Hazrati Fotima roziyallohu anhoning tavalludi butun Makkada katta shov-shuv bo‘lgan bir voqea — Ka’baning qayta ta’mirlanish vaqtiga to‘g‘ri kelgan edi. O‘shanda Hajarul asvadni o‘z o‘rniga qo‘yish borasida kutilmagan ixtilof chiqadi. Masala shu darajada jiddiylashadiki, hatto qabilalar to‘rt kun mobaynida o‘zaro urushga tayyorgarlik ham ko‘radilar. Bu vaziyat Makka peshvolarini qayg‘uga soladi. Nima bo‘lsa ham, mojaroni tinch yo‘l bilan hal qilish lozim edi. Nihoyat, Umayya ibn Mug‘ira al-Mahzumiy shunday taklif bilan chiqdi: “Ey Quraysh ahli! Bu masalada oralaringizdan bir kishini hakam qilinglar. U esa bugun Masjid-ul Haramning darvozasidan kirib keladigan birinchi kishi bo‘lsin”. Bu taklif barchaga ma’qul tushadi va hayajon bilan kutish onlari boshlanadi. Bir ozdan keyin o‘ttiz besh yoshlardagi chehrasi nurli Muhammad Amin sollallohu alayhi va sallam kirib keladilar. U zotni ko‘rgan Quraysh ahli behad sevinadilar: “Mana, Abdulmuttalib o‘g‘li Abdullohning farzandi Muhammad Amin (sollallohu alayhi va sallam). Biz u beradigan har qanday qarorga rozimiz”. Hazrati Muhammad sollallohu alayhi va sallam mavzuni xotirjam tingladilar, mulohaza qildilar. So‘ngra ridolarini yerga soldilar. Hajarul asvadni uning ustiga qo‘yib: “Har qabilaninig raisi ushbu libosning bir uchidan ushlab ko‘tarsinlar”, dedilar. O‘zlari ham birga ko‘tarib borib muborak qo‘llari bilan toshni Ka’ba burchagiga joylashtirdilar. Bu xabar tez orada Makkaga yoyildi. Muammo xamirdan qil sug‘urgandek oson hal qilinib, Quraysh ahli Hazrati Muhammad sollallohu alayhi va sallamdan benihoya mamnun bo‘ladi. O‘sha kuni Hazrati Muhammad sollallohu alayhi va sallam ko‘tarinki kayfiyatda uylariga kaytdilar va to‘rtinchi qizlarining tavalludi hushxabarini eshitadilar. Sevinchlariga sevinch qo‘shiladi. Qizlariga Fotimai Zahro deb ism qo‘yadilar. Fotima roziyallohu anho ham otalariga juda o‘xshar edi. Opasi Zaynab roziyallohu anhoning beg‘ubor sevgisi, mehr-muhabbati bilan voyaga yetdi. Nabiy sollallohu alayhi va sallam qizlarining tarbiyasi, kamoli va farog‘ati uchun vaqt ajratib, ko‘pincha rohatlarni tark etar edilar. Hali kichkina bola bo‘lgani uchun Fotima roziyallohu anho ko‘chaga faqat otalari bilan birga chiqar edi. Doimo Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallamning yonlarida yurishi uning go‘zal axloq bilan hulqlanishiga sabab bo‘ldi. Xuddi shuningdek, u muhtarama zot, onalari hazrati Hadicha roziyallohu anho onamizdan ham juda ko‘p yaxshi xislat va fazilatlarni oldi. Hazrati Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallamga Hiro g‘orida vahiy nozil bo‘la boshlagan paytlarda Fotima roziyallohu anho endigina besh yoshga qadam qo‘ygan edi. Nabiy sollallohu alayhi va sallamning suyukli qizlari otalarining hayotlaridagi tarixiy hodisaga shunday kichik yoshlarida shohid bo‘ldilar. Tabiiyki, bu saodatli voqealar u muhtaramalar tarbiyasiga ham ijobiy ta’sir ko‘rsatdi. Makka mushriklarining musulmonlarga qilgan zulmlariga qarshi bo‘lgan Fotima roziyallohu anho aziyatlarni yengish uchun jon fido qilishga ham tayyor edi. Holbuki, u hali ojiza, kichkinagina bir kizcha edi. Islomga da’vatning dastlabki yillarida mo‘minlarga qilingan shafqatsizliklar, jumladan, Abu Tolib mahallasida Hoshim o‘g‘illari bilan birgaliqda o‘rab olinib, musulmonlarga ko‘rsatilgan turli azobu uqubatlar, ochlik Fotima roziyallohu anhoning sog‘lig‘iga qattiq ta’sir o‘tkazdi. Hayotining bahoridayoq shuncha tashvish, dard-alam ichida yana bir og‘ir imtihonga ro‘baro‘ bo‘ldi. Mushtipar onasi Hadicha roziyallohu anho foniy dunyoni tark etdilar. Hijratdan avvalgi o‘n uch yillik Makka hayoti haqiqatdan ham mo‘minlarga, xususan, Nabiy alayhissalomga juda og‘ir kechdi. Bu vaqt mobaynida Fotima roziyallohu anho turli voqea-hodisalarga guvoh bo‘ldi. Ko‘pchilik mo‘minlar qatori u ham Habashistonga hijrat qildi. Otalariga qilingan haqsizliklarni ko‘rib, ko‘p yig‘ladi. Hatto bir kuni Rasullulloh sollallohu alayhi va sallam Fotima roziyallohu anhoga: “Ey qizginam! Yig‘lama, albatta Alloh otangni ularning zararlaridan himoya qiladi”, dedilar. Hazrati Fotima roziyallohu anho onalarining o‘rnini bilintirmaslik uchun doimo Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallamning yonlarida bo‘ldilar. Sarvari Olam sollallohu alayhi va sallam ham doim qizlariga mehr-shafqat ko‘rsatdilar. Shubhasiz, yosh Fotima roziyallohu anho bunday mehr-muhabbatga muhtoj edi. Davomi bor...
