Sayt test holatida ishlamoqda!
13 Yanvar, 2025   |   13 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:23
Quyosh
07:47
Peshin
12:37
Asr
15:35
Shom
17:19
Xufton
18:38
Bismillah
13 Yanvar, 2025, 13 Rajab, 1446

Yaxshilik nima?

25.10.2018   9097   9 min.
Yaxshilik nima?

Alloh taolo O‘zining muborak Kalomida shunday marhamat qiladi: “Yaxshilik va taqvo yo‘lida hamkorlik qilingiz”. (Moida,2)

Bu oyatda Robbimiz barcha musulmonlarni ushbu ikki ish ya’ni, yaxshilik va taqvo yo‘lida birgalashib harakat qilishga buyurmoqda. Xo‘sh, yaxshilik nima o‘zi? Uning aniq bir mezoni bormi? Yoki har kim o‘z aqli va saviyasidan kelib chiqib belgilaydimi bu mezonni? Bu savollarning javobi esa quroni karimdagi boshqa bir oyatda keladi.

Islom dinida yaxshilik Alloh yaxshi degan narsalardir. Ularning nima ekani esa ushbu oyatida to‘liq ta’riflab berilgan.

Alloh taolo Baqara surasida:

“Yaxshilik yuzingizni Mashriq yoki Mag‘rib tomonga burishingizda emas”, deb, yaxshilik ma’lum bir harakat yoki gap-so‘zlarni o‘zicha qilish va aytish bilan bo‘lib qolmasligini ta’kidlamoqda. So‘ngra esa, yaxshilik nimaligini ta’riflashga o‘tib:

“Lekin yaxshilik, kim Allohga, oxirat kuniga, farishtalarga, kitobga Payg‘ambarlarga iymon keltirsa va yaxshi ko‘rgan molini qarindoshlariga, yetimlarga, miskinlarga, vatangadolarga, tilanchilarga, qul ozod qilshga bersa namozni qoim qilsa, zakot bersa. Ahd qilganda ahdiga vafo qiliuvchilar, kambag‘allik, qiyinchilik paytida va shiddat vaqtida ham sabr qiluvchilarga, ana o‘shalar sodiq bo‘lganlardir. Ana o‘shalar taqvodorlardir”, demoqda.

Bu oyat karimada yaxshilik bir necha qismga bo‘linmoqda.

1.Iymon.

Kim Allohga, oxirat kuniga, farishtalarga, kitobga, Payg‘ambarlarga iymon keltirsa

       Allohga, uning borligiga, sifatlariga, ismlariga, yagonaligiga, tarbiyachi ekanligiga, ilohligiga iymon keltirish; Oxirat kuniga, ya’ni, qiyomat kuniga iymon keltirish; kitoblar, ya’ni, Alloh taolo tomonidan bandalarni hidoyatga boshlash uchun tushirilgan ilohiy-samoviy kitoblarga iymon keltirish; Alloh taolo yuborgan Payg‘ambarlarning birortasini ham qoldirmasdan  hammasiga iymon keltirish.

Ushbu iymon keltirishlar yaxshilikning boshi va asosidir. Chunki, kimning Allohga, oxirat kuniga, farishtalarga, kitoblarga, Payg‘ambarlarga iymoni yo‘q bo‘lsa, undan yaxshilik chiqmaydi. Chiqsa ham, doimiy bo‘lmaydi. Biror sababga bog‘liq bo‘ladi. O‘sha sabab tugashi bilan yaxshiligi ham tugaydi.

  1. Molu dunyosidan nafaqa qilish.

Yaxshi ko‘rgan molini qarindoshlariga, yetimlarga, miskinlarga, vatangadolarga, tilanchilarga, qul ozod qilishga bersa”.

Yaxshi ko‘rgan molidan qarindosh-urug‘lariga, boquvchisidan ajrab qolgan yetimlarga, ya’ni boquvchisiz qolgan, balog‘at yoshiga yetmagan yosh bolalarga; miskinlarga, ya’ni, yeb-ichish va yashash uchun yetarli  mablag‘i, daromadi yo‘q kishilarga; vatangadolarga, ya’ni, vatanidan uzoqda nafaqasiz qolgan odamlarga; tilanchilarga, ya’ni, yo‘qchilikdan boshqalardan moddiy  yordam so‘rashga majbur bo‘lganlarga;  qul ozod qilishga, ya’ni, xojasi bilan ma’lum  miqdor mablag‘ evaziga ozodlikki chiqishni kelishib qo‘ygan qullarga berish;

O‘zi yaxshi ko‘rgan molini birovlarga berishni odat qilgan odam, zaiflik, xirsu baxillik sirtmog‘idan ozod bo‘ladi. Mol-dunyoga qullikdan ozod bo‘ladi. Bu yuksak insoniy fazilatdir. Faqat yuksak insoniy fazilatlar sohibigina muhtojlar toifasidagi kishilarga xolis yordam beradi. Bu ishni qilgan inson haqiqiy yaxshilikni qilgan bo‘ladi.

