So'nggi vaqtlarda ijtimoiy tarmoqlarda qotillik, “samosud”, ya'ni o'zboshimchalik bilan birovni jazolash, tahqirlash, kaltaklash holatlari haqidagi xabarlar ko'payib ketdi. Namanganda 26 yoshli erkak 23 yoshli talaba xotinini kuppa-kunduzi ta'lim muassasasi hududida pichoqlab o'ldirdi... Qashqadaryoda bir ayol sobiq eriga turmushga chiqqan juvonni ko'chada zo'ravonlik bilan tahqirladi... Toshkent shahridagi maktablardan birida boshlang'ich sinf o'qituvchisi o'quvchining onasi tomonidan kaltaklandi... Bu kabi voqealarni eshitib dahshatga tushasan.
Sir emas, “samosud” paytida ham kuchlar teng bo'lmaydi, jazolanuvchi kishi himoyasiz, ojiz holatda vahshiylik qurboniga aylanadi. O'ylanib qolasan, jamiyatimizda bu kabi holatlar nega tez-tez takrorlanyapti, odamlarga nima bo'lyapti o'zi? Kimnidir o'zboshimchalik bilan jazolashga, eng dahshati, hayotiga qasd qilishga ularni nima majbur etmoqda?
Biror kishining aybdor yoki jinoyatchi deb topilishi uchun avvalo uning aybi mahkamada guvohlar va dalillar yordamida isbotlanishi lozim. Aybi isbotlangach, qanday jazo belgilashni ham faqatgina qozi – sud'ya hal qiladi. Boshqa hech kim emas! Bu narsa qomusimizda ham ta'kidlab qo'yilgan:
24-modda. Yashash huquqi har bir insonning uzviy huquqidir. Inson hayotiga suiqasd qilish eng og'ir jinoyatdir.
25-modda. Har kim erkinlik va shaxsiy daxlsizlik huquqiga ega.
Hech kim qonunga asoslanmagan holda hibsga olinishi yoki qamoqda saqlanishi mumkin emas.
26-modda. Jinoyat sodir etganlikda ayblanayotgan har bir shaxsning ishi sudda qonuniy tartibda, oshkora ko'rib chiqilib, uning aybi aniqlanmaguncha u aybdor hisoblanmaydi. Sudda ayblanayotgan shaxsga o'zini himoya qilish uchun barcha sharoitlar ta'minlab beriladi.
Hech kim qiynoqqa solinishi, zo'ravonlikka, shafqatsiz yoki inson qadr-qimmatini kamsituvchi boshqa tarzdagi tazyiqqa duchor etilishi mumkin emas.
Hech kimda uning roziligisiz tibbiy yoki ilmiy tajribalar o'tkazilishi mumkin emas.
Yaxshi anglashimiz lozim, insonlarni nohaq azoblaganlar mabodo bu dunyoda jazodan qutulib qolsalar ham, oxiratda, albatta jazosini oladi. Islom hukmi bo'yicha, insonni nohaqdan urgan, ozor bergan shaxsning gunohi faqat mazlumning qasos olishi yoki kechirib yuborishi bilangina yuvilishi mumkin. “Pichoqni avval o'zingga ur, og'rimasa birovga” degan dono naql bor. Agar o'zgaga nisbatan zo'ravonlik qilmoqchi bo'lgan kimsa, unga etkazadigan jabri miqdoricha azob tortmasdan turib gunohi kechirilmasligini bilsa, bu ishga qo'l urarmidi? Aslo!
Ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning: “Kim o'z g'ulomiga tarsaki tushirsa, buning kafforati uni ozod qilishdir”, deganlarini eshitdim»(Imom Ahmad rivoyati).
Abu Mas'ud Badriy roziyallohu anhu aytadi: «Bir g'ulomimni qamchi bilan urayotgan edim. Ortimdan “Ey Abu Mas'ud, bilginki” degan ovozni eshitdim. G'azabning kuchidan ovozni tanimadim. (Ovoz egasi) menga yaqinlashganda qarasam, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam ekanlar. U zot: “Ey Abu Mas'ud, bilginki, albatta, Alloh sening ustingdan sen bu g'ulomning ustidan bo'lganingdan ko'ra qodirroqdir”, demoqda edilar. Men darhol: “Bundan so'ng hech qachon qulni urmayman”, dedim. U zotning haybatlaridan qo'limdagi qamchim tushib ketdi: “Ey Allohning Rasuli, Allohning roziligi uchun u hurdir”, dedim. U zot: “Agar shunday qilmaganingda, do'zax seni kuydirgan bo'lar edi”, dedilar»(Imom Muslim rivoyati).
Dinimizda nafaqat begonaga, balki o'zining quliga (shaxsiy mulkiga!) ham kuch ishlatishdan qaytariladi. Endi birovlarga nisbatan o'zicha jazo qo'llayotganlar, ayniqsa, vahshiylarcha qotillik qilayotganlarning oqibatini tasavvur qilavering. Ular o'zlaricha adolatni qaror toptiryapman, deb o'ylashadi. Aslida esa, daxlsiz bir insonning hayotiga daxl qilishmoqda. Hech kimning o'zboshimchalik bilan samosud qilishga haqqi yo'q!
