“...So‘ngra, shundan keyin qalblaringiz qattiq bo‘ldi, ular toshdek yoki toshdan ham qattiq...” deyiladi Baqara surasining 74-oyatida.
Dunyo olimlari ko‘p yillardan buyon Ruminiya hududida aql bovar qilmas hodisaning guvohi bo‘lmoqdalar. Sirli hodisaning sababi esa o‘suvchi toshlardir. Ularni harakatlanuvchi yoki jonli toshlar, deb ham atashadi. O‘tkir qirralardan mosuvo ana shu antiqa toshlar yomg‘ir yog‘ishi bilan kattalasha boshlaydi. Qarabsizki, mittigina toshcha bir qancha vaqt o‘tgach, bir necha tonna keladigan yirik toshga aylanadi.
Toshni yorib ko‘rsangiz uning ichi odatdagi tosh tarkibidek emas, balki daraxtlarni kesganda ko‘zga tashlanadigan manzarani eslatadi. G‘aroyib toshlarning markaziy nuqtasi yaqqol ko‘zga tashlanadi va uni ko‘plab halqalar o‘rab olgan. Olimlarning aniqlashlaricha, toshlar turli xil mineral tuzlardan tarkib topgan ekan.
Fahmsiz, fisqu fujurga boy, iymondan ayro, ixlosga beparvo, bajarayotgan xatti-harakatlarining zamirini tafakkur qilmaydigan qalblar, Rabbimiz bildirganidek, toshdan ham qattiqdir. Darhaqiqat, rahmatga dalolat qiluvchi yomg‘irlar hatto tabiatdagi eng qattiq jism hisoblangan toshlarni ham o‘stiradi, yumshatadi. Biroq insonning har lahzasiga qo‘shib taqdim etilgan yaxshilik qilish imkoniyati ba’zi qalblarni eritishdan, egiltirishdan ojiz.
Yuqoridagi oyat aslida bani isroilga qarata nozil bo‘lgan. Ularga izma-iz mo‘jizalar ko‘rsatilgandan so‘ng ularning rabbisiga itoatsizlik qilganliklari oqibatida ingan. Ammo mazkur oyat mohiyatan butun insoniyatga tegishli. Atrofga tiyrak nazar solsak, kunduzning kechadan ajrab chiqishida ham, quyosh, oy, Yer, yulduzlarlarning harakatlarida, inson shuurining aralashuvisiz sodir bo‘ladigan ichki a’zolarning batartib faoliyatida ham mislsiz mo‘jizalarni kuzatishimiz mumkin. Kundalik hayotimizda, har lahzamizda mo‘jizalarni ko‘rmaslik imkonidan chetda ekanmiz, ichki va tashqi olamimizda ularni go‘zal sur’atda tasdiqlashga intilaylik. Qalb qattiqligidan, uning toshdek yoki toshdan ham qattiqligidan saqlanaylik. Zero, Nabiy sollallohu alayhi va sallam ogohlantirganlaridek: “Odamlarning Allohdan eng uzog‘i qalbi qattig‘idir” (Imom Termiziy rivoyati).
Mavjuda ABDULLOH qizi
“Ey insonlar! Allohga va Uning Payg‘ambari Muhammad alayhissalomga iymon keltiringlar hamda U Zot Sizlarni xalifa qilib qo‘ygan narsalardan, ya’ni vaqtincha qo‘llaringizda turgan, erta bir kun sizlar istasangiz-istamasangiz o‘zgalarni qo‘llariga o‘tib ketadigan Alloh bergan mol-davlatdan infoq-ehson qilinglar! Bas, sizlardan iymon keltirgan va infoq-ehson qilgan zotlar uchun katta ajr-mukofot bordir!” (Hadid surasi, 7-oyat).
Xalifa deb tarjima qilingan so‘z Qur’onda “mustaxlafiyna” deb keladi. Bu so‘z lug‘atda o‘zini o‘rniga biror kishini o‘rinbosar qilmoq ma’nosida – egasini o‘rniga bir ishni bajaradigan kishiga ishlatiladi. Masalan: Mol-mulk, siz unda mustaxlafsiz, ya’ni u sizni qo‘lingizda omonat, haqiqiy egasi siz emassiz, omonatdor qo‘lsiz xolos! Uni sizga Alloh ko‘rsatgan o‘ringa ishlatishingiz uchungina berilgan!
