Sayt test holatida ishlamoqda!
20 Yanvar, 2025   |   20 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:21
Quyosh
07:44
Peshin
12:39
Asr
15:43
Shom
17:28
Xufton
18:45
Bismillah
20 Yanvar, 2025, 20 Rajab, 1446

Imom Abu Hanifaning hadis ilmi rivojidagi o'rni va ahamiyati

20.07.2023   983   10 min.
Imom Abu Hanifaning hadis ilmi rivojidagi o'rni va ahamiyati

Halqimiz qadimdan amal qilib kelayotgan hanafiy mazhabi va bu yo'nalishda yozilgan asarlar ona tilimizga tarjima qilinib, keng ommaga etkazilmoqda.

Yaqin o'tmishda Hindiston o'lkasidan hadis va fiqh ilmlari sohasida ko'plab olimlar etishib chiqdi. Ular ilmiy ishlarida hanafiylikka e'tibor qaratib, mazhabimiz asoschisi Imom Abu Hanifa (vaf. 150/767) va uning shogirdlarining hadis ilmidagi faoliyatini yoritib, bu borada ularga etkazilgan ta'nalarga raddiyalar berib, qator asarlar yozdilar.
Ana shunday olimlardan biri muhaddis, faqih Zafar Ahmad Tahonaviy Usmoniy 
(1892–1974/1310–1394) bo'lib, uning “E'lo as-sunan” (Sunnatni oliy qilish) nomli asari hanafiylarning dalili hisoblangan deyarli barcha hadislarni o'zida jamlagan. Shu bilan birga, muallif asar muqaddimasida Abu Hanifa va ko'plab hanafiy muhaddislarining hadis ilmidagi mavqei, uning rivoji yo'lidagi ilmiy izlanishlari, ustoz va shogirdlari hamda yozib qoldirgan asarlariga oid ma'lumotlar bergan.
Tahonaviyning xabar berishicha, tadqiqotchi olimlar Imom Abu Hanifaning hayoti va ilmiy faoliyatini ko'zdan kechirib, uni nafaqat fiqhiy masalalar, ijdihod borasida peshvo bo'lgan, balki hadis ilmida ham ko'plab muhaddislarga ustozlik maqomida bo'lib, ularning maqto­viga sazovor bo'lgan, degan xulosaga kelganlar.
Tahonaviy “E'lo as-sunan” asarining muqaddimasida Imom Abu Hanifa haqida uni ishonchli roviy ekanini tasdiqlaydigan etuk muhaddis ulamolarning so'zlaridan iqtibos keltirgan. Jumladan, muhaddis Yahyo ibn Main (vaf. 233/848) aytadi: “Shayximiz Yahyo ibn Said Qattondan Imom Abu Hanifa haqida so'rashganida, uning ra'yidan[1] ko'ra yaxshirog'ini topmadik, u siqa (ishonchli roviy) edi, deb javob bergan”[2]. Tadqiqotchi olim Anvarshoh Kashmiriy (vaf. 1352/1933) “Fayz al-Boriy” asarida keltirishicha, mazkur muhaddis (Yahyo ibn Main): “Abu Hanifaga ta'na toshini otgan biron kimsani bilmayman”, degan. Demak, Yahyo ibn Ma'in zamoniga qadar u (Abu Hanifa) ayblanmagan. Shuningdek, muhaddis Vake' ibn Jarroh (vaf. 195/810) ham barcha masalalarda uning mazhabida bo'lgan[3].
Tahonaviy mazkur asarida Imom Abu Hanifaning muhaddislik jihatini, hadis ilmida­gi mavqeini yoritishda boshqa kitoblarda uchramaydigan o'zgacha uslub bilan yondashadi. U ayrim hollarda faqat naqliy dalillar bilan cheklanmasdan, aqliy yo'l orqali ham isbotlashga urinadi. Tahonaviyning aytishicha, yuqorida muhaddislar Imom Abu Hanifaning ijtihodini e'tirof etib, uning mazhabiga ergashganini bayon qildilar. Ma'lumki, ko'plab hadislar, sahoba va tobeinlarning so'zlari, ularning har bir masaladagi ixtiloflari, Qur'on va sunnatdagi nosix va mansuxlaridan xabardor bo'lmay turib, ijtihod qilish imkonsiz ishdir.
Shuning uchun, Tahonaviy “al-Hadis val muhaddisun” asari muallifi Muhammad Abu Zahvning quyidagi so'zini o'z qarashlarining xulosasi o'rnida keltiradi: “Afsuski, ba'zilar Imom Abu Hanifani “hadisni kam bilgan”, deb hisoblaydilar. Holbuki, butun musul­mon­lar uning mujtahidlik martabasida bo'lganini e'tirof etgan. Mujtahidlikning shartlaridan biri esa, Qur'oni karim va Payg'ambarimiz sallolloxu alayxi vasallam hadislarining ma'nola­rini to'la-to'kis va chuqur anglab etishdir”[4].
Qolaversa, Imom Abu Hanifa Anas ibn Molik[5], Abdulloh ibn Abu Avfa, Sahl ibn Sa'd, Abu Tufayl kabi to'rt sahobalarni ko'rgan[6]. Bu esa uning qolgan uch mazhab imomlaridan ustunlik jihati hisoblanadi. Biroq tadqiqotchi olimlarning xulosalariga ko'ra, Imom Abu Hanifa biron sahobadan hadis eshitmagan[7]. Bundan tashqari, u Ato ibn Abi Raboh, Ikrima, Nofe'[8], Abdurahmon ibn Hurmuz, Qatoda, Alqama ibn Marsad, Tovus ibn Kayson, Omir Sha'biy[9], Hammod ibn Abu Sulaymon, Salama ibn Kuhayl, Abu Ja'far Muhammad ibn Ali, Yahyo ibn Said Ansoriy, Hishom ibn Urva kabi muhaddislardan hadis rivoyat qilgan. Farzandi Hammod, Ibrohim ibn Tahmon, Hamza ibn Habib, Zufar ibn Huzayl, Abu Yusuf, Iso ibn Yunus, Vake' ibn Jarroh, Abdulloh ibn Muborak[10], Ali ibn Mushir, Abdurazzoq, Muhammad ibn Hasan Shayboniy va boshqalar u zotdan hadis eshitganlar.
Shunday bo'lsa-da, ba'zi muhaddislar, jumladan, Imom Nasoiy (vaf. 303/915), Ibn Adiy (vaf. 453/976), Doraqutniy (vaf. 385/910), Hatib Bag'dodiy (vaf. 463/1071) kabilar u (Abu Hanifa)ga nisbatan “zaif”, “hadis ilmida mohir bo'lmagan” kabi noo'rin so'zlarni aytganlar. Hadis ilmi borasida ko'zga ko'ringan ulamolar kitoblarida ularga raddiya o'rniga o'tuvchi etarlicha ma'lumotlar berganlar. Tahonaviy ham o'z asarida ulardan bir qanchasini keltirib o'tadi. Unga ko'ra, Abu Hanifaning shogirdi Abdulloh ibn Muborak (vaf. 181/797) aytadi: “Kufaga kirdim. U erliklardan eng ilmi ko'p kishi haqida so'radim. Ular Abu Hanifa, deb javob berdilar. Keyin ulardan eng ibodatlirog'i va ilmga chuqur sho'ng'igan kishi haqida so'raganimda, ular yana Abu Hanifa, deb javob berishdi”[11].
Ma'lumki, Imom Buxoriy (vaf. 256/870), Imom Muslim (vaf. 261/875), Abu Dovud (vaf. 275/888), Imom Termiziy (vaf. 279/892) kabi yirik muhaddislarning eng ishonchli hisoblangan hadis to'plamlari Abdulloh ibn Muborakning rivoyati bilan to'lib toshgan. Shunday bo'lsa-da, u (Abdulloh ibn Muborak) Abu Hanifaning shogirdi hisoblanadi, undan bevosita hadis eshitgani­ga shubha yo'q. Shuningdek, Imom Buxoriyning ustozlaridan yana biri Makkiy ibn Ibrohim 
(vaf. 214/829) (Buxoriyning aksari sulosiyoti[12] u orqali rivoyat qilingan) shunday degan: “Abu Hanifa o'z zamonidagi kishilarning eng olimi bo'lgan”[13].
Muhaddis Yazid ibn Horun (vaf. 206/821) shunday deydi: “Minglab olim kishilarni uchrat­dim. Ulardan hadis yozib oldim. Ammo ular orasidan besh nafaridan ko'ra faqihi, taqvosi hamda ilmi ziyoda kishini ko'rmadim. Ularning avvalida Abu Hanifa turadi”. Tahonaviy xabar beri­shicha, dastlab sahobalar va tobeinlar davrida “ilm” deganda Qur'on va hadis ilmi tushunilgan. Shuning uchun ham o'sha vaqtda odamlarning ilmlirog'i Qur'on va hadisning bilimdoni hisob­langan. Shu e'tibordan xam Imom Abu Hanifa hadis borasida ham keng qamrovli ilm egasi bo'lgani o'z isbotini topadi.
