Sayt test holatida ishlamoqda!
20 Yanvar, 2025   |   20 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:21
Quyosh
07:44
Peshin
12:39
Asr
15:43
Shom
17:28
Xufton
18:45
Bismillah
20 Yanvar, 2025, 20 Rajab, 1446

Nishonga urilgan gaplar: “Hatto shamollar kelib uzr so‘ragan taqdirda ham, shox singanicha qolaveradi”

17.12.2018   4354   4 min.
Nishonga urilgan gaplar: “Hatto shamollar kelib uzr so‘ragan taqdirda ham, shox singanicha qolaveradi”

Quyida keltiriladigan fikrlar, hikmatlar ijtimoiy tarmoqlardagi turli sahifalardan olib tarjima qilingan. Bundan tashqari sahobai kiromlar, ulug‘ olimlar, Yaqin Sharq, Osiyo, Yevropa va Amerika mutafakkirlarining bir qator fikrlari ham berilgan.

*****

Otasi alsgeymer kasalligi bilan og‘ridi. O‘g‘lidan:

— Otang o‘zi seni uning o‘g‘li ekaningni biladimi, esidami? deb so‘rashdi. Shunda u:

— Bu muhim emas. Muhimi men haliyam uning o‘g‘li ekanimni bilaman, deb javob berdi.

Ma’lumot uchun aytamizki, alsgeymer kasalligi bilan og‘rigan odam xotirasidan ayrilib, hatto o‘zining kimligini ham eslolmaydi.

*****

Inson har qancha go‘zal bo‘lmasin, agar xulqi, xarakteri chatoq bo‘lsa, chiroyi ko‘zga ko‘rinmay qoladi.

*****

Yomon o‘rtoq chivinga o‘xshaydi. Uning yomonligini seni chaqib ketganidan keyin bilasan.

Mustafo Manfulutiy

*****

Qaysi bir shaxs ilm o‘rganishdan to‘xtasa, u xoh yigirma yosh bo‘lsin, xoh sakson yosh bo‘lsin, ojiz, qari kishidir.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Hech kim zulmatni bosib o‘tmay turib tongga yeta olmaydi.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

  • Qiyinchilik paytida sabr sinaladi.
  • Tortishuv paytida aql sinaladi.
  • Og‘ir vaziyatlarda odamlar sinaladi.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Universitetda ba’zi fanlarning imtihonida yiqildim. O‘shanda bir do‘stim hamma fanlardan muvaffaqiyatli o‘tgan edi. Hozir u Maykrosoft kompaniyasida muhandis (injener) bo‘lib ishlayapti. Men esa o‘sha kompaniyaning rahbariman.

Bill Geyts

*****

Seni o‘ldirgan kishi deb faqat o‘q otib o‘ldirganni emas, balki orzu-umidlaringni o‘ldirganni ham aytiladi.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Kek saqlash – muvaffaqiyatsizlikning eng oxirgi bosqichidir.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Hatto shamollar kelib uzr so‘ragan taqdirda ham, shox singanicha qolaveradi.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Sukut – nafratning eng afzal ta’biridir.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Ishing o‘ngidan kelganda do‘stlaring sening kimligingni bilishadi. Ishing orqaga ketganda sen o‘zing do‘stlaring kimligini bilasan.

Ibrohim Faqiy

*****

Donishmandlar, aqllilar jim turaversa, ahmoqlar ko‘payib ketadi.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Pul, mol senga haqiqiy do‘stlarni emas, balki ko‘plab “madaniyatli” (ya’ni dushmanligini sezdirmaydigan) dushmanlarni jalb etadi.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Uzlat, xoli qolish ikkiyuzlamachilarning shovqin-suronidan afzaldir.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Odamlar bir-birlariga o‘zlaridagi mavjud nuqson miqdoricha aziyat beradilar.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Uyingdagi muammo sening o‘zingga xos muammodir. Gapirishdagi odobing esa suhbatdoshlaringning sendagi haqqidir. O‘zingning shaxsiy muammolaring va ichki iztiroblaringni boshqalar bilan qilayotgan muomalangga aralashtirma!

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Odamlar bilan bo‘ladigan ilk muomalalardagi o‘zini namunali tutishlarga aldanma. Matematika fani ham rang-barang olmalarni va yong‘oqlarni bir-biriga qo‘shish va ayirishdan boshlanadi.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

*****

Boshqalarga ziyo ulashgan, ammo o‘zini yondirib, eritgan sham kabi bo‘lma.