  1. Namoz o‘qish.

“Namozni qoim qilsa”

Farz namozlarni  o‘z vaqtida, ruku’, sajda va boshqa arkonlarni joyiga qo‘yib, xushu’ va xuzu’ bilan yaxshilab o‘qish. Namozda inson ham sirti, ham ichi bilan ya’ni, butkul borlig‘i bilan Allohga yuzlanadi. Unda insonning jismi ham, aqli ham, ruhi ham harakatga keladi. Namoz o‘qimagan odam Alloh ta’riflagan yaxshilikni qilmagan bo‘ladi.

  1. Zakot berish.

“Zakot bersa”.

Musulmonlarning boy-badavlatlari mollaridan ma’lum miqdorini haqdor birodarlariga moliyaviy  ibodat sifatida beradilar. Bu  ish mol egasiga Alloh tomonidan farz qilingan. Shu farzni ado etadigan odam yaxshilik qiluvchidir.

  1. Ahdiga vafo qilish.

“Ahd qilganda ahdiga vafo qiluvchilar”.

Ahdiga vafodorlik musulmonlikning, iymonining ko‘ziga ko‘ringan belgilaridan bo‘lib, Qur’oni karimda qayta-qayta takrorlangandir. Kim ahdiga vafo qilsa, Alloh ta’riflagan yaxshilikdan nasibador bo‘ladi.

  1. Sabr qilish.

“Kambag‘allik, qiyinchilik paytida va shiddat vaqtida ham  sabr qiluvchilar”.

Faqirlik, bechoralik paytida, bemorlik vaqtida, urish, dushmanlar bilan to‘qnashuv paytida inson mashaqqatlarga uchraydi. Shunday hollarda sabr qilish lozim.

Sabr  musulmon kishining alohida va zaruriy sifati hisoblanadi.  Demak, turli qiyin holatlarda sabr qiluvchilar Alloh ta’riflagan yaxshilik sohiblaridan bo‘lar ekan.

Oyatning oxirida mazkur  oliymaqom sifatlarga ega bo‘lganlarni:

“Ana o‘shalar sodiq bo‘lganlardir. Ana o‘shalar taqvodorlardir” deb ta’riflamoqda.

Abu Zarr G‘iforiy roziyallohu anhu  Payg‘ambarimizdan iymon nima, deb so‘raganlarida, Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalom ushbu oyatni tilovat qilganlar. Keyin yana qayta so‘raganlarida yana shu oyatni tilovat qlganlar.

Shunday qilib, Alloh bitta oyatda e’tiqod asoslarini, jon va mol ibodatlarini birlashtirib, bir-biridan ajramaydigan qilib, ularning hammasiga “yaxshilik” deb nom qo‘ydi.

Shuning uchun ham ushbu nom ostiga kirib, unga amal qilganlarni Alloh taolo “Ana o‘shalar sodiq bo‘lganlardir. Ana o‘shalar taqvodorlardir”, deb ta’riflamoqda.

Ana o‘shalar Allohning aytganini qilib, qaytarganidan qaytgan taqvodorlardir.

Sufyoni Savriy ushbu oyatni o‘qib turib:

“Yaxshilikning barcha turi shu oyatdadir”, deganlar.

Ibn Kasir rahmatullohi alayhi:

“Kim shu oyat bilan sifatlansa, Islomning barcha soxalariga kirib, yaxshilikning boshidan tutgan bo‘ladi”, deganlar.

Demak, yaxshilik ba’zi bir ishlarga o‘zicha har hil sifatlar berib, ado etish bilan emas, balki taqvo asosida, ya’ni, Allohning buyurganini qilib, qaytarganidan qaytish bilan xosil bo‘lar ekan.

Odam qaysi ish yaxshi va savobli ekanini bilmoqchi bo‘lsa farz, vojib, sunnat amallariga qarasin , agar unga o‘xshashini topsa yaxshi bo‘ladi. Aks holda esa garchi kishiga yaxshilikdek ko‘ringan amallar ham inson uchun befoyda, balki, gunohkor bo‘lib qolishiga yetarli asos bo‘lib qoladi.

