Mus’ab ibn Abdullohdan rivoyat qilinadi: “Molik Nabiy sollallohu alayhi vasallamni zikr qilsa rangi o‘zgarar va egilib ketar edi. Hatto bu birga o‘tiganlarga qiyinchilik tug‘dirar edi. Bir kuni buning sababini so‘rashdi. Shunda: “Agar sizlar men ko‘rgan narsani ko‘rganingizda, ko‘rib turgan narsangizda meni inkor qilmagan bo‘lar edingiz” dedi.
Men Muhammad ibn Munkadirni ko‘rganman, u qorilar sayyidi edi. Undan doim bir hadis so‘rab ulgurmasimizdan yig‘lar, hatto unga rahimimiz kelar edi.
Men Ja’far ibn Muhammad Sodiqni ko‘rganman. U hazilkash va ko‘p tabassumli edi. Agar uning oldida Nabiy sollallohu alayhi vasallam zikr qilinsa, rangi sarg‘ayib ketar edi.
Men uning faqat tahorat bilangina Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan hadis aytganini ko‘rganman. Men u bilan ko‘p vaqt aralashib (birga) yurdim. (Shu vaqt mobaynida) uni uchta xislat ustida ko‘rdim: yo namoz o‘qir yo sukut qilar yoki Qur’on o‘qir edi. O‘ziga aloqasi bo‘lmagan narsani gapirmas, Alloh azza va jalladan qo‘rqadigan ulamo va obidlardan edi.
Abdurrahmon ibn Qosim Nabiy sollallohu alayhi vasallamni zikr qilayotganida uning rangiga qaradim, go‘yo undan qon oqib chiqayotgandi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning haybatlaridan tili og‘zida qurib qolar edi.
Men Omir ibn Abdulloh ibn Zubayrning oldiga borardim. Uning oldida Nabiy sollallohu alayhi vasallam zikr qilinsa, ko‘zida yosh qolmaguncha yig‘lar edi. Imom Zuhriyni ham ko‘rganman, u insonlarning eng ko‘p mehmonga taom beradigan va ularga yaqini edi. Huzurida Nabiy sollallohu alayhi vasallam zikr qilinsa, go‘yo u sizni tanimas va siz ham uni tanimay qolar edingiz.
Men Safvon ibn Sulaymning oldiga borar edim. U ibodatgo‘y va mujtahidlardan edi. Agar Nabiy sollallohu alayhi vasallam zikr qilinsa, yig‘lar, odamlar turib, uning o‘zini qoldirib ketguncha yig‘lashdan to‘xtamas edi”.[1]
Qobilxon Axunjanov
“Hidoya” o‘rta maxsus islom bilim yurti o‘qituvchisi
[1] Tartib al-madorik. 2/51-52. Ash-Shifo. 2/597-598.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan