Payg'ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam hayot vaqtlarida aslo vujudga kelmagan, ammo kelajakda paydo bo'lishi mumkin bo'lgan, xalqlar va millatlar birligi hamda osoyishtaligiga tahdid soluvchi fitna-fasod, buzg'unchiliklar haqida ogohlantirgan edilar: “Ummatimdan qaysi biri ummatimga karshi chiqsa, uning yaxshi va yomonini farkiga bormasa, mo'minga ziyon tegishidan o'zini tiymasa, bergan va'dasiga vafo qilmasa, u mening ummatim emas!” (Muslim rivoyati).
Dinimiz dushmanlari dinning asl mohiyatini buzib ko'rsatish, undan o'z manfaatlari va qabih rejalari yulida foydalanishga urinishlari dunyoda avj olyapti. Bu g'arazli harakatlar ta'siridan mintaqamiz ham chetda qolayotgani yuq. Keyingi paytlarda ayrim diniy siyosiy va ekstremistik kuchlar dinni siyosiylashtirishga, shu yul bilan odamlar xususan yoshlar ongiga ta'sir o'tkazishga zo'r berib intilayotgani hech kimga sir bo'lmay qoldi. Bu harakatlar esa Islomning insonparvaplik g'oyalarini obro'sizlantirishga sabab bo'lmoqda. Islom dini zo'ravonlik qon to'kish yoki buzg'unchilikka targ'ib qilmasligi, aksincha, bu din tinchlik, insonparvarlik, kengbag'irlik, ezgulik dini ekanini yaxshi tushinmoq lozim. Bugungi kunda odamlarimizga sof diniy manbalar asosida tashqi kuchlarning din omilidan manfaatlari yulida foydalanish uchun olib borayotgan harakatlarini moxiyatini ochib berish kerak. Mana shu jihatdan olib qaraydigan bulsak, imon va kufr masalasi ham Islomdagi eng nozik, ahamiyatli masalalardandir. Bir insoning musulmonlik da'vosida rostguy ekani yolg'iz Parvardigorgagina ayon. Shuning uchun ham o'tmishdagi buyuk allomalarimiz, mutafakkirlarmiz o'zlaricha faraz qilishdan saqlanishgan, muayyan bir shaxsni kofirga hukm qilish borasida juda ehtiyotkor bo'lgan. Bugungi kunga kelib kufr masalasida o'ta juratli bo'lib ketdi eng achinarlisi hali. Islomni chuqur o'rganmagan, etarli bilim olmagan ba'zi yoshlarimiz ularga ko'r ko'rona ergashib, zalolat va johillik yuliga kirib ketishi insonni o'ylantiradi.
Alloh taolo o'z bandalarini so'zlarning eng go'zaliga foydalisiga ergashishga chaqiradi «bas (ey Muxammad)Mening shunday bandalarimga xushxabar beringki, ular gapni tinglab, so'ng uning eng go'zaliga ergashadilar. Aynan o'shalar Alloh hidoyat etgan zotlardir va aynan o'shalargina aql egalaridir.»(zumar surasi 17-18oyatlar) .
Payg'ambarimiz Muhammad alayxissalomdan rivoyat kilingan hadislarda ham insonlar yaxshi amallar qilishga, yomonliklardan qochishga chaqiriladi. «Musulmon kim?- uning qo'lidan va tilidan hech kim ziyon ko'rmagan kishi . Mo''min kim? — boshqalarning moli va joniga tajovvuz etmaydigan kishi. Muhojir kim?— gunoh va ma'siyatlarni tark etgan kishi. Alloh yulida mujohid kim?— nafsiga qarshi kurashishga kirishgan kishi »
Mana bizga Islom nimani o'rgatayapti. Biror shaxs yoki butun boshli jamiyatni kofirga chiqarish o'ta qaltis ish bo'lib, bunga ko'r ko'rona munosabatda bo'lish yaramaydi. Chunki buning ortida kufrga chiqarayotgan yoki chiqarilayotganlardan biri uchun daxshatli oqibat yotibdi. Imom Buxoriy Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat kilgan hadisda Rasululloh sallallohu alayhi va salam bunday deganlar «Kishi o'z birodariga «ey kofir»desa kufr ikkisidan biriga qaytadi ». hadisdan ko'rinib turibdiki, o'zgani kofirga chiqarish oddiy haqorat so'zi emas, aksincha birovning taqdiriga aralashib, o'z oxiratini boy berib qo'yish ehtimolini tug'dirish mumkin bo'lgan xatarli masalalardan biri ekan. Musulmon kishini biror gunohi yoki bilmasdan kilgan xatolari uchun kofirga chiqarish yoki ko'pchilik aholisi musulmon bo'lgan o'lkalarni «kufr diyori» deb atash dinimiz ta'limotiga mutlaqo ziddir. Buyuk mazhabboshimiz imom Abu Hanifa rahmatullohi alayh aqidaga oid «Fiqhul akbar» kitobida bayon etilgan quyidagi fikrlarni keltirib o'tish maqsadga muvofiqdir «Biror musulmonni qilgan gunohi uchun kofirga chiqarmaymiz, garchi u gunohi kabira bo'lsa ham . Basharti uni halol deb e'tiqod qilmagan bo'lsa undan imon ismini olib tashlamaymiz uni haqiqiy mo'min deb atayveramiz. Uni fosiq mo'min deb atash mumkin , ammo kofir deb emas.».
Yaratgan buyuk ajdodlarimizning boy madaniyat va ma'rifat buloqlaridan bahramand bo'lgan xalqimizning diniy bag'rikenglik dinu-diyonat, iymonu-e'tiqod, odobu-axloq, mehru-muruvvat, oila, farzand tarbiyasi, ota-ona hurmati va izzati borasida ham o'ziga xos keng fe'llik, sahovat va mo''tadillik tamoyillariga amal qilishni bardavom qilsin. Yurtimizda tinchlik-xotirjamlik bardavom bo'lsin, o'zaro totuvligimiz, inoqligimiz yanada mustahkam bo'lsin!