Boshqa bir oyati karimada Alloh taolo marhamat qiladi: 

"Kimki biror yomonlik qilsa, unga (oxiratda o‘sha yomonligi) barobaridagi jazo berilur. Erkakmi, ayolmi - kimki mo‘minlik holida biror yaxshilik qilsa, aynan o‘shalar jannatga doxil bo‘lurlar. U joyda ularga behisob rizq berilur". ("G‘ofir"surasi 40-oyat). 

An-Navvos ibn Sam’on al-Ansoriy roziallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Rosululloh sollollohu alayhi vasallamdan yaxshilik va yomonlik haqida so‘radim. Shunda u zot: "Yaxshilik husni xulqdur. Yomonlik ko‘ksingda to‘qilgan va odamlar uni bilib qolishini yoqtirmagan narsangdir.", dedilar ".

(Muslim va Termiziy rivoyati) 

Sharh: Siz bilan bizga yaxshilik va yomonlik ma’nolarini chuqurroq anglab yetishimizda Vosila ibn Ma’bad roziyallohu anhudan rivoyat qilingan quyidagi hadisi sharif ham yordam beradi:

"Rasululloh sallolohu alayhi vasallamning xuzurlariga u zotdan yaxshilik nimaligini so‘rab bordim. Shunda u zot: "Yaxshilik haqida so‘ragani keldingmi ? " dedilar. "Ha", dedim. "Yaxshilik ko‘ngling to‘lgan va qalbing rozi bo‘lgan narsadir. Yomonlik ko‘nglingda to‘qilgan, ko‘ksingda taraddudlangan narsadir. Agar odamlar senga fatvo bersalar ham " dedilar.

Yaxshilik haqida keltirilgan ta’riflarning birida:

"Yaxshilik - farz va vojiblarni qilish. Xaromdan hazar qilish. Odamlarga ochiq yuz bilan qarab, ularga ehson qilish", deyilgan.

Yomonlik - uni qilishing xayolga kelganda ko‘ngli to‘lmaydigan va o‘sha ishni qilishini odamlar ko‘rib qolishini istamaydigan narsadir.

Darhaqiqat, razm solib muloxaza qiladigan bo‘lsak, yomonlarning o‘zi ham o‘zlari yomonlikni qilayotganda ko‘ngillari to‘lmaydi va odamlardan berkitadi.

Bu hadisi sharifda "Yaxshilik husni xulqdir" deyilmoqda. Albatta, bu gap husni xulqning naqadar katta narsa ekanini ko‘rsatadi.

Shu bilan birga, bu hadis sharifdan yaxshilik va yomonlikning turlari ko‘pligini bilib ham olamiz. Yomonlikning turlari qancha ko‘p bo‘lmasin biz yaxshilikka intilishimiz va xarakat qilishimiz kerak. Zero Payg‘ambarimiz sollollohu alayhi vasallam:

"Har bir qilinadigan yaxshilikka sadaqa savobi beriladi", deganlar.

(Imom Buxoriy va Ahmad rivoyat qilishgan).

Shunday ekan har bir mo‘min musulmon uchun yaxshilik qilishlik lozim bo‘ladi.    

Alloh taolo barchalarimizni haqiqiy yaxshilik qiluvchilardan aylasin.

 

Olmazor tumanidagi “Mevazor” masjidi imom noibi: Islomov Yorbek

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni

10.01.2025   5128   10 min.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni

 - 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي

.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir


Nazmiy bayoni:

Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.


Lug‘atlar izohi:

لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.

الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.

النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.

كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.

عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.

مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.

اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.

خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.


Matn sharhi:

Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.

Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:

“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].

Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:

(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].

Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.

Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar

Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:

Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:

1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:

“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].

Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:

“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].

Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.

2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:

“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].

3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:

ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.

“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).

4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:

عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ

Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.

Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:

 Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:

“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].

Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:

“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].

Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ

Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.

Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:

“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .

Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.


Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni

 


[1] Qasos surasi, 88-oyat.
[2] Ar-Rohman surasi, 26, 27-oyatlar.
[3] Hadid surasi, 21-oyat.
[4] Oli Imron surasi, 131-oyat.
[5] Najm surasi, 13–15-oyatlar.
[6] Sod surasi, 54-oyat.
[7] Ra’d surasi, 35-oyat.