Hazrati Imom masjidida juma namoziga bir muazzin yigit azon chaqiradi. Bag‘oyat shirali ovozda, qalbga yaqin ohangda, tinglaganda joningiz orom olgandek bo‘lasiz. Har safar juma kuni o‘sha yigitning azon chaqirishini kutib o‘tirar ekansiz, daf’atan xayolingizga kechagina shu azonni tinglab o‘tirmaganmidik, deb o‘y kelib qolasiz va hushyor tortasiz. Yo tavba, vaqt shunchalik tez o‘tyaptimi?..
Darhaqiqat, vaqt yugurik, umr o‘tkinchi...
Kechagina bahorning bo‘yidan sarmast bo‘lib yurgan edik. Bugun esa sovuqdan dildirab turibmiz.
Ammo mehribon Parvardigorimiz har bir faslni ham bandalariga qulayliklar davri qilib yaratganki, buni bilgan biladi, bilmagan lallayib o‘tib ketadi. Tunlarning uzayishi, ko‘p vaqtlardan beri bajarishni niyat qilib ammo fursatini topa olmay yurgan ishlarimizning ayni zamoni emasmi. Oila jam bo‘lib miriqib suhbatlashadi, do‘stu qadrdonlarni yo‘qlaysiz, talabalar uchun darsga g‘ayrat qiladi, mutolaa zavqi, ilmiy ishlar, bahsu munozaralar...
Qishning uzun tunlari ayni shu ishlarni bajarishga Rabbimiz ato etgan qulaylikdir.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam ana shunga diqqatimizni qaratish niyatida “Qish – mo‘minning bahoridir”, deb marhamat qilganlar (Imom Ahmad rivoyati) va ana shu fasl musulmonning hayotida qanchalik katta ahamiyat kasb etishiga ishorat qilganlar.
Hadisdan anglaymizki, bahor kelganda tabiat qanday nafas olsa, har tarafga chechaklar hidi tarqalib, olam anvoyi go‘zalliklarga burkansa, mo‘minning qalbida ham qishning uzun tunlarida xuddi shunday o‘zgarishlar yuz beradi – turfa go‘zalliklari ila bahor kiradi. Mo‘min ushbu faslda: ma’naviy olamida hamda insoniy munosabatlarida bahor hayotini yashaydi, go‘yoki yangidan tiriladi. Ushbu barakotli tunlarni ishlari unumli bo‘lishiga bir vosita qiladi.
Faxri koinotimiz sollallohu alayhi vasallam hadisning davomida ikki xususiyatni tushuntirib, bu faslni qanday o‘tkazish kerakligi xususida mo‘minlarga tavsiya berganlar: “Qishning kunduzlari qisqarganda, mo‘min ro‘za tutadi; kechalari uzayganda tunlari ibodat qiladi” (Suyutiy, “al-Jomeus-sag‘ir”, I, 718; Bayhaqiy “Siyam”, I, 115).
Ulamolarimiz ushbu hadis sharhida bunday deganlar:
“Mo‘min bu faslda toat-ibodat bog‘larida kezadi, ibodat maydonlarida javlon uradi. qalbi amal bog‘chalarida sayr qiladi. Ibodatlarga yanada g‘ayratli bo‘ladi. Uning shavqi shu qadar bo‘ladiki, na ro‘za uni holdan toydira oladi na uyqusiz tunlarda mudroq bosadi... ya’ni kechaning uzunligi uyquga to‘yib olib, tahajjud va zikrga tiniqqan holda turishiga sharoit yaratadi. Shu hisobda, ham tanasining ehtiyojini qondiradi hamda ibodatni vaqtida bajaradi”.
Demak, qish mo‘minning bahori ekanini belgilovchi birinchi omil kunduzi ro‘za tutishga qulay ekanidir. Bu vaqtda ro‘za tutgan kishi hech qanday qiyinchilik ko‘rmaydi. Payg‘ambar alayhissalom boshqa bir hadisi sharifda: “Qishda ro‘za tutmoq, salqin bir g‘animatdir”, deya bu ro‘zaning qulayligi va barakotini tushuntirganlar (Imom Termiziy, Imom Ahmad rivoyati).
