بسم الله الرحمن الرحيم
Mavlidun nabiy muborak!
الحَمْدُ للهِ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ وَجَعَلَهُ أُسْوَةً حَسَنَةً لِلْمُؤْمِنِيْنَ، وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى نَبِيِّنَا الرَّؤُوفِ بِالْمُؤْمِنِيْنَ، وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبَعَهُ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنِ
Muhtaram jamoat! Har yili rabi’ul-avval oyida dunyo musulmonlari qatori mamlakatimizda istiqomat qilayotgan yurtdoshlarimiz ham muhim bir sanani keng nishonlaydilar. U ham bo‘lsa “Mavlidun-Nabiy”, ya’ni Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalomning tug‘ilgan sanalarini sharaflash, bayram qilish oyidir. Bu oyda barchalarimiz olamlar sarvari, butun insoniyatga oxirzamon payg‘ambari etib yuborilgan suyukli Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalomning siyratlarini, hayotlarini yanada kengroq o‘rganish, har ishda, har kunimizda, har bir amalimizda u zotga ergashish, sunnatlariga muvofiq hayot kechirishni bir-birimizga yanada ko‘proq targ‘ib qilishimiz kerak bo‘ladi.
Darhaqiqat, Muhammad alayhissalom Alloh taoloning so‘nggi payg‘ambari, payg‘ambarlarning eng ulug‘i va xotimalovchisi, Parvardigor butun olamga rahmat qilib yuborgan elchisi, insoniyat faxri, odamlarning eng yaxshi xulqlisi va komili edilar. Alloh azza va jalla O‘z rasuliga bevosita xitob qilib, Uni butun dunyoga rahmat elchisi ekanliklarini tasdiqlab, bunday deydi:
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ
(سورة الأنبياء/107)
ya’ni: “(Ey, Muhammad!) Biz Sizni (butun) olamlarga ayni rahmat qilib yuborganmiz” (Anbiyo surasi, 107-oyat). Oyati karimadagi “Rahmat” juda keng ma’noni anglatadi. Ularni bilish va anglash uchun Hazrati Rasululloh sallallohu alayhi vasallamning go‘zal odob-axloqlari, siyrat va shamoillari, shariatlarining nihoyatda bag‘rikengligi, hatto, kufr va shirk ahliga ham zulmni ravo ko‘rmasligi, mehr-oqibat, ezgulik kabi fazilatlar manbai ekanidan xabardor bo‘lish zarur. Oisha onamizdan Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi vasallamning xulqlari haqida so‘ralganda:
"كَانَ خُلقُهُ القُرآن"
(رَوَاهُ الإِمَامُ مُسْلِمٌ)
ya’ni: “Rasululloh (sallallohu alayhi vasallam)ning xulqlari Qur’on edi”, – dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Qur’oni karim oyatlari Hazrati Rasululloh sallallohu alayhi vasallamni sharaflab, nomlarini yuqori darajaga ko‘tarib zikr qiladi. Ul zotni barcha haloyiqdan ham yaxshi va Parvardigorga eng yaqin zot deb ulug‘laydi:
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
(سورة التّوبة/128)
ya’ni: “(Ey, Makka ahli!) Haqiqatan, sizlarga o‘zlaringizdan (chiqqan), qiyinchiliklaringizdan alam chekadigan, sizlar bilan (hidoyat topishingiz bilan) qiziquvchi, mo‘minlarga mushfiq va rahmdil Rasul keldi” (Tavba surasi, 128-oyat).
Muhtaram jamoat! Mavlidun-nabaviyni nishonlashdan ko‘zlangan asosiy maqsad mo‘min-musulmonlarni Rasululloh sallallohu alayhi vasallamga bo‘lgan muhabbatlarini paydo qilish va uni yanada ziyoda qilish, qalblariga o‘z payg‘ambarlariga muhabbat ruhini ulashish, dillarida shu tuyg‘uni uyg‘otish, kuchaytirish va sayqallashdir.
Alloh taolo Qur’oni karimning ko‘plab oyati karimalarida Rasuli Akram sallallohu alayhi vasallamga muhabbat barcha muhabbatdan oldin turishligi kerakligiga da’vat qilgan:
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ...
(سورة الأحزاب/6 الأية)
ya’ni: “Payg‘ambar mo‘minlarga o‘zlaridan ham haqliroqdir...” (Ahzob surasi, 6-oyat). Buning ma’nosi, Rasululloh sallallohu alayhi vasallamga bo‘lgan muhabbatlari boshqa barcha narsalarga qo‘ygan muhabbatdan ko‘ra ustunroq bo‘lmaguncha, imonlari komil bo‘lmagay, deganidir.
Hadisi sharifda esa Abu Hurayra raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sallallohu alayhi vasallam:
"لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ وَلَدِهِ وَوَالِدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ"
(رَوَاهُ الإِمَامُ البُخَارِيُّ وَالإِمَامُ مُسْلِمٌ)
ya’ni:“Sizlardan birortangiz men unga bolasidan, ota-onasidan va odamlarning hammasidan mahbubroq bo‘lmagunimcha, mo‘mini komil bo‘la olmaydi”, – dedilar (Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyati).
Ushbu hadis musulmon kishiga Rasululloh sallallohu alayhi vasallamga muhabbat qo‘yish vojib ekanligiga dalolat qiladi. Shundagina haqiqiy imon egasi, najot topuvchi kishiga aylanar ekan. Rasululloh sallallohu alayhi vasallamni yaxshi ko‘rish imon ahllarining sarmoyasi va Islom ahkomlarining tatbiqidir. Zero, yaxshi ko‘rishdan maqsad quruq ehtiros va hissiyotning o‘zi emas, balki u zotdan kelgan har bir ko‘rsatmani qabul qilish, bajarish va lozim tutishdir.
Alloh taolo O‘zining kalomida shunday marhamat qiladi:
وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا
(سورة النساء/69 الأية)
ya’ni: “Kimda-kim Alloh va Payg‘ambarga itoat etsa, aynan o‘shalar Allohning in’omiga erishgan zotlar, ya’ni payg‘ambarlar, siddiqlar, shahidlar va solih kishilar bilan birgadirlar. Ular hamroh sifatida naqadar go‘zaldir!” (Niso surasi, 69-oyat). Bu oyatda payg‘ambarlar bilan birgalikda boshqalarning zikr qilinishida solihlikda mukammal bo‘lmaganlar solihlikda mukammal bo‘lganlarni yaxshi ko‘rishi bilan ular qatoridan joy olishlariga ishora qilingan. Boshqa oyatda:
وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ
(سورة النور/52 الأية)
ya’ni: “Kimki Alloh va Uning payg‘ambariga itoat etsa va Allohdan qo‘rqib, taqvo qilsa, bas, aynan o‘shalargina yutuq egalaridirlar”– degan (Nur surasi, 52-oyat).
Qalbi Rasulullohga muhabbat bilan limmo-lim to‘lgan, u zotning aytganlariga itoat etishni hamma narsadan afzal deb bilgan mo‘min albatta Allohning roziligi va fazlu marhamatiga sazovor bo‘ladi va jannatda u zotga qo‘shni bo‘lish baxtini qo‘lga kiritadi. Bunga quyidagi hadis dalildir. Anas raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Bir kishi Rasululloh sallallohu alayhi vasallam huzurlariga kelib: “Ey, Allohning rasuli! Qiyomat qachon bo‘ladi?” – deb savol berdi. “Sen qiyomatga nimani hozirlab qo‘yding?” – dedilar Payg‘ambar alayhissalom. Savol bergan kishi: “Men Alloh va uning Rasulining muhabbatidan boshqa arzigulik hech narsa tayyorlamadim”,– deb javob qildi. Shunda Rasululloh sallallohu alayhi vasallam: “Albatta, sen o‘zing yaxshi ko‘rganlar bilan birgasan, har kim o‘zi yaxshi ko‘rganlar bilan birga bo‘ladi”, – deb marhamat qildilar. Anas raziyallohu anhu: “Biz Islom kelgandan keyin Rasululloh sallallohu alayhi vasallamning ushbu so‘zlarini eshitganchalik xursand bo‘lmaganmiz”,– deganlar.
Ulamolarimiz kishini Rasululloh sallallohu alayhi vasallamga bo‘lgan muhabbatining qanchalik chin ekanligiga kuyidagi ishlar dalolat qiladi, deganlar:
Muhtaram jamoat! Mavlid oyi Payg‘ambar alayhissalomning hayotlarini, muborak siyratlari va sunnati saniyyalarini yanada chuqurroq o‘rganish oyidir. Bu oyda ham, bundan keyin ham biz, mo‘min-musulmonlar, har bir ishda, har bir amalda u zotning sunnatlariga muvofiq yo‘lda yurishimiz, U zotga ergashishimiz zarur. Shunday ekan, biz, yoshi kattalar, ota-onalar yana bir karra zimmamizdagi mas’uliyatni chuqur his etib, yetishib kelayotgan yosh avlodni, farzandlarimizni O‘z robbisi va Rasulini taniydigan, ularga muhabbat qiladigan, sadoqatli va axloq-odobli, bilim va salohiyatli qilib tarbiyalamog‘imiz lozim bo‘ladi.