Sirdaryo viloyati bosh imom xatibi Habibulloh ZOKIROV
Odamlarga asliy holatingizdan-da go‘zal muomalada bo‘ling. Zero, zulm umrni qisqartiradi. Biz atrofimizdagilarga zulm qilib, haqlariga rioya qilmaganimiz uchun ham ularni yo‘qotamiz. O‘z hisob-kitoblarimizni ularning kamchiliklari ustiga quramiz, lekin ulardagi oliyjanob fazilatlarni unutamiz. Ularni batamom aybsiz bo‘lishlariga talabgormiz, shuningdek, “odam bolasi xatodan xoli bo‘lmaydi” degan gapni dalil qilib o‘zimizni oqlaymiz.
Mabodo odamlar sizni toshbo‘ron qilsalar ham, bu toshlarni to‘plab, biror-bir uyni ta’mirlash uchun ishlating. Agar sizni gullar bilan qarshi olsalar, guldastalarni sizga ta’lim bergan va nochor paytingizda qo‘lingizdan tutganlarga ulashing.
Avval Allohga ishoning, keyin esa o‘zingizga. Ayblaringizni tan oling. Ishoning, agar siz o‘sha ayblaringizdan xalos bo‘lsangiz, orzularingizning ro‘yobga chiqishiga bir qadam qoladi... O‘z xatolaringizni yodingizda tuting, do‘stlaringiz, yaqin qarindosh-urug‘laringizni atrofingizda saqlab qolishni istasangiz, ularning xatolarini esingizdan chiqaring. Bilingki, haqiqiy saodat kishi boshqalarning aybini qo‘yib, o‘z ayblari bilan ovora bo‘lishidadir.
Bordi-yu, birorta ishda muvaffaqiyatni qo‘lga kiritsangiz, g‘ururlanib ketmang! Zero, Alloh azza va jalla bu borada Najm surasining 32-oyati karimasida: “...Shunday ekan o‘zingizni oqlamang, U kim taqvodorligini yaxshi biladir”, deya marhamat qiladi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ham kamtarlikka targ‘ib qilib: “Alloh taolo menga sizlarning kamtar bo‘lishingizni vahiy qildi. Toingki, birorta odam boshqaning oldida faxrlanmasin ham, zulm ham qilmasin”,[1] dedilar.
Yiqilganingizda “odamlar ataylab choh qazib qo‘ygan” degan noma’qul xayolni miyangizdan chiqarib tashlang. Aksincha, qayta turishga harakat qiling. Qaddingizni rostlab olsangiz-da, o‘zingiz kabi yiqilganlarga yordam qo‘lini cho‘zing, o‘zlarini tiklab olishlariga ko‘maklashing. Hayot yo‘llarining pastu balandlariga, mashaqqatlariga sabrli bo‘ling, ko‘zingizni kattaroq oching va aqlingizni yig‘ing.
Dushmaningiz ustidan g‘alaba qozonsangiz-da, uning omadsizligidan quvonmang. Kishi boshiga musibat kelsa, hech bo‘lmasa duo bilan hamdard bo‘ling. Alloh taolo Shuro surasining 43-oyatida bunday marhamat qiladi: «Shubhasiz, kim sabr qilib kechirsa, albatta, bu mardlik ishlaridandir». Nabiy sollallohu alayhi vasallam ham bunday deb duo qilardilar: “...Alloh, hasadgo‘y dushmanni mening mag‘lubiyatim sabab quvontirma”.
Qanoat hamda dangasalik, izzat hamda g‘urur va tavoze’ bilan xorlik orasini jamlay olmaysiz. Zero, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Alloh uchun tavoze’li bo‘lsa, Alloh uning martabasini ko‘taradi, oxir borib illiyinning eng cho‘qqisiga olib chiqadi”, deya kamtar bo‘lishga targ‘ib qilganlar.
O‘zingiz uchun bir solih kishini do‘st tuting va uni asrab-avaylang. Bu borada Rasululloh sollallhu alayhi vasallam: “Kishi o‘z qadrdon do‘stining dinida bo‘ladi, shunday ekan har biringiz kim bilan do‘st tutinganiga bir nazar tashlasin!” dedilar. Solih do‘stingizni mayda-chuyda narsalar bilan itob qilavermang, uning yanglishishlariga ahamiyat bermang, axir, tamomi kamolot sifatiga ega bo‘lish faqat Alloh azza va jallaning O‘zigagina xosdir.
Odamlar bilan xusumatlashmang. Chunki behuda tortishuvlar do‘stlik arqonini uzib, ruhiyatlar orasida to‘siq paydo qiladi. Solih kishilarning ichi tor bo‘lmaydi, aksincha, ular ko‘nglini keng qiladilar va boshqalarning ayblarini ko‘taradilar. Odamlarning yomonliklarini xotirangizdan o‘chirib tashlang va ularning yaxshiliklarini yodingizda tuting.
Sizga taalluqli ishlarda xato qilganlarga ham bag‘rikeng bo‘ling, ularni “bir uzri bordir” deya oqlashni o‘rganing. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: “Birortangiz Abu Zamzamday bo‘lishga kuchi yetmaydimi?! U qachon uyidan chiqsa, men o‘z obro‘yimni odamlarga sadaqa qildim, der edi”, degan so‘zlari ham odamlarning bir-birlariga aytgan ba’zi gaplari yoki xatolari borasida kengfe’lli bo‘lishga targ‘ibdir.
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Muslim rivoyati.