Tahonaviy “al-Hoyrot al-xisan” asarida naql qilishicha, asar muallifi Ibn Hajar Haytamiy Makkiy (vaf. 973/1565) shunday deydi: “Muhaddislar Abu Hanifadan rivoyat qilin­gan hadislardan foydalanib, o'z to'plamlarida undan bir qanchasini keltirganlar”. Imom Sha'roniy­dan naql qilib: “Abu Hanifaning barcha masalalarda tayangan umumiy hadislari boshqa uch mazhab imomlari tayanadigan xadislarga qaraganda ko'proqdir”[14], degan.
Shu nuqtai nazaridan Sufyon Savriyning Abu Hanifaga nisbatan[15], Ibn Abi Zi'bning Imom Molikka nisbatan[16], Imom Molikning Muhammad ibn Ishoqqa nisbatan[17], Yahyo ibn Mainning Imom Shofe'iyga nisbatan[18], Imom Nasoiyning Ahmad ibn Solihga nisbatan[19], Imom Ahmadning Horis Muhosibiyga nisbatan[20], Ibn Mandaning Abu Nu'aym Asbahoniyga nisbatan[21] ayblovi hisobga olinmaydi. Shuning uchun Imom Buxoriy “Juz al-qiro'a xalf al-imam” asarida: “Ko'pchilik muhaddislar (ishonchli roviy bo'lishlariga qaramasdan) ayblovdan salomat qolmagan. Shunday bo'lsa-da, hech bir muhaddis ishochlilik martabasidan tushib qolmagan, ulamolar bunday ta'na­larga e'tibor qaratishmagan”[22], deb ishora qilgan.
Tahonaviy “E'lo as-sunan”ning muqaddimasida ulamolarning bu boradagi qarashlarini kelti­rib, so'ngra hanafiy muhaddis Muhammad Hasan Sanbuhliy (vaf. 1305/1888)ning “Tansiq an-nizom” asaridan naql qilib, shunday deydi: “Abu Hanifaga etkazilgan ta'nalarning biron­tasi qabul qilinmaydi”[23]. Demak, Imom Abu Hanifa ham boshqa ulamolar singari ta'nadan benasib bo'lmagan. Ammo masalaga chuqur kirib, uni zaifga chiqarish tadqiqotchi olimlarning mazkur qarashlaridan kelib chiqib aytganda, imkoni yo'q ishdir.
Hulosa o'rnida shuni aytish kerakki, Imom Abu Hanifa fikrlash qobiliyati, adolati (ishonchli roviylik jihati) hamda chuqur ilmi tufayli ijtihod qilishga, o'zining ra'yiga qarab hukm chiqarishga, musulmonlar unga suyanib, uning fikrlarini hayotga tatbiq etishlariga munosib bo'lgan yirik mujtaxid olim hisoblanadi.
Zafar Ahmad Tahonaviyning “E'lo as-sunan” asari Imom Abu Hanifaning hadis ilmidagi mavqeini, muhaddislik jihatini yoritishda hamda hanafiy fiqhini hadislar asosida talqin etishda muhim manba bo'lib xizmat qiladi.
Tahonaviy mazkur asarida Imom Abu Hanifaga bag'ishlab yozilgan hanafiy olimlarning kitoblari bilan bir qatorda, Imom Zahabiyning “Manoqib Abi Hanifa”, Ibn Hajar Haytamiy­ning “al-Hoyrot al-hisan”, Imom Suyutiyning “Tabyiz as-sahifa” kabi qator muhaddislar­ning asarlardan ham keng foydalangan.
Asarni sinchkovlik bilan kuzatgan kishi, Tahonaviy ko'pincha mavzuning muhim jihati­ni yoritish asnosida butun muhaddislar e'tirof etgan (hanafiy bo'lmagan) olimlarning asarlari­dan iqtibos keltirishganiga guvoh bo'ladi. Demak, Tahonaviy hadis ilmi nuqtai nazaridan 
Abu Hanifaning o'rnini ko'rsatib berishda xolislik bilan yondashgan. Uning mazkur asari hozir­gi kunda xam bu borada yozilgan muhim manba hisoblanadi.
Qobil Yusupov,
O'zHIA huzuridagi Malaka oshirish markazi 
Namangan mintaqaviy filiali
Ijtimoiy va mutaxassislik 
fanlari kafedrasi o'qituvchisi
MAQOLA
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Sen namoz o‘qiganing yo‘q!

16.01.2025   6292   8 min.
Sen namoz o‘qiganing yo‘q!

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

«Arkon» ko‘plik siyg‘asidagi so‘z bo‘lib, uning birligi rukndir. «Rukn» lug‘atda burchak ma’nosini anglatadi. Xuddi burchak uydagi asosiy narsalardan bo‘lganidek, rukn ham namozdagi asosiy narsadir. Ruknlarsiz namoz bo‘lmaydi. Ruknlar namozning avvalidan oxirigacha ado etilishi shart, ularni qasddan yoki unutib yoxud bilmasdan qoldirib bo‘lmaydi.

Hanafiy mazhabida rukn lafzi o‘rniga farz va vojib lafzlari ishlatiladi. Quyidagi hadisi shariflarda namozning farz va vojib amallari haqida so‘z boradi.

عَنْ عُمَرَ رَضِي اللهُ عَنْهُ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ، وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى. رَوَاهُ الْخَمْسَةُ إِلَّا أَبَا دَاوُدَ.

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Albatta, amallar niyatlarga bog‘liqdir. Albatta, har bir kishiga niyatiga yarasha bo‘ladi», dedilar».

Beshovlaridan faqat Abu Dovud rivoyat qilmagan.

Sharh: Bu hadis va uning to‘liq sharhi «Niyat» kitobida o‘tgan. Hadisi sharifning bir qismini bu yerda keltirishdan murod, namozda niyat farz ekanligini bildirishdir. Namoz o‘quvchi niyat qilishi farz, aksincha, namozi namoz bo‘lmaydi. Agar niyatini tiliga olib aytsa, yana ham yaxshi.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دَخَلَ الْمَسْجِدَ فَدَخَلَ رَجُلٌ فَصَلَّى ثُمَّ جَاءَ فَسَلَّمَ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَرَدَّ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَيْهِ السَّلَامَ، فَقَالَ: ارْجِعْ فَصَلِّ فَإِنَّكَ لَمْ تُصَلِّ، فَصَلَّى ثُمَّ جَاءَ فَسَلَّمَ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، فَقَالَ: ارْجِعْ فَصَلِّ فَإِنَّكَ لَمْ تُصَلِّ ثَلَاثًا، فَقَالَ: وَالَّذِي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ مَا أُحْسِنُ غَيْرَهُ فَعَلِّمْنِي، فَقَالَ: إِذَا قُمْتَ إِلَى الصَّلَاةِ فَكَبِّرْ، ثُمَّ اقْرَأْ مَا تَيَسَّرَ مَعَكَ مِنَ الْقُرْآنِ، ثُمَّ ارْكَعْ حَتَّى تَطْمَئِنَّ رَاكِعًا، ثُمَّ ارْفَعْ حَتَّى تَعْتَدِلَ قَائِمًا، ثُمَّ اسْجُدْ حَتَّى تَطْمَئِنَّ سَاجِدًا، ثُمَّ ارْفَعْ حَتَّى تَطْمَئِنَّ جَالِسًا، ثُمَّ اسْجُدْ حَتَّى تَطْمَئِنَّ سَاجِدًا، ثُمَّ افْعَلْ ذَلِكَ فِي صَلَاتِكَ كُلِّهَا. رَوَاهُ الْخَمْسَةُ. وَزَادَ أَبُو دَاوُدَ: فَإِذَا فَعَلْتَ هَذَا فَقَدْ تَمَّتْ صَلَاتُكَ، وَمَا انْتَقَصْتَ مِنْ هَذَا شَيْئًا فَإِنَّمَا انْتَقَصْتَهُ مِنْ صَلَاتِكَ.

Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam masjidga kirdilar. Bir odam ham masjidga kirdi va namoz o‘qidi. So‘ngra kelib, Nabiy sollallohu alayhi vasallamga salom berdi. Bas, Nabiy sollallohu alayhi vasallam uning salomiga javob berdilar va:

«Qayt, borib namoz o‘qi. Sen namoz o‘qiganing yo‘q», dedilar. U borib, namoz o‘qidi. So‘ngra kelib, Nabiy sollallohu alayhi vasallamga salom berdi. Bas, u zot:

«Qayt, borib, namoz o‘qi. Sen namoz o‘qiganing yo‘q», dedilar. Uch marta shunday bo‘ldi. Bas, shunda haligi odam:

«Sizni haq ila yuborgan Zot ila qasamki, bundan yaxshi o‘qiy olmayman, menga o‘rgating», dedi.

U zot sollallohu alayhi vasallam: «Qachon namozga tursang, takbir ayt. So‘ngra o‘zingga muyassar bo‘lganicha Qur’ondan qiroat qil, so‘ngra ruku’ qil va ruku’da tin ol, so‘ngra g‘oz turib, tiklan. So‘ngra sajda qil va sajdada tin ol. Keyin (boshingni) ko‘tar va o‘tirib tin ol. So‘ngra sajda qil va sajdada tin ol. Keyin namozingning hammasida shunday qil», dedilar».

Beshovlari rivoyat qilganlar.

Abu Dovud:

«Bas, qachon shuni qilsang, namozing to‘liq bo‘ladi. Bundan biror narsani kam qilsang, namozingdan kam qilgan bo‘lasan», degan ziyodani keltirgan.

Sharh: Ushbu hadisi sharif muhaddis va faqih ulamolar orasida «namozini yomon o‘qigan odamning hadisi» nomi bilan mashhur bo‘lgan. U namozning sifati haqidagi o‘ta muhim hukmlarni o‘z ichiga olgan buyuk hadisdir.

Unda «masjidga kirib kelib, namoz o‘qidi» de­yilgan kishining ismi Xolid ibn Rofe’ bo‘lib, Nasaiy qilgan rivoyatga ko‘ra, u ikki rak’at namoz o‘qigan.

Ushbu hadisdan olinadigan foydalar:

1. Masjidga kirgan odam avvalo namoz o‘qishi kerakligi.

2. Boshliq o‘ziga tobelar qilayotgan ish shariatga mosmi-yo‘qmi, qarab turishi lozimligi va xato bo‘lsa, tuzatib qo‘yishi.

3. Namoz o‘qib bo‘lgach, masjiddagilarga salom berish.

4. Salomni eshitgan kishi darhol alik olishi. Salomga alik olishning vojibligi shu hadisdan olingan.

Nabiy sollallohu alayhi vasallam avval salomga alik olib, so‘ng xatoni to‘g‘rilashga kirishganlar.

5. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning: «Qayt, borib, namoz o‘qi. Sen namoz o‘qiganing yo‘q» deganlarini ulamolar ikki xil ta’vil qilganlar.

Ba’zilari «Uning namozi butunlay namoz bo‘lmagan», desalar, boshqalari «Uning namozi komil namoz bo‘lmagan, chunki hadisning oxirida «Bundan biror narsani kam qilsang, namozingdan kam qilgan bo‘lasan», demoqdalar», deyishadi.

6. Bir narsani yaxshi bilmagan odam e’tirof qilib, bilgan odamdan o‘rgatib qo‘yishini so‘rashi kerakligi.

7. Bilgan odam esa avval bilmagan odamning ishi xato ekanligini muloyimlik bilan tushuntirib qo‘yishi lozimligi.

8. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning: «Qachon namozga tursang, takbir ayt» deganlari namozga kirish takbir bilan bo‘lishini va takbir farz ekanligini bildiradi.

9. «So‘ngra o‘zingga muyassar bo‘lganicha Qur’ondan qiroat qil» deganlaridan namozda qiroat farz ekanligi va u muyassar bo‘linganicha o‘qilishi kelib chiqadi.

Hanafiy ulamolar shuni dalil qilib, «Namozda Fotiha surasini o‘qish farz emas, balki muyassar bo‘lganicha oyatlar o‘qish farzdir», deydilar.

10. «Tin ol» deyilganidan ruku’ va sajdada xotirjam bo‘lgudek holat vojibligi kelib chiqadi.

Buning eng kam miqdori Hanafiy mazhabida ruku’da «Subhana robbiyal azim»ni, sajdada «Subhana robbiyal a’la»ni shoshmay, uch martadan aytish bilan belgilanadi.

Ko‘pchiligimiz bu narsaga uncha e’tibor bermaymiz. Hadisdagi namozni kamchilik bilan o‘qigan odamga o‘xshab ruku’ va sajdani nomiga, tez-tez qilamiz. Aslida esa ruku’da ham, sajdada ham tasbehlarni o‘n bir martadan aytish kerak.

11. Shuningdek, ruku’dan ham g‘oz turib, qomatni rostmana to‘g‘rilash lozim. Ba’zilarga o‘xshab, boshni ko‘tarib, ko‘krakni bir oz to‘g‘rilab, sajdaga ketaverish kerak emas.

12. Birinchi sajdadan boshni ko‘targanda rostmana, xotirjam bo‘lib o‘tirish lozimligi.

13. «Keyin namozingning hammasida shunday qil» deganlaridan har bir rak’at namozda yuqorida zikr qilingan narsalar takrorlanishi lozimligi bilinadi.

14. Namozning arkonlaridan birortasini buzgan odam uni qayta o‘qishi vojibligi.

15. Olim odam bilmaganlarga shariat amallarini sabr bilan o‘rgatishi zarurligi.

«Hadis va hayot» kitobining 4-juzi asosida tayyorlandi

Maqolalar