Shuni aytib o‘tish joizki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning tavalludlarini nishonlash va bunda xursandchilik qilishni o‘ziga yarasha shar’iy dalillari, asoslari hamda manfaatlari bor. Musulmon ummati taqriban ming yildan buyon uni nishonlab kelmoqda. Islom ummatining tayanchi bo‘lgan bir qator ulamolar uni yaxshi amal sanashgan.
Ulamolarimiz: “Abdulloh ibn Mas’ud raziyallohu anhuning “Musulmonlar yaxshi sanagan narsa Alloh nazdida ham yaxshidir”,– degan so‘zlari aynan mavlidga mos tushadi”, – deydilar. Biz ko‘pchilik ulamolarning, shu jumladan, yurtimiz ulamolarining fikrlarini ushlashimiz va ixtilofga o‘rin bermasligimiz lozim bo‘ladi. Zero, mavliddan ko‘zlangan maqsadlarga erishishga musulmonlar bugun har doimgidan ko‘ra ko‘proq muhtojdirlar.
Muhtaram jamoat! Ma’ruzamiz davomida Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning mo‘jizalaridan ba’zilarini eslab o‘tamiz:
Arablarda balog‘at, fasohat hamda she’riyat rivojlangan bir paytda Alloh taolo Nabiy sollallohu alayhi vasallamga Qur’oni karimni buyuk mo‘jiza o‘laroq nozil qildi. Uning mo‘jizaviyligi shundaki, Rasululloh salalllohu alayhi vasallam arablardan Qur’onga o‘xshash kitobni keltirishni talab qilganlarida arablarning eng balog‘at va fasohatli shoirlari hamda mohir voizlari ham Qur’on oyatlariga o‘xshash bir oyat keltirishga ham chorasiz qolishgan.
Alloh taolo Qamar surasida aytadi: “Soat (Qiyomat) yaqinlashdi va oy bo‘lindi. Agar bir oyat mo‘jizani ko‘rsalar, yuz o‘girarlar, bu o‘tkinchi sehr, derlar.” Ushbu voqeaning Makkada sodir bo‘lgani borasida kelgan hadislar mutavotir – ya’ni inkor etib bo‘lmas darajada ko‘p vorid bo‘lgan.
Madinada handaq qazish ishlari bo‘layotgan paytda ozgina taom bir necha ming sahobiylarga yetib, yana o‘z holicha qolgan. Mazkur voqeaga doir kelgan xadislar ham mutavotir darajasiga yetgan.
Janglarning birida sahobalar juda ham tashna bo‘lib, tahoratga ham suv topilmay qolganda, Nabiy sollallohu alayhi vasallam ichida suv bo‘lgan idishga qo‘llarini tiqqanlar. Shunda barmoqlarining orasidan suv otilib chiqqan. Bu suvdan sahobalar chanqoqlarini qondirib, barcha tahorat ham olgan.
Isro kechasi haqida Qur’onda ochiqchasiga bayon qilingan. Me’roj voqeasi haqida esa Najm surasining boshida ishora kelgan.
Xususan, Ammor ibn Yosirni bog‘iy – haddidan oshgan toifa qatl qilishi, Usmon raziyallohu anhuga musibat yetkazilishi, Alloh taolo Hazrati Hasan vositalarida musulmonlardan bo‘lgan ikki toifa orasini isloh qilishi, dunyoning yirik podshohlari Kisro va Qaysarning hukmronligi tugatilishi hamda boshqa ko‘plab g‘aybiy ishlar haqida oldindan xabar berganlar.
Madinai munavvarada Nabiy sollallohu alayhi vasallamga minbar yasalishidan oldin bir daraxtning tanasiga suyanib xutba qilar edilar. Minbar yasalgandan keyin, unda xutba qilish uchun ko‘tarilganlarida, haligi daraxt tanasi u kishiga bo‘lgan mehridan xuddi yosh boladek ho‘ngrab yig‘lagan. Sahobalarning barchasi bunga guvoh bo‘lishgan. Rasululloh minbardan tushib, daraht tanasini quchganlarida, haligi ovoz tinchlangan.
Bir ayol dushmanlik qilib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga zaharlangan qo‘y go‘shtini hadya qiladi. Nabiy alayhissalom endi qo‘llarini go‘shtga uzatganlarida go‘sht u Zotga o‘zining zaharli ekani xabarini beradi. Undan bir necha sahobalar ham tanovul qilgan bo‘ladilar va birozdan so‘ng vafot etadilar.
Alloh taolo barchalarimizning qalbimizga Rasulining muhabbatini jo qilsin! Qiyomatda Rasululloh sallallohu alayhi vasallamning “hamd” bayroqlari ostida turish va U zotning muborak shafoatlariga erishish hamda jannatda Rasuliga qo‘shni bo‘lish baxtini nasib etsin!Omin!
Muhtaram imom domla! Rabi’ul avval oyi kirib kelganligi munosabati bilan imkoniyatingizga qarab biror jumada Imom Barzanjiyning “Mavlidun Nabiy” kitobidan o‘qib berishingiz maqsadga muvofiq bo‘ladi.
Muhtaram imom domla! Masjidlarda namoz vaqtiga qat’i rioya etib, xususan juma namozini belgilangan vaqtdan o‘tkazmagan holda ado etishingizni va juma ish kuni bo‘lganligi uchun namozxonlarni ko‘p ushlanib qolishlariga yo‘l qo‘ymasligingiz tavsiya etiladi!
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam zamonlarida asosiy manba Allohning Kitobi va Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlari bo‘lgan. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ummatga hamma ishlar – hukm, fatvo, iqtisodiy va siyosiy nizomlarda asosiy manba bo‘lganlar. U zotdan keyin hadislar islom shariatida asosiy tayanch bo‘lib kelmoqda.
Lekin vaqt o‘tishi bilan hadislarga bo‘lgan qarash o‘zgarib ketdi. Ayrim siyosiy oqimlar tarafidan hadislarga hujum boshlandi. Islom dinidagi shar’iy hukmlar faqatgina Qur’oni karimdan olinishi, undan boshqa hech qanday narsadan hukmlar olinmaslik da’vosi ko‘tarildi. Jumladan, hozirgi kundagi shohidiylar va qodiyoniylar kabi firqalar o‘zlarini “Qur’oniy – faqat Qur’oni karim hukmiga amal qiluvchi” sanab hadislarini inkor qildilar. Qodiyoniylar fikricha hadislar tarixiy e’tibordan o‘rganiladi, hadis shar’iy dalil bo‘lmaydi.
Ayrim firqalar hadislarni ochiqdan-ochiq inkor qiladi. Lekin ayrim toifalar hadislarni ochiqdan-ochiq inkor qilmasa ham “Qur’oni karimga amal qilish” shiori ostida hadislarni inkor qiladi. Shu sababli hadisni inkor qiluvchilar da’volari va ularga raddiya berishdan oldin hadis va hadislarni Qur’oni karim bilan bog‘lik ekani haqida ma’lumot berib o‘tish zarurati tug‘iladi.
Hadis muhaddislar istelohida. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan so‘z, fe’l, taqrir, xalqiy (tana tuzilishiga oid) yoki xulqiy (xulq-atvorga oid) sifat va siyratdan iborat nubuvvatdan oldingi va keyingi qolgan asarlar. Siyrat, xulq, shamoil, xabarlar, so‘zlar va fe’llarni naql qiladilar. Bular bilan shar’iy hukm sobit bo‘lishi yoki hukm sobit bo‘lmasligini e’tiborga olmaydilar. Muhaddislar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni hidoyatga boshlaguvchi ekanliklari e’tiboridan hadis haqida bahs yuritadilar.
Usul olimlari istelohida hadis. Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan so‘z, fe’l va taqrirdan iborat naql qilingan so‘zlar. Usul olimlari o‘zlaridan keyingi mujtahidlarga qoidalarni joriy qilgan va hayot dasturini insonlarga bayon qilgan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam haqlarida bahs yuritadilar. Usul olimlari Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni shar’iy qonunlarni joriy qiluvchi sifatida hadislarni o‘rganadilar.
Faqihlar istelohida hadis. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan farz va vojib bo‘lmasdan, balki bularga muqobil bo‘lib sobit bo‘lgan hukmlar. Faqihlar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni fe’llari shar’iy xukmga dalolat qilishdan tashqariga chiqmasligini e’tiborga olishadi. Shuning uchun shar’iy hukmlar bandalarga nisbatan vojib, xarom va mubohligi haqida bahs yuritadilar.
