Tolei baland bir o‘lkaning adolatparvar podshohi odamlarning holidan xabar olishni niyat qilib, oddiy insonlardek kiyinib oldi, qorovullar boshlig‘ini ham shunday kiyintirib, u bilan birga shahar aylangani chiqdi. O‘sha kuni shilta yomg‘ir yoqqan edi. Ular yo‘lda bir odamning balchiqqa botib yotganini ko‘rdilar. Unda hayot asari ko‘rinmasdi. Odamlar bee’tibor o‘tib-qaytib yurishibdi.
Odamlarning beparvoligidan ranjigan podshoh ularga qarab: “Bu odam qanday vafot etdi, nima uchun buni tashlab ketyapsiz, uning ahli qayerda? dedi. Odamlarning biri: “U aroq ichadigan fahshga boradigan, masjidga bormaydigan fosiq edi. Shu yerga yiqilib tushdi-yu o‘lib qoldi. Undan nafratlangani bois hech kim uni ko‘tarishni istamayapti”, dedi. Podshoh: “Har qancha gunohkor bo‘lsa ham mening mamlakatim fuqarosi, uni bu holda tashlab keta olmayman”, deb o‘yladi. So‘ngra qorovulboshi ikkalasi mayyitni chekkaroqqa oldilar. Qorovulboshiga suv quydirib uning loy chaplanib qolgan yuzini yuva boshlagan podshohning tobora hayrati kuchayib boraverdi. Chunki suv tekkani sayin mayyitning chehrasi ochilib nur taratib borayotgan edi.
Atrofdagilardan uning uyi qayerda ekanini so‘radi. Falon joyda dedilar. Uyiga borib ayoliga erining vafot etganini xabar qilmasdan uning kimligini, qanday odam ekanini so‘radi. Ayoli: “Erim hunarmand. Kechgacha ishlagan pulining bir qismiga aroq sotib oladi, bir qismiga yengiltak ayollarni uyga boshlab keladi. Uyga kelgandan so‘ng aroq shishalarini hojatxonaga bo‘shatadi. Ayollarga esa men tonggacha zinoning harom ish ekanini tushuntiraman. Jamoaga qo‘shilib namoz o‘qish uchun qo‘shni mahalladagi masjidga boradi. “Nega o‘zimizning masjidga bormaysiz?” desam, “Uzog‘roq yurib borsam ko‘proq savob olaman-da”, deb kuladi. Ammo uning bu ishlarini hech kim bilmaydi, bildirmaydi. Odamlar uni yomon odam deb o‘ylashadi. Shularni o‘ylab bugun juda ham siqildim. “Kuningiz bitib qolsa, o‘ligingiz ko‘chada qoladi, mayitingizni yuvadigan, janozangizni o‘qiydigan odam chiqmaydi, bunday qilmang”, deb qattiq gapirib qo‘ydim.
U bo‘lsa sira ham xafa bo‘lmadi. Aksincha, masrurona jilmayib: “Buni o‘ylab aslo siqilma, mening janozamni mashoyixu ulamolar, butun mamlakat ahli o‘qiydi”, dedi.
Bu gapni eshitib podshoh dod solib yig‘lab yubordi. Keyin ayolga erining vafot etgani va o‘zining podshoh ekanini aytib berdi. Mayitni uyiga olib keltirib, butun mamlakat ahlini janozaga chaqirtirdi. Mayitni esa o‘zi yuvdi. Keyin janozasini o‘qitib joyiga qo‘yib keldilar.
Yahyo ABDURAHMONOV,
“Shayx Zayniddin” jome masjidi imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan