O‘tgan kuni, kitob mutolaasi orqali yoshlar ta’lim-tarbiyasini yaxshilash va ilm-ma’rifatini oshirishga oid tashabbusga mos ravishda O‘zbekiston musulmonlari idorasi bo‘lim mudirlari Muhammad Ayubxon Homidov va Kamoliddin Mahkamov Samarqand viloyatidagi oliy diniy ta’lim muassasasi hisoblangan – Hadis ilmi maktabiga o‘zlarining shaxsiy kutubxonalaridan eng nodir va noyob asarlarni sovg‘a qildilar.
Taqdim etilgan kitoblar orasidagi Abu Lays Samarqandiyning “Tafsiru Samarqandiy”, Imom Molikning “Muvatto”, Badruddin Ayniyning “Al-Banaya Sharhul Hidoya”, Mulla Ali Qoriyning “Fathu babil Inoya” va Ibn Manzur Misriyning “Lisanul Arab” nomli asarlar talabalar uchun muhim qo‘llanma bo‘ladi, insho Alloh.
Muhammad Ayubxon Homidov ilmu ma’rifatli inson bo‘lish uchun, avvalo, puxta bilim olish zarurligi, ko‘p kitob mutolaa qilish muhimligini aytib, kitob va uning mutolaasining foydalari haqida so‘zladi.
Zabardast ulamolar va mutafakkirlar kitobga shu qadar mehr qo‘ygan edilarki, hatto tunlari sham yorug‘ida bo‘lsa ham kitob mutolaa qilganlar. Buyuk muhaddis Imom al-Buxoriy hazratlari 12 yoshlarida Qur’oni karimni yod olganlar, umrlari davomida olti mingdan ziyod hadisni hifz qilganlar. Mutafakkir Alisher Navoiy hazratlari esa 7 yoshida Farididdin Attorning «Mantiqut-tayr» asarini yod bilgan.
So‘zimizni Abdurahmon Jomiyning quyidagi to‘rtligi bilan yakunlaymiz.
Kitobdan yaxshiroq do‘st yo‘q jahonda
G‘amxo‘ring bo‘lgay u g‘amgin zamonda.
U bilan qol tanho hech bermas ozor,
Joningga yuz rohat beradi takror.
O‘MI Matbuot xizmati
Mashina yo‘liga chiqib ketgan odamni ko‘rib haydovchi zo‘rg‘a to‘xtatib qoldi. Undan ham oldin yonidagi do‘sti tushasolib yo‘lovchining yoqasidan oldi. Uzr so‘rab dovdirayotgan odamni ko‘rib, haydovchi tez tushdi-da, do‘stidan uning yoqasini qo‘yib yuborishini so‘radi.
– Bu nima deganing?! Sal bo‘lmasa qamalib ketarding-ku buni deb, – yanada jahli chiqdi do‘stining.
– Sen uni qo‘yib yuboraver, gap bor... Bo‘ldi, aka, hushyor bo‘lib yetib oling... Yo‘q, shoshmang...
Haydovchi hatto u odamning qo‘liga pul ham berdi. Do‘stini hayron qoldirib, mashinaga qaytdi.
Do‘stining savol nazari bilan qarab turganini ko‘rib, izoh bera boshladi:
– Bir soatcha oldin dorixonaga kirgandim. Shu odamga ko‘zim tushgandi. Qo‘lida dorilar ro‘yxati yozilgan qog‘oz, puli yetmaganidan mung‘ayib turgan edi. Dorilar narxini eshitib, og‘ir qadamlar bilan chiqib ketgandi. Ortidan chiqib yordam bergim keldi. Lekin pulimni qizg‘ondim. Tashqariga chiqqanimda u onasi bilan gaplashib turgan ekan. Haligi odam onasi bilan gaplashib bo‘lgach: “Shuncha pulni qayerdan topaman? Yo Alloh! O‘zing yo‘l ko‘rsat, deganini eshitib ham indamay ketaverdim. Go‘yo unga pul bersam o‘zim och qoladiganday... Holbuki, Alloh taolo O‘z Kalomida: “Shayton sizlarni (xayr-ehson qilishda) kambag‘al bo‘lib qolishdan qo‘rqitadi” (Baqara surasi, 268-oyat) deya ogohlantirganini bilardim. Yana “Kimki (bir) hasana (savobli ish) qilsa, unga o‘n barobar (ko‘paytirib yozilur)” (An’om surasi, 160-oyat) degan va’dasini ham o‘qigandim. Baribir xomlik qildim. Sal bo‘lmasa o‘sha xasislik qilgan pulimdan o‘n, yuz hissasi chiqib ketadigan bir musibatga duchor bo‘lardim. Mayli, hechdan ko‘ra kech bo‘lsa ham, Alloh imkon berdi. Shuning uchun ayb u odamdamas, o‘zimda, deb bildim...
Ha, azizlar! Hayotimizda bunday holatlarga duch kelib turamiz. Avvalo, birov bilan tushunmovchilik bo‘lib qolsa u odamning ahvolini so‘raylik. Balki biror musibat yo tashvishda yurgandir. Darhol tilimizga kelgan so‘zlar bilan xaqorat qilib, urishib ketmaylik. Bunaqa vaziyatlarda shayton vasvasa qilishini unutmaylik. Xulosa qilishga shoshilmaylik. Hazrati inson degan nomga munosib ish tutaylik.
Akbarshoh Rasulov