Biz usul olimlari ixtiyor qilgan isteloh haqida bahs yuritamiz. Chunki, bu qismning mavzusida hadisning hujjatligi haqida so‘z boradi.
Rasullulloh sollallohu alayhi vasallam Qur’oni karimdagi ochiq-ravshan bo‘lmagan oyatlarni sharhlar, bayon qilish vojib bo‘lgan o‘rinlarni sahobalarga bayon qilar edilar. Bu esa qisqacha aytilganlarni batafsil aytish, umumiy kelganini qaydlash va maqsadlarini ravshan qilishlari bilan bo‘lar edi. Bayon qilib berish esa so‘zlari va qilgan ishlari, buyruqlari, qaytariqlari va hayotliklarida sahobalarini qilgan ishlarini tasdiq qilishlari bilan bo‘lgan.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ijtihodlari ham vahiyni o‘rnida. Chunki Alloh taolo u zotning ijtihodlarini xatoga borishdan saqlab qo‘ygan. U zotning ijtihodlari oyatdan olingan bo‘lishi ham shart emas. Masalan, namoz iymondan keyingi juda muhim bo‘lgan ibodat. Unda ruku’ va sajdani hukmi beriladi. Qiyom va qa’daning ham zikri aytiladi. Lekin bular Qur’oni karimning biror joyida to‘liq aytilmagan. Bu ishlarning tartibi qanday bo‘ladi? Namoz vaqtlarining har-xilligi, rak’atlarining soni qanday bo‘ladi? Namozni qanday holatda o‘qiladi? Bularning hammasini Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘z so‘zlari va amallari bilan mukammal bayon qildilar va sahobai kiromlarga ularni amallarini o‘rgatdilar.
Rasullulloh sollallohu alayhi vasallam vafotlaridan keyin vahiy to‘xtadi. Qur’oni karim va hadisdan boshqa narsa qolmadi. Sahobalar Alloh taoloning Hashr surasining 7-oyatidagi:
وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
“Rasululloh nimani bersa uni olingiz, va nimadan qaytarsa qaytingiz”, degan buyrug‘iga bo‘ysunib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlarini mahkam ushlashga harakat qildilar.
Payg‘ambarimiz alayhissalomning hadislari Alloh taoloning kalomi Qur’oni karimdan keyingi ikkinchi mo‘tabar manba hisoblanadi. Bu haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari ham:
تركت فيكم امرين لن تضلوا ما تمسكتم بهما كتاب الله و سنة نبيه
“Sizga ikki narsani qoldirdim. Agar, ularni mahkam tutsangiz, hech adashmaysiz: Allohning Kitobi va Nabiyyining sunnati” (Molik rivoyati), deganlar.
Shu sababdan hadislarning islom jamiyatidagi o‘rni har doim ham yuqori bo‘lib kelgan. Zero, hadislarda islom dinining farz, vojib, sunnat, mustahab, halol, harom, muboh, makruh kabi hukmlar yoritilgan. Undan tashqari har qanday jamiyat uchun zarur bo‘lgan, ma’naviy komil insonlarni tarbiyalashga xizmat qiladigan, yuksak fazilatlarga chorlovchi qoidalar majmuasi ham o‘z ifodasini topgan. Shu aqidadan kelib chiqib aytadigan bo‘lsak, hozirgi paytda ham hadislarning jamiyatimiz uchun tarbiyaviy va amaliy ahamiyati beqiyos hisoblanadi. Mo‘minlar Qur’oni karimning ko‘pgina oyatlarida avvalo, Alloh taologa itoat qilishga amr qilinadi, so‘ngra O‘zining Payg‘ambariga itoat qilishga amr qilinganlar. Alloh taolo aytadi:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ
“Ey iymon keltirganlar Allohga itoat etinglar va Rasuliga itoat etinglar” (Niso, 59-oyat).
Allohga itoat qilish Qur’oni karimdagi buyruq va qaytariqlarga itoat qilish bilan bo‘ladi. Rasuliga itoat esa, u zotning tirikliklarida o‘zlariga itoat etish bilan bo‘lgan bo‘lsa, vafotlaridan keyin esa sunnatlariga amal qilish bilan bo‘ladi. Allohga itoat va Rasuliga itoat qilish alohida-alohida narsa emas, balki bir xil tushuncha ekannini anglash kerak. Chunki Payg‘ambarimiz alayhissalom doimo Alloh itoatida bo‘lganlar. Allohning itoatidan tashqari narsaga hech qachon, hech kimni buyurmaganlar.