To'lqin ShYeRNAYeV
Odamlarga asliy holatingizdan-da go‘zal muomalada bo‘ling. Zero, zulm umrni qisqartiradi. Biz atrofimizdagilarga zulm qilib, haqlariga rioya qilmaganimiz uchun ham ularni yo‘qotamiz. O‘z hisob-kitoblarimizni ularning kamchiliklari ustiga quramiz, lekin ulardagi oliyjanob fazilatlarni unutamiz. Ularni batamom aybsiz bo‘lishlariga talabgormiz, shuningdek, “odam bolasi xatodan xoli bo‘lmaydi” degan gapni dalil qilib o‘zimizni oqlaymiz.
Mabodo odamlar sizni toshbo‘ron qilsalar ham, bu toshlarni to‘plab, biror-bir uyni ta’mirlash uchun ishlating. Agar sizni gullar bilan qarshi olsalar, guldastalarni sizga ta’lim bergan va nochor paytingizda qo‘lingizdan tutganlarga ulashing.
Avval Allohga ishoning, keyin esa o‘zingizga. Ayblaringizni tan oling. Ishoning, agar siz o‘sha ayblaringizdan xalos bo‘lsangiz, orzularingizning ro‘yobga chiqishiga bir qadam qoladi... O‘z xatolaringizni yodingizda tuting, do‘stlaringiz, yaqin qarindosh-urug‘laringizni atrofingizda saqlab qolishni istasangiz, ularning xatolarini esingizdan chiqaring. Bilingki, haqiqiy saodat kishi boshqalarning aybini qo‘yib, o‘z ayblari bilan ovora bo‘lishidadir.
Bordi-yu, birorta ishda muvaffaqiyatni qo‘lga kiritsangiz, g‘ururlanib ketmang! Zero, Alloh azza va jalla bu borada Najm surasining 32-oyati karimasida: “...Shunday ekan o‘zingizni oqlamang, U kim taqvodorligini yaxshi biladir”, deya marhamat qiladi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ham kamtarlikka targ‘ib qilib: “Alloh taolo menga sizlarning kamtar bo‘lishingizni vahiy qildi. Toingki, birorta odam boshqaning oldida faxrlanmasin ham, zulm ham qilmasin”,[1] dedilar.
Yiqilganingizda “odamlar ataylab choh qazib qo‘ygan” degan noma’qul xayolni miyangizdan chiqarib tashlang. Aksincha, qayta turishga harakat qiling. Qaddingizni rostlab olsangiz-da, o‘zingiz kabi yiqilganlarga yordam qo‘lini cho‘zing, o‘zlarini tiklab olishlariga ko‘maklashing. Hayot yo‘llarining pastu balandlariga, mashaqqatlariga sabrli bo‘ling, ko‘zingizni kattaroq oching va aqlingizni yig‘ing.
Dushmaningiz ustidan g‘alaba qozonsangiz-da, uning omadsizligidan quvonmang. Kishi boshiga musibat kelsa, hech bo‘lmasa duo bilan hamdard bo‘ling. Alloh taolo Shuro surasining 43-oyatida bunday marhamat qiladi: «Shubhasiz, kim sabr qilib kechirsa, albatta, bu mardlik ishlaridandir». Nabiy sollallohu alayhi vasallam ham bunday deb duo qilardilar: “...Alloh, hasadgo‘y dushmanni mening mag‘lubiyatim sabab quvontirma”.
Qanoat hamda dangasalik, izzat hamda g‘urur va tavoze’ bilan xorlik orasini jamlay olmaysiz. Zero, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Alloh uchun tavoze’li bo‘lsa, Alloh uning martabasini ko‘taradi, oxir borib illiyinning eng cho‘qqisiga olib chiqadi”, deya kamtar bo‘lishga targ‘ib qilganlar.
O‘zingiz uchun bir solih kishini do‘st tuting va uni asrab-avaylang. Bu borada Rasululloh sollallhu alayhi vasallam: “Kishi o‘z qadrdon do‘stining dinida bo‘ladi, shunday ekan har biringiz kim bilan do‘st tutinganiga bir nazar tashlasin!” dedilar. Solih do‘stingizni mayda-chuyda narsalar bilan itob qilavermang, uning yanglishishlariga ahamiyat bermang, axir, tamomi kamolot sifatiga ega bo‘lish faqat Alloh azza va jallaning O‘zigagina xosdir.
Odamlar bilan xusumatlashmang. Chunki behuda tortishuvlar do‘stlik arqonini uzib, ruhiyatlar orasida to‘siq paydo qiladi. Solih kishilarning ichi tor bo‘lmaydi, aksincha, ular ko‘nglini keng qiladilar va boshqalarning ayblarini ko‘taradilar. Odamlarning yomonliklarini xotirangizdan o‘chirib tashlang va ularning yaxshiliklarini yodingizda tuting.
Sizga taalluqli ishlarda xato qilganlarga ham bag‘rikeng bo‘ling, ularni “bir uzri bordir” deya oqlashni o‘rganing. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: “Birortangiz Abu Zamzamday bo‘lishga kuchi yetmaydimi?! U qachon uyidan chiqsa, men o‘z obro‘yimni odamlarga sadaqa qildim, der edi”, degan so‘zlari ham odamlarning bir-birlariga aytgan ba’zi gaplari yoki xatolari borasida kengfe’lli bo‘lishga targ‘ibdir.
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Muslim rivoyati.