Bir to‘da tuyasi bor a’robiydan so‘rashdi, bu tuyalar kimniki? A’robiy go‘zal javob berdi: Mening qo‘limda turgan, Allohning mulki! Meni qo‘limda turgan, Allohning mulki! Ya’ni, bu Allohniki! Men uni tasarruf qilishga mas’ulman xolos.
“Mustaxlaf” so‘zini yana ham kengroq tushunsak, mol-mulkda siz mustaxlafsiz. Sihat-salomatlik! Siz unda mustaxlafsiz! Uni o‘zini o‘rnida ishlatishingiz lozim bo‘ladi. Jamiyatda har bir kishini o‘z vazifasi, o‘rni bor. Sizni ham o‘z o‘rningiz, vazifangiz bor. Nochorga yordam berish, kuchsizni himoya qilish ham jamiyat a’zolarini vazifalaridan biri hisoblanadi. Alloh sizga ilm bergan. Siz unda mustaxlafsiz! O‘zini o‘rnida ishlatishga, yaxshi-yomonni eslatishga, halol-haromni bildirishga mas’ulsiz! Allohni oldida javobgarsiz!
Alloh aytadi: “Men yerda Odamni xalifa qilmoqchiman” (Baqara surasi, 30-oyat).
Inson-Alloh uni qo‘liga mol-mulk berib, uni omonatdor qo‘l qilgan Allohni yerdagi xalifasi. Mol-mulk bizniki emas. Aslida bizniki bo‘lmagan narsa qandoq qilib bizniki bo‘lsin. Ya’ni, meni qo‘limdagi mulk meniki emas, uni qo‘lidagi mulk uniki emas, sizni qo‘lingizdagi mulk ham sizniki emas. Biz uni haqiqiy egasi emasmiz. Biz tanovul qilsak tugatamiz, kiysak eskirtamiz va ammo, sadaqa qilganimiznigina o‘zimizga olib qolamiz!
Bir odam Payg‘ambarimiz alayhissalomga bir qo‘yni hammasini tarqatdim faqatgina qo‘li qoldi xolos dedi. Shunda Rasululloh alayhissalom: Yo‘q unday emas, qo‘lidan boshqa hammasini olib qolibsan, dedilar. Ya’ni, sadaqa qilganing oxiratga zaxira bo‘lib o‘zingda qoladi. Olib qolganing tugab tamom bo‘ladi.
Ey birodarim! "Mustaxlaf" so‘zi juda keng ma’noda tushuniladi. Masalan seni moshinang bor, sen unda mustaxlafsan.
Haqiqatda yordamga muhtojlarni hojatlariga uni ishlatsang uni haqqini ado etgan bo‘lasan. Gunoh, ko‘ngilxushi uchun yoki shunchaki aylanib kelish uchun emas, haqiqatda shunga ehtiyoji bor, chorasiz turgan odamga yordam berishga mas’ulsan! Inson unga berilgan har bir nasibada, iqtidorda, ilmda, hunarda, shijoatda, kuch-quvvatda, g‘ayratda barcha barchasida mustaxlafdir. Mol-mulk ne’mat hisoblanmaydi. Uni qay o‘ringa ishlatilishiga qarab turadi.
Agar Alloh rozi bo‘ladigan-toatga, muhtoj-u nochorlarga xayr-saxovatga, o‘zi mas’ul bo‘lganlarni nafaqalariga ishlatilsagina ne’mat hisoblanadi. Unday bo‘lmasa-gunohu ma’siyatga, kayfu-safoga, foydasiz o‘rinlarga ishlatilsa-balo bo‘ladi, ofat bo‘ladi!
Muhammad Rotib Nobulusiy suhbatlaridan
“Qur’on ilmlari” kafedrasi o‘qituvchisi Adham YUSUPOV tarjimasi.