Qur’oni karim lafz va ma’no jihatidan Allohning kalomi. Uni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamga yuborgan vahiysi. Sunnat va hadis esa mohiyatan Payg‘ambarimiz alayhissalomning shaxsiy fikrlari emas balki, Allohdan nozil bo‘lgan vahiylarning u zotning iboralari bilan taqdim etilishi hisoblanadi.
Islomning birinchi kunidan boshlab musulmonlar har bir katta-yu kichik narsani Payg‘ambarimizidan ola boshladilar. Ular ilohiy dastur – Qur’oni karim oyatlaridan tortib hojatxonada qanday o‘tirishgacha bo‘lgan narsalarni qabul qilib olar edilar.
Muhammad sollallohu alayhi vasallamning muborak hayotlarining hech bir lahzasi sahobalarning diqqat-e’tiborlaridan chetda qolmas edi. Chunki u zotning og‘izlaridan chiqqan har bir so‘z, o‘zlaridan sodir bo‘layotgan har bir harakat shariat hukmi, o‘rnak, hikmat va nasihatdan iborat edi. Dunyo tarixida hayoti bunchalik ochiqchasiga ommaviy ravishda o‘rganilgan shaxs yakkayu yagona Muhammad sollallohu alayhi vasallam bo‘lganlar. U Zotningng hatto o‘ta nozik va xos hayotlari bugungi kun atamasi bilan aytganda shaxsiy oilaviy hayotlari ham to‘laligicha o‘rganilib rivoyat qilingan. Chunki islom dini mukammal din bo‘lgani sababidan inson hayotining barcha sohalarini qamrab olgan. Bularning hammasi Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning shaxsiy o‘rnaklari bo‘lgan.
Bir so‘z bilan aytganda, u zot Qur’oni karimni o‘z shaxslarida tatbiq qilib, insonlarga ko‘rsatishlari kerak edi. Shuning uchun ham sahobai kiromlar Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ortlaridan uzluksiz birga yurishar, u zotdan sodir bo‘lgan har bir narsani o‘ta aniqlik bilan yodlab olishar va rivoyat qilishar edi. Hatto o‘z ishlari bilan mashg‘ul bo‘lgan vaqtlarida boshqa kishilardan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida e’tibor bilan turishni, u zotdan sodir bo‘lgan narsalarni yaxshilab o‘zlashtirib olishni iltimos qilar edilar. Qaytib kelganlarida esa darhol o‘zlari tayinlab ketgan odamlaridan so‘rab, o‘rganib olar edilar. Umar roziyallohu anhu o‘z qo‘shnilari bilan kelishib olib navbat ila Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam huzurlarida turishlari haqida u kishining o‘zidan rivoyat qilinganligi ma’lum va mashhur. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan zarracha narsa ham sahobalarning e’tiboridan chetda qolgan emas. Buni dushmanlar ham tan olganlar. Hijratning oltinchi yili Hudaybiya hodisasida Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam boshchiligida bir ming to‘rt yuz sahobai kiromlar Madinai munavvaradan ehrom bog‘lab Ka’batullohni tavof qilib, umra qilmoqchi bo‘lib yo‘lga chiqadilar. Hudaybiya degan joyda turib qolganlarida mushriklardan vakil bo‘lib kelgan va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bilan muzokara olib borgan kishilardan biri o‘z qavmiga qaytib borib: “Allohga qasamki, hech kim Muhammadni sheriklari hurmat qilgandek hurmat qilmaydi. U tuflasa tufugi yerga tushmayapti, sahobalari qo‘llari ila ilib olmoqdalar”, deb aytgan edi.
Mushrikning ta’biricha tufugi yerda qolmagan zotning gap-so‘zlari, va’z-nasihatlari, hukmu vasiyatlari yerda qolarmidi?! Ularning hammasi nihoyatda katta e’tibor va aniqlik bilan o‘rganilgan. Ta’kidlash lozimki, sahobalar Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan narsalarni hoyu havas yoki bilim, madaniy saviya kabilar uchun qabul qilmaganlar. Balki Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan sodir bo‘lgan har-xil hukmlarga amal qilishni ko‘zlab qabul qilganlar. Qolaversa, ularni boshqalarga ham yetkazib, amalga chorlashni maqsad qilganlar.
Oybek Hoshimov,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.