“Tarix muhrlagan so‘zlar”

 

 

 

Internet materiallaridan to‘plab, tarjima qiluvchi

Nozimjon Iminjonov

 

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Ayolimsiz dunyodagi eng zaif insonman

13.01.2025   3895   3 min.
Ayolimsiz dunyodagi eng zaif insonman

Men uylangan edim. Ayolim past bo‘yli, nimjon qomatli va menga nisbatan kichik jussali edi.
Men esa Allohni inoyati ila sportchilarga xos qomatga ega, mushaklarim baquvvat va salobatli edim.
Xotinimning bo‘yi pastligi uchun men unga ko‘p marotaba hazil-mazah qilib jig‘iga tegar, uning ustidan kular edim. Masalan, ba’zan biror narsaning ortiga yashirinib olib, u kelganda qo‘qqisdan oldida paydo bo‘lib qo‘rqitar edim. Ba’zan esa, uning kundalik xotiralarini qayd etib boradigan daftarini olib, bo‘yi yetmaydigan joyga qo‘yib qo‘yar edim va bo‘yi pastligi uchun ololmay qiynalayotganini ko‘rib huzurlanib kular edim.
Gohida televizor ko‘rayotganida, gohida esa, kechki ovqatni tayyorlayotganida uni har xil usullarda bezovta qilib hazil-mazah qilar edim.
Men hazillashib uni bezovta qilishni juda yaxshi ko‘rar edim, chunki uning mendan qasos olishga uringani, lekin bunga kuchi yetmaganini ko‘rish ham menga zavq bag‘ishlar edi.
Avval boshida xotinim bundan yoqimli kayfiyat olganini ko‘rar edim. Lekin vaqt o‘tishi bilan u mening bolalarcha qiliqlarimdan bezib qolayotganini seza boshladim.
Bir kuni ishga borish uchun uyqudan erta turdim. Qarasam, u nonushta tayyorlayotgan ekan. Har doimgidek, uni hazillashib qo‘rqitdim. Shunda u qattiq qo‘rquv bilan:
Bu gal kechqurun uyga qaytganingizda, meni topa olmaysiz, — dedi.
Men uni hazillashayapti deb o‘yladim, chunki har safar uni qo‘rqitganimda u shunaqa tahdid qilar edi.
Biroq kechqurun uyga qaytib kelganimda, u yo‘q edi. Uni chaqirdim, u javob bermadi. Yana va yana chaqirdim, ammo u hech narsa demadi.
Hamma yerni qidirib chiqdim, lekin uni topa olmadim. Oxiri oshxonaga kirib, bir qog‘ozga ko‘zim tushdi. Unda:
O‘zingizni asrang, men endi qaytmayman, — degan yozuvni ko‘rdim.
Shunda oyoqlarim bo‘shashib, bosa olmay qoldim. Butun boshli tanam quvvatsizlanib, o‘tirib qoldim, o‘zimni huddi ustimdan muzdek suv quygandek his qildim.
O‘sha paytda men dunyodagi eng zaif insonlardan biriga aylandim.
O‘sha kichikkina jussali, nozikkina xotinim mening asosiy quvvat manbaim bo‘lganligini, usiz men hech kim emas ekanligimni angladim.
Devorga suyangancha o‘tirib, huddi onasini yo‘qotgan go‘dak boladay yig‘ladim...

Bir payt ovqatlanish stoli ostida qandaydir narsa qimirlayotganini ko‘rib qoldim va o‘sha yerdan past ovozdagi kulgi eshitildi.
Ha, u edi! U o‘sha yerga yashirinib olgan ekan.
Shunda men unga o‘zimni otdim va uni qattiq bag‘rimga bosib quchoqlar ekanman, ko‘zlarimdan shashqator yosh oqar edi.
U esa meni qo‘rqitishni uddalay olganidan quvonib o‘zini kulishdan tiya olmas edi.
Shunday qilib, o‘g‘rini qaroqchi urdi deganlaridek, o‘zimning hiylam o‘zimga qarshi ishladi. Shundagina tushundimki, o‘sha kuchsizgina ayolimsiz men dunyodagi eng zaif inson ekanman.

Homidjon domla ISHMATBЕKOV