ladi.
Ibn Sinoning ustozi Kushyorning huzuriga bir kishi osmon ilmini o‘rganish maqsadida kelibdi. 2-3 oy o‘tsa hamki, ustozi ilm berishni boshlamaganidan so‘ng aytibdi:
– Hazrat, endi menga javob bersangiz. Uch oy bo‘ldi hamki dars bermadingiz. Vaqtingiz yo‘q shekilli…
Shunda ustoz:
– Men senga bajonidil dars berardim-u, lekin sen huzurimga kelganingdagi “bu ilmdan mening uncha-muncha xabarim bor”, degan kibr-havoying hali ham ketmadi. Men bir idishga qachonki u bo‘sh bo‘lsagina suv quyaman. Afsus, sening kallang havo bilan to‘lib qolgan ekan, – deb javob qilibdi.
Imom Qurtubiy rahimahulloh dedilarki: "Agar mutakabbir kishini ko‘rsang bilginki, uning namozi kam yoki undan butunlay mahrum bo‘lgan. Chunki kibr bilan ko‘p sajda qilish birga jamlanmaydi".
Rivoyat qilishlaricha: Bir kishinikiga mehmon kelib qoldi. Uyda mehmonga qo‘yadigan hech vaqo yo‘q edi. U bir litr qatiq olib kelib, besh litr suv qo‘shib, tuz va muz solib, ayron tayyorladi. Bir litr qatiq besh litr suvni qabul qilib, totli ichimlikka aylandi. Agar o‘sha qatiqqa bir tomchi benzin tushib ketganida uni ichib bo‘lmas edi.
Xuddi shuningdek, salgina takabburlik ham amalni buzib yuboradi. Mutakabbir kimsa Allohdan to‘siladi, xaloyiq tomonidan nafratga uchraydi. Alloh taolo bu haqda «Chunki ularga yolg‘iz Allohdan boshqa iloh yo‘q deyilgan vaqtda kibr-havo qilgan edilar», degan (Soffot surasi, 35 oyat).
Horisa ibn Vahb roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Javvaz ham, ja’zariy ham jannatga kirmaydi", dedilar.
* «Javvaz – muomalasi qo‘pol odam».
* Ja’zariy – mutakabbir, qilmagan ishi bilan faxrlanuvchi.
Ba’zi bir kishilar ibodat miqyosidagi ma’naviy va moddiy amallarni qilib, (haj, umra va masjid yoki yo‘l qurib) kibrlanib, maqtanib boshqa kishilarni bunday ishlarni amalga oshirmaganlikda ayblab, o‘zlarini ulardan yuqori olishadi. Aslida ana shu ishlar xalqni puliga bajarilgan bo‘ladi. Bunday kimsalar aslida eng razil va pastkashlardir.
Alloh taolo aytadi: “Boshqalar esa gunohlarini e’tirof qildilar…”. (Tavba surasi 102-oyat) Alloh taolo bizdan ma’sumlikni talab qilmadi. Aksincha, gunoh sodir bo‘lganida tavba va siniqlikni istadi.
Odam alayhissalom gunoh qilganida e’tirof qilib gunohiga istig‘for aytdi. Alloh uning tavbasini qabul qildi.
Iblis esa gunoh qilganida mutakabbirlik qildi, tavba qilmadi. Alloh undan yuz o‘girdi.
Kim gunoh qilib qo‘yib so‘ngra tavba qilsa qiyomatda Odam alayhissalom bilan tavba qiluvchilar karvonida bo‘ladi.
Kim gunoh qilib so‘ngra tavba qilmasdan mutakabbirlik qilsa Iblisning karvonida bo‘ladi.
Ortidan kibrni ergashtiruvchi bittagina gunoh, ortidan siniqlik, pushaymonlik va tavbani ergashtiruvchi mingta gunohdan og‘irroqdir.
Alloh taolo gunoh qilganida pushaymon bo‘lib tavba qiluvchilarga muhabbati o‘laroq O‘zini G‘ofur deya nomladi.
Bandalarini O‘z muhabbatiga targ‘ib qilish uchun O‘zini Vadud deya nomladi.
Sizni sindirib sizdagi ujbni ketkazadigan bitta gunoh, qalbingizni mag‘rurlanish va ujbga to‘ldiradigan toatdan yaxshidir, qaysidir ma’noda!
Ja’farxon SUFIYEV,
TII talabasi,
To‘raqo‘rg‘on tuman “Is'hoqxon to‘ra” jome masjidi imom-xatibi.