Saidabror Umarov
Baqara surasining: «Allohga “chiroyli qarz” beradigan (Uning yo‘lida o‘z boyligidan sarflaydigan) kishi bormi?..» 245-oyati karimasi nozil bo‘lgach, Abu Dahdah roziyallohu anhu: “Ey Allohning Rasuli! Alloh qarzdan behojat bo‘lgani holda, bizning qarz berishimizni xohlaydimi?” – dedilar.
Nabiy alayhissalom: “O‘sha sababli sizlarni jannatga kiritishni xohlaydi”, deya javob berdilar. “Agar men Robbimga qarz bersam, uning evaziga men va bolalarimni ham jannatga kiritadimi?” – dedilar Abu Dahdah.
Nabiy alayhissalom: “Ha”, dedilar. Shunda Abu Dahdah: “Unday bo‘lsa, qo‘lingizni uzating!” – dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qo‘llarini uzatgan edilar, Abu Dahdah: “Mening ikkita bog‘im bor, ularning biri Madinaning past tarafida, boshqasi tepa tarafida joylashgan. Xudo haqqi, menda shulardan boshqa narsa yo‘q, ularni Allohga qarz berdim”, dedilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Bittasini Allohga berib, boshqasini o‘zing va oilang tirikchiligi uchun olib qo‘yavergin”, dedilar.
Abu Dahdah: “Yo Allohning Rasuli, siz guvoh bo‘lingki, men ikkisidan eng yaxshisini, ichida 600 tup xurmosi borini berdim”, dedilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Unday bo‘lsa, Alloh u sababli seni jannat ila mukofotlaydi”, dedilar.
Abu Dahdah bog‘ tomon yurdilar va ayoli hamda bolalarini chaqirib: “Chiqing, men bu yerni Allohga qarz berdim”, dedilar.
Ummu Dahdah: “Yo‘g‘-e, nimaga bunday qildingiz, axir bu bog‘ni orqangizdan qoladigan bolalaringizga tashlab ketganingiz yaxshi emasmi? Choraginimi yo yarminimi berib, qolganini o‘zimizga olib qolmabsiz-da!” demadilar.
Aksincha, Ummu Dahdah: “Yaxshi savdo bo‘libdi, Alloh sizga baraka bersin”, dedilar. Keyin bolalariga o‘girilib, ularning etaklaridagi xurmolarni qoqib tashladilar va og‘zida chaynab turganlarini ham chiqartirib yubordilar. Shu zahoti bolalari bilan u yerdan chiqib, ikkinchi bog‘ga kirib joylashdilar.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Abu Dahdah uchun mevalari mo‘l qanchadan-qancha xurmo daraxtlari tayyorlab qo‘yilgan”, dedilar.
Ey Abu Dahdah, mukofotingizni Alloh bersin! Qanday qilib Allohning amriga bu darajada tezlik ila labbay deya javob berdingiz-a?! Qanday qilib ajabtovur, mevalari ko‘pligidan shoxlari egilib qolgan bu xurmozorni
Allohning jannatidan umid qilib, O‘zining yo‘lida sadaqa qildingiz?! Buni qanday uddaladingiz?!
Hozirgi kunda oldiga ishonchli kishilar kelib masjid qurilishi uchun yordam so‘rashganida yoki musulmonlarga foyda keltiradigan biror-bir ishga homiylik qilish iltimosi bo‘lganda ikkilanadigan ba’zi boylarga o‘xshab Abu Dahdah roziyallohu anhu uzoq o‘ylanmadilar. Yoki bo‘lmasa maqtov, o‘zlarining haqlariga madhiya so‘ramadilar. Yo‘q, Allohga qasamki, u zot bu ishlarni Alloh O‘zining muxlis bandalariga tayyorlab qo‘ygan jannatiga talabgor bo‘lib qildilar, bundan boshqa narsaning talabida bo‘lganlari yo‘q.
Ey Abu Dahdah, qilgan ishingiz muborak bo‘lsin! Yana sizga bundayin soliha ayol muborak! Bunday ulkan martabada tura olish qutlug‘ bo‘lsin! Ey Ummu Dahdah! Musulmonlarning ayollari sizdayin zotlarga ergashsinlar...
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.