Ayonki, ro‘za nafs tarbiyasiga yo‘naltirilgan muhim ibodat. Payg‘ambar alayhissalom farz bo‘lgan ro‘zadan tashqari, nafl ro‘zalarga ham tashviq etishining sababi mo‘minning ma’naviy yuksalishiga undamoqdir. Zotan, kun uzog‘i ibodatda (ro‘zador) bo‘lgan odam ham Rabbini o‘ziga yaqin his qiladi hamda uning insonlar bilan munosabati go‘zal bo‘ladi. Yanada aniqroq qilib aytadigan bo‘lsak, ma’nan oziqlangan inson Rabbisiga yanada itoatkor, insonlarga nisbatan yanada shafqatli va marhamatli bo‘ladi. Bu, albatta, mo‘minning ko‘ngil dunyosini va ijtimoiy hayotini bahorga aylantiradi.
Ikkinchi omili esa kechalari ibodatga qoim bo‘lish payg‘ambarlar sunnati va solihlar amalidir. Oyati karimada madh etilganidek, “Ular tong saharlarda istig‘for aytar edilar (Vaz-zoriyot, 18).
O‘MI matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Musulmonlar doimo ust-boshlariga pokiza va viqor beradigan kiyimlar kiyib keladi. Islom dini, ham tashqi, ham ichki poklikni shari’at talablariga muvofiq joriy qilgan. Alloh taolo go‘zaldir, go‘zallikni yaxshi ko‘radi. Salla ana shu tashqi ko‘rinishdagi go‘zallikning bir qismi bo‘lib, boshqa kiyimlarga qaraganda o‘ziga xos madaniyatni anglatadi. Salla musulmonlarning uzoq tarixga ega bosh kiyimi hisoblanadi. U boshga o‘raladigan mato bo‘lib, kishilar uni vaziyatga va jamiyatdagi urfga ko‘ra o‘rab yurishgan. Garchi uni o‘rashning bir necha usullari mavjud bo‘lsa ham, ma’lum shakli va rangi talab qilinmaydi.
Salla issiqdan, sovuqdan va chang to‘zondan himoyalanadigan bosh kiyimi bo‘lib, bu haqda mashhur tobe’iyn, «Nahv» fani asoschilaridan biri Abulasvad Duvaliy aytgan: “Salla jangda qalqon, issiqda soyabon, sovuqdan himoya, voizga viqor, turli tasodiflardan saqlovchi, inson qomatiga ziynatdur”. Qadimdan salla erkaklarning muruvvatini va qavm orasidagi obro‘-e’tiborini bildirgan.
Hatto hazrati Umar roziyallohu anhu, salla arablarning tojidur, deganlar. Salla kiyish borasida kelgan hadislar shari’at talab darajasida joriy qilishga yetadigan quvvatli emas, lekin Rasululloh alayhissalomning qavmlari odatiga ko‘ra salla o‘raganliklari siyratlari va kundalik holatlari borasida kelgan rivoyatlarda aytilgan bo‘lib, ulardan ba’zilarini keltirib o‘tamiz:
عن إبن عمر رضي الله عنهما مرفوعا: ” عليكم بالعمائم فإنها سيما الملائكة وأرخوها خلف ظهوركم”
Ibn Umar roziyallohu anhudan Nabiy alahissalomgacha yetib borgan sanad bilan rivoyat qilingan hadisda: “Sallalarni lozim tutinglar, zero bu farishtalarning siymosidur va uning peshini ortingizga tashlab olinglar”, deganlar.
عن ابن عباس رضي الله عنهما مرفوعا: اعتموا تزدادوا حلما
.Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilingan hadisda Nabiy alahissalom: “Salla kiyinglar, halimligingiz ziyoda bo‘ladi”, dedilar
عن ركانة قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: فرق بيننا وبين المشركين العمائم على القلانس
Salla o‘rash borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 833-cavolga javob bergan. Javobda shunday deyilgan:
“O‘tmishda ahli ilm va fazilatli kishilar va ko‘pchilik ma’rifatparvar ajdodlarimiz sallada yurishni odat qilganlar. Lekin shuni ham ta’kidlab o‘tishimiz kerakki, Rasuli akram alayhissalomning ushbu kiyinish odatlari shari’at buyrug‘i sifatida qabul qilinmagan. Biror bir olim salla kiymagan kishi gunohkor bo‘lishini aytmagan. Balki, Islom kelganida erkaklar sallada yurishlari urf-odatlardan biri bo‘lib, bu borada kofir ham musulmon ham barobar bo‘lgan. Bu haqda Iordaniya fatvo hay’ati ulamolari shunday deyishadi:
وأما لبس النبي صلى الله عليه وسلم العمامة وحمله العصا فهو فعل عادي وقع على عادة العرب ذلك الزمن، وليس فعلا تشريعيا يدل على الاستحباب ولا يتأسى به الناس.
“Payg‘ambarimiz alayhissalomning salla kiyishlari va hassa tutishlari odatiy fe’llaridan bo‘lib, o‘sha zamon arablarining urflariga binoan qilinar edi. Bu ishlar mustahablikka dalolat qiladigan va odamlar o‘rnak oladigan shar’iy hukmlardan emas”.
Bosh kiyimlaridan yana biri bu do‘ppidir. Har bir millatning o‘ziga xosligini bildirib turuvchi libosi bo‘lib, millatning madaniyati va ba’zi o‘rinlarda diniga ham dalolat qiladi. Shuning uchun ham har bir millat o‘zligini saqlab qolish uchun milliy kiyimlar, milliy urf-an’analar, bayramlarini saqlab qolishga harakat qiladi. Ayniqsa bosh kiyim boshqa liboslardan ko‘ra o‘ziga xos o‘rin tutadi, chunki inson tanasidagi a’zolar ichida bosh eng aziz a’zo hisoblanadi. Shu e’tibordan bosh kiyimni oyoq ostida qolib ketmasligiga alohida e’tibor qaratiladi.
Shar’iy kitoblarimizga ham do‘ppi masalasi kiritilgan bo‘lib, ulamolarimiz ba’zi oyatlar va hadislardagi ma’nolarning dalolatidan sababsiz bosh kiyim kiymay namoz o‘qish makruh deb aytganlar.
Alloh taolo A’rof surasi 26-oyatida: “Ey, Odam bolalari, batahqiq, sizlarga avratingizni to‘sadigan libos va ziynat libosini nozil qildik. Taqvo libosi, ana o‘sha yaxshidir. Ana o‘shalar Allohning oyat-belgilaridandir. Shoyadki eslasalar”.
Shayx Polonpuriy hazratlari oyatdagi taqvo libosi taqvodor kishi kiyadigan libosi deb tafsir qilgan.
A’rof surasining 31-oyatida: “Ey, Odam avlodi! Har bir masjid (namoz) oldidan ziynatlaringizni (kiyib) olingiz!”.
Mufassirlar ushbu oyatdagi ziynatdan murod – kishi uchun viqor bag‘ishlaydigan kiyimlar ekaniga ittifoq qilishgan.
Bosh kiyimsiz namoz o‘qish borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 109-cavolga javob bergan:
“Ko‘plab mo‘tabar ulamolar bundan bir necha asr muqaddam o‘z kitoblarida ushbu masalaga to‘xtalib, uning hukmini ochiq-oydin yozib ketganlar. Jumladan: Alloma Haskafiy o‘zining “Durrul muxtor” kitobida namozdagi makruh amallarni sanab, shunday degan:
وَصَلَاتُهُ حَاسِرًا رَأْسَهُ لِلتَّكَاسُلِ, وَلَا بَأْسَ بِهِ لِلتَّذَلُّلِ ، وَلَوْ سَقَطَتْ قَلَنْسُوَتُهُ فَإِعَادَتُهَا أَفْضَلُ إلَّا إذَا احْتَاجَتْ لِتَكْوِيرٍ أَوْ عَمَلٍ كَثِيرٍ
“Namozxon (bosh kiyim kiyishga) erinchoqlik qilib, yalangbosh holda namoz o‘qishi namozning makruhlaridandir. Agar o‘zini xokisor tutish uchun shunday qilsa, zarari yo‘q. Agar bosh kiyimi (namoz asnosida boshidan) tushib ketsa uni qaytarib olishi afzaldir. Lekin, uni o‘rashga yoki ko‘p harakat qilishga ehtiyoj bo‘lsa, bunday qilmaydi”.
Qolaversa, bosh kiyim bilan namoz o‘qish odob, namozga hurmat hisoblanadi. Shuning uchun namozni bosh kiyim bilan o‘qish afzal”.
Murtazoyev Arabxon,
Toshkent Islom